Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

31.8.13

Το πανό των διδύμων και τα αργύρια.

Το ρεπορτάζ από την εφ. Αλήθεια έχει ως εξής:


Πρόδωσαν τη μνήμη των διδύμων, για 580 αργύρια 


Έξω φρενών οι συγγενείς των διδύμων που έχασαν την ζωή τους στην φονική έκρηξη στο Μαρί πριν από δύο χρόνια. Τα βάζουν με τον Δήμο Λεμεσού, αφού σύμφωνα με τις καταγγελίες που έγιναν, δόθηκε οδηγία να κατέβει το πανό για την μνήμη των διδύμων και στην θέση του να τοποθετηθεί πληρωμένη (!) διαφήμιση για τα «Κύπρια»
Πιο συγκεκριμένα, η μητέρα των ηρώων διδύμων, Πόπη Χριστοφόρου, δήλωσε ότι είχε δοθεί άδεια από τον Αντιδήμαρχο Λεμεσού, Σάββα Στούπα, αλλά και από τον υπεύθυνο των καταστηματαρχών στην Λεωφόρο Ανεξαρτησίας, όπως τοποθετηθεί πανό για την εκδήλωση ( 9 Σεπτεμβρίου) προς τιμήν του Χρίστου και του Μίλτου. Αυτή την ημέρα οι δίδυμοι θ α γιόρταζαν τα 21α γενέθλια τους.
Ομάδα αγνώστων πήγαν χθες βράδυ στην περιοχή και κατέβασαν το πανό, τοποθετώντας στην θέση του πανό για τα «Κύπρια». Οι συγγενείς των διδύμων κατέβασαν το πανό με τα «Κύπρια» και το πήραν μαζί τους στο σπίτι, προκαλώντας τον Δήμαρχο Λεμεσού, Ανδρέα Χρήστου, να πάει για να το παραλάβει ο ίδιος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι διοργανωτές για τα «Κύπρια» είχαν πληρώσει το ποσό των 580 ευρώ στον Δήμο Λεμεσού για να τοποθετήσουν το πανό στην συγκεκριμένη θέση. Οι συγγενείς των διδύμων τοποθέτησαν νέο πανό στο σημείο.


Ευχήθηκα κάποτε στην Πόπη, μεταξύ του μίσους και της αγάπης να επιλέξει το δεύτερο. Το δεύτερο, είναι ο δύσκολος δρόμος. Το δεύτερο δεν έχει "αργύρια". Αργύρια μπορεί να είναι το πανό για τα Κύπρια, αλλά "αργύρια" είναι και τα 2000 ευρώ, όπως άκουσα και δεν μπορεί να είναι ψέμα, σε μια μαϊμού - μουσικοσυνθέτη, θα πω τζαι σε ποιόν διότι του το λέω τζαι του ίδιου - Άριστος Μοσχοβάκης, για να γράψει δακρύβρεχτο άσμα για το παιδί μου! Πέραν από το προσβλητικό επίπεδο αισθητικής, το ζήτημα να παραγγείλω άσμα για το παιδί μου, είναι ζήτημα ουσίας εφόσον είναι επί πληρωμή. 2000 ευρώ είναι παραπάνω αργύρια από τα 580...

Νομίζει κανένας πως είναι εύκολο να σχολιάζει κάποιος το θέμα της απώλειας ενός ή θκυό γιούδων; Σαφέστατα δεν είναι. Και από άποψη σεβασμού και από άποψη σεμνότητας.

Παρόλα αυτά, οι δρόμοι σε μια τέτοια περίπτωση είναι μόνο δύο. Ή το μίσος ή η αγάπη.

Αύριο, μπορεί εγώ ή μια άλλη μάνα να βρεθούμε στην ίδια θέση, εμένα με απασχολεί, μάλιστα σοβαρά υπό τις εξελίξεις με την ένταξη μας στο ΝΑΤΟ και με τον επικείμενο πόλεμο στη γειτονιά. Εγγύηση δεν υπάρχει. Εξάλλου, κάθε μάνα από τη μέρα που θα γίνει μάνα ζει με αυτή την σκέψη. Τον κίνδυνο της απώλειας του πιο αγαπημένου της προσώπου που είναι απώλεια του ίδιου της του εαυτού.

Είσαι θρήσκα Πόπη. Άρα πιστεύεις πως οι γιούδες σου εξακολουθούν να ζουν, είναι κάπου αλλού, είναι ευτυχισμένοι και βλέπουν και εισπράττουν την αγάπη σου και τη σκέψη σου. 
Ποιός είναι ο δικός σου ο ρόλος; Αν αγαπάς όντως τη ζωή και αν πιστεύεις πως οι γιούδες σου εξακολουθούν να ζουν, οφείλεις να γίνεις "τα μάτια τους και η συνείδηση τους" δαμέ! 

Ζήσε, νοιώσε, αγάπα χαρίζοντας τον εαυτό σου σε αυτούς που αγαπάς αφού αυτό επιδιώκεις και σε αυτό βρίσκεις τη δύναμη να αντέξεις. Γίνε εσύ η δίοδος της ζωής που δεν έζησαν αν θέλεις να δώσεις αγάπη και να κρατήσεις την επαφή.

Αυτή τη ζωή ήθελαν να ζήσουν οι γιούδες σου; Διερωτούμαι! Είναι αυτοί που βρίσκονται πάνω στα πανό, στα πληρωμένα τραγούδια και στις φουστανέλλες; Αυτή ήταν η ουσία και ο σκοπός της ζωής τους, έτσι όπως εσύ τους έζησες; Αυτές ήταν οι φιλοδοξίες τους και τα όνειρα τους; 

Είσαι εκτός ορίων. Και οι πράξεις σου μέρα με τη μέρα ορίζουν την απουσία των αγαπημένων σου προσώπων από μέσα σου και όχι την παρουσία τους. Με κάτι άλλο τους αντικατέστησες.

Διότι πούποτε κανένας μας δεν βλέπει κανένα Χρίστο και κανένα Μίλτο πλέον. Βλέπει μια μάνα, η οποία έχει μπλοκαριστεί μέσα στη θλίψη της και φωνάζει για βοήθεια. Μόνο που φωνάζει επιθετικά. Σαν να φωνάζει για την ανάγκη της για έχθρα και όχι για βοήθεια.

Εξάλλου, αν είσαι θρήσκα και πιστεύεις στην ευτυχία μετά θάνατο, μόνο λύπη θα προκαλεί η κατάσταση σου στους γιούδες σου αν σε βλέπουν. Διότι τίποτε δεν αποπνέει ευτυχία και γαλήνη από τις πράξεις σου. Όσο και να χαμογελάς. Μέσα από ένα υπερφίαλο εαυτό τον οποίο έκτισες για να αμυνθείς, δείχνεις πως ακόμα να βρεις την βεβαιότητα που διακυρήττεις. Πως ακούεις και βλέπεις τη ζωή που δεν επρολάβαν να ζήσουν οι αγαπημένοι σου. Και πως τους φέρνεις κοντά σε αυτή τη ζωή με τις πράξεις σου, πως τους ζωντανέφκεις και πως εξακολουθούν να υπάρχουν με όσα είχαν δικαίωμα να ζήσουν και να πράξουν οι ίδιοι. Όχι εσύ.

Το να υποκαθιστάς εν ζωή ή μετά θάνατον το παιδί σου, δεν είναι αγάπη, λέγεται μεταφορικά "πράξη παιδοκτονίας". Λυπούμαι που το λέω αυτό. Αλλά αυτό βλέπω και αυτό εκλαμβάνω. Μια μάνα που σκοτώνει καθημερινά ξανά και ξανά την αλήθκεια αυτών που αγάπησε. Που μπορεί να θέλει κατά βάθος να σκοτώνει καθημερινά τον ίδιο της τον εαυτό. 

30.8.13

Ούτε γη, ούτε νερό στους φονιάδες των λαών! - Κοινή Ανακοίνωση για τη Συρία








Κοινή Ανακοίνωση για τη Συρία των Κινημάτων
Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη, 
Επιτροπή Ειρήνης Τουρκίας και
 Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης

Τα Αντιιμπεριαλιστικά Κινήματα Ειρήνης της Τουρκίας, της Κύπρου και της Ελλάδας ενώνουν τη φωνή τους και καταδικάζουν με τον πιο έντονο τρόπο τις τελικές προετοιμασίες των ιμπεριαλιστών για ακόμα ένα ληστρικό πόλεμο στην περιοχή μας. Για ακόμα μια φορά θέλουμε να καταγγείλουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας το καλά οργανωμένο αιματοβαμμένο σχέδιο το οποίο στήθηκε και εκτελέστηκε για πάνω από δύο χρόνια τώρα, με αποτέλεσμα την πρόκληση μιας άνευ προηγουμένου σφαγής του γείτονα Συριακού λαού, κάτω από το λεγόμενο σύνθημα της προώθησης της Δημοκρατίας.

Ξεκάθαρα δηλώνουμε ότι ουσιαστικός σκοπός αυτών των δραματικών εξελίξεων στη Συρία, είναι οι ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις να επιβληθούν τέτοιες αλλαγές ευθυγραμμισμένες με τον αδιαμφισβήτητο σχεδιασμό για το «Σχέδιο Νέα Μέση Ανατολή». Σε αυτό το εγκληματικό πολεμικό παιχνίδι εκτός από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ,  σημαντικό και καθοριστικό ρόλο διαδραματίζουν η Τουρκία, διάφορα αντιδραστικά Μοναρχικά Καθεστώτα του Κόλπου και η ΕΕ, όπου όλοι αυτοί αναζητούν μερίδιο από την πίτα.

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης και τα Κινήματα μας της Ειρήνης για αρκετό καιρό τώρα αποκαλύπτουν στους λαούς μας τα κλιμακούμενα σχέδια του τελευταίου έτους, με την ενεργή συμμετοχή της Κυβέρνησης της Τουρκίας, που χρησιμοποίησε τη χώρα ως εφαλτήριο για την προετοιμασία οπλισμένων συμμοριών και τη διείσδυση τους στο έδαφος της Συρίας. Ενώταυτόχρονα εγκαθιστούσε τους Νατοϊκούς πυραύλους Patriot στα Τούρκο - Συριακά σύνοραΤώρα, διευκολύνεται η υλικοτεχνική βοήθεια μέσω των ξένων στρατιωτικών βάσεων σε Κύπρο και Ελλάδα, μετατρέποντας ουσιαστικά τις χώρες μας ως συνεργούς στα εγκληματικά ιμπεριαλιστικά σχέδια.  

Η Συρία για τον Ιμπεριαλισμό και τους συμμάχους του αποτελεί κεντρικό σημείο αναφοράς. Πιθανή κατοχή της Συρίας και η εγκαθίδρυση ακόμα ενός Κράτους μαριονέτα σχετίζεται με  τον έλεγχο εξαιρετικής σημασίας στρατηγικών ενεργειακών περασμάτων και την περικύκλωση του ενεργειακά χρυσοφόρου Ιράν, από τις χώρες που συμμετέχουν στην ανατροπή του παρόντος Συριακού Καθεστώτος.

Για να εκπληρώσουν τον εγκληματικό στόχο τους, εφαρμόζουν την τελευταία πράξη που ανοίγει το δρόμο για ακόμα ένα άδικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Το πρόσχημα γνωστό και από το Ιράκ και αλλού, η τακτική βρώμικη ως συνήθως – χρήση χημικών όπλων μαζικής καταστροφής από το Συριακό Καθεστώς. Αυτός είναι όμως ένας μη τεκμηριωμένος ισχυρισμόςόπως και σε προηγούμενεςπεριπτώσεις φυσικάΑκόμα και η πρώην Δικαστής της Χάγης και νυν μέλος της Διερευνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ, κυρία Κάρλα Ντελ Πόντε, δήλωνε το Μάιο του 2013 πως οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης έκαναν χρήση χημικών αερίων. 

Τονίζουμε επίσης το χρονικό σημείο των πρόσφατων εξελίξεων. Δεν είναι σύμπτωση που κλιμακώθηκε η εκστρατεία επιθετικότητας κατά της Συρίας πρόσφατα. Εύκολα παρατηρείται ότι τα φανατικά ισλαμιστικά στρατιωτικά τμήματα δέχονταν τελευταία τη μια ήττα μετά την άλλη από το Συριακό Στρατό. Τα τμήματα αυτά δέχτηκαν επίσης  ακόμα μια ήττα στην πρόσφατη εξέγερση του λαού της Τουρκίας τον Ιούνη. Ακόμα, η επίθεση ενάντια στη Συρία προγραμματίζεται σε μια στιγμή όπου μέσα από ειρηνικό διάλογο μπορεί να επέλθει λύση στο Συριακό ζήτημα. Είναι λοιπόν ολοφάνερος ο στόχος να απομονωθεί η Κυβέρνηση της Συρίας από τις ειρηνευτικές συνομιλίες της Γενεύης. Όλες οι Κυβερνήσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ έχουν ευθύνη αυτή τη στιγμή  σε σχέση με το συνεχιζόμενο έγκλημα κατά του Συριακού λαού.

Οι φιλειρηνικές δυνάμεις της Κύπρου, της Ελλάδας και της Τουρκίας, εκφράζουν την τεράστια ανησυχία τους για την ενεργό ανάμιξη και εμπλοκή των Κυβερνήσεων μας σε ένα πόλεμο που θα φέρει νέα δεινά και τραγωδίες στους λαούς μας. Οι λαοί της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου μαζικά και απερίφραστα καταγγέλλουν τις εγκληματικές ιμπεριαλιστικές προετοιμασίες, με την ενεργό συμμετοχή των χωρών μας μέσα από τη χρήση στρατιωτικών βάσεων, αεροδρομίων και άλλων υποδομών. Καλούμε τους λαούς μας να αντισταθούν και να βροντοφωνάξουν:

Όχι σε ακόμα ένα ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη γειτονιά μας!

Καμιά ανάμειξη στο έγκλημα κατά του γείτονα λαού της Συρίας!

Ούτε γη, ούτε νερό στους φονιάδες των λαών!

Να κλείσουν τώρα όλες οι ξένες στρατιωτικές βάσεις!

Τα 3 Κινήματα Ειρήνης επαναβεβαιώνουν τη δέσμευση τους για συντονισμό της δράσης τους με τη διοργάνωση της 4ης Τριμερούς Συνάντησης, η οποία θα πραγματοποιηθεί στα Χανιά της Κρήτης κοντά στη Νατοϊκή Βάση της Σούδας, στις 19 και 20 Οκτωβρίου 2013. 

29.8.13

Οι αντικειμενικές αλήθειες και τα όνειρα - Fidel Castro Ruz





Fidel Castro Ruz

Γκράνμα, 14 Αυγούστου 2013

Το ανθρώπινο είδος επαναβεβαιώνει με ανατρεπτική δύναμη την ύπαρξή του, εδώ και περίπου 230 χιλιάδες χρόνια. Δεν φέρνω στην μνήμη μου άλλη τέτοια επιβεβαίωση, τέτοιου μεγέθους. Ναι, υπήρξαν άλλα ανθρώπινα είδη, όπως οι Neandertal ευρωπαϊκής ρίζας, ή ένα τρίτο, το ανθρωποειδές της Denisova  στα βόρεια της Ασίας. Όμως, σε καμιά περίπτωση, δεν υπάρχουν πιο παλιά απολιθώματα, από αυτά του Homo Sapiens στην Αιθιοπία.

  Αντίθετα, τέτοια απομεινάρια υπάρχουν από αναρίθμητα είδη που ζούσαν τότε, όπως οι δεινόσαυροι, των οποίων τα απολιθώματα μας δίνουν στοιχεία για πάνω από 200 εκατομμύρια χρόνια. Πολλοί επιστήμονες μιλούν για την ύπαρξή τους πριν την πτώση του μετεωρίτη στον Ισθμό του Tahuantepec  που προκάλεσε τον θάνατό τους και κάποιοι από αυτούς είχαν περίπου 60 μέτρα μήκος.

  Επίσης είναι γνωστή και η προϊστορία του πλανήτη  που σήμερα κατοικούμε, που αποχωρίστηκε από το νεφελώδες ηλιακό σύστημα και πέρασε στην εποχή των παγετώνων σαν συμπαγής μάζα σχεδόν επίπεδη, αποτελούμενη από μια ποσότητα αναπτυσσόμενης ύλης σαφώς καθορισμένης, που σιγά-σιγά θα αποκτούσε ορατά χαρακτηριστικά.  Ούτε γνωρίζουμε ακόμα, πόσα υπολείπονται να ανακαλυφθούν, αλλά και τις ασυνήθιστες χρήσεις που η μοντέρνα τεχνολογία μπορεί να προσφέρει στα ανθρώπινα όντα.

Είναι γνωστό ότι οι σπόροι κάποιων βρώσιμων φυτών ανακαλύφθηκαν και άρχισαν να χρησιμοποιούνται γύρω στα 40 χιλιάδες χρόνια πριν. Ανακαλύφθηκε επίσης χαραγμένο σε πέτρα, αυτό που ονομάστηκε ημερολόγιο σποράς  και που υπήρχε  περίπου  πριν 10 χιλιάδες χρόνια.  Οι επιστήμες πρέπει να μας διδάξουν να είμαστε πάνω από όλα ταπεινοί, δεδομένης της εκ γενετής αυτάρκειάς μας.  Θα ήμασταν πιο προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε και συγχρόνως να απολαύσουμε το σπάνιο προνόμιο της ύπαρξης.

  Στον κόσμο της εκμετάλλευσης και της λεηλασίας ζουν αναρίθμητοι γενναιόδωροι και με πνεύμα αυτοθυσίας άνθρωποι, ιδιαίτερα οι μανάδες, στις οποίες η ίδια η φύση δώρισε το εξαίρετο πνεύμα της θυσίας.  Η έννοια του πατέρα, αντίθετα, που δεν υπάρχει στην φύση, είναι καρπός κοινωνικής εκπαίδευσης των ανθρώπινων όντων και παρατηρείται σε κάθε γωνιά, από την Αρκτική που ζουν οι Εσκιμώοι, μέχρι τις πιο θερμές ζούγκλες της Αφρικής, όπου εκεί οι γυναίκες όχι μόνο προσέχουν την οικογένεια, αλλά και δουλεύουν την γη, για να παράξουν τρόφιμα. Όποιος διαβάζει τις ειδήσεις  που βγαίνουν κάθε μέρα, γύρω από τις παλιές και νέες συμπεριφορές της φύσης και τις ανακαλύψεις των μεθόδων για να αντιμετωπίσουμε το χθες, το σήμερα και το αύριο, θα καταλάβαινε τις απαιτήσεις του καιρού μας.   

  Οι υιοί μεταλλάσσονται  με απρόβλεπτο  τρόπο και πλήττουν τα πιο παραγωγικά φυτά ή τα ζώα που προορίζονται για ανθρώπινη τροφή, πράγμα που κάνει πιο ανασφαλή και πιο ακριβή την υγεία του είδους μας και γεννούν και κάνουν πιο βαριές τις αρρώστιες, που χτυπούν, κυρίως, τους μεγαλύτερους ηλικιακά ή τους πιο μικρούς.      

  Πώς να αντιμετωπίσουμε έντιμα τον αυξανόμενο αριθμό δυσκολιών,  που υφίστανται οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη;  Θα θεωρούσαμε ότι πάνω από 200 ανθρώπινες ομάδες ανταγωνίζονταν τους πόρους της μάνας Γης. Ο πατριωτισμός είναι απλά το πιο διευρυμένο αλληλέγγυο αίσθημα. Ποτέ δεν θα λέγαμε ότι ήταν λίγο. Με σιγουριά μπορούμε να πούμε, ότι είχε την απαρχή του  στις δραστηριότητες ολιγάριθμων ανθρώπινων ομάδων  που αποτελούσαν οικογένειες, τις οποίες οι ιστορικοί συγγραφείς κατέταξαν στις οικογενειακές φατρίες. Διέτρεξαν την πορεία της συνεργασίας ανάμεσα στις οικογενειακές ομάδες, που δούλευαν μαζί για να εκπληρώσουν τις δουλειές του βεληνεκούς τους. Υπήρξε αγώνας ανάμεσα σε αυτές τις οικογενειακές ομάδες σε άλλα στάδια, μέχρι να φτάσουν τα ανώτερα επίπεδα οργάνωσης, που χωρίς αμφιβολία ήταν η φυλή.  Διένυσαν πάνω από εκατό χιλιάδες χρόνια.  Τα γραπτά στοιχεία που βρίσκονται σε περγαμηνές, παρ όλα αυτά, περιέχουν δεδομένα όχι πάνω από 4 χιλιάδες χρόνια.   

  Η ανθρώπινη ικανότητα να σκέφτεται και να επεξεργάζεται ιδέες ήταν πια αξιοσημείωτη και ειλικρινά δεν πιστεύω ότι οι έλληνες ήταν λιγότερο έξυπνοι, από τον σημερινό άνθρωπο. Τα ποιήματά τους, τα φιλοσοφικά τους κείμενα, τα γλυπτά τους, οι ιατρικές τους γνώσεις, οι ολυμπιακοί αγώνες τους. Οι καθρέπτες τους, με τους οποίους άναβαν τις δάδες, συγκεντρώνοντας τις ηλιακές ακτίνες. Τα έργα του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Ασκληπιού, του Αρχιμήδη και άλλων γέμισαν με φως τον αρχαίο κόσμο. Ήταν άνθρωποι ασυνήθιστου ταλέντου. Φτάνουμε, μέσα από μια μακρά πορεία, στο σύγχρονο στάδιο της ιστορίας του ανθρώπου. Κρίσιμες μέρες δεν άργησαν να παρουσιαστούν για την Πατρίδα μας, στα 90 μίλια από το ηπειρωτικό έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών, μετά από μια βαθιά κρίση που χτύπησε την Σοβιετική Ένωση.

  Από την 1η Ιανουαρίου του 1959 η χώρα μας πήρε στα χέρια της την εξουσία της ίδιας της της μοίρας, μετά από 402 χρόνια ισπανικής αποικιοκρατίας και 59 σαν νεοαποικία. Δεν ήμασταν πια ιθαγενείς που δεν μιλούσαν, ούτε καν την ίδια γλώσσα. Ήμασταν μια μίξη λευκών, νέγρων και ινδιάνων  που ενσωματωθήκαμε σε ένα νέο έθνος, με τις αρετές του και με τα ελαττώματά του, όπως όλα τα άλλα.  Κυριαρχούσε στο νησί η τραγωδία της ανεργίας, η υπανάπτυξη και ένα πολύ φτωχό επίπεδο εκπαίδευσης. Οι γνώσεις καθορίζονταν από τον τύπο και από την κυρίαρχη λογοτεχνία των Ηνωμένων Πολιτειών, που παραγνώριζε, αν όχι υποτιμούσε, τα συναισθήματα ενός έθνους που πολέμησε με τα όπλα, για δεκαετίες, για την ανεξαρτησία της χώρας και εν τέλει, ενάντια σε εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες στην υπηρεσία της ισπανικής μητρόπολης. Είναι απαραίτητο να μην ξεχνάμε την ιστορία του “Ώριμου Φρούτου” (“Fruta Madura”), κυρίαρχη στην αποικιακή νοοτροπία του γειτονικού ισχυρού έθνους, νοοτροπία που έκανε την δύναμή του να επικρατήσει και αρνιόταν στην χώρα, όχι μόνο το δικαίωμα να υπάρχει ελεύθερη σήμερα, αύριο και για πάντα, αλλά και είχε την πρόθεση να προσαρτήσει το νησί μας στο έδαφος αυτής της πανίσχυρης χώρας.   

  Όταν στο λιμάνι της Αβάνας εξερράγη το  βορειοαμερικάνικο θωρηκτό Maine ο ισπανικός στρατός  που απαριθμούσε εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες, είχε ήδη πια ηττηθεί. Όπως κάποια μέρα, οι Βιετναμέζοι νίκησαν,   με τον ηρωισμό τους, τον πανίσχυρο στρατό που είχε στην διάθεσή του ανώτερο εξοπλισμό, συμπεριλαμβανομένου και του “Αgente Naranja” που επηρέασε τόσους Βιετναμέζους για όλη τους την ζωή. Ο Νίξον, περισσότερο από μια φορά, δοκίμασε την χρήση των πυρηνικών όπλων,  ενάντια σε αυτόν τον ηρωικό λαό. Και όχι μάταια, προσπάθησε, μέσω συζητήσεων, να μαλακώσει τους σοβιετικούς για την παραγωγή τροφίμων σε εκείνη την χώρα. 

  Δεν θα ήμουν ξεκάθαρος, αν δεν αναφέρω ένα πικρό στιγμιότυπο των σχέσεών μας με την ΕΣΣΔ. Αυτό προήλθε από την αντίδραση που είχαμε, όταν μάθαμε την απόφαση του Νικήτα Χρουτσόφ σε σχέση με την Κρίση του Οκτώβρη του 1962, από την οποία τον επόμενο  Οκτώβρη συμπληρώνονται 51 χρόνια.

  Όταν μάθαμε ότι ο Χρουτσόφ είχε συμφωνήσει με τον Kένεντι   την απόσυρση των πυρηνικών βλημάτων από την χώρα, δημοσίευσα ένα κείμενο με τα 5 Σημεία που θεώρησα απαραίτητα για μια συμφωνία.  Ο σοβιετικός ηγέτης γνώριζε ότι αρχικά εμείς, είχαμε προειδοποιήσει τον επικεφαλή Υποστράτηγο της σοβιετικής πυραυλικής άμυνας, ότι η Κούβα δεν ενδιαφερόταν να εμφανιστεί σαν μια εγκατάσταση πυραύλων της ΕΣΣΔ, δεδομένης της φιλοδοξίας της να αποτελέσει παράδειγμα για τις υπόλοιπες χώρες της Λατινικής Αμερικής, στον αγώνα για την ανεξαρτησία των λαών μας. Όμως, παρά ταύτα, ο επικεφαλής Υποστράτηγος αυτών των όπλων, ένας εξαιρετικός άνθρωπος, επέμενε ότι ήταν αναγκαίο να έχουμε κάποιο όπλο που θα έπειθε τους επιτιθέμενους.  Αφού ο ίδιος επέμενε στο θέμα, του εξέφρασα ότι, αν εκείνοι το θεωρούσαν απαραίτητη αναγκαιότητα για την άμυνα του σοσιαλισμού, τότε επρόκειτο πια για άλλο πράγμα, διότι πάνω από όλα ήμασταν επαναστάτες. Του ζήτησα  2 ώρες, ώστε το Διευθυντήριο της Επανάστασής μας να πάρει μια απόφαση. 

  Ο Χρουτσόφ είχε φερθεί πολύ μεγαλόψυχα απέναντι στην Κούβα. Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες σταμάτησαν εντελώς να αγοράζουν την ζάχαρη και απέκλεισαν το εμπόριό μας, αυτός αποφάσισε να αγοράσει ότι είχε απομείνει και στις ίδιες τιμές. Όταν κάποιους μήνες μετά, εκείνη η χώρα διέκοψε να μας δίνει πετρέλαιο, η ΕΣΣΔ μας προμήθευσε τις αναγκαίες ποσότητες αυτού του ζωτικού προϊόντος, χωρίς το οποίο η οικονομία μας θα είχε υποστεί μεγάλη κατάρρευση: ένας αγώνας μέχρι θανάτου θα είχε επιβληθεί, αφού η Κούβα δεν θα παραδινόταν ποτέ. Οι μάχες θα ήταν πολύ αιματηρές τόσο για τους επιτιθέμενους, όσο και για μας. Είχαμε συγκεντρώσει πάνω από 300 χιλιάδες όπλα, συμπεριλαμβανομένων και των  100 χιλιάδων που είχαμε κρατήσει από την τυραννία του Μπατίστα.

  Ο σοβιετικός ηγέτης είχε συγκεντρώσει μεγάλο κύρος. Αυτό ξεκινούσε από την κατάληψη του Καναλιού του Σουέζ, από την Γαλλία και την Αγγλία, τις δύο δυνάμεις που ήταν ιδιοκτήτριες του καναλιού,  αφού με την υποστήριξη ισραηλίτικων δυνάμεων επιτέθηκαν και κατέλαβαν  αυτή την δίοδο. Ο Χρουτσόφ προειδοποίησε ότι θα χρησιμοποιούσε τα πυρηνικά του όπλα ενάντια στους επιτιθέμενους Γάλλους και Άγγλους, που είχαν καταλάβει αυτό το σημείο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες κάτω από την καθοδήγηση του Αϊζενχάουερ, δεν ήταν διατεθειμένες εκείνη την στιγμή να εμπλακούν σε ένα πόλεμο. Θυμάμαι μια φράση του Χρουτσόφ εκείνες τις μέρες: “Οι δικοί μας πύραυλοι μπορούν να πετύχουν κουνούπι στον αέρα”. Όχι πολύ καιρό μετά, ο κόσμος αντιμετώπισε ξανά έναν πολύ σοβαρό κίνδυνο πολέμου. Δυστυχώς ήταν ο πιο σοβαρός που γνωρίσαμε μέχρι τότε.

  Ο Χρουτσόφ δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε ηγέτης, κατά την διάρκεια  του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου είχε ξεχωρίσει σαν επικεφαλής Κομισάριος στην άμυνα του Στάλινγκραντ, το σημερινό Βόλβογκραντ, την πιο σκληρή μάχη που είχε διεξαχθεί παγκοσμίως, με την συμμετοχή 4 εκατομμυρίων ανδρών. Οι ναζί έχασαν πάνω από μισό εκατομμύριο στρατιώτες. Η Κρίση του Οκτώβρη στην Κούβα, του κόστισε την θέση. Το 1964, αντικαταστάθηκε από τον Λεονίντ Μπρέζνιεφ.

Υποτίθεται ότι, αν και με υψηλό τίμημα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα εκπλήρωναν την δέσμευσή τους να μην εισβάλουν στην Κούβα. Ο Μπρέζνιεφ ανέπτυξε εξαιρετικές σχέσεις με την χώρα μας, μας επισκέφτηκε στις 28 Ιανουαρίου του 1974, εξέλιξε την στρατιωτική ισχύ της Σοβιετικής Ένωσης, εκπαίδευσε στις στρατιωτικές σχολές της μεγάλης χώρας του πολλούς αξιωματικούς των δικών μας Ενόπλων Δυνάμεων, συνέχισε την δωρεάν  προμήθεια στρατιωτικού εξοπλισμού στην χώρα μας, προώθησε την κατασκευή ενός  ηλεκτροπυρηνικού κέντρου με ψύξη νερού, στο οποίο εφαρμόστηκαν τα μεγαλύτερα δυνατά μέτρα ασφαλείας και υποστήριξε τους οικονομικούς στόχους της χώρας μας.

  Με τον θάνατό του, στις 10 Νοεμβρίου του 1982, τον διαδέχθηκε ο Γιούρι Αντρόποφ, διευθυντής της KGB, ο οποίος και προήδρευσε της τελετής ταφής του Μπρέζνιεφ και ανέλαβε την θέση του Προέδρου της ΕΣΣΔ. Αυτός ήταν ένας πολύ σοβαρός άνθρωπος, έτσι τον εκτιμώ, και επίσης πολύ ειλικρινής.                           

  Μας είπε, ότι αν δεχόμασταν επίθεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες θα έπρεπε να αγωνιστούμε μόνοι μας. Τον ρωτήσαμε εάν θα μπορούσε να μας προμηθεύει όπλα δωρεάν, όπως γινόταν μέχρι εκείνη την στιγμή. Μας απάντησε πως ναι. Του απαντήσαμε τότε: “Μην ανησυχείς, στείλε μας τα όπλα και με τους εισβολείς θα ασχοληθούμε εμείς”. Για αυτό το θέμα μόνο λίγοι σύντροφοι γνωρίζαμε, αφού ήταν πολύ επικίνδυνο να έχει ο εχθρός στην διάθεσή του αυτήν την πληροφορία.   

 Αποφασίσαμε να ζητήσουμε από άλλους φίλους τα απαραίτητα όπλα για ένα εκατομμύριο κουβανούς μαχητές. Ο σύντροφος Κιμ Ιλ Σουνγκ, βετεράνος και άψογος μαχητής, μας έστειλε 100 χιλιάδες όπλα ΑΚ και το αντίστοιχο πολεμικό υλικό, χωρίς να χρεώσει ούτε ένα σεντ.                          
  
  Ποιες ήταν οι αιτίες για να ξεσπάσει η κρίση; O Χρουτσόφ είχε αντιληφθεί την ξεκάθαρη πρόθεση του Κένεντι να εισβάλει στην Κούβα πολύ σύντομα, είχαν προετοιμάσει  τις πολιτικές και διπλωματικές συνθήκες, ειδικά μετά την συντριπτική ήττα της μισθοφορικής εισβολής στον Κόλπο των Χοίρων, συνοδευόμενη από αποβατικά  σκάφη του σώματος πεζοναυτών και ένα αεροπλανοφόρο των γιάνκις. Οι μισθοφόροι έλεγχαν τον εναέριο χώρο με πάνω από 40  αεροπλάνα, ανάμεσά τους βομβαρδιστικά Β-26, μεταγωγικά και άλλα υποστηρικτικά. Μια προηγούμενη αιφνιδιαστική επίθεση στην κεντρική αεροπορική βάση, δεν πέτυχε τα αεροσκάφη μας, αφού τα είχαμε διασκορπίσει σε διάφορα σημεία, αυτά που μπορούσαν να μετακινηθούν. Μετά βίας  χτύπησαν κάποια. Την ημέρα της προδοτικής εισβολής, τα σκάφη μας ήταν στον αέρα πριν το ξημέρωμα, με κατεύθυνση την Playa  Girón.  Θα λέγαμε ότι μόνο ένας ειλικρινής βορειοαμερικάνος συγγραφέας περιέγραψε εκείνο το γεγονός σαν καταστροφή. Φτάνει να πούμε, ότι τελικά από εκείνη την περιπέτεια, μόνο 2-3 από τους εισβολείς μπόρεσαν να επιστρέψουν στο Μαιάμι.                                                                  
  
Η εισβολή που προγραμματιζόταν από τις ένοπλες δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών ενάντια στο νησί θα είχε τεράστιες απώλειες, πολύ μεγαλύτερες από τους 50 χιλιάδες στρατιώτες που έχασαν στο Βιετνάμ. Δεν είχαν τότε, την εμπειρία που απέκτησαν πολύ αργότερα.

Υπενθυμίζεται ότι στις 28 Οκτωβρίου του 1962 εγώ δήλωσα ότι δεν ήμουν σύμφωνος με την απόφαση – για την οποία δεν μας είχαν συμβουλευτεί και η Κούβα αγνοούσε – της ΕΣΔΔ να αποσύρει τα στρατηγικά της βλήματα, για τα οποία προετοιμάζονταν οι ράμπες εκτόξευσης, που θα ήταν συνολικά σαράντα δύο. Στον σοβιετικό ηγέτη εξήγησα ότι αυτό το βήμα δεν το είχε συζητήσει μαζί μας, βασική και αναγκαία προϋπόθεση  των συμφωνιών μας. Αυτή η ιδέα συμπυκνώνεται σε μία φράση: “ Εσείς μπορείτε να με πείσετε ότι κάνω λάθος, όμως δεν μπορείτε να μου πείτε ότι κάνω λάθος, χωρίς να με πείσετε”, και απαρίθμησα πέντε Σημεία που παρέμειναν ανέγγιχτα:  Τερματισμός του οικονομικού Αποκλεισμού και όλων των μέτρων εμπορικής και οικονομικής πίεσης που εξασκούν οι Ηνωμένες Πολιτείες σε όλα τα μέρη του κόσμου, ενάντια στην χώρα μας. Τερματισμός όλων των υπονομευτικών δραστηριοτήτων, εκτοξεύσεων όπλων και εκρηκτικών, από αέρα και θάλασσα, οργάνωση μισθοφορικών επεμβάσεων, αποστολή κατασκόπων και σαμποτέρ, δράσεις που γίνονται από το έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών και κάποιων συνενόχων χωρών.  Τερματισμός των πειρατικών επιθέσεων, που γίνονται από τις υπάρχουσες βάσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Πουέρτο Ρίκο. Τερματισμός όλων των παραβιάσεων του θαλάσσιου και εναέριου χώρου μας από βορειοαμερικάνικα αεροπλάνα και πολεμικά πλοία. Και την απόσυρση της Ναυτικής Βάσης του Γκουαντάναμο και επιστροφή του Κουβανικού εδάφους,  που κατέχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες.                                                    

  Είναι πασίγνωστο επίσης, ότι ο Γάλλος δημοσιογράφος Ζαν Ντανιέλ είχε πάρει συνέντευξη από τον πρόεδρο Κένεντι μετά την Κρίση του Οκτώβρη. Του  διηγήθηκε την πολύ δύσκολη εμπειρία που είχε ζήσει και τον είχε ρωτήσει, εάν εγώ γνώριζα πραγματικά τον κίνδυνο εκείνης της στιγμής. Ζήτησε από τον Γάλλο δημοσιογράφο να ταξιδέψει στην Αβάνα, να μιλήσει μαζί μου και να ξεκαθαρίσει αυτό το ερώτημα.  

  Αυτός ταξίδεψε στην Αβάνα και ζήτησε την συνέντευξη.  Επικοινώνησα εκείνο το βράδυ  μαζί του και του είπα ότι ήθελα να τον δω και να συζητήσω μαζί του για το θέμα και του πρότεινα να συζητήσουμε στο Βαραδέρο. Φτάνοντας εκεί, τον προσκάλεσα να φάμε. Ήταν ήδη μεσημέρι. Έβαλα ραδιόφωνο και εκείνη την στιγμή ένα παγερό μήνυμα πληροφορούσε, ότι ο Πρόεδρος είχε δολοφονηθεί στο Ντάλας.   

  Πρακτικά πια, δεν υπήρχε κάτι να πούμε. Εγώ, μετέπειτα, του ζήτησα να μου μιλήσει για την συζήτησή του με τον Κένεντι. Εκείνος ήταν πραγματικά εντυπωσιασμένος με την επαφή μαζί του. Μου είπε ότι ο Κένεντι ήταν μια μηχανή σκέψης, ήταν πραγματικά σοκαρισμένος. Δεν τον ξαναείδα. Από μεριάς μου ερεύνησα ότι μπορούσα, ή καλύτερα υπέθεσα τι έγινε εκείνη την μέρα. Ήταν παράξενη η συμπεριφορά του Λη Χάρβει Όσβαλντ. Ήξερα ότι είχε προσπαθήσει να επισκεφθεί την Κούβα, όχι πολύ καιρό πριν την δολοφονία του Κένεντι και υποτίθεται, ότι πυροβόλησε με μία ημιαυτόματη καραμπίνα με τηλεσκοπικό φακό, ενάντια σε έναν κινούμενο στόχο. Επιπλέον, γνωρίζω την χρήση αυτού του όπλου. Το στόχαστρο όταν πυροβολείς, κινείται και ο στόχος για μια στιγμή χάνεται, πράγμα που δεν συμβαίνει  με τα άλλου τύπου συστήματα στόχευσης οποιουδήποτε όπλου. Το τηλεσκόπιο είναι πολύ ακριβές αν το όπλο στηρίζεται σε βάση, όμως δυσκολεύει αν έχει να κάνει με κινούμενο στόχο. Λέγεται ότι ήταν δύο, διαδοχικοί οι θανάσιμοι πυροβολισμοί σε κλάσματα δευτερολέπτου. Η παρουσία ενός γνωστού λούμπεν, που σκοτώνει τον Όσβλαντ μέσα σε ένα αστυνομικό τμήμα, συγκινημένος από τον πόνο της συζύγου του Κένεντι, φαντάζει ένα κυνικό αστείο.   

  Ο Τζόνσον, ένας ικανός μεγιστάνας του πετρελαίου, δεν έχασε ούτε λεπτό, πήρε το αεροπλάνο με κατεύθυνση την Ουάσιγκτον. Δεν θέλω να καταλογίσω ευθύνες. Είναι δικό τους θέμα, όμως έχει να κάνει με το ότι,  ήταν στα σχέδια    να εμπλέξουν  την Κούβα στην δολοφονία του Κένεντι. Πολύ αργότερα, περνώντας τα χρόνια, με επισκέφτηκε ο γιός του δολοφονημένου Προέδρου και δείπνησε μαζί μου. Ήταν ένας νέος γεμάτος ζωή που του άρεσε να γράφει. Λίγο καιρό μετά, ταξιδεύοντας μια θυελλώδη νύχτα προς ένα νησί για τις διακοπές του, με ένα απλό αεροπλάνο, φαίνεται ότι δεν βρήκαν τον δρόμο και κατέπεσε. Επίσης γνώρισα στο Καράκας την σύζυγο και τα μικρά παιδιά του Ρόμπερτ Κένεντι, που ήταν εισαγγελέας και είχε τελέσει διαπραγματευτής με τον απεσταλμένο του Χρουτσόφ  και είχε ήδη δολοφονηθεί. Έτσι πορευόταν από τότε ο κόσμος.                                                                                                  

  Πολύ σύντομα, τελειώνοντας αυτή την αναφορά, που συμπίπτει με τις 13 Αυγούστου, 87η  επέτειο του συγγραφέα της, παρακαλώ να με συγχωρήσετε για οποιαδήποτε ανακρίβεια. Δεν είχα το χρόνο να συμβουλευτώ ντοκουμέντα.                       

 Τα σχεδόν καθημερινά  τηλεγραφικά μηνύματα μιλούν για ανησυχητικά θέματα, που συσσωρεύονται στον παγκόσμιο ορίζοντα.

 Ο  Νόαμ Τσόμσκι, σύμφωνα με το website του τηλεοπτικού καναλιού Η Ρωσία Σήμερα, εξέφρασε: “Η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών είναι σχεδιασμένη για να αυξάνει την τρομοκρατία”.
“Σύμφωνα με τον έγκυρο φιλόσοφο, η πολιτική των ΗΠΑ είναι σχεδιασμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να αυξάνει τον τρόμο μέσα στον πληθυσμό”.                                        
“Οι ΗΠΑ φέρνουν σε πέρας την πιο εντυπωσιακή διεθνή τρομοκρατική καμπάνια που έχουμε δει ποτέ […]”.
“Αυτή η καμπάνια δημιουργεί εν δυνάμει τρομοκράτες”.
“ Κατά την κρίση του, είναι απόλυτα εκπληκτικό, ότι η βορειοαμερικάνικη χώρα, από την μια μεριά διεξάγει καμπάνια μαζικού τρόμου, που μπορεί να γεννήσει τρομοκράτες  ενάντια και σε αυτούς τους ίδιους, και από την άλλη, αξιώνει ότι είναι απόλυτα αναγκαίο, να υπάρχει μαζική αστυνόμευση που να προστατεύει ενάντια στην τρομοκρατία”.
“ Σύμφωνα με τον Τσόμσκι υπάρχουν αναρίθμητες παρόμοιες περιπτώσεις. Μια από τις πιο ονομαστές, κατά την γνώμη του, είναι αυτή του Λουίς Ποσάδα Καρίλες, που κατηγορήθηκε από την Βενεζουέλα για  συμμετοχή  σε  απόπειρα ενάντια σε αεροπλάνο, στο οποίο πέθαναν 73 άνθρωποι”.

  Σήμερα διαφυλάσσω την εξαιρετική ανάμνηση του καλύτερου φίλου που είχα ποτέ στα ενεργά πολιτικά μου χρόνια – ο οποίος πολύ ταπεινός και φτωχός σφυρηλατήθηκε στον Μπολιβαριανό Στρατό της Βενεζουέλας - ,  τον Ούγκο Τσάβες Φρίας. 

  Ανάμεσα στα πολλά βιβλία που διάβασα, εμποτισμένα με την ποιητική και περιγραφική του γλώσσα, υπάρχει ένα που αναδεικνύει την πλούσια κουλτούρα του και την ικανότητά του να εκφράζει με αυστηρούς όρους την εξυπνάδα του  και τις συμπάθειές του, μέσα από τις πάνω από δύο χιλιάδες ερωτήσεις  του δημοσιογράφου, επίσης Γάλλου, Ιγνάσιο Ραμονέ.

 Στις 26 Ιουλίου αυτού του έτους, όταν επισκέφθηκε το Σαντιάγκο της Κούβας, με αφορμή την 60η επέτειο από την επίθεση στο στρατόπεδο της Μονκάδα και  του Κάρλος Μ. ντε Σέσπεδες, μου αφιέρωσε το τελευταίο του βιβλίο:   Oύγκο Τσάβες, η πρώτη μου ζωή

  Έζησα ο ίδιος την εμπειρία και με γεμίζει περηφάνια, ότι έχω συνεισφέρει στην επεξεργασία αυτού του έργου, διότι ο Ραμονέ με υπέβαλε σε ανάλογο αδυσώπητο ερωτηματολόγιο, που εκτός των άλλων χρησίμευσε για την προπόνηση του συγγραφέα σε αυτό το υλικό.  

  Το χειρότερο είναι ότι δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω το έργο μου σαν καθοδηγητής, όταν του υποσχέθηκα να το ξαναδώ.  

  Στις 26 Ιουλίου του 2006 αρρώστησα βαριά. Μόλις κατάλαβα ότι ήταν οριστικό, δεν δίστασα ούτε στιγμή να  ζητήσω, στις 31 Ιουλίου, να σταματήσω να εξασκώ τις ευθύνες μου σαν Πρόεδρος του Συμβουλίου του Κράτους και των Υπουργών και πρότεινα στον εντεταλμένο σύντροφο να ασχοληθεί με το έργο της άμεσης διαδοχής. 

  Μου απέμεινε να ολοκληρώσω την επανεξέταση που είχα υποσχεθεί στο 100 ώρες με το Φιδέλ.  Ήμουν ξαπλωμένος, έτρεμα μην χάσω την ροή της γνώσης καθώς υπαγόρευα και μερικές φορές με έπαιρνε ο ύπνος. Ωστόσο, μέρα με την μέρα ανταποκρινόμουν στις διαβολεμένες ερωτήσεις, που μου φαίνονταν ατέλειωτα μεγάλες. Όμως επέμεινα, μέχρι που τελείωσα. 

  Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι η ζωή μου θα παρατεινόταν άλλα επτά χρόνια. Μόνο έτσι είχα το προνόμιο να διαβάσω και να μελετήσω πολλά πράγματα που έπρεπε να έχω μάθει νωρίτερα. Θεωρώ ότι οι νέες ανακαλύψεις μας έχουν εκπλήξει όλους. 

  Στον Ούγκο Τσάβες υπήρχαν πολλά ερωτήματα προς απάντηση, από την πιο σημαντική στιγμή της ύπαρξής του, όταν ανέλαβε το πόστο του σαν Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Βενεζουέλας. Δεν υπάρχει μία μόνο ερώτηση προς απάντηση, στις πιο λαμπρές στιγμές της ζωής του. Αυτοί που τον γνώρισαν καλά, ξέρουν την προτεραιότητα που έδινε στις ιδεολογικές προκλήσεις. Άνθρωπος της δράσης και των ιδεών,  τον αιφνιδίασε αυτή η μορφή της επιθετικής αρρώστιας που τον έκανε να υποφέρει αρκετά, όμως  την αντιμετώπισε με μεγάλη αξιοπρέπεια και βαθύ πόνο για την οικογένεια και τους κοντινούς φίλους, που τόσο αγάπησε. Ο Μπολίβαρ ήταν ο δάσκαλός του και ο οδηγητής, που προσανατόλισε τα βήματά του στην ζωή. Και οι δύο συγκέντρωσαν το αναγκαίο μεγαλείο, για να καταλάβουν μια τιμητική θέση στην ανθρώπινη ιστορία.

 Όλοι περιμένουμε τώρα το Ούγκο Τσάβες η δεύτερη ζωή μου  Χωρίς αυτόν, την αυθεντικότερη από όλες τις ιστορίες, κανείς δεν θα μπορούσε να την γράψει καλύτερα. 

Φιδέλ Κάστρο Ρουζ
13 Αυγούστου 2013, 9.05 μμ

Σχετικά με τη γελοιογραφία του μαρξισμού και τον "ιμπεριαλιστικό οικονομισμό" *

( το άρθρο είναι ακατάλληλο για οπαδούς του Τάσσου Παπαδόπουλου, του Νικόλα Παπαδόπουλου, της μεγάλης Ελλάδας, της μεγάλης Κύπρου, του μεγάλου Ισραήλ, του μεγάλου Νίκου, της μεγάλης Τουρκίας, του Φώτη Φωτίου, του Γιώργου Λιλλήκα, του Γιώργου Καραμπελιά ή του Γιώργου Μπους, όπως επίσης και για οπαδούς "νότιων αέρων κοπανιστών" που τελικά όλοι μαζί φύσηξαν κατά τη Συρία...)


* "Ιμπεριαλιστικός Οικονομισμός" -- οπορτουνιστικό ρεύμα, που εμφανίστηκε μέσα στην επαναστατική πτέρυγα της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας το 1915. Οι εκπρόσωποι του ρεύματος αυτού ( Μπουχάριν, Πιατακόφ, Π. Κίεβσκι κ.α ) τάσσονταν ενάντια στο σύνθημα για το δικαίωμα των εθνών για αυτοδιάθεση, υποστηρίζοντας ότι δήθεν στην εποχή του ιμπεριαλισμού δεν μπορούν να υπάρχουν εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και εθνικοί πόλεμοι. Απλοποιώντας το μαρξισμό, οι οπαδοί του "ιμπεριαλιστικού οικονομισμού" θεωρούσαν ότι αφού στην εποχή του ιμπεριαλισμού μπροστά στην εργατική τάξη τίθεται το πρόβλημα της σοσιαλιστικής επανάστασης, παύει να υφίσταται το πρόβλημα πάλης για δημοκρατία, για πολιτικές ελευθερίες, για απελευθέρωση και εθνική ανεξαρτησία των καταπιεζόμενων λαών.

Ο Λένιν αποκαλούσε το ρεύμα αυτό "ιμπεριαλιστικό οικονομισμό" σε αναλογία με το οπορτουνιστικό ρεύμα που διαδόθηκε μέσα σε ένα μέρος των ρώσων σοσιαλδημοκρατών στα τέλη του περασμένου αιώνα και που ονομαζόταν "οικονομισμός".


Το άρθρο "Σχετικά με τη γελοιογραφία του μαρξισμού και τον "ιμπεριαλιστικό οικονομισμό" γράφτηκε σε απάντηση στο άρθρο του Π.Κίεβσκι "Το προλεταριάτο και το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των εθνών στην εποχή του χρηματιστικού κεφαλαίου"



[ απόσπασμα ]

"Το βιομηχανικό κεφάλαιο αποτέλεσε τη σύνθεση της προκαπιταλιστικής παραγωγής και του εμπορικού-πιστωτικού κεφαλαίου. Το πιστωτικό κεφάλαιο βρέθηκε στην υπηρεσία του βιομηχανικού. Τώρα ο καπιταλισμός ξεπερνά τα διάφορα είδη κεφαλίου, γεννιέται ένας ανώτερος, ενοποιημένος τύπος του, το χρηματιστικό κεφάλαιο και γι αυτό όλη η εποχή μπορεί να ονομαστεί εποχή του χρηματιστικού κεφαλαίου που το αντίστοιχό του σύστημα εξωτερικής πολιτικής είναι ακριβώς ο ιμπεριαλισμός"

Π.Κίεβσκι

Από οικονομική άποψη ολόκληρος αυτός ο ορισμός δεν αξίζει τίποτε: αντί για ακριβείς οικονομικές κατηγορίες έχουμε μόνο λόγια. Ωστόσο δεν μπορούμε τώρα να σταθούμε σ΄αυτό. Το σπουδαίο είναι ότι ο Κίεβσκι ανακηρύσσει τον ιμπεριαλισμό "σύστημα εξωτερικής πολιτικής".
Πρώτο, αυτό είναι στην ουσία μια λαθεμένη επανάληψη μιας λαθεμένης ιδέας του Κάουτσκι.
Δεύτερο, αυτό είναι ένας καθαρά πολιτικός, μόνο πολιτικός ορισμός του ιμπεριαλισμού. Με τον ορισμό του ιμπεριαλισμού σαν "συστήματος πολιτικής" ο Π.Κίεβσκι θέλει να ξεφύγει από την οικονομική ανάλυση που υποσχέθηκε να κάνει, δηλώνοντας οτι η αυτοδιάθεση είναι "το ίδιο" απραγματοποίητη, δηλαδή οικονομικά απραγματοποίητη στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού, όπως και το εργασιακό χρήμα στην εμπορευματική παραγωγή!

Ο Κάουτσκι στη διαμάχη του με τους αριστερούς δήλωνε ότι ο ιμπεριαλισμός είναι "μόνο σύστημα εξωτερικής πολιτικής" ( συγκεκριμένα προσαρτήσεις ), ότι δεν μπορούμε να ονομάζουμε τον ιμπεριαλισμό ορισμένο οικονομικό στάδιο, βαθμίδα ανάπτυξης τους καπιταλισμού.

Ο Κάουτσκι δεν είχε δίκιο. Το να λογομαχεί κανείς για λέξεις, δεν είναι φυσικά έξυπνο πράγμα. Το να απαγορεύσει κανείς τη χρησιμοποίηση της "λέξης" ιμπεριαλισμός έτσι είτε αλλιώς είναι αδύνατο. Πρέπει όμως να διασαφηνίσουμε με ακρίβεια τις έννοιες, αν θέλουμε να κάνουμε συζήτηση.

Ο ιμπεριαλισμός οικονομικά ( ή η εποχή του χρηματιστικού κεφαλαίου, δεν πρόκειται εδώ για τη λέξη ) είναι η ανώτερη βαθμίδα όπου η παραγωγή έχει γίνει τόσο μεγάλη και μέγιστη, που την ελευθερία του συναγωνισμού την ανικαθιστά το μονοπώλιο. Εδώ βρίσκεται η οικονομική ουσία του ιμπεριαλισμού. Το μονοπώλιο εκδηλώνεται και στα τραστ, στα συνδικάτα κ.λ.π και στην παντοδυναμία των γιγάντιων τραπεζών και στην ιδιοποίηση των πηγών πρώτων υλών κ.λ.π και στη συγκέντρωση του τραπεζικού κεφαλαίου κ.λ.π. Στο οικονομικό μονοπώλιο βρίσκεται όλη η υπόθεση.

Πολιτικό εποικοδόμημα της νέας οικονομίας, του μονοπωλιακού καπιταλισμού ( ο ιμπεριαλισμός είναι μονοπωλιακός καπιταλισμός ) είναι η στροφή από τη δημοκρατία στην πολιτική αντίδραση. Στον ελεύθερο συναγωνισμό αντιστοιχεί η δημοκρατία. Στο μονοπώλιο αντιστοιχεί η πολιτική αντίδραση. "Το χρηματιστικό κεφάλαιο τείνει προς την κυριαρχία και όχι προς την ελευθερία" λέει σωστά ο Ρ.Χίλφερντινγκ στο "Χρηματιστικό κεφάλαιό" του.

Το να ξεχωρίζει κανείς την "εξωτερική πολιτική" από την πολιτική γενικά, ή πολύ περισσότερο να αντιπαραθέτει την εξωτερική πολιτική στην εσωτερική, είναι σκέψη ριζικά λαθεμένη, όχι μαρξιστική, όχι επιστημονική. Ο ιμπεριαλισμός τείνει στον ίδιο βαθμό και στην εξωτερική πολιτική και στην εσωτερική, προς παραβίαση της δημοκρατίας, προς την αντίδραση.

Μ΄αυτή την έννοια είναι αδιαφιλονίκητο ότι ο ιμπεριαλισμός αποτελεί "άρνηση" της δημοκρατίας γενικά, όλης της δημοκρατίας και κάθε άλλο παρά μιας μόνο από τις διεκδικήσεις της δημοκρατίας και συγκεκριμένα: της αυτοδιάθεσης των εθνών.

Ο ιμπεριαλισμός, όντας "άρνηση" της δημοκρατίας, "αρνείται" επίσης και τη δημοκρατία στο εθνικό ζήτημα ( δηλαδή την αυτοδιάθεση των εθνών ): δηλαδή τείνει επίσης να την παραβιάσει. Η πραγματοποίησή της είναι ακριβώς τόσο και με την ίδια έννοια δυσκολότερη στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού, όσο δυσκολότερη είναι στον ιμπεριαλισμό η πραγματοποίηση της δημοκρατίας, της πολιτοφυλακής, της εκλογής των δημοσίων υπαλλήλων από το λαό κ.λ.π. Για "οικονομικό" απραγματοποίητο δεν μπορεί ούτε λόγος να γίνει.

Τον Π.Κίεβσκι τον οδήγησε εδώ σε λάθος ίσως το γεγονός ( εκτός από τη γενική μη κατανόηση των απαιτήσεων της οικονομικής ανάλυσης ) ότι από φιλισταϊκή άποψη η προσάρτηση ( δηλαδή η ενσωμάτωση μιας αλλοεθνικής περιοχής παρά τη θέληση του πληθυσμού της, δηλαδή η παραβίαση της αυτοδιάθεσης των εθνών ) θεωρείται ταυτόσημη με την "επέκταση" ( εξάπλωση ) του χρηματιστικού κεφαλαίου σε ένα πιο εκτεταμένο οικονομικό έδαφος.
Με φιλισταϊκές έννοιες δεν μπορεί να καταπιαστεί κανείς με θεωρητικά ζητήματα.

Ο ιμπεριαλισμός είναι οικονομικά μονοπωλιακός καπιταλισμός. Για να είναι το μονοπώλιο ολοκληρωτικό, πρέπει να εκτοπιστούν οι ανταγωνιστές όχι μόνο από την εσωτερική αγορά ( από την αγορά του δοσμένου κράτους ), αλλά και από την εξωτερική, από όλο τον κόσμο.

Υπάρχει άραγε η οικονομική δυνατότητα "στην εποχή του χρηματιστικού κεφαλαίου" να εκτοπιστεί ο συναγωνισμός ακόμη και σ΄ένα ξένος κράτος; Και βέβαια υπάρχει: το μέσο αυτό είναι η χρηματιστική εξάρτηση και η ιδιοποίηση των πηγών πρώτων υλών και σε συνέχεια όλων των επιχειρήσεων του ανταγωνιστή.
Τα αμερικανικά τραστ είναι η ανώτατη έκφραση της οικονομίας του ιμπεριαλισμού ή του μονοπωλιακού καπιταλισμού. Για την εκτόπιση του ανταγωνιστή τα τραστ δεν περιορίζονται στα οικονομικά μέσα, αλλά καταφεύγουν συνεχώς σε πολιτικά και ακόμη και σε εγκληματικά μέσα. Ωστόσο θα ήταν μέγιστο λάθος να θεωρηθεί το μονοπώλιο των τραστ οικονομικά απραγματοποίητο με μεθόδους πάλης καθαρά οικονομικές.

Αντίθετα, η πραγματικότητα σε κάθε βήμα αποδείχνει το "πραγματοποιήσιμό" του: τα τραστ υποσκάπτουν την πίστη του ανταγωνιστή μέσω των τραπεζών ( τα αφεντικά των τραστ είναι αφεντικά των τραπεζών: αγορά μετοχών ), τα τραστ υπονομεύουν τη μεταφορά υλικών στους ανταγωνιστές ( οι αφέντες των τραστ είναι οι αφέντες των σιδηροδρόμων: αγορά μετοχών ), τα τραστ ρίχνουν για ένα ορισμένο διάστημα τις τιμές κάτω από το κόστος, ξοδεύοντας γι αυτό εκατομμύρια, για να καταστρέψουν τον ανταγωνιστή και να εξαγοράσουν τις επιχειρήσεις του, τις πηγές του πρώτων υλών ( ορυχεία, γη κ.λ.π )

Να μια καθαρά οικονομική ανάλυση της δύναμης των τραστ και της επέκτασής τους. Να ένας καθαρά οικονομικός δρόμος για την επέκταση: αγορά επιχειρήσεων, καταστημάτων, πηγών πρώτων υλών.

Το μεγάλο χρηματιστικό κεφάλαιο μιας χώρας μπορεί πάντα να εξαγοράσει τις επιχειρήσεις των ανταγωνιστών και μιας ξένης, πολιτικά ανεξάρτητης χώρας και πάντα το κάνει αυτό. Οικονομικά τούτο είναι πέρα για πέρα πραγματοποιήσιμο. Η οικονομική "προσάρτηση" είναι πέρα για πέρα πραγματοποήσιμη χωρίς την πολιτική και συναντιέται συνεχώς. Στη βιβλιογραφία τη σχετική με τον ιμπεριαλισμό θα συναντήσετε σε κάθε βήμα μαρτυρίες λ.χ σαν κι αυτές, ότι η Αργεντικνή είναι στην πραγματικότητα "εμπορική αποικία" της Αγγλίας, ότι η Πορτογαλία είναι στην πράξη "υποτελής" της Αγγλίας κ.λ.π. Αυτό είναι σωστό: η οικονομική εξάρτηση από τις αγγλικές τράπεζες, τα χρέη προς την αγγλία, η αγορά τοπικών σιδηροδρόμων, ορυχείων, γαιών κ.λ.π απομέρους της Αγγλίας, όλα αυτά κάνουν τις προαναφερόμενες χώρες "προσαρτήματα" της Αγγλίας από οικονομική άποψη, χωρίς την παραβίαση της πολιτικής ανεξαρτησίας αυτών των χωρών.

Αυτοδιάθεση των εθνών ονομάζεται η πολιτική ανεξαρτησία τους. Ο ιμπεριαλισμός τείνει να την παραβιάσει, γιατί σε συνθήκες πολιτικής προσάρτησης η οικονομική προσάρτηση είναι συχνά βολικότερη, φτηνότερη ( είναι ευκολότερο να εξαγοράσει κανείς τους υπαλλήλους, να πετύχει εκχωρήσεις, να περάσει ένα ευνοϊκό νόμο κ.λ.π ), ευκολότερη, ησυχότερη -- έτσι ακριβώς όπως ο ιμπεριαλισμός τείνει να αντικαταστήσει τη δημοκρατία με την ολιγαρχία.
Το να μιλάει όμως κανείς για οικονομικό "απραγματοποίητο" της αυτοδιάθεσης στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού είναι απλώς κουραφέξαλα.

[...]

Παρακάτω. Γιατί η δημοκρατία δεν χαμογελάει στον ιμπεριαλισμό; και πως "συμβιβάζει" ο ιμπεριαλισμός την οικονομία του με τη δημοκρατία;

Ο Π.Κίεβκσι δεν σκέφτηκε πάνω σ΄αυτό. Θα του θυμίσουμε τα παρακάτω λόγια του Ένγκελς. Πρόκειται για τη λαοκρατική δημοκρατία. Το ζήτημα τίθεται έτσι: μπορεί ο πλούτος να κυριαρχεί στις συνθήκες αυτής της μορφής διακυβέρνησης; δηλαδή το ζήτημα ακριβώς της "αντιφατικότητας" ανάμεσα στην οικονομία και την πολιτική.

"...Η ρεπουμπλικανική δημοκρατία δεν αναγνωρίζει επίσημα καμιά περιουσιακή διάκριση ( ανάμεσα στους πολίτες ). Σ ΄αυτήν ο πλούτος ασκεί την εξουσία του έμμεσα, μα γι αυτό και ασφαλέστερα. Από τη μια πλευρά, με τη μορφή της ανοιχτής εξαγοράς των δημοσίων υπαλλήλων ( κλασικό παράδειγμα η Αμερική ), από την άλλη πλευρά με τη μορφή της συμμαχίας κυβέρνησης και χρηματιστηρίου..."

Φ.Ένγκελς

Πώς όμως συμβιβάζεται ο καπιταλισμός με τη δημοκρατία; Με την έμμεση εφαρμογή της παντοκρατορίας του κεφαλαίου!

 Τα οικονομικά μέσα για το σκοπό αυτό είναι δύο: 1) άμεση εξαγορά 2) συμμαχία της κυβέρνησης με το Χρηματιστήριο ( στις θέσεις μας αυτό εκφράζεται με τα λόγια ότι το χρηματιστικό κεφάλαιο στο αστικό καθεστώς "αγοράζει και θα εξαγοράζει ελεύθερα οποιαδήποτε κυβέρνηση και δημόσιο υπάλληλο" ).
Εφόσον κυριαρχεί η εμπορευματική παραγωγή, η αστική τάξη, η εξουσία του χρήματος -- η εξαγορά ( άμεση και μέσω του Χρηματιστηρίου ) είναι "πραγματοποιήσημη" σε οποιαδήποτε μορφή διακυβέρνησης, σε οποιαδήποτε δημοκρατία.
Γεννιέται το ερώτημα: τί αλλάζει από την άποψη που εξετάζουμε, με την αντικατάσταση του καπιταλισμού από τον ιμπεριαλισμό, δηλαδή του προμονοπωλιακού καπιταλισμού από το μονοπωλιακό;

Μόνο που η εξουσία του Χρηματιστηρίου μεγαλώνει! Επειδή το χρηματιστικό κεφάλαιο είναι το μέγιστο βιομηχανικό κεφάλαιο το οποίο αναπτύχθηκε σε μονοπώλιο και συγχωνεύτηκε με το τραπεζικό κεφάλαιο. Οι μεγάλες τράπεζες συγχωνεύονται με το Χρηματιστήριο, καταβροχθίζοντάς το.

Παρακάτω. Αν για τον "πλούτο" γενικά αποδείχνεται ολότελα πραγματοποιήσιμη η κυριαρχία πάνω σε οποαδήποτε ρεπουμπλικανική δημοκρατία μέσω της εξαγοράς και του Χρηματιστηρίου, τότε πώς μπορεί ο Π.Κιέβσκι να ισχυρίζεται, χωρίς να πέφτει σε διασκεδαστική "λογική αντίφαση", ότι ο τεράστιος πλούτος των τραστ και των τραπεζών που διαχειρίζονται δισεκατομμύρια δεν μπορεί να "πραγματοποιήσει" την εξουσία του χρηματιστικού κεφαλαίου πάνω σε μια ξένη, δηλαδή πολιτικά ανεξάρτητη δημοκρατία;

Λοιπόν; η εξαγορά δημοσίων υπαλλήλων είναι "απραγματοποίητη" σε ξένο κράτος; ή "η συμμαχία της κυβέρνησης με το Χρηματιστήριο" είναι μόνο συμμαχία με τη δική του κυβέρνηση;

[...]

Ο νόμος είναι μέτρο πολιτικό, είναι πολιτική. Κανένα πολιτικό μέτρο δεν μπορεί να απαγορεύσει την οικονομία. 

Οποιαδήποτε πολιτική μορφή κι αν έχει η Πολωνία, αδιάφορο αν θα είναι κομματάκι της τσαρικής Ρωσίας ή της Γερμανίας, ή αυτόνομη περιοχή ή πολιτικά ανεξάρτητο κράτος, δεν είναι δυνατόν ούτε να απαγορευτεί, ούτε να καταργηθεί η εξάρτηση της από το χρηματιστικό κεφάλαιο των ιμπεριαλιστικών Δυνάμεων, η αγορά των μετοχών των επιχειρήσεων της από μέρους αυτού του κεφαλαίου.

Το 1905 "πραγματοποιήθηκε" μόνο η πολιτική ανεξαρτησία της Νορβηγίας. Αυτή δε σκόπευε και δεν μπορούσε να θίξει την οικονομική εξάρτηση.

Αυτό ακριβώς λένε και οι θέσεις μας.

[...]

Β.Ι.Λένιν, Άπαντα, τομ. 30, σελ. 90 - 105

Επίσης, σε ξεχωριστή μπροσούρα, από τις εκδόσεις Προγκρές - Σύγχρονη Εποχή.


27.8.13

Πικης κερναει, Πικης πινει, Πικης στην κοσμαρα του


Ο κ. Πικης καλεσε τον κ. Αναστασιαδη για καφε και μας ανακοινωσε οτι η υποθεση Λουτσιου και αλλα δυσκολα δεν θα διερευνηθουν [Πικης κερναει, Πικης πινει, Πικης στην κοσμαρα του], ενω ο κ. Αναστασιαδης ομολογησε οτι η κυβερνηση ηξερε απο τις 5 Μαρτιου για το κουρεμα, και κατα τα αλλα ηταν ηπιος, αλλα ξεχασε οτι το κομμα του ηταν στην πλειοψηφια που ελεγχε την βουλη, και οτι αρα η λεξη "παραγνωρισμενη" ειναι παραπλανητικη. Αλλα ο Πικης ηταν βεβαια αλλου...

Η παρουσιαση του Ν. Αναστασιαδη στην διορισμενη ερευνητικη εγινε σε ενα ευρυτερο κλιμα κρισης της ιδιας της επιτροπης. Το πρωι πριν ξεκινησει η παρασταση, ο τεως γενικος εισαγγελεας, Α. Μαρκιδης, δηλωσε οτι η Ερευνητικη ειναι παρανομη αφου η νομοθεσια ειναι "σαφεστατη". Ο κ. Πικης βεβαια ελπιζει οτι θα τον στηριξει το κυκλωμα που στηριζε και ο ιδιος οταν ηταν δικαστης και απαγορευε [αφαιροντας το δικαιωμα στην εφεση] σε δημοσιογραφους να κανουν κριτικη. Ηδη μερικοι αρθογραφοι του φιλελευθερου σημερα το πρωι, εκαναν προσπαθεια να προσφερουν υπηρεσιες - θα επανελθουμε και σε αυτο το θεμα σε αλλη δημοσιευση γιατι εχει και την μικρη ενοχη ιστορια του με τα ΜΜΕ ο κ. Πικης. Και ο Πολιτης εκανε οτι ξεχασε το θεμα της παρανομιας της επιτροπης στο πρωτοσελιδο του.
Οι ευαισθησιες για τον Χριστοδουλου ηταν σαφως επιλεκτικες και ειχαν να κανουν και με τις σχεσεις του εκδοτη με τον κ. Χριστοδουλου.

Με τετοιο κλιμα ειναι σαφες οτι ο κ. Πικης και οι αλλοι δυο, ηθελαν να ξεμπερδευουν και να τελειωσει μια διαδικασια που πλησιαζει πλεον τα ορια της κωμωδιας μετα απο τις αφαιρεσεις τοσων θεματων -αφαιρεσαν τον Βγενοπουλο, τα αξιογραφα, την Εγνατιας, την διαπλοκη των ΜΜΕ με τις τραπεζες, την διαπλοκη συμφεροντων στην επιτροπη οικονομικων της βουλης κοκ - και γενικα οτι ενοχλητικο υπηρχε για το τραπεζιτικο κυκλωμα.
Και σαν να μην εφταναν εκεινες οι αφαιρεσεις, τωρα μαθαμε οτι αφαιρεθηκε και η υποθεση των εκροων κεφαλαιων - η υποθεση συμπεθερου κλπ.

Η πιο αποκαλυπτικη στιγμη ηταν οταν ο κ.Αναστασιαδης θεωρησε οτι επρεπε να κανει και δημοσια δηλωση για το θεμα Λουτσιου, και ο κ. Πικης ετρεξε να τον προβαλει - οτι το θεμα ειναι εκτος συζητησης.
«Δεν αποτελεί αντικείμενο έρευνας η υπόθεση αυτή, με βάση τους όρους της απόφασης για απόδωση ποινικών και αστικών ευθυνών», ξεκαάρισε ο κ. Πικής.
- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/top-stories/885/159075/i-dilosi-anastasiadi-meta-tin-katathesi-stin-erevnitiki-epitropi#sthash.DS1jazgi.dpuf
«Δεν αποτελεί αντικείμενο έρευνας η υπόθεση αυτή, με βάση τους όρους της απόφασης για απόδωση ποινικών και αστικών ευθυνών», ξεκαθάρισε ο κ. Πικής.
- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/top-stories/885/159075/i-dilosi-anastasiadi-meta-tin-katathesi-stin-erevnitiki-epitropi#sthash.DS1jazgi.dpuf


 Τωρα αν καρφωνε τον εαυτο του [για αυτην την αποφαση] η τον κ. Αναστασιαδη, ειναι ενδιαφερον.
Το γιατι δεν το εξηγησε παντως.
Ο προεδρος, δηλαδη, του ειχε πει τον Απριλη, να το διερευνησει, ο ιδιος δεχθηκε και μετα ξαφνικα το θεμα αφαιρεθηκε;
Ποτε εγινε αυτο και με ποια αποφαση;
Με εκεινο το νουμερο του κ. Πικη [διοτι δικο του ηταν] να μην ασχοληθει  η επιτροπη με υποθεσεις που ειναι υπο διερευνηση για ποινικα αδικηματα κλπ;
Ετσι και αλλοιως ακομα και εκει επιλεκτικος ηταν - το θεμα εκεινη την περιοδο αφορουσε την uniastrum και το ειχε θεσει ο κ. Καρογιαν΄. Ο κ. Πικης συνεχισε ομως να ρωτα για εκεινο το θεμα, αλλα με το θεατρικο νουμερο εβγαλε εκτος διαδικασιας τον Βγενοπουλο, τα αξιογραφα κοκ.
Τι βολικο οντως...
Καπου λοιπον ο κ. Πικης αφαιρεσε το θεμα Λουτσιου και δεν μας το ειπε.
 Καλα αχαπαρος ειναι ο προεδρος και δεν ηξερε τι ελεγε οταν το διοριζε - δεν ειναι και αυτος δικηγορος;
Ειχε δηλωσει σαφως αρχικα οτι ανεμενε η επιτροπη να ξεκινησει απο τον ιδιο - μηπως το ειπε για παραπλανηση και ο κ. Πικης τον συγκαλυπτε μεχρι τωρα, και απλα του ξεφυγε;

Καποιος ελεγε ψεματα παντως. 
Διοτι οτι εγινε εγινε, πριν τις 15 Μαρτιου και αυτο αφορα τον χρονο διερευνησης της επιτροπης στα πλαισια των ορων εντολης. Και οι εκροες πριν τις 15 ειναι συμπτωμα των προβληματων που εμφανιστηκαν.

Κατα τα αλλα ο κ. Πικης ηταν πολυ εξυπηρετικος σαν μπατλερ - σε μια φαση μαλιστα προτεινε και στον κ. Αναστασιαδη και την εκφραση "μας εβαλαν στο μαχαιρι στο λαιμο" και ο κ. Αναστασιαδης προτιμησε το "πιστολι στον κροταφο".
Τετοια αναλυση.
Εδω μεχρι και η Κενεβεζου που ηταν στην κυκλο στηριξης του κ. Αναστασιαδη προεκλογικα, του προκαλουσε συγχιση οταν τον ρωτουσε κατι.
Αλλα ο κ. Πικης ειναι σαφες οτι εχει αναλαβει να προσφερει εξυπηρετηση και μαλλον δεν ξερει πως να το κανει χωρις ειναι τοσο εμφανης η μεροληψια του.

Ετσι δεν ρωτησε τιποτα για τις ευθυνες της αντιπολιτευσης που ελεγχε την βουλη και ιδιαιτερα την επιτροπη οικονομικων. Εκει υπαρχουν και φιλοι στενοι του κ. Πικη ετσι και αλλοιως.
Χαθηκε και ο ΕΛΑ σαν θεμα πια - οταν ο κ. Αναστασιαδης λεει οτι δεν ηξερε για τον ΕΛΑ, δεν θα ηταν απλα λογικη η ερωτηση, τοτε πως εγραψε την επιστολη του Νοεμβριου του 2012;
Αφου ειχε φιλους στην Ευρωπη δεν ηξερε και δεν ακουγε οτι τον περιμεναν εκεινον για να υπογραψει;
Αρα περιμεναν και κατι αλλο;
Ο κ. Πικης δεν τολμα να ρωτα δυσκολα οσους τον διοριζουν.

Μονο σε ενα θεμα φανηκε καπως πιεστικος. Γιατι ειχε κανει κριτικη της κυβερνησης Παπαδοπουλου ο κ. Αναστασιαδης το 2008. Εδω καταπιε δηλωσεις και πραξεις στην βουλη για μια πενταετια και θυμηθηκε παρακαλω το 2008. Ενδιαφερον.
Στο συγκεκριμενο θεμα ο κ. Αναστασιαδης το επαιξε πολιτικαντικα - οτι τοτε υπηρχε πλεονασμα και τα αναλογα.
Αν βεβαια η επιτροπη δεν ηταν κωμωδια, θα μπορουσε να του αντιπαραθεσει δηλωσεις αξιωματουχων του κομματος του τοτε  η στην Αληθεια [την εφημεριδα του υπουργου του] για το πλασματικο πλεονασμα. Αλλα ελεγε τοτε, αλλα λεει τωρα.
Αλλα ειπαμε ο κ. Πικης ξεκινα με σκονακια και ακολουθει την γραμμη.
Οι δυσκολες ερωτησεις δεν ηταν στο προγραμμα.
Αν ηταν θα ρωτουσε πολλα και διαφορα μεχρι τωρα.

Ο ιδιος ο κ. Αναστασιαδης προσπαθησε να κρατησει ενα πλαισιο "ενοτητας" για το μελλον κλπ - αλλα οι αναφορες του σε "αναποφασιστικοτητα" κλπ, ηταν ατσαλες και ακομψες με βαση το πλαισιο το οποιο προσπαθησε να προβαλει.
Αξιζει ενα θετικο σχολιο [και γιατι ξεμπερεδευει με ενα μυθο που προσπαθησε να φτιαξει η κυβερνηση] για την εστω και διστακτικη παραδοχη του οτι η αναφορα που υπηρχε σε bail in στο μνημονιο του Νιοεμβριου δεν ηταν μερος της αποφασης αλλα μερος των πιθανοτητων - και οτι ο ιδιος το ηξερε.
"...ο κ. Αναστασιάδης είπε ότι ήταν ενήμερος και ότι διαφαινόταν από τότε ότι πρόθεση των Ευρωπαίων εταίρων για δημιουργία να διαμορφώσει μια νέα τάση, μια «ένδειξη - πρόθεση». - See more at: http://www.philenews.com/el-gr/top-stories/885/159075/i-dilosi-anastasiadi-meta-tin-katathesi-stin-erevnitiki-epitropi#sthash.DS1jazgi.dpuf

Απο εκει και περα αν η θεση του ηταν οτι θα επρεπε να γινουν αποδεκτοι οι οροι της τροικα που περιλαμβαναν ειτε τον ελεγχο του φυσικου αεριου, ειτε την καταργηση [αντι παγοποιηση η διατηρηση] δικαιωματων, οφειλε να το πει.
Απο εκει και περα ξερει πολυ καλα οτι ειναι το κομμα του που εμποδιζε τα εσοδα του κρατους οταν αρνειτο τους φορους στον πλουτο το 2010 - για να τους αποδεχθει μετα και μαλιστα με ταξικη προκαταληψη υπερ των ανωτερων στρωματων οπως στο φορο για την ακινητη.
Ξερει πολυ καλα επισης ο κ. Αναστασιαδης οτι αν δεχουμαι την θεση του οτι ο ιδιος με τον πρωτο εκβιασμο τον Μαρτιο του 2013 δεχθηκε οσα δηλωνε δημοσια οτι δεν δεχεται,
 τοτε μαλλον θα επρεπε να ειναι πιο σεμνος στην κριτικη προς την προηγουμενη κυβερνηση, που καταφερε να αντιμετωπιζει τετοιους εκβιασμους - και απο το εξωτερικο και το εσωτερικο - για χρονια.

Κατα τα αλλα η δηλωση του οτι η πιεση που του ασκουσαν ειχε και αναφορα στην ρωσικη σταση,
ειναι ενδιαφερουσα σαν τεκμηριο.

Τελικα...
 ο κ. Αναστασιαδης δεν διερευνηθηκε διοτι σε αρκετα θεματα ο κ. Πικης τον καλυψε και απεκρυψε απο το κοινο οτι θα εκανε κατι τετοιο.
 
Ετσι τωρα μαθαμε οτι η επιτροπη ειναι παρανομη εκτος απο μεροληπτικη - διοτι ακριβως διοριστηκε απο οσους θα ηταν υπο διερευνηση για τις αποφασεις του Μαρτη του 2013.

Να μην γινει καν συζητηση για την πωληση των καταστηματων στην Ελλαδα;

Αν απο την αλλη η νυν κυβερνηση συμφωνησε, μυστικα, με τον κ. Πικη να μην την διερευνησει, να την αντιμετωπισει δηλαδη ευνιοκρατικα, παρα τις χρονικες περιοδους που αναφερονται στους ορους εντολης,
τοτε οχι μονο ειναι παρανομη η επιτροπη αλλα και το ζητημα της διαπλοκης γινεται πιο κραυγαλεο. 

Αν κρατησει καποιος στα θετικα την ταση του κ. Αναστασιαδη να δωσει εμφαση στην ενοτητα [παρα τις ατεκμηριωτες διατυπωσεις], αυτο που μενει απο τον κ. Πικη,
ειναι η θλιβερη εικονα μιας προσπαθειας συγκαλυψης.
Η πολιτικη διαμαχη για το μελλον της οικονομιας θα συνεχιστει [και για το ειδος των μετρων που χρειαζονται]
και οι διαμαχες για το παρελθον αργα η γρηγορα θα κλεισουν με το τραπεζιτικο να ειναι το δεδομενο.
Αλλα η αποκαλυψη αυτης της εικονας μερικων δικαστων,
θα εμπλουτισει επισης την κατανοηση του πως οι τραπεζες καταφερναν να κρυβουν τοσα σκανδαλα
και τοσες υπογειες διαδρομες για τοσα χρονια μεχρι που εσκασε η φουσκα το 2012.
Για αυτες τις υπογειες διαδρομες και τα "ξεπλυματα" δεν ρωτησε επισης ο κ. Πικης ανκαι εγινε και δικη το 2007, και ηταν επικαιρο και πιεστικο θεμα στο χειμωνα του 2012-13 καθως καποιοι πιεζαν για το κουρεμα.
Δεν ρωτησε γιατι τον ενδιεφερε, δηθεν, το πλασματικο πλεονασμα, και οχι
οι φοροφυγαδες η οσοι διακινουσαν υπογεια κεφαλαια.
Το να αγγιξει καποιος αυτα τα δεδομενα παει στο βαθος της τραπεζιτικης κρισης και της διαπλοκης της με νομικους κοκ.
Ισως να εχουν και οι τεως δικαστες τις "βαθιες" προκαταληψεις τους...