Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

31.10.13

Αριστερέ! Γίνε κι εσύ δεκανίκι του μονοπωλιακού φασισμού, μπορείς! Στήριξε την απαγόρευση του Κομμουνισμού στην Ε.Ε!


Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για την Ανοχή και Συμφιλίωση
Τίτλος εγγράφου:  Εθνικό Διάταγμα Ευρωπαϊκού Πλαισίου για την Προαγωγή της Ανοχής
Μτφρ.: Lenin Reloaded

Τμήμα 1: Ορισμοί

(γ) "Εγκλήματα μίσους" σημαίνει: κάθε εγκληματική πράξη, όπως και αν ορίζεται, είτε διαπράττεται κατά προσώπων είτε κατά της περιουσίας, όπου ο στόχος ή τα θύματα επιλέγονται εξαιτίας της πραγματικής ή υποτιθέμενης σύνδεσής τους με -- ή την στήριξή τους ή την ιδιότητα μέλους τους σε -- μια ομάδα όπως αυτή ορίζεται στην παράγραφο (α). [LR: προηγείται διασταλτικός ορισμός της "ομάδας" στην παρ. (α)].

Τμήμα 2: Σκοπός

Σκοπός αυτού του διατάγματος είναι:

(4) η ανάληψη συγκεκριμένων δράσεων για να αντιμετωπιστεί η μισαλλοδοξία, ιδιαίτερα σε σχέση με την καταπολέμηση του ρατσισμού, των προκαταλήψεων για το χρώμα, τις εθνοτικές διακρίσεις, τη θρησκευτική μισαλλοδοξία, τις ιδεολογίες του Ολοκληρωτισμού, την ξενοφοβία, τον αντισημιτισμό, τον αντιφεμινισμό και την ομοφοβία.

[...]

Τμήμα 7: Ποινικές κυρώσεις

(α) Οι παρακάτω πράξεις θα θεωρηθούν κολάσιμα ποινικά αδικήματα:

(iv) η ανοιχτή υποστήριξη μιας Ολοκληρωτικής ιδεολογίας, της ξενοφοβίας ή του αντισημιτισμού.

[...] Το κείμενο αυτό προετοιμάστηκε κάτω από την αιγίδα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την Ανοχή και τη Συμφιλίωση από ομάδα ειδικών που αποτελείτο από τους Yoram Dinstein (Πρόεδρος), Ugo Genesio, Rein Mȕllerson, Daniel Thȕrer και Rȕdiger Wolfrum.

Βλ. επίσης: Tim Worstall, Forbes, "Η Ευρωπαϊκή Ένωση προτείνει την απαγόρευση του κομμουνισμού"


The European Union Proposes To Ban Communism



I’m on record as stating that I don’t think that the European Union is a good idea but they do seem to have come up with something of a jolly wheeze here. They’re proposing that there should be a new law on civil liberties and that this should make it a criminal offence for anyone to propose or promote communism. Which is a slightly odd thing to put under the rubric of civil liberty but that does seem to be what they’re doing.
A EUROPEAN FRAMEWORK NATIONAL STATUTE
FOR THE PROMOTION OF TOLERANCE
That’s what they’re calling it and it can be downloaded here. This comes from the ruminations of the European Council on Tolerance and Reconciliation.
Now this might at first look just like the usual lefty human rights wishlist but have a closer look:
Section 2. Purpose
The purpose of this Statute is to:
(a) Promote tolerance within society without weakening the common bonds tying together a single society.
(b) Foster tolerance between different societies.
(c) Eliminate hate crimes as defined in Section 1(c).
(d) Condemn all manifestations of intolerance based on bias, bigotry and prejudice.
(e) Take concrete action to combat intolerance, in particular with a view to eliminating racism, colour bias, ethnic discrimination, religious intolerance, totalitarian ideologies, xenophobia, anti-Semitism, anti-feminism and homophobia.
That totalitarian ideology thing there. That’s communism (amongst other things) obviously. So the purpose of the statute is to make sure that communism is eliminated. We’re looking pretty good so far. Then we have another section:
Section 7. Penal Sanctions
(a) The following acts will be regarded as criminal offences punishable as aggravated crimes:
(i) Hate crimes as defined in Section 1(c).
(ii) Incitement to violence against a group as defined in Section 1(a).
(iii) Group libel as defined in Section 1(b).
(iv) Overt approval of a totalitarian ideology, xenophobia or anti-Semitism.
(v) Public approval or denial of the Holocaust.
(vi) Public approval or denial of any other act of genocide the existence of which has been determined by an international criminal court or tribunal.
Overt approval of a totalitarian ideology is to be a criminal offence. One to be punished as an aggravated crime in fact. So anyone actually saying, well, you know, I think Trotsky might have been onto something can now be jailed. Which will certainly make student politics more interesting. Here in the Czech Republic the Communist Party just got 17% of the vote in the elections: they’ll all be off to jail then. There’s also a few communist Members of the European Parliament and it will be interesting to see whether they will vote for this. And there’s more to this law as well:
It must be understood that the “group libel” may appear to be aimed at members of the group in a different time (another historical era) or place (beyond the borders of the State).
So anyone who has ever argued that Stalin had some good ideas can also be jailed. And I’ll admit that I’ll be bringing the party balloons along as they march Danny Cohn-Bendit off under this law.
Sadly this proposed law is not actually all fun and games with the commies. It’s actually one of the most illiberal pieces of legislation that any non-actual totalitarian has proposed so far. For what it is really proposing is that the freedom of speech of everyone on the continent of Europe be limited to what certain bien pensants think is becoming for people to have free speech about. Which really isn’t the point of it at all. For example, this little explanatory note:
There is no need to be tolerant to the intolerant. This is especially important as far as freedom of expression is concerned: that freedom must not be abused to defame other groups.
Err, yes, there is indeed a need to be tolerant of the intolerant. The entire point of this freedom and liberty lark is that we all get to do our own thing, say what we wish and with that right comes the duty to take the consequences. When we get to the freedom of speech that means no libel and no incitement to immediate violence and everything else we can and do say to our heart’s content.
This is where we could profitably borrow something from the constitutional arrangements of another country:
Congress shall make no law respecting an establishment of religion, or prohibiting the free exercise thereof; or abridging the freedom of speech, or of the press; or the right of the people peaceably to assemble, and to petition the Government for a redress of grievances.
That would put an end to this sort of nonsense.

πηγή: Lenin Reloaded

Δεν θα υπήρχε νικητής αν γίνονταν εκλογές - Οργισμένος ο λαός

Πρώτο κόμμα ο Κανένας. Το Οργισμένος μην το πάρετε και πολύ τοις μετρητοίς πάντως.


Οπωσδήποτε η συγκεκριμένη δημοσκόπηση καταγράφει τις υπάρχουσες τάσεις. Χωρίς να ξεχνάμε πως πάντα πίσω από κάθε δημοσκόπηση υπάρχουν και συγκεκριμένα συμφέροντα. Παίζεται πολύ χοντρό παιχνίδι και το τοπίο στο εσωτερικό μέτωπο ανακατατάσσεται βιαιότατα. Τόσο βίαια, που πια η αλλοτινή εικόνα της "ήρεμης επιφάνειας" της κυπριακής κουλτούρας για κοινωνική συναίνεση έχει πάει περίπατο.

Σφάζονται όλα τα παλληκάρια σε όλα τα επίπεδα για την εξουσία. Να πούμε πως λυπόμαστε που σφάζονται μάλλον θα ήταν ψέμμα. Να πούμε πως στηριζόμαστε σε αυτή τη σφαγή, για να δούμε άσπρη μέρα πάλι θα ήταν ψέμμα. Πάντως και το γκρίζο δεν είναι για την ώρα άσχημο. Μόνο "άσπρο" από παντού, έχουμε καταντήσει νοσοκόμοι και ασθενείς με ζουρλομανδίες και φάρμακα για πάσαν σχιζοφρενική νόσο.

Όλα τα χέρια δαγκώνουν τα χέρια που τα τάισαν. Και όλα τα χέρια που δαγκώνουν είναι χορτάτα. Και όλα τα δαγκωμένα συμφέροντα χορτάτα επίσης. Ανεξαιρέτως.

Ο κάθε λαός έχει τη δημοσκόπηση που του αξίζει.


Αν την ερχόμενη Κυριακή είχαμε εκλογές τί θα ψηφίζατε; 

ΔΗΣΥ - 24,6%
ΑΚΕΛ - 15,9%
ΔΗΚΟ - 7,6%
ΕΔΕΚ - 4,2%
ΕΥΡΩΚΟ - 0,4%
Οικολόγοι - 2,6%
Συμμαχία Πολιτών - 4,3%
ΕΛΑΜ - 1,6%
Άλλο - 1,2%
ΚΑΝΕΝΑ - 31,7%
ΔΞ/ΔΑ - 5,9%


Όπως κατέδειξε έρευνα από την Prime Consulting.
Μεγαλώνει η ανασφάλεια των πολιτών έναντι του πολιτικού συστήματος όπως αποδεικνύει δημοσκόπηση της εταιρείας Prime Consulting.
Σύμφωνα με την έρευνα δεν θα υπήρχε νικητής εάν γίνονταν βουλευτικές εκλογές την ερχόμενη βδομάδα, γεγονός που καταδεικνύει την απαξίωση του λαού για τα πολιτικά κόμματα.
Συγκεκριμένα τον ΔΗΣΥ θα ψήφιζαν 24,6%, το ΑΚΕΛ 15,9%, το ΔΗΚΟ 7,6%, τη Συμμαχία Πολιτών 4,3%, την ΕΔΕΚ 4,2% τους Οικολόγους 2,6% το ΕΛΑΜ 1,2% και το ΕΥΡΩΚΟ 0,4%.
Ερωτηθέντες οι πολίτες για τον πολιτικό που θα προτιμούσαν να διαδεχθεί τον Άντρο Κυπριανού, η πλειοψηφία έδειξε την προτίμησή της στο πρόσωπο του Νίκου Κατσουρίδη. 
Σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις στην οικονομική ζωή της Κύπρου, συγκεκριμένα 84,7% των ερωτηθέντων διατύπωσε την άποψη ότι τα πολιτικά κόμματα εμπλέκονται στα περιστατικά διαφθοράς του τόπου.
Παπαδόπουλος-Καρογιάν: 1-0
Το 40,5% των ερωτηθέντων της έρευνας θεωρεί ότι ο Νικόλας Παπαδόπουλος είναι ο καταλληλότερος για να αναλάβει την Προεδρία του ΔΗΚΟ έναντι 17,4% του Μάριου Καρογιάν. Το 32% επέλεξε να μην απαντήσει το ερώτημα.
Σταθερά τα νούμερα προτίμησης Αναστασιάδη

Σε σχετική ερώτηση, ο Νίκος Αναστασιάδης αναδεικνύεται δημοφιλέστερος πολιτικός με ποσοστό 45,3% των ερωτηθέντων να δηλώνει ότι έχει θετική γνώμη για το πρόσωπο του Προέδρου.Ακολουθούν ο Νικόλας Παπαδόπουλος με 44%, ο Λευτέρης Χριστοφόρου με 35,9%, ο Γιώργος Περδίκης με 35,7%, ο Αβέρωφ Νεοφύτου με 35,5%, ο Δημήτρης Συλλούρης με 27,6%, ο Γιαννάκης Ομήρου με 27,3%. 

πηγή

Όταν ο Χαραλαμπόπουλος κάνει ρόμπα τον Μπογιόπουλο

Σχετική με το φαινόμενο "Σταρ των μαχόμενων ΜΜΕ με τα ρέιμπαν" είχα κάνει και προχθές. " Ευτυχώς που υπάρχει και ο Χαραλαμπόπουλος...". Βέβαια προχθές δεν ήξερα τί επρόκειτο να ακολουθήσει. Κακώς δεν ήξερα. Αφενός γιατί ο αντικκεδισμός του Χαραλαμπόπουλου ήταν από καιρό κραγμένος. Αφετέρου γιατί το φαινόμενο "Σταρ" είναι ανεπίδεκτο μαθήσεως οπόταν κάπου θα ξερνούσε και μια συνέχεια.

Ένα πρώτο και έσχατο μάθημα για την περίπτωση αυτή, είναι πως με τέτοιους τύπους κάποια στιγμή θα γίνεις ρόμπα. Είναι ένα καλό μάθημα προς όλες τις κατευθύνσεις.

Καλό είναι να το έχουν στα υπόψιν και στα γραφεία της Χαραυγής, που δημοσίευσαν προχθές την ολοσέλιδη διαφημιστική και εντελώς γλοιώδη συνέντευξη του εν λόγω κυρίου. Ο Χαραλαμπόπουλος ξέρει πως να χειρίζεται τα ΜΜΕ. "Πούλησε" πρώτα μια συνέντευξη του Μπογιό σε μια δημοσιογράφο (θα σου κανονίσω εγώ τον Μπογιό )και μετά πούλησε μια δική του για να κάνει αντι-κκεδισμό στη Χαραυγούλα. Άσχετο πως η Χαραυγούλα, κατά τις φήμες, αρνήθηκε πριν από καποιους  μήνες να δημοσιεύσει συνέντευξη του Μπογιόπουλου. Δεν ξέρω τί ακριβώς άλλαξε τώρα και ο Χαραλαμπόπουλος δημοσιεύεται ολοσέλιδος να μας εξηγεί το τί είναι ο Μπογιό, ο Ρίζος και το ΚΚΕ. Άκουσα πως και στη Σημερινή ενδιαφέρονται για μια συνέντευξη του Χαραλαμπόπουλου, δεν ξέρω αν μπορεί να το διευθετήσει η δημοσιογράφος.

Επειδή λοιπόν, κάποιοι μπορεί να ντρέπονται να γίνονται ιλιουστρασιόν θέματα σε έντυπα τέτοιων τύπων, αναδημοσιεύω το σχετικό κείμενο του Lenin Reloaded.


Δεν αγοράζω, δεν διαβάζω και δεν αναπαράγω ύλη σε έντυπα που προσβάλλουν τη νοημοσύνη μου...

...όπως το περιοδικό Unfollow του κυρίου Λευτέρη Χαραμπόπουλου (υπεύθυνου έκδοσης του περιοδικού).
Διότι, ανάμεσα σε άλλα, δεν αναγνωρίζω στον κύριο Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο κανένα δικαίωμα να:

-γράφει ως αυτόκλητος και αυτοδιορισθείς εκπρόσωπος μέλους του κόμματος και "αντ' αυτού", υποκαθιστώντας, με όλη του την άνεση, το ίδιο το κόμμα

-επιβάλλει την άγνοια για τις συλλογικές αποφάσεις του 19ου συνεδρίου του ΚΚΕ με αναφορές σε ανύπαρκτες "ατομικές συμβάσεις εργασίας" για μέλη του κόμματος

- κατηγορεί άλλους για "ξεκατίνιασμα" και "απίστευτα χαμηλού επιπέδου σπέκουλα" ενώ τα αντιπροσωπεύει πλήρως ο ίδιος

- μιλά εκ μέρους των πάντων, που, υποτίθεται, "πιστεύουν" τον ίδιο και δεν "πιστεύουν" το ΚΚΕ για καθαρά εσωκομματικά ζητήματα του ΚΚΕ

- καθορίζει για λογαριασμό μου ποιος και τι έχουν "κοινή αποδοχή", τι είναι "αποδοχή", και ποιος "το κοινό" που έχει σημασία από την άποψη των κομμουνιστών

- μιλά για "απόλυση" από άλλη εφημερίδα χωρίς την οποιαδήποτε επιβεβαίωση από την αρμόδια εφημερίδα

- καθορίζει τι είναι "σύγχρονο" και τι "παλαιοκομματικό", τι αποτελεί "κομμουνιστικό φετίχ", τι "κουράζει" και ποιον

- υπαγορεύει στο ΚΚΕ τι πρέπει να κάνει "με τους φίλους του"

- φέρεται ως ιδιοκτήτης μέλους του κόμματος το οποίο εργοδοτεί, εκθετώντάς το στα μάτια των μελών και φίλων του κόμματος (αυτή είναι η "ανεξαρτησία έξω απ' το μαντρί"; Το να με εξευτελίζουν λες και είμαι κτήμα τους στους συντρόφους μου τ' αφεντικά μου);

- παριστάνει, εν γένει, τον κεχαγιά μου, τον εκπρόσωπό μου, και τη φωνή της δικής μου συνείδησης ένας άνθρωπος με μηδενική σχέση με τα πιστεύω μου και τις αρχές μου.

Μιλώντας εκ μέρους του εαυτού μου και εκπροσωπώντας αυτόν και κανέναν άλλο.
LR





30.10.13

«ΚΟΚΚΙΝΑ ΔΑΝΕΙΑ» ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ - Απογείωση στα 1,2 τρισ. ευρώ στην ΕΕ


Σε ρότα απογείωσης συνεχίζουν τα «κόκκινα δάνεια», που έχουν χορηγήσει οι τράπεζες της ΕΕ στην πελατεία τους (νοικοκυριά και επιχειρήσεις), τα οποία σύμφωνα με στοιχεία της εταιρείας PWC, στο τέλος του 2012 διαμορφώθηκαν στα 1,2 τρισεκατομμύρια ευρώ, από 514 δισ. το 2008, όταν εκδηλώθηκε η καπιταλιστική κρίση. Η διόγκωσή τους, στο τελευταίο έτος, προκλήθηκε από την επιδείνωση των συνθηκών, κυρίως σε Ισπανία, Ιρλανδία, Ιταλία και Ελλάδα, ενώ προβλέπεται περαιτέρω αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων και τα επόμενα χρόνια «λόγω του αβέβαιου οικονομικού κλίματος».
Σύμφωνα με τα στοιχεία της PWC, το μεγαλύτερο ύψος μη εξυπηρετούμενων δανείωνείχαν οι γερμανικές τράπεζες (179 δισ. ευρώ το 2012), οι ισπανικές (167 δισ. ευρώ) και οι βρετανικές (164 δισ. ευρώ). Η εν λόγω έκθεση δημοσιοποιείται στο πλαίσιο των διεργασιών που έχουν ξεκινήσει για την «ενιαία εποπτεία» του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε επίπεδο ΕΕ καθώς και των λεγόμενων «τεστ αντοχής» που θα διενεργήσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε τράπεζες της ΕΕ.
Στην Ελλάδα, σχέδια για δημιουργία «κακής τράπεζας» (bad bank), όπου θα μεταφέρουν τα προβληματικά δάνεια της πελατείας τους δρομολογούν, καθένας για λογαριασμό του, οι τραπεζικοί όμιλοι της «Εθνικής» και της «Πειραιώς». Στόχος τους όπως επισημαίνουν, να «καθαρίσουν» τους ισολογισμούς τους από τις επισφάλειες και να διαμορφώσουν «κλίμα εμπιστοσύνης». Σύμφωνα με πληροφορίες, βρίσκονται σε συζητήσεις για την αναζήτηση «επενδυτών» που θα θελήσουν είτε να συμμετάσχουν στις «κακές τράπεζες» είτε ακόμη και να εξαγοράσουν το σύνολο ή τμήμα των «προβληματικών δανείων». Η εξέλιξη έρχεται σε μια περίοδο που βρίσκεται στο προσκήνιο το προωθούμενο κυβερνητικό μέτρο για την άρση της προβλεπόμενης προστασίας και την έναρξη πλειστηριασμών ακόμη για την πρώτη κατοικία λαϊκών νοικοκυριών με «κόκκινα» δάνεια στις τράπεζες. Το μέτρο αυτό, σε συνδυασμό με τον ενιαίο φόρο ακινήτων, θα εντείνει τις διαδικασίες συγκέντρωσης.
  • Στα 221 δισ. ευρώ (περίπου 120% του ΑΕΠ) διαμορφώνεται η συνολική μάζα των τραπεζικών δανείων στην Ελλάδα. Το Σεπτέμβρη του 2013, ο ρυθμός χρηματοδότησης εμφανίζει μείωση 3,9%, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι αποπληρωμές δανείων είναι περισσότερες από τις νέες χορηγήσεις. Ταχρωστούμενα από τα νοικοκυριά (στεγαστικά - καταναλωτικά δάνεια) εμφανίζονται σε περίπου 101 δισ. ευρώ.

29.10.13

Καταδικάζω τις φίρμες απ΄όπου κι αν προέρχονται.

Δεν ξέρω αν απολύθηκε ο Ν.Μπογιόπουλος από τον Ριζοσπάστη. Ας πούμε πως απολύθηκε.

Εμένα τί ακριβώς με ενδιαφέρει σ΄αυτή την ιστορία; Με ενδιαφέρει πως ο Μπογιόπουλος είναι ένας πολύ καλός δημοσιογράφος στους τομείς που μέχρι στιγμής τουλάχιστον εξειδικεύτηκε. Θα γράφει κάπου άλλου τώρα ο Νίκος; Ναι θα γράφει στον Ενικό. Εγώ, εσύ αυτός, αυτή, εμείς, μπορούμε να διαβάζουμε τα πολύ καλά άρθρα του Μπογιόπουλου; Ναι μπορούμε. Μπορούμε να τα αναδημοσιεύουμε; Ναι μπορούμε. Υπάρχουν κι άλλοι καλοί δημοσιογράφοι που ποτέ δεν έγραψαν στον Ριζοσπάστη αλλά τους διαβάζουμε και τους αναπαράγουμε; Ναι υπάρχουν.

Από εκεί και πέρα, δεν με ενδιαφέρει αν δεν θα γράφει στον Ριζοσπάστη, ούτε με ενδιαφέρει αν δεν τα έχει βρει για άλλους πολιτικούς λόγους με την Κ.Ε του ΚΚΕ.

Ούτε ο Πλουμπίδης είναι, ούτε ο Μπελογιάννης είναι γιατί ακούσαμε και τέτοια κουφά...πάντα τους καλούς τους διώχνουνε, τον Πλουμπίδη, τον Μπελογιάννη κ.λ.π

Ναι, αν επρόκειτο για τον Πλουμπίδη, ευχαρίστως να κάνω θέμα. Αλλά δεν πρόκειται.

Επιπλέον δεν θα στερηθώ αυτό, που εμένα με ενδιαφέρει και λογικά πρέπει να ενδιαφέρει και τον Μπογιόπουλο, δηλαδή να γράφει αυτά που θέλει για τους λόγους που αυτός θεωρεί σωστούς κι εγώ να τα διαβάζω.

Τέλος, δεν θα το αντέξω το παραλήρημα με τις έφηβες που κλαίνε για τον Νίκο.

Αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται γιατρέ στην γραφειοκρατία, η άλλη μισή στις φίρμες βρίσκεται.

Λέω λοιπόν πως το Βήμα δεν ψευδεται και ο Μπογιόπουλος έχει απολυθεί.

Για να ρωτήσω....αν το ΚΚΕ χαλούσε τις "σχέσεις" του με τον Αγγουράκη ( Ευρωβουλευτή ) θα πειραζόταν κανένας; Ή μήπως ο Αγγουράκης μας πέφτει λίγος; Ή μήπως θα γινόταν θέμα, από όσους προσπαθούν να κάνουν θέμα; Όχι δεν θα γινόταν θέμα. Γιατί;

Γιατί φανς μόνο τα ΜΜΕ δημιουργούν! Τα παιδάκια λοιπόν που μορφώθηκαν από τα ΜΜΕ, που απέκτησαν άποψη από τα ΜΜΕ, που απέκτησαν ήρωες από τα ΜΜΕ και που φυσικά ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΝ ΤΑ ΜΜΕ ως μεγάλοι επαναστάτες...έχουν πάθει τώρα ένα κάτι που τους πήραν τί;; Την αυτοεικόνα τους; Το επαναστατικό τους παιχνίδι; Το χόμπυ τους;

Αν το Βημα δεν ψεύδεται και ο Μπόγιο πήρε πόδι από τον Ρίζο, τότε να μου πείτε πως ο Ρίζος έχασε έναν όμορφο, να το δεχτώ!! 
:)
Παρακαλώ πάρα πολύ μη μου λέτε για "πολιτικές θεωρίες" και τα τοιαύτα. Παιδάκια του πληκτρολογίου είμαστε όλοι! Και εφόσον είμαστε παιδάκια του πληκτολογίου και των ΜΜΕ πάρτε άλλο έναν Κράους για φινάλε:

"Αυτό που λυπήθηκε η σύφιλη, θα το ξεπαστρέψουν τα μήντια. Δεν θα υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε στα σίγουρα τι προκάλεσε την σήψη εγκεφάλων στο μέλλον".

Για όλους εμάς λέει...ακουστε και κανέναν Αγγουράκη καμιά φορά για ποικιλία...


Και τώρα θα το αποτελειώσω...

Είμαι κομμουνίστρια, είμαι ενάντια στην προσωπολατρεία, είμαι ενάντια στην πατριαρχία, τρώω τον Τσόμσκυ τρεις μπουκιές για πρωϊνό και τρεις για βραδυνό, ξέρω και τους δέκα τρόπους με τους οποίους μου κάνουν τα ΜΜΕ τα μυαλά σούπα, τους έμαθα και στους άλλους, είμαι και λίγο αντιεξουσιάστρια, είμαι και φεμινίστρια, είμαι και νέο επαναστατικό υποκείμενο, δεν με κρατάει τίποτα, θα λέω πάντα την αλήθεια, θα αγωνιστώ με κάθε θυσία ενάντια στο κατεστημένο, όποιο κι αν είναι αυτό.

Νίκοοοοοοοο.......:)))

Ανάπτυξη, επιχειρηματικότητα και μπανάνες.

Θα μας ενημερώσει κάποιος τί ακριβώς έγινε με αυτό το νόμο για τις παραλίες, να μην τα διαβάζουμε μόνο στον Πολίτη από τον κ.Πουργουρίδη;

Έπρεπε να ψηφίσουμε γιατί το ζήτησε η Τρόικα, άκουσα πως είπε ο Γιάννος ο Λαμάρης - σε λίγο η Λεμεσός δεν θα είναι σεξ τάουν θα είναι κλάφτα καρακιτσαριό τάουν...ο Πουργουρίδης γιατί φωνάζει, κάτι για συμφέροντα κομμάτων και ιδιωτών λέει...τελικά με τα μπάνια του λαού θα κάνουμε κάτι ή δεν το προνοεί αυτό το μνημόνιο; Και σε νησί και σε φρούριο και σε αποικία και αμπανιάριστοι για τις επιχειρήσεις με τις μπανάνες στην παραλία....εμείς πού να διαδηλώσουμε που είμαστε ο λαός και δεν είμαστε τα δημοτικά συμβούλια;


Δηλαδή όταν ο Άντρος μας είπε πως το ΑΚΕΛ θα ανασκουμπωθεί τί εννοούσε; Πως θα ανασκουμπωθεί πάνω στα κρεββατάκια και τις μπανάνες; Είναι πολλά τα λεφτά, δεν τα βάζουμε με το ιδιωτικό κεφάλαιο, χρόνια και χρόνια κάνουμε αλισβερίσι με αυτούς τους τύπους, χρόνια και χρόνια κλείσαμε τις παραλίες για τα ιδιωτικά συμφέροντα, ανάπτυξη, επιχειρηματικότητα και μπανάνες...


ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΟΥ
Με τον Χρήστο Πουργουρίδη
28/10/2013

Τα όσα ανακοινώθηκαν πρόσφατα, μετά την ολοήμερη συνεδρία του Πολιτικού Γραφείου του Δημοκρατικού Συναγερμού που έγινε στη Λεμεσό, καθώς επίσης και η απόφαση για να τερματισθεί ο αναχρονισμός να διορίζονται τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων των ημικρατικών οργανισμών από κομματικές λίστες, έγιναν δεκτά με ανακούφιση από όλους εμάς που θεωρούμε ως τον κύριο αίτιο της κρίσης το κομματικό κατεστημένο.

Φάνηκε προς στιγμή ότι το μεγαλύτερο κόμμα του τόπου, υπό την ηγεσία του Αβέρωφ Νεοφύτου, άρχισε να κάνει βήματα προς την κατεύθυνση να απαλλαγεί ο τόπος από το αμαρτωλό παρελθόν της κομματοκρατίας. Τα αισθήματα ανακούφισης δυστυχώς κράτησαν μόνο μερικές μέρες. Ήρθε η προχθεσινή έγκριση από τη Βουλή του νόμου - σκάνδαλο για τις παραλίες, που επιβεβαίωσε ότι το κομματικό σύστημα του τόπου παραμένει σάπιο μέχρι το μεδούλι.

Η Βουλή ψήφισε σχεδόν ομόφωνα  -μοναδική τιμητική εξαίρεση η αποχή του Δ. Συλλούρη- ένα νόμο προκλητικά σκανδαλώδη που εξυπηρετεί τα συμφέροντα μερικών δεκάδων ανθρώπων σ’ ολόκληρη την Κύπρο. Πρόκειται για ένα νόμο που παρέχει εξωφρενικά απαράδεκτη προνομιακή μεταχείριση σε κάποιους επιχειρηματίες. Αυτός ο νόμος-ξεφτίλα πάει και έρχεται ενώπιον της Βουλής από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Κάθε φορά που το θέμα ερχόταν ενώπιόν του, το σώμα αυτοδεσμευόταν ότι ήταν η τελευταία παράταση. Κι όμως οι εμπλεκόμενοι επιχειρηματίες, καμιά διακοσαριά σε ολόκληρη την Κύπρο, αριστοτεχνικά διαπλεκόμενοι με κάποιους βουλευτές, κατόρθωναν οι παρατάσεις να μην έχουν τελειωμό. Θυμάμαι στα χρόνια που ήμουν στη Βουλή πόσο άβολα νιώθαμε, κάποιοι από μας, από το γεγονός και μόνο ότι το θέμα ετίθετο και πάλιν προς ψήφιση ενώπιον της Βουλής. Πρωταγωνιστές ήταν πάντα οι βουλευτές της επαρχίας Αμμοχώστου.

Οι βουλευτές βέβαια όλων των κομμάτων. Είναι οι ίδιοι βουλευτές που κατ’ επανάληψη έκαναν προς την ολομέλεια και σε επιτροπές της Βουλής προτάσεις για να διευκολυνθούν στο ”θεάρεστο” έργο τους οι κυνηγοί αμπελοπουλιών. Η ψήφιση αυτού του ανήθικου νόμου αποδεικνύει ότι η διαπλοκή και ο λαϊκισμός στην Κύπρο είναι ασθένειες ανίατες. Όσα μέτρα και να μας επιβάλουν οι ξένοι δανειστές δεν θα μπορέσουν να απαλλάξουν τον τόπο από τα καρκινώματα αυτά. Το σάπιο κομματικό σύστημα οδηγεί τον τόπο στην καταστροφή. Ψηφίζει νόμους, όπως τον υπό συζήτηση, που συνιστούν εγκλήματα κατά της χώρας. Σε τούτες τις δύσκολες συνθήκες της κρίσης και του χρέους οι άθλιοι πολιτικοί ψηφίζουν νόμους που προάγουν τα άνομα συμφέροντα της διαπλοκής. Και που μας προκαλούν αισθήματα αηδίας και ντροπής. Όταν αυτοί που ενοικιάζουν κρεβατάκια και ομπρέλες στις παραλίες έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίζουν ομόφωνα την έγκριση νομοσχεδίων που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους, φανταστείτε τι μπορεί να επιτύχουν οι διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι ντηβέλοπερς και οι καναλάρχες που διαθέτουν πολύ περισσότερο χρήμα και επιρροή.

Η ψήφιση αυτού του νόμου επιβεβαιώνει αυτό που είπα δεκάδες φορές από τη στήλη αυτή: Οι νοοτροπίες, οι λογικές, τα συμφέροντα, η κυρίαρχη κάστα και όλοι αυτοί που μας έφτασαν έως εδώ δεν διαθέτουν ούτε τη βούληση, ούτε την ικανότητα, αλλά ούτε και την εμπιστοσύνη ημών των πολιτών, να σχεδιάσουν και υλοποιήσουν τις αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος για να ξεπεράσει την κρίση. Τις οποίες αλλαγές επινοούν, όπως αυτές που αποφάσισε πρόσφατα το Πολιτικό Γραφείο του ΔΗ.ΣΥ, είναι για να προλάβουν την έκρηξη της οργής του κόσμου. Ένα κόμμα που ψηφίζει νόμους, όπως αυτόν για τις παραλίες, δεν μπορεί με θράσος και αδιαντροπιά να διατείνεται ότι μπορεί να μας ”σώσει”. Ας ελπίσουμε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα περισώσει ότι μπορεί να περισωθεί με το να αναπέμψει τον νόμο.

28/10/2013, Πολίτης

28.10.13

Αγαπημένη μου Πατρίδα

Αγαπημένη μου Πατρίδα. Είμαι ένας επαρκώς φυσιολογικός άνθρωπος. Αντι-κοινωνικός, μοναχικός και ελαφρώς καταθλιπτικός. Δεν χρειάζομαι εξωτερική ενίσχυση στον σκοταδισμό και την πνευματική, συναισθηματική και ερωτική αποπληξία για να αρχίσω και τα χάπια. Μόλις που κρατιόμαστε εδώ πέρα, αγαπημένη μου Πατρίδα...



Ένας φανταστικός διάλογος με έναν ιδανικό ακελικό.

Α - Να σε ρωτήσω κάτι;
Μ - Να με ρωτήσεις ότι θέλεις.
Α - Το 2008 ψήφισες Χριστόφια;
Μ- Φυσικά ψήφισα Χριστόφια. Όχι μόνο ψήφισα Χριστόφια αλλά έκανα και προεκλογική για τον Χριστόφια.
Α- Ε τωρά γιατί φωνάζεις;
Μ- Τί εννοείς γιατί φωνάζω;
Α- Ε δεν ήξερες τί σημαίνει αστική διαχείριση; Γιατί φωνάζεις σήμερα; Εσύ δεν έχεις ευθύνη;
Μ- Ψηφίσαμε τον Χριστόφια για να λύσει το Κυπριακό, όι για να κόφκει πορτοκκάλια με τον Νετανιάχου, την Μέρκελ και την Λαγκάρντ. Τί θέλεις να μου πεις, πως δεν δικαιούμαι να ασκώ κριτική επειδή όφειλα να γνωρίζω τί εστί αστική διαχείριση;
Α - Ναι όφειλες να γνωρίζεις. Διότι το ΑΚΕΛ σου τα είπε από το 2008 και για το Ισραήλ και για την Ε.Ε. Άλλο αν εσύ ή εγώ δεν τα καταλάβαμε..
Μ - Δηλαδή το 2008 το ΑΚΕΛ όταν μου μιλούσε για "δίκαιη κοινωνία" και για "δίκαιη λύση του Κυπριακού" εννοούσε τις χώρες του ΝΑΤΟ στα ενεργειακά και το καλό μνημόνιο για "δίκαιη κοινωνία"; Και εγώ τώρα πρέπει να αυτομαστιγωθώ γιατί δεν τα κατάλαβα; Και άρα να αναλάβω την ευθύνη με τη σιωπή μου;

Α - Κάνεις αστική διαχείριση. Επιλέγεις το Ισραήλ γιατί αυτό συμφέρει την αστική τάξη της χώρας σου.
Μ - Όχι συγνώμη. Το Ισραήλ δεν συμφέρει μόνο την αστική τάξη της χώρας μου. Συμφέρει επίσης την αστική τάξη της Ελλάδας. Στρώσαμε το χαλί στον Σαμαρά και μετά στο Νίκο.  Οπόταν προκύπτουν και άλλα ερωτήματα ξέρεις...
Α - Τί ερωτήματα;

Μ - Ε, δεν ήταν πολύ εύκολη τελικά η νίκη Χριστόφια; Πως γίνεται στην πιο φλεγόμενη περιοχή του κόσμου να είχαμε μια εκλογή με το πάσο μας ενός "κομμουνιστή" προέδρου; Γιατί κατά την εκλογή του Μαδούρο έγινε το έλα να δεις για να ανακοπεί; Λιγότερο σημαντική είναι η Μέση Ανατολή από την Λατινική Αμερική για τις ΗΠΑ; Λογικά δύο τινά υπάρχουν. Ή η εκλογή αυτή είχε την έγκριση των ΗΠΑ και της Ε.Ε εκ των προτέρων γιατί θεωρήθηκε "ακίνδυνη" εν γνώση του ΑΚΕΛ ή το ΑΚΕΛ παγιδεύτηκε στη βάση ενός μακροχρόνιου σχεδίου των ΗΠΑ και της Ε.Ε για την περιοχή και για την Κύπρο.
Α - ......
Μ - Οπόταν εγώ ρωτώ: Αν δεν ξέρατε το 2008 και έχετε παγιδευτεί, τώρα που ξέρετε, γιατί μου πουλήσατε το 2013 τον Μαλά για πρόεδρο;
Α- Ο Μαλάς ήταν ζήτημα πολιτικής επιβίωσης.
Μ - Εννοείς ζήτημα ποσοστών..
Α - Όχι εννοώ ζήτημα επιβίωσης. Να πάρεις χρόνο, να επεξεργαστείς το τί έχει συμβεί από το 2008 και μετά...η αυτοκριτική είναι επίπονη και μακροχρόνια...
Μ - Και πως θα γίνει αυτή η αυτοκριτική; Με το φρεσκάρισμα; Ή μήπως να θεωρήσω πως το ΑΚΕΛ έχει την δύναμη να αυτοαναιρέσει τις "υπογραφές και τις δεσμεύεσεις του" κατά την πενταετία; Υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές εντός; Υπάρχουν. Υπάρχει αντι-κομμουνισμός εντός; Υπάρχει.
Α - .....
Μ - Εξάλλου το ΑΚΕΛ θέλει να προβάλει την εικόνα ενός τίμιου και αγωνιστικού κόμματος που δεν δίστασε να αποβάλει μέχρι και τον γ.γ του κάποτε για να σώσει την αριστερά από τον κίνδυνο μιας λανθασμένης πολιτικής. Θεωρείς πως το ΑΚΕΛ έχει σήμερα τη δύναμη να πράξει κάτι ανάλογο; Εγώ δεν νομίζω...
Πιθανότερο νομίζω είναι, πως προκειμένου να σώσει την υστεροφημία της ηγεσίας του, να παρασύρει το κόμμα σε ένα δρόμο εντελώς καταστροφικό. Εξάλλου υπήρχε και μια λιγότερο καννιβαλική λύση από το να αναγκάσει τα ηγετικά στελέχη να πάρουν το κόστος της πενταετούς διαχείρισης μέσω κάποιων αποβολών.
Α- Ποιά είναι η λιγότερο καννιβαλική λύση;
Μ - Είναι το καταστατικό συνέδριο. Αν δεν συγκαλείται σήμερα ένα καταστατικό συνέδριο υπάρχει προφανώς λόγος. Και ο λόγος δεν είναι η δύναμη της αυτοκριτικής. Αλλά είναι η ιδεολογική διαφθορά εντός του κόμματος αυτών που πεπεισμένα ακολουθούν τη γραμμή της πενταετίας...άρα που φτάνουμε;
Α - Πού φτάνουμε;
Μ - Στο ότι δεν ξέρουμε αν όντως το ΑΚΕΛ παγιδεύτηκε ή αν εντέλει το ΑΚΕΛ παγίδευσε το εκλογικό σώμα και την αριστερά σε μια πορεία με την υπόσχεση της λύσης του Κυπριακού που κατέλειξε να σημαίνει τον Ευρωμονόδρομο και τον άξονα Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας, τα μνημόνια και τα λοιπά...Άρα καταλήγω και κάπου αλλού;
Α- Να ακούσω.
Μ - Πως δεν μπορείς να μου λες, πως όφειλα να ξέρω και πως σήμερα απαιτώ να ξέρω αν έτυχα εκμετάλλευσης στις εκλογές του 2008.
Α - Πρέπει όμως να καταλάβεις και εσύ κάτι...
Μ - Ναι να καταλάβω, τί;
Α - Ότι εγώ έχω μια κομματική ταυτότητα. Ότι όφειλα να ξέρω. Ότι δεν μπορώ να πηδήξω από το καράβι πετροβολώντας τους άλλους. Και ότι οφείλω να αναλάβω τις ευθύνες μου κάνοντας την κριτική μου και την αυτοκριτική μου στα σώματα. Και ότι οφείλω να δείξω κάποια εμπιστοσύνη σε αυτό το κόμμα.
Μ - Φυσικά, είναι πολύ σεβαστό αυτό. Αλλά μέχρι πότε; Αυτό μόνο να μου διευκρινήσεις. Μέχρι πότε θα ευοδώσει και θα δώσει αποτελέσματα αυτή η αυτοκριτική; Πριν ή μετά που θα έχουμε γαμήσει την περιοχή και τα εργατικά και κομμουνιστικά κινήματα της περιοχής μας;...πριν ή μετά που θα έχουμε κλείσει το κυπριακό...αυτό μόνο να μου διευκρινήσεις...
Α - Εντάξει αλλά εγώ θέλω να αναλάβω τις ευθύνες μου από μέσα...όχι απλά να φωνάζω για τον οποιονδήποτε άλλο..

Για την φερέλπιδα κοινωνική συμμαχία της λύσης

Η αλήθεια δεν χρειάζεται να είναι πάντα ντυμένη με κάποια τραγικά χαρακτηριστικά. Μπορεί να είναι ντυμένη με εντελώς ανθρώπινα. Για παράδειγμα:

Ναι, φίλες και φίλοι, είχα τσιμπήσει με τον Σημίτη.
Μετά τα σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ και μεταξύ των αναδυομένων δυνάμεων Σημίτης ή Τσοχατζόπουλος για ΠΑΣΟΚ, ο τεχνοκράτης Σημίτης σε κάποιους απο μας μπορεί να φάνηκε και ως "η φωνή της λογικής".

Έτσι ακριβώς τσιμπήσαμε και με τον Βασιλείου. Λόγω Σημίτη. Και όχι γιατί ο Βασιλείου μας φαινόταν "αριστερός". Δεν μας φαινόταν! Τί πρέπει να γίνει τώρα; Θα καλύπτω μια ζωή πως δεν είχα είτε την ωριμότητα είτε τις ικανότητες μάγου;

Για ποιό λόγο να το καλύπτω; Η συνείδηση πολύ λίγες καταλυτικες εποχές έχει. Ε εκείνη η εποχή δεν ήταν μια από αυτές...γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε...:)

Συμπέρασμα: δεν ειναι πάντα αυτό ή εκείνο. Μπορεί να είναι και το παράλλο μια καλή επιλογή. Στο οτιδήποτε.



Με αφορμή τους τραγουδιστικούς συνειρμούς των Νεκατωμάτων


27.10.13

Κώστας Βάρναλης: Η βουβή επέτειος


Κώστας Βάρναλης, 1947, από το αρχείο του Ριζοσπάστη - πλατφόρμας προσυλητισμού που λέγαμε.
 Α-μνήμονες αστοί της παραλίας και άσχετοι καβαλημένοι οχετοί.


Χρονογραφημα του Κ.Βάρναλη στο “Ρίζο της Δευτέρας” στις 28/10/1947 για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου πιο επίκαιρο από ποτέ.

Η βουβή επέτειος.

Γιορτή και λαός.

H 28 του Οχτώβρη είναι μια μεγάλη μέρα για τον ελληνικό λαό – και μέρα ντροπής για τους προδότες του. Κι όμως ετούτοι γιορτάζουνε το “αλβανικό έπος”. Και πάλι χωρίς το λαό. Και πάλι με φράχτη γύρω τους τα όπλα -για να τους φυλάνε όταν πηγαίνουν στην τελετή – να φυλάνε από το λαό τους εχθρούς του λαού.
Το τι νόημα δίνουνε στον όρο “αλβανικό έπος” οι φυγάδες του “έπους” φαίνεται από το νόημα που δίνουνε σε κάτι ανάλογες και παράλληλες ορολογικές απάτες όπως π.χ “απελευθέρωση”, “ανεξαρτησία”,”δημοκρατία”, “αμερικάνικη βοήθεια”, “πνευματική ελευθερία” κλπ. Το ουσιαστικό περιεχόμενο των λέξεων είναι διαμετρικά αντίθετο με την ετυμολογική τους σημασία.
Αλλά το νόημα, που έδινε η 4η Αυγούστου στο “αλβανικό έπος”, μας το εξήγησε τότες με τρόπον επίσημον ο τότε διευθυντής της Ασφαλείας κ. Παξινός. Ενώ δηλαδή ο ελληνικός λαός γυμνός και άοπλος, εγκαταλειμμένος από τους “αρχηγούς” του χτύπαε στο μέτωπο και μπροστά και πίσω του τους εχθρούς της ελευθερίας του, τους φασίστες, οι αρχηγοί του ελληνικού φασισμού ετοιμάζανε στην πρωτεύουσα την παράδοση του λαού – γιατί η συνθηκολόγηση του μετώπου δεν ήταν παράδοση του στρατού μονάχα (των 200 χιλιάδων ανδρών), αλλά ολάκερου του ελληνικού λαού (των 7 εκατομμυρίων).
Ο μοναρχοφασισμός που είπε το μαύρο του “όχι”, μονάχα για τον τύπο, κοίταε από την πρώτη στιγμή πώς θα έσωζε όχι την “πατρίδα”, παρά το καθεστώς του. Πώς θα περνούσε τον ελληνικό λαό από τα δικά του χέρια στα ξένα χέρια,χωρίς ο μεσίτης να χάσει ούτε την ηγεσία του λαού, ούτε τα κέρδη του απ΄αυτόν.
Η συνθηκολόγηση του μετώπου δεν ήτανε πράξη ανωτέρας βίας παρά θεληματική συμμαχία με τον εχθρό εναντίον του λαού. Και κανένας από τους μεταδεκεμβιανούς κυβερνήτες δεν αμφιβάλλει πως στην σημερινή επέτειο δεν γιορτάζεται το “αλβανικό έπος”, παρά η “συνθηκολόγηση” και η συνεργασία με τον εχθρό. Αν τότε ο ελληνικός λαός νικούσε ως το τέλος τους εχθρούς κι έσωζε την ελευθερία του, οι σημερινοί συνεχιστές της 4ης Αυγούστου, τη σημερινή επέτειο θα την είχανε ημέρα “εθνικού πένθους”.
Λοιπόν. Τότες κ’ εμείς οι αριστεροί δημοσιογράφοι και διανοούμενοι πήραμε στα σοβαρά (όπως κι ο λαός) τον πόλεμο κατά των “βαρβάρων επιδρομέων”. Και γράφαμε πύρινα άρθρα εναντίον τους- εναντίον του “φασισμού”. Μα το είπαμε: ο δικός μας ο φασισμός, τέκνο και ομοίωμα του ιταλικού και του γερμανικού, δεν του καλάρεσε να βρίζουμε το “σύστημα”. Κι ένα βράδυ (χειμώνας ήτανε) μας μαζέψανε στη Γενική Ασφάλεια τους ξεροκέφαλους αριστερούς που χαλούσαμε τη “δουλειά”. Ήτανε (όσο θυμάμαι) ο Καρβούνης, ο Κορδάτος, ο Κορνάρος, ο Πανσέληνος, ο Μέξης, ο Σπ. Θεοδωρόπουλος. Και ξαφνικά για λίγες ώρες μονάχα μας φέρανε ωραίον, κομψόν και γόητα, με ύφος “υπεράνω όλων” μας, τον κ. Καραγάτση. Μα ως το βράδυ τον αφήσανε.
Το άλλο βράδυ μας ξαναπήγανε στη Διεύθυνση της Γεν. Ασφαλείας, όπου μας παρουσιάσανε στον κ. Παξινό. Εκεί πήραμε το “πρώτο βάπτισμά” μας στο νόημα του “αλβανικού έπους”. Ο κ. Διευθυντής, κοφτά και μελετημένα μας είπε να μην κάνουμε τον έξυπνο στα άρθρα μας βρίζοντας το φασισμό (έτσι βρίζαμε έμμεσα και την 4η Αυγούστου. Και σ’ αυτή την άποψη δεν είχε άδικο ο κ. Διευθυντής) και πως δεν φταίει καθόλου ο φασισμός για τον πόλεμο.
Με άλλα λόγια, εννοούσε πως έφταιγε ο ιταλικός λαός που μας μισούσε ή που είχε καταχτητικές βλέψεις, λες κ’ οι λαοί αισθάνονται ή ενεργούνε μοναχοί τους κ’ είναι υπεύθυνοι αυτοί για ό,τι αγαπούνε ή μισούνε και για ό,τι κάνουνε -όπως τα ομαδικά εγκλήματα εναντίον των αμάχων.
Κι αφού μας ενουθέτησε και μας έκανε προσεχτικούς για το μέλλον μάς άφησε “λέυτερους”, δηλ. μας “εδέσμευσε” τη σκέψη και τη γλώσσα. Έπρεπε δηλ. κ’ εμείς να βοηθήσουμε τον ξένο φασισμό να κατεβεί και να θρονιαστεί άνετα στην Ελλάδα δίπλα στο ντόπιο.
Κάτι ανάλογο μου είπε μια μέρα κι ο διευθυντής της εφημερίδας, που εργαζόμουνα τότες. Έγραφα μια ιστορία (επί διόμισυ μήνες) της διαφθοράς και απανθρωπίας των πολιτικών ηθών της Ρώμης από το Σύλλα και πέρα. Η περίσταση και η πεποίθησή μου με κάνανε να χρωματίζω κάπως ζωηρότερα τα πρόσωπα και τα πράγματα και να τα χαρακτηρίζω με τον ίδιο τρόπο – κυρίως την αρπαχτικότητα και τη φιλοχρηματία των ισχυρών της “αιώνιας πόλεως”: Σύλλα, Κράσσου, Οκταβίου, Κικέρωνα, Σενέκα κλπ.
Ο διευθυντής μου λοιπόν με κάλεσε και μου λέγει¨
-Είπαμε να βρίζεις τους Ρωμαίους, αλλ’ όχι και τους πλουτοκράτες! Δυστυχώς οι περισσότεροι αναγνώστες μας (της Κηφησιάς) είναι πλουτοκράτες.
-Μα εγώ βρίζω, του απάντησα γελώντας, τους τότε Ρωμαίους πλουτοκράτορες, όχι τους τώρα Έλληνες πλουτοκράτες. Εκείνοι ήταν τέρατα. Οι δικοί μας είναι εντάξει : πατριώτες και καλοί χριστιανοί…
Μ’ άλλα λόγια οι δυο διευθυντές της Ασφαλείας και της αστικής εφημερίδας, θέλανε ο πρώτος να μη βρίζουμε τους εξωτερικούς εχθρούς κι ο δεύτερος τους εσωτερικούς. Ας χάνεται η πατρίδα, αλλ’ όχι το σύστημα. Θέλετε τώρα άλλην εξήγηση του τι σημαίνει γι’ αυτούς ο όρος “αλβανικόν έπος”;
Όταν λοιπόν οι εχθροί του λαού ξηγιούνται με τόση ειλικρίνεια, τότε γιατί ο λαός να μην έχει το δικαίωμα να τους τα λέει κι αυτός από την καλή; Θα πείτε δεν τον αφήνουν. Θα τον αφήσουν! Κι αν τώρα ο λαός τιμά ανεπίσημα αυτήν την επέτειο, θα έρθει η μέρα σύντομα, που θα την γιορτάζει επίσημα κι όπως της αξίζει.

———————————————————————————————
Το παραπάνω χρονογράφημα του Κώστα Βάρναλη δημοσιεύτηκε στο “Ρίζο της Δευτέρας”, το δευτεριάτικο φύλλο του Ριζοσπάστη στις 27 Οκτωβρίου 1947. Θυμίζουμε ότι οι αρχές απαγόρευσαν την έκδοση Ριζοσπάστη στις 18 Οκτώβρη του 1947 , το δευτεριάτικο όμως φύλλο συνέχισε την έκδοσή του ως “εβδομαδιαία δημοκρατική εφημερίδα του λαού- Πολιτική, Οικονομική, Φιλολογική και Σατιρική”, με διευθυντή και υπεύθυνο έκδοσης τον Μανώλη Γλέζο, μέχρι τις 22 Δεκέμβρη του 1947.
Η συνέχιση της έκδοσης του Ριζοσπάστη έστω και μ’ αυτόν το τρόπο, αλλά και η ίδια η προσωπικότητα και ο ηρωισμός του Γλέζου, είχε ενοχλήσει τις εθνικόφρονες φυλλάδες της εποχής, που προσπαθούσαν να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ και να υποβαθμίσουν ακόμα και την αποκαθήλωση της σβάστικας από την ακρόπολη από τους Μ. Γλέζο και Λ. Σάντα. Ο ίδιος ο Γλέζος με “επιστολή” του στον Ρίζο, περιγράφει την λυσσαλέα επίθεση της “Εστίας” της εφημερίδας των αδερφών Κύρου:Απάντηση σε σχόλιο της “Εστίας”



Αγαπητέ “Ρίζο της Δευτέρας”
Η κυράτσα του φασισμού σε ένα τελευταίο της σημείωμα για τις σχέσεις μου με τον “Ριζοσπάστη”, διεστραβλώνοντας γκαιμπελικώτατα τα γεγονότα, νομίζει ότι βρήκε το “σημείο” για να χύσει το αντικομμουνιστικό της δηλητήριο.
Δυστυχώς όμως για τους αδ. Κύρου και τα δύο γράμματα του σ. Ν Ζαχαριάδη από τα μπουντρούμια της Ασφάλειας είναι τόσο πεντακάθαρα για την πολιτική του ΚΚΕ και βρήκαν τέτοια απήχηση στο λαό, ώστε το “δηλητήριο” που έρριξαν μέσα στις ψυχές των νέων- και στα παιδιά τους και σε μένα- να μετουσιωθεί σε ένα άφθαστο αντιφασιστικό και εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Γελιέται λοιπόν αν νομίζει πως “πιάνει” το κόλπο της για “συνεργασία”.
Όσο για το αν ήταν “αφρούρητος τότε” ή όχι η Ακρόπολη, νομίζω ότι κάνουν λάθος. Μάλλον δεν υπήρχαν καν Γερμανοί στην Αθήνα, κι αν υπήρχαν αυτό θα ήταν ασφαλώς…παραίσθηση. Αλλά γιατί να υπενθυμίζω στην “Εστία” εκείνες τις ευτυχισμένες ημέρες;
Τέλος ας γνωρίζουν οι Κύρου πως η δίχρονη αγνή και έντιμη δουλειά μου σαν δημοσιογράφου στην υπηρεσία του λαού, ούτε θέλει ούτε έχει ανάγκη από τα ανέντιμα, κίτρινα και φασιστικά τους πιστοποιητικά που τόσο ανεξέλεγκτα τα πλασάρουν. Ας κάνουν αυτή την δουλειά για τον εαυτό τους. Τους χρειάζονται εξ άλλου για τους νέους αφέντες.
Μ. Γλέζος
Υ.Γ Ξέχασα και κάτι. Μια από τις έντιμες δημοσιογραφικές τους δουλειές ήταν να περιμένουν το κλείσιμο του “Ριζοσπάστη” για να κάνουν την επίθεσή τους. Το σημείωμα τους γράφτηκε στις 21 τρ.
  O ίδιος.


Πηγή: Allu Fan Marx via Η Λέσχη