Η μαύρη προπαγάνδα για τη Συρία - Τάκης Φωτόπουλος

Ενώ η κοινοβουλευτική υπέρ-Χούντα, με επικεφαλής τον ...Νομπελίστα ειρήνης εγκληματία πολέμου (Λιβύη, drones κ.λπ.) «αποφάσισε και διέταξε» ένα νέο και πιθανώς μοιραίο έγκλημα, χωρίς βέβαια τις πολυτέλειες τoυ ΟΗΕ, η μαύρη προπαγάνδα συνεχίζεται και εντείνεται, και ήδη έχει επιτύχει να μειώσει σημαντικά τα συντριπτικά λαϊκά ποσοστά εναντίον της επίθεσης που έδειχναν οι δημοσκοπήσεις. 

Και πρόκειται  σαφώς για μαύρη προπαγάνδα, εφόσον τα «επιχειρήματα» που χρησιμοποιεί η Υ/Ε για να δικαιολογήσει τον κοινό στόχο των μελών της για ανατροπή του Συριακού καθεστώτος (έστω και αν διαφέρουν στην τακτική) στηρίζονται σε ανύπαρκτα ή χαλκευμένα στοιχεία που προέρχονται δήθεν από «αντικειμενικές» κρατικές υπηρεσίες, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ή ακόμη και ύποπτα βίντεο από δήθεν αυτόπτες μάρτυρες. Στην πραγματικότητα, βέβαια, είναι η ίδια η Υ/Ε και τα όργανα της που χαλκεύουν και αναπαράγουν  τα στοιχεία αυτά, με στόχο την εξαπάτηση των λαών. Άλλωστε τα εγκληματικά μέλη της Υ/Ε που καταφεύγουν σε παρόμοια μέσα όχι μόνο δεν φοβούνται πιθανή τιμωρία, αλλά και, μόλις συνταξιοδοτηθούν,  θησαυρίζουν από τις πολυεθνικές δραστηριότητές τους, όπως π.χ. ο αρχι-εγκληματίας Τόνι Μπλερ που ήδη εισπράττει εισόδημα δεκάδων εκατομμύριων δολαρίων τον χρόνο (Daily Mail, 30/6/2012).

Φυσικά, δεν χρειάζεται  να ανατρέξει κανείς σε επιστημονικές έρευνες για να αποδείξει το μέγεθος της απάτης με τα χημικά, παρόλο που ήδη άρχισαν να βγαίνουν και παρόμοιες έρευνες από πηγές κατά τεκμήριο αδιάβλητες. Αρκεί, όπως σε κάθε έγκλημα, να ερευνήσει κανείς τα κίνητρα των δύο πλευρών για να καταλήξει σε ασφαλές συμπέρασμα.

Προφανώς, το Μπααθικό καθεστώς δεν είχε κανένα κίνητρο να καταφύγει σε χημικά  όπλα όταν:

• ήδη κέρδιζε τον πόλεμο, όπως παραδέχονται ακόμη και δυτικές πηγές
• η Υ/Ε είχε επανειλημμένα δηλώσει ότι αυτό θα ήταν casus belli, πράγμα που σημαίνει ότι αν το καθεστώς αγνοούσε την προειδοποίηση μιας αποδεδειγμένα αδίστακτης ελίτ θα ήταν σαν να επιδίωκε  ένα πόλεμο με αυτή, από τον οποίο δεν  υπήρχε βέβαια πιθανότητα να επιβιώσει!
• στην Δαμασκό ήδη βρισκόταν επιτροπή του ΟΗΕ που θα μπορούσε να διερευνήσει επιτόπου παρόμοια ενέργεια, όπως ήδη κάνει ―άλλο αν η Υ/Ε, σε περίπτωση που δεν καταφέρει να εκμαιεύσει μια ευνοϊκή έκθεση, την παραμερίσει με στρατιωτική επίθεση.

Αντίθετα, η Υ/Ε είχε κάθε κίνητρο να καταφύγει σε αυτή την απάτη αφού ο στόχος της για αλλαγή καθεστώτος στη Συρία  (και στη συνέχεια στο Ιράν) κατέρρεε, (ακόμη και σύμφωνα με τα ΜΜΕ της Υ/Ε), κάτω από τον μαζικό αγώνα του λαού της Συρίας. Η μαζική αυτή λαϊκή στήριξη σε ένα «αντιλαϊκό», κατά τη μαύρη προπαγάνδα, καθεστώς προκύπτει τόσο άμεσα όσο και έμμεσα. Άμεσα, διότι ακόμη και εκθέσεις του ΝΑΤΟ παραδέχονται ότι το καθεστώς απολαύει της εμπιστοσύνης της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού (Timothy Bancroft-Hinchey, Pravda.Ru, 3/9/2013). Έμμεσα, διότι κανένα αντιλαϊκό καθεστώς  δεν θα μπορούσε  να αντέξει τις καθημερινές επιθέσεις χιλιάδων εγκληματιών τρομοκρατών που αποκεφαλίζουν και διαπράττουν κανιβαλικές πράξεις  ενάντια στους αιχμαλώτους τους, σε ένα «πόλεμο» που δεν έχει σχέση με καμιάς μορφής αντάρτικο. Κανένα γνήσιο αντάρτικο δεν έβαζε βόμβες σε σχολεία και νοσοκομεία, χρησιμοποιώντας παρανοϊκούς (από την θρησκοληψία τους) βομβιστές–αυτοκτονίας σε αυτοκίνητα-βόμβες κ.λπ.. Ούτε σε κανένα πραγματικό αντάρτικο οι αντάρτες έπαιρναν κανονικό μισθό από αυταρχικά καθεστώτα όπως της Σαουδικής Αραβίας (μπροστά στα οποία το Μπααθικό καθεστώς είναι δημοκρατικός παράδεισος) και ετροφοδοτούντο με  όπλα και χρήματα από την Υ/Ε και τα ντόπια όργανά της (Τουρκία κ.λπ.).

Η Συριακή «επανάσταση» πράγματι ξεκίνησε με ειρηνικές διαδηλώσεις από αντιτιθέμενους στο καθεστώς, βασικά, μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που εναντιώνονται στον κοσμικό χαρακτήρα του, επαγγελματίες μεσοαστούς που απαιτούν περισσότερη «φιλελευθεροποίηση» της οικονομίας (όπως και η Τροικα παρ’ημιν!), ακτιβιστές ΜΚΟ και τη «νεολαία του Face book» που απαιτούν περισσότερες «δημοκρατικές ελευθερίες» κ.λπ. Εντούτοις, μπορεί να δειχτεί (βλ. Η Νέα Διεθνής Τάξη στη Μέση Ανατολή, Progressive Press/μεταφρ.Κουκκίδα, υπό έκδοση) ότι οι διαδηλώσεις μετατράπηκαν σχεδόν αμέσως σε ένοπλη εξέγερση, όπου άγνωστοι ελεύθεροι σκοπευτές χτυπούσαν τόσο τα σώματα ασφαλείας όσο και άλλους διαδηλωτές. Με άλλα λόγια, τόσο στη Λιβύη, όσο και στη Συρία, δεν είχαμε ποτέ «αυθεντικές εξεγέρσεις» κατά τυραννικών καθεστώτων, όπως υποστηρίζει η μαύρη προπαγάνδα, την οποία υιοθετεί και η εκφυλισμένη  «Αριστερά», αλλά μια προσχεδιασμένη από την Υ/Ε ένοπλη εξέγερση για την ανατροπή του καθεστώτος. Έτσι, άρχισε ένας δήθεν εμφύλιος πόλεμος όπου από τη μια μεριά  ήταν χιλιάδες εισαγόμενοι τζιχάντις με μοναδικό στόχο την καταστροφή όλων των κοινωνικών και οικονομικών επιτευγμάτων του Μπααθικού καθεστώτος και την τελική του ανατροπή, και, από την άλλη, τα λαϊκά στρώματα που αγωνιζόντουσαν για την εθνική τους κυριαρχία.

Όμως, μετά από δυόμισι σχεδόν χρόνια τρομοκρατικής  καταστροφής, ακριβώς λόγω της ηρωικής αντίστασης του Συριακού λαού, ο στόχος της αλλαγής καθεστώτος δεν είχε επιτευχθεί ακόμη και δεν απόμενε άλλη λύση στην Υ/Ε, συμπεριλαμβανόμενης και της Σιωνιστικής, από την άμεση επέμβασή τους. Είναι όμως τέτοιοι οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει η Υ/Ε λόγω της πιθανής ανάμιξης Ιράν, Χεζμπολλά, ακόμη και της Ρωσίας, που προέκυψαν σοβαρές διαφωνίες τακτικής μέσα σε αυτήν, όχι βέβαια για τον στόχο της ανατροπής του καθεστώτος που όλοι δέχονται (ακόμη και η εκφυλισμένη «Αριστερά»!) , αλλά για τον τρόπο (την τακτική) επίτευξής του. Παρά το γεγονός όμως ότι το Συριακό ΚΚ συστρατεύθηκε από την αρχή με τον στρατευμένο λαό σε παλλαϊκή αντίσταση κατά της ξένης επέμβασης, η Συριακή «αντιπολίτευση», μαζί με την «εκφυλισμένη» Αριστερά στη Δύση (από Μαρξιστές της συμφοράς μέχρι «ελευθεριακούς» τύπου Τσόμσκι, Znet κ.λπ.) διασπούν την αντίσταση των λαών όταν δέχονται τον στόχο της Υ/Ε για αλλαγή καθεστώτος, ενώ υποκριτικά καταδικάζουν την «ιμπεριαλιστική» επίθεση της! Αλλά αυτή η στάση της «Αριστεράς» σηματοδοτεί και την οριστική χρεοκοπία της...

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/