Οι ολοκληρωτιστές των "κοινωνικών και αντι-φασιστικών κινημάτων"

Κάποτε η κυπριακή αριστερά, όριζε την κυπριακή κοινωνία με τον μέγιστο θετικό τρόπο.

Χτυπούσε κάποτε η κυπριακή αριστερά κάτι διψήφια νούμερα στις εκλογές των δήμων και στα εργατικά συνδικάτα, στις συνοικίες, στις σχολικές επιτροπές, στα αθλητικά σωματεία χωρίς να πατώνει στις δημοσκοπήσεις, χωρίς να λοιδωρείται από τον λαό. Κάποτε η κυπριακή αριστερά ήταν όντως ο πλούτος του τόπου μας.

Κάποτε, η αριστερά της κύπρου ήταν ένα βαθιά αντεξουσιαστικό επαναστατικό κοινωνικό κίνημα και ξεκίνησε όλους τους σημαντικούς αγώνες, τους πρωτοποριακούς αγώνες του τόπου: τον αντι-κληρικό αγώνα, τον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών, τον αγώνα για τα εργασιακά δικαιώματα, τον αγώνα για την ελευθερία του λόγου, τον αγώνα για την παιδεία, για τις σοσιαλιστικές ιδέες - όλους τους αγώνες.

Κάποτε.

Από το 1980 και έπειτα ο ρόλος της αριστεράς μπήκε σε φθίνουσα πορεία. Η αριστερά έπαψε να αποτελεί κοινωνικό κίνημα. Άρχισε να μεταμορφώνεται σε κόμμα εξουσίας. Σήμερα βρίσκεται στο απόλυτο αδιέξοδο.

Ορίστε ποιά είναι η δική μου εκτίμηση.

Έχει τελειώσει οριστικά η περίοδος της πολιτικής Χριστόφια. Δεν λέω για τον Χριστόφια σαν άτομο ή σαν πολιτικό. Ουτε επιρρίπτω ευθύνες σε κανένα. Λέω για την πολιτική του ΑΚΕΛ επί Χριστόφια. Έχει οριστικά τελειώσει η περίοδος 1980-2008. Ο Χριστόφιας θα ήταν ευπρόσδεκτος σε ένα άλλο δρόμο για την αριστερά αν τον έβλεπε ή αν τον προωθούσε.

Σήμερα - όσοι γατζώθηκαν από το δόγμα του αριστερού εξουσιαστικού κυβερνητισμού, είναι όσοι οδηγούν τον τόπο στον Ολοκληρωτισμό του ευρωπαϊκού ηγεμονικού οράματος, υπό τις ευλογίες της φημολογίας  πως αντιπροσωπεύουν κάποια κοινωνικά κινήματα.

Οποία ειρωνία!!!

Τα κοινωνικά αριστερά κυπριακά κινήματα έχουν προ πολλού πεθάνει. Θα ξαναγεννηθούν, όταν η αριστερά, αποποιηθεί το εξουσιαστικό της πρόγραμμα και κατακτήσει ξανά τους κοινωνικούς αγώνες στους δήμους, στα σχολεία, στα εργοστάσια, στα γήπεδα. Όταν πάψει "κοινωνικό κίνημα" να σημαίνει συμβόλαιο προσαρμογής προς τις Βρυξέλλες, προς το αστικό κράτος, προς τα μονοπώλια, και θα σημαίνει συμβόλαιο προσαρμογής στις πραγματικότητες και στις ανάγκες του κυπριακού λαού.

Η αριστερά θα ξαναμπεί στις συνειδήσεις του κόσμου - όταν και εφόσον είναι σε θέση να αποδεσμευτεί από τις χρόνιες πια εξαρτήσεις της από το ντόπιο κεφάλαιο - όταν καταστεί ξανά αντεξουσιαστική/επαναστατική κοινωνική δύναμη για την κοινωνική χειραφέτηση, για την πνευματική χειραφέτηση, για την επιστημονική χειραφέτηση, τα εργατικά δίκαια, και τα ανθρώπινα ουσιαστικά και όχι τύποις δικαιώματα - θα ξαναμπεί στις συνειδήσεις το κόσμου - όταν και εφόσον θα το αξίζει.