Γέννημα θρέμμα του κόμματος...

Αν η θέση σου εν έτει 2013, είναι πως η κρίση είναι παροδική - άσχετα πως στους επίσημους σου λόγους την ονομάζεις συστημική - αν η θέση είναι, πως χρειαζόμαστε ανάπτυξη-επενδύσεις-ισχυρό τραπεζικό ιδιωτικό κεφάλαιο εκτός Ευρώ - η ποιοτική σου διαφορά από τον άλλο που ισχυρίζεται ακριβώς τα ίδια αλλά τα θέλει εντός Ευρώ, οπωσδήποτε - αν υπάρχει μια ποιοτική διαφορά, αυτή δεν μπορεί να εντοπιστεί στην οικονομική θεωρία.

Σήμερα κυκλοφόρησε ένα απαντητικό άρθρο, στο άρθρο του Γ.Κουκουμά "Της Κύπρου οι Φιλελεύθεροι" από τον φίλο Μιχάλη Ολύμπιο με τον τίτλο "Της Κύπρου Ελεύθερα Σκεπτόμενοι". Μπορείτε να το βρείτε στο cyprusnews.eu.Έχουν "απειλήσει" :) με απαντητικά άρθρα επίσης, το ζεύγος Χόπλαρου - Στόγια που είναι μέλη της Πρωτοβουλίας "Μένουμε Ευρώπη". Προσωπικά δεν ανυπομονώ. Βρίσκω ανιαρό των κόσμο των κουλτουρέ "έξυπνων". Εννοώ τον βρίσκω νοητικά ανιαρό. Τον συναντώ και μεταξύ "φίλων" που λεν ωραίες εξυπνάδες. Μια τέτοια εξυπνάδα είχα διαβάσει για παράδειγμα στου Καλλίνου: "Από τότε που ο Έζρα Πάουντ έγινε το άλλοθι του Μουσολίνι, και ο Μπρεχτ το άλλοθι του Στάλιν, κανένας ποιητής δεν μπορεί να γράφει χωρίς ενοχή..." κάτι τέτοιο ελάλεν...

Στο θέμα μας...

Μπορεί να ζούμε μια επανάληψη της εποχής του ΄90, όταν η λεγόμενη αριστερά, έπαθε μια ζάλη, μια παραζάλη λόγω των κρισιακών συνθηκών από την πτώση της Σοβιετίας, από την οποία είχε μακροπρόθεσμα σοβαρές επιπτώσεις. Πολιτικές επιπτώσεις. Τις οποίες ο σύχρονος κόσμος πληρώνει πολύ ακριβά. Την πολιτική σκέψη της σύγχρονης αριστεράς, που κάποτε έπαθε μια ζάλη, μια παραζάλη, αλλά ίσως δεν έκατσε οποτεδήποτε να βάλει μια παύλα, να πιεί ένα καφέ σκέττο και να το ξανασκεφτεί...τις ζούμε με δραματικό τρόπο σήμερα. Υπό τις περιστάσεις, μπορεί κάποιος να προβλέψει, πως σε δέκα χρόνια, με μια τέτοια σημερινή αριστερά, απλά "θα φάμε πολύ ξύλο...πάρα πολύ ξύλο, από τους φασίστες"..

Υπάρχει κόστος, όταν κάνεις κάποιες επιλογές, αυτό είναι το πρώτο συμπέρασμα. Όταν για παράδειγμα, κάνεις την επιλογή, να βαφτίζεις την αστική διαχείριση της οικονομίας - μαρξισμό - λενινισμό, υπάρχει κόστος. Όπως ακριβώς όταν έκανες την επιλογή να βαφτίσεις τη συνθηκολόγηση με το αστικό κράτος - ειρηνικό πέρασμα στο σοσιαλισμό. Ή, όταν έκανες την επιλογή, να βαφτίσεις τον εργοδοτικό συνδικαλισμό - ταξική αντιμετώπιση των εργατικών ζητημάτων.

Ένα παράδειγμα αυτού του κόστους, είναι η κατάσταση η οποιά επικρατεί σήμερα μέσα στο ακελ. Προχθές στην πορεία κατά της επέμβασης στη Συρία π.χ άκουσα από δύο πηγές - μια συντρόφισσα του ΚΚΕ και μια συντρόφισσα από το ακελ η οποία έπαιρνε τηλέφωνα τρεις μέρες από καταλόγους για να προσκαλέσει ακελικούς, πως βρήκαν σοβαρές αντιστάσεις  να τους πείσουν να κατέβουν στην πορεία, γιατί δεν επιθυμούν πλέον να κάνουν "πλάτες στο κόμμα"....αρκετά από αυτά τα άτομα, είμαι απολύτως σίγουρη, θεωρούν πως η στάση τους αποτελεί τον σωστό "κομματικό πατριωτισμό" - μπορεί να σου πουν κιόλας πως είναι πιο αριστεροί και από την κ.ε του κόμματος...

Μέσα στο ίδιο το κόμμα επικρατεί μια παρόμοια κατάσταση: ο μηχανισμός τζοιμάται. Επηρεάζει 1000 άτομα ανα το παγκύπριο, τα οποία είναι κοντά στο μηχανισμό -  και ιδρώνει μόνο για τα εκλογικά ποσοστά. Στις πορείες θα δεις σταθερά τα μέλη των κεντρικών και επαρχιακών επιτροπών των λαϊκών οργανώσεων και καμιά 100 παρατρεχάμενους αυτού του μηχανισμού. Αυτά έχεις όταν βάζεις την ΕΔΟΝ να διαλαλεί πως η οικονομική γραμμή του Μαλά, είναι αντίσταση της αριστεράς. Πως μια μέρα - θα φταίει απλά ο Χριστόφιας. Αύριο μπορεί να φταίει κάποιος άλλος..

Αν είναι πικρή η αλήθεια πως εσωακελικά και εξωακελικά η πολιτική σκέψη είναι για γέλια, δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια.

Υπάρχει κόστος, όπως υπήρχε και το ΄90.

Ξανά στο θέμα μας...ο φίλος ο Μιχάλης Ολύμπιος είναι γέννημα θρέμμα του κόμματος. Η αφέλεια της σκέψης του και η αγνότητα των προθέσεων του, είναι ο ακριβής καθρέφτης του κόμματος.

Μόνο το ακελ, θα μπορούσε να αναγιώσει μια κατηγορία ανθρώπων, οι οποίοι πρόθυμα θα έδιναν αγώνες για την αριστερά, αλλά στο τέλος δίνουν αγώνες μόνο για μια αριστερά που μάλλωσε με τον μαρξισμό δια παντός και δια ροπάλου, είτε για για μια αριστερά - παρακλάδι των δεξιών.

Είναι ακελικό έργο - ο τρόπος σκέψης, ο τρόπος υποκειμενοποίησης, υπερβολής, φανατισμού, έλλειψης γνώσεων και ανάλυσης, η παντελής έλλειψη μαρξιστών - λενινιστών στον τόπο.

Φίλε μου Μιχάλη: είσαι έργο του κόμματος. Δεν απελευθερώθηκες από τους προσωπικούς σου "δαίμονες" και δεν απέκτησες στην πραγματικότητα ποτέ προσωπική συνείδηση. Είσαι καθρέφτης του ακελ.