Διότι - Γ.Χριστοδουλίδη

Διότι

Όταν χρειαστείς κάποιον για να μιλήσεις
επειδή μέσα σου έχει φωλιάσει η αμφιβολία
να αναζητήσεις έναν άνθρωπο σοφό
που να ξέρει
την κίνηση του παρελθόντος προς το μέλλον
να μπορεί να βλέπει τις σκέψεις σου
—σαν φίλος από παλιά—
όπως τις δικές του σκέψεις.
Όταν χρειαστείς κάποιον για να μιλήσεις
πρέπει να νιώσεις σαν ναυαγός
που ψάχνει ένα φως μέσα στη νύχτα
μια σανίδα, έστω, να κρατηθεί
για λίγο ακόμα
από τα κύματα της θάλασσας ή του μυαλού του
από τη δυναστεία των ελπίδων
να είσαι εντελώς χαμένος
αόρατος σε όσους δεν χάρισαν σε κανέναν τίποτα
δεν έδειξαν ποτέ τους οίκτο
σε όσους η ζωή τους ήταν μια μολυσματική ασθένεια
από την αρχή ως το τέλος,
ορατός στους κατατρεγμένους
τρομαγμένος με τον ίδιο σου τον εαυτό
και με τον κόσμο.
Αυτή είναι μια σωστή στιγμή
για να στραφείς προς έναν άνθρωπο
διότι στους καταφρονημένους
κανείς δεν έδωσε κάτι πέραν από ένα νεύμα οίκτου
διότι για τους αποκλεισμένους
κανείς δεν παραμέρισε ένα συρματόπλεγμα
διότι κανείς δεν θέλει να σώσει μόνος του τον εαυτό του
ίσως μπορεί μα δεν το θέλει
διότι κάποιος άλλος πρέπει να είναι έτοιμος να σε σώσει
διότι πρέπει να υπάρχει ένας άνθρωπος
διαθέσιμος να πέσει στη φωτιά για σένα
να διακινδυνεύσει μιαν ιχνηλασία
σε λασπωμένους χωματόδρομους που περπάτησες
για να σε βρει
και πρέπει να πιστεύεις σαν τρελός σε αυτό
διότι αν δεν πιστεύεις
διότι αν δεν πιστέψεις ξανά στους ανθρώπους
δεν αξίζει αυτό που λέμε ζωή.

Γιώργος Χριστοδουλίδης

"Δρόμος μεταξύ ουρανού και γης"