Σχετικά με την σύλληψη δύο στελεχών του ΑΚΕΛ - ένα σημείωμα

Το πιο κάτω σημείωμα του σ. Αλέξη Αλέκου, μέλους του ΑΚΕΛ και γιού του συλληφθέντα Χρήστου Αλέκου, μέλους του Πολιτικού Γραφείου του ΑΚΕΛ, αναρτήθηκε στην προσωπική σελίδα φέισμπουκ του συντρόφου, και κρίνω πως αξίζει αναδημοσίευσης.

Αναδημοσιεύω το σημείωμα όπως αναρτήθηκε, μετά από έγκριση του ιδίου.


Ποτε δεν τα πηγαινα καλα με τη συμπονοια. Και ουτε προκειται. Καλοδεχουμενη η συμπαρασταση, και η αλληλεγγυη. Και μαλιστα πολυ βοηθητικη για το ηθικο ενθεν και ενθεν του συρματομπλεγματος. Εξαλλου δεν ειναι απλη συμπαρασταση αλλα εκφραση οργης και αγανακτησης. Αυτη η αγανακτηση ας γινει η αφορμη - εστω και με αυτο το δυσκολο τροπο- για ενδοσκοπηση και αξιολογηση.

Αξιολογηση σε συγκεκριμενη βαση. Ιδεολογικη. Η ιδεολογια ειναι εκει. Δεν θυμαμαι να αλλαξε. Σε αυτη τη βαση λοιπον, θα πρεπει να αναλογιστουμε τους πρωτοπορους εκπροσωπους της εργατικης ταξης, και τους στοχους που εθεσαν.

Και αν εμεις σημερα εργαζομαστε για τους ιδιους στοχους.

Λαθη εγιναν, και υποχωρησεις. Και οι ενοχοι πρεπει να πληρωσουν. Και για τα ποινικα αδικηματα, και για τα ιδεολογικα. Και ολα αυτα να αποτελεσουν το χτες.
Ετσι θα μπορεσουμε να γυρισουμε σελιδα, λεγοντας ΟΧΙ στο χτες, αλλα και ΟΧΙ και στο αυριο που καποιοι θελουν να μας οδηγησουν. Το ΟΧΙ θα τους το πουμε εχοντας πλαι μας τον Εζεκια, τον Χριστοδουλιδη, τον Κουρτελλαρη, τον Στριγγο. Αυτοι ολοι, θα ειναι απλοι στρατιωτες κατω απο τις οδηγιες της λαοθαλασσας των ανωνυμων εργατων των συγχρονων μεταλλειων της Σκουριωτισσας και της Μαραθασσας.

Μετα θα ξανακτισουμε το οραμα και την ελπιδα. Αμολυντοι και αποφασισμενοι.