Κουρεμένοι “επιστήμονες”, “νομπελίστες”, παπαγαλάκια του Κεφαλαίου

Ενας μύθος που φτιάχτηκε από το Κεφάλαιο και διαδίδεται συχνά από τα διάφορα παπαγαλάκια του είναι ότι οι μισθοί στον Ιδιωτικό τομέα αντανακλούν την παραγωγικότητα των εργαζομένων, είναι δίκαιοι δηλαδή όσον αφορά το παραγόμενο έργο αφού για αυτό φροντίζει η “δίκαιη” (δίκαιη για ποιούς;) Αγορά. Για αυτό, λένε, πρέπει να αποτελούν το μέτρο σύγκρισης για τους μισθούς στο Δημόσιο και αργότερα και για το ύψος των κοινωνικών παροχών.

Εχουμε ήδη ακούσει από τα ίδια παπαγαλάκια ότι οι μισθοί στο Δημόσιο πρέπει να μειωθούν. Δεν είναι σωστό, λένε, ένας Δάσκαλος στο Δημόσιο να παίρνει διπλάσιο μισθό από ότι ένας Δάσκαλος σε Ιδιωτικό σχολείο (Κύπρος). Λένε επίσης ότι δεν είναι λογικό το επίδομα ανεργίας να είναι ίσο ή μεγαλύτερο από τον κατώτατο μισθό/σύνταξη (Ελλάδα προς το παρόν μα σύντομα και στην Κύπρο).

Λίγοι θα ξεγελαστούν όταν ακούσουν σήμερα συστημικούς πολιτικούς, για χρόνια τοποτηρητές του Κεφαλαίου στην διαχείριση του Κράτους Τους, να παραπονιούνται για υδροκέφαλο Δημόσιο, για τεράστιους μισθούς που δεν αντανακλούν την παραγωγικότητα. Αν μη τι άλλο αυτοί οι ίδιοι προσέλαβαν δημόσιους υπαλλήλους με ρουσφέτι, οι ίδιοι τους έβγαλαν κομματικές ταυτότητες πριν την πρόσληψη τους, οι ίδιοι τους έδειξαν τις κατουρημένες ποδιές τους για να τις φιλήσουν. Τώρα θυμήθηκαν;

Λοιπόν, ένας είναι ο λόγος που τα λένε αυτά σήμερα, η συμπίεση του εργατικού κόστους στον Ιδιωτικό τομέα πάση θυσία, κατ’εντολή του Κεφαλαίου.

Κατά καιρούς βγαίνουν και διάφορες “επιστημονικές” μελέτες που δήθεν αποδεικνύουν όσα προσάπτονται στο Δημόσιο. Μια τέτοια μελέτη βγήκε τον Δεκέμβρη, 2011 από το “Κέντρο Οικονομικών Μελετών” του Πανεπιστημίου Κύπρου (εδώ). Τα στοιχεία που παραθέτουν δείχνουν ότι ο μέσος μισθός στο Δημόσιο (1991-2009) είναι, πάνω-κάτω, ενάμιση φορά μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο στον Ιδιωτικό τομέα. Και ότι οι ομάδες με την μεγαλύτερη διαφορά είναι οι Δάσκαλοι (107%), οι ανειδίκευτοι Εργάτες (79%) και οι Υπάλληλοι/Πωλητές (57%). Ενώ οι Διευθυντές και Ανώτεροι Λειτουργοί είναι η μοναδική ομάδα που αμείβεται λιγότερο στο Δημόσιο (-20%) παρά στον Ιδιωτικό τομέα.

Η “επιστημονική” μελέτη εισηγείται μείωση των μισθών των χαμηλο-αμειβομένων Δημοσίων Υπαλλήλων (ανειδίκευτοι εργάτες, πωλητές) και δασκάλων ώστε να φτάσουν τελικά το επίπεδο του Ιδιωτικού τομέα επειδή:

Ο μισθός στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας τείνει να είναι ίσος με την παραγωγικότητα του υπαλλήλου. Αν είναι πιο ψηλός η επιχείρηση θα κλείσει. Αν είναι πιο χαμηλός η επιχείρηση θα αυξήσει τα κέρδη της προσλαμβάνοντας περισσότερους υπαλλήλους μέχρι ο μισθός να είναι ίσος με την παραγωγικότητα. Επομένως, οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα είναι ένα σημείο αναφοράς για να εκτιμηθεί πόσο υπεραμείβονται ή υπαμείβονται οι δημόσιοι υπάλληλοι. (η ίδια μελέτη, σελ.2).

Στην πιο πάνω υπόθεση / παραδοχή / εικασία (ότι και να’ναι είναι πάντως χωρίς απόδειξη, στοιχεία ή παραπομπές) βρίσκεται το λογικό άλμα των “επιστημόνων” του “Κέντρου Οικονομικών Μελετών” του Πανεπιστημίου Κύπρου. Η αγορά εργασίας, ειδικά στην Κύπρο, είναι τόσο στρεβλή και χειραγωγημένη (όπως και αυτή του Γάλακτος, και των Καυσίμων κτλ.) που καθόλου δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Το ίδιο χειραγωγημένος είναι και όποιος “επιστήμονας”, “ακαδημαϊκός” εισηγείται μείωση των μισθών ανειδίκευτων εργατών βασιζόμενος σε μια τέτοια παραδοχή (1). Αλήθεια, πόση απόσταση τον χωρίζει από την Κοινωνία και τον Απλό Ανθρωπο για να αγνοεί τις συνθήκες στις οποίες ζει και εργάζεται, ενώ θέλει να έχει γνώμη για το πώς αυτός αμείβεται;

Να μια ωραία ψαλίδα (και οι ψαλίδες οδηγούν σε κούρεμα): Μα γιατί “Επιστήμων” η παραγωγικότητα αυξάνεται ενώ οι μισθοί μένουν καθηλωμένοι;
Μισθός (Hourly compensation, μη διευθυντικό προσωπικό, Ιδιωτικός Τομέας) και Παραγωγικότητα (Productivity, όλη η οικονομία) στις ΗΠΑ, 1948-2011 (από εδώ)

Είναι δυνατόν ο “Επιστήμων” να μην γνωρίζει για τους αστερίσκους και τις υποσημειώσεις που ακολουθούν μια τέτοια υπόθεση; Που λένε ότι η υπόθεση αυτή ίσως να ισχύει μόνο σε αγορές απείρου μεγέθους, με απρόσκοπτη και ακαριαία μετάδοση πληροφορίας, με άπειρη ευελιξία κίνησης, επανεκπαίδευσης και αλλαγής ειδικότητας των εργαζομένων; Οτι βασική προΰπόθεση είναι οι πιό “παραγωγικοί” εργαζόμενοι να προσλαμβάνονται πρώτοι; Οτι οι ακαδημαϊκοί (οι πραγματικά ανεξάρτητοι δηλαδή, όχι τα τσιράκια) ακόμα συζητούν αν τέτοιο πράμα ισχύει στην πράξη και κάτω από ποιές συνθήκες; Ας μας πουν πού τελοσπάντων υπάρχει τέτοια αγορά εργασίας με τα τόσα άπειρα και τις εξω-πραγματικές ιδιότητες; Μόνο στην θεωρία θα την βρεί κανείς και στην πλερωμένη διαφήμιση που βγαίνει από τα διάφορα “Θίνκ-τανκς”, “Κέντρα Μελετών” και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.

Χωρίς αποδεικτικά στοιχεία μια τέτοια υπόθεση – ότι δηλαδή ο μισθός στον Ιδιωτικό Τομέα είναι δίκαιος και ίσος προς την παραγωγικότητα – είνα μια πορδή.

Στην Κύπρο (και στην Ελλάδα και σε όλο τον Καπιταλιστικό κόσμο) πάντως αυτά δεν ισχύουν για ένα επιπρόσθετο, πολύ σημαντικό, λόγο. Δεν ισχύουν γιατί το Κράτος του Κεφαλαίου νομοθετεί ή κλείνει τα μάτια ώστε ο εργοδότης να έχει πάντα ισχυρή διαπραγματευτική θέση έναντι του εργαζομένου για να κρατά τους μισθούς χαμηλούς και, άρα, τα κέρδη του Κεφαλαίου – τη διαφορά μεταξύ παραγωγικότητας και μισθών δηλαδή – υψηλά. Ο εκβιασμός καθορίζει τον μισθό στον Ιδιωτικό τομέα. Είτε αυτό λέγεται εισαγωγή χύμα εργατικού δυναμικού, είτε κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, είτε μέτρα αύξησης της ανεργίας (ναι, ναι τα παίρνουν κι’αυτά όταν πρέπει). Η παραγωγικότητα καθορίζει μόνο το ταβάνι, το μέγιστο μισθό και όχι τον μέσο. Και αυτό όχι για όλους, εξαιρούνται π.χ. οι τραπεζίτες, οι διευθυντές, τα παιδιά των βιομηχάνων που δουλεύουν στην εταιρεία του μπαμπά.

Οι “επιστήμονες” πιο πάνω αποφάνθηκαν ότι “Ο μισθός στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας τείνει να είναι ίσος με την παραγωγικότητα του υπαλλήλου“.

Για να δούμε, είναι αυτό σωστό τουλάχιστον εμπειρικά; Φοβάμαι πως όχι…

Λοιπόν, το 2012 ο μέσος ωριαίος μισθός (για, ας πούμε, 160 ώρες εργασίας μηνιαίως) στην Κύπρο ήταν 12.4€/ώρα (2), ενώ η παραγωγικότητα (δηλαδή η αξία των προϊόντων που παρήγαγε ο εργαζόμενος σε μιά ώρα) ήταν 21.5€/ώρα (3), λόγος 12.4÷21.5 = 58%.
Δηλαδή ο μισθός ήταν λίγο παραπάνω από μισός της παραγωγικότητας!.

Συμπέρασμα: ο μισθός που παίρνει ένας εργαζόμενος για μια ώρα δουλειάς δεν είναι ίσος αλλά πολύ λιγότερος – πάνω-κάτω ο μισός! – από την αξία του προϊόντος που παράγει μέσα σε αυτή την ώρα. Μυστήρια πράματα! Λέτε αυτό να έχει να κάνει και με την Υπεραξία της Εργασίας; Δηλαδή τα κέρδη που καρπώνεται το Κεφάλαιο από την εκμετάλλευση του Εργαζόμενου; Πάντως οι “επιστήμονες” ισχυρίζονται ότι μισθοί και παραγωγικότητα τείνουν να είναι ίσοι… Τελικά εκεί στο Πανεπιστήμιο Κύπρου θα πρέπει να ζουν σε μια σοσιαλιστική νιρβάνα.

Τώρα ας συγκρίνουμε μισθούς και παραγωγικότητα στον χρόνο. Πριν το κάνουμε αυτό όμως ας πούμε ότι ο μισθός δεν μπορεί να συγκρίνεται στον χρόνο χωρίς η αξία του, η αγοραστική του “δύναμη”, να διορθώνεται για τον αθροιστικό πληθωρισμό της χρονικής περιόδου που μεσολάβησε, έτσι ώστε να βγεί η πραγματική αγοραστική αξία του ποσού (4). Προφανώς μια λίρα του 1974 αγόραζε πολλαπλάσια προϊόντα από μια λίρα του 2004 έτσι; Αυτό ακριβώς το απλό πράγμα “ξέχασε” να κάνει ο Γελοίος Ντράγκι σε μια παρουσίαση μπροστά στους προέδρους των κρατών της ΕΕ. Λέω “ξέχασε” γιατί το συμπέρασμα που έβγαλε ήταν πάρα πολύ βολικό για τους σκοπούς του Κεφαλαίου. Μην ξεχνάμε και το Κυπριακό Κούρεμα την επόμενη μέρα, 15 Μαρτίου 2013. Το ψευδές και αστήρικτο συμπέρασμα αυτού του γελοίου ήταν ότι οι χώρες με δημοσιονομική πειθαρχία, δηλαδή με πλεόνασμα στον προυπολογισμό τους (Αυστρία, Βέλγιο, Γερμανία, Ολλανδία κτλ.) εμφάνιζαν αύξηση της παραγωγικότητας στον χρόνο (σε τιμές διορθωμένες με βάση το 2005), ενώ οι “απείθαρχες” χώρες, με έλλειμμα στον προυπολογισμό τους, δηλαδή Γαλλία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία κτλ. αντίθετα παρουσίαζαν αύξηση μόνο στους μισθούς. Ε και βέβαια θα παρουσιάζονταν αυξημένοι αφού δεν διορθώθηκαν για τον πληθωρισμό όπως έκανε με τα ποσά της παραγωγικότητας… Και αυτό έκανε το στόμα του άνδρα από αέρα, του Ολάντ, να κλειδώσει. Είπαμε: μία μόλις μέρα πρίν το Κυπριακό Κούρεμα.

Ας δούμε και τους αριθμούς. Η αύξηση του μέσου ωριαίου μισθού σε τιμές 2005 ήταν 7.52% ενώ η αύξηση της παραγωγικότητας, πάλι σε τιμές 2005, ήταν 8.7%. Δηλαδή δεν φτάνει που η παραγωγικότητα είναι σχεδόν διπλάσια από τον μισθό, η ψαλίδα μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο! Πόσα θέλει να φάει το Κεφάλαιο για να ικανοποιηθεί; Ρητορική βέβαια η ερώτηση αφού ως γνωστόν το Κεφάλαιο είναι αχόρταγο. Εδώ τα στοιχεία για τον μέσο μισθό, πληθωρισμό καιπαραγωγικότητα. Οι υπολογισμοί μου εδώ:

Το έργο το έχουμε ήδη δεί στην Ελλάδα που πρώτα λοιδορούσαν τους Δημόσιους Υπαλλήλους με απώτερο στοχό να κτυπήσουν τους μισθούς στον Ιδιωτικό Τομέα. Οπως και έκαναν. Για αυτό ας δώσουμε και κάποια στοιχεία για το εργατικό κόστος στην Κύπρο. Οι δύο παρακάτω πίνακες δείχνουν, ο πρώτος το εργατικό κόστος για το έτος 2012 στην ΕΕ, και ο δεύτερος την μεταβολή του εργατικού κόστους μεταξύ 2008-2012. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι το εργατικό κόστος το 2012 για την Κύπρο ήταν πολύ χαμηλότερο από τον μέσο όρο της ΕΕ και ΕΖ (16.7, 23.6, 28.2 αντίστοιχα!). Οσον αφορά την μεταβολή του, το εργατικό κόστος στην Κύπρο αυξήθηκε, όπως και σχεδόν σε όλη την ΕΕ (εκτός Ελλάδος), πολύ κοντά στον γενικό μέσο όρο ΕΕ (8.6%). Συγκεκριμένα, Κύπρος: +9.1%, Γερμανία: +9.1%, Γαλλία: +9.5%, Ελλάδα: -11.2% (ναι σωστά διαβάσατε μείον 11.2%) κτλ. (Στοιχεία εδώ). Εδώ να δώσουμε και την μεταβολή του παραγώμενου προϊόντος (ΑΕΠ) σε 2,3 χώρες μεταξύ 2005-2012: Κύπρος +7%, Γερμανία +6%, Γαλλία +4%, μέσο ΕΕ +6% (πηγή Eurostat). Το μοντέλο της Ελλάδας θέλουν να φέρουν και στην Κύπρο. Και θα έλθει σύντομα αφού το ΑΕΠ έχει καταστραφεί κατά 40%… Οι υπολογισμοί δικοί σας. Ακολουθούν οι δύο πίνακες:

Εργατικό κόστος για το έτος 2012: η Κύπρος είναι κατά πολύ κάτω από τον μέσο όρο ΕΕ και ΕΖ (16.7, 23.6, 28.2 αντίστοιχα). Πηγή Eurostat.

Ο πίνακας αυτός δείχνει την μεταβολή του κόστους εργασίας στις χώρες της ΕΕ μεταξύ 2008-2012. Κύπρος (CY) +9.1%, απόλυτα εναρμονισμένος με τον μέσο της ΕΕ (+8.6%). Σημείωσε την Ελληνική περίπτωση (EL) μείον: 11.2%!!! Να φανταστείς ο Τρελλαντώνης ήταν και αντι-μνημονιακός. Φαντάσου τι έχει να γίνει στην Κύπρο από το ultra Μνημονιακά Μικυμάου της Κύπρου. Τα “Κέντρα Μελετών”, οι “επιστήμονες” και τα παπαγαλάκια του Κεφαλαίου ήδη στρώνουν τον δρόμο … Πηγή Eurostat.

Ας δούμε όμως και πώς το Κράτος του Κεφαλαίου αυξάνει την διαπραγματευτική ισχύ των εργοδοτών ώστε οι μισθοί να καθηλώνονται εκβιαστικά πολύ πιο κάτω από την παραγωγικότητα (για την Κύπρο):

1.  Από το 1990 οι εργοδότες έχουν το ελεύθερο να εισάγουν εργατικό δυναμικό που το πληρώνουν με μισθό πολύ κατώτερο από τον κατώτατο (δες τις αγγελίες σε προηγούμενη ανάρτηση) και μάλιστα νομοθετημένα από την Βουλή (με το πρόσχημα ότι τους παρέχουν στέγη και τροφή – δηλαδή άθλια γκαράζ ή “πισινά” για τις οικιακές βοηθούς και μεταλλικά κοντέϊνερς για το προσωπικό σε φάρμες).
2. Από το 2004 έχουμε επίσης “κοινοτικούς” εργαζόμενους από χώρες της ΕΕ οι οποίες έχουν πολύ χαμηλότερους μισθούς από την Κύπρο, π.χ. Βουλγαρία και Ρουμανία, καθώς και συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους. Αν και αυτοί πρέπει να παίρνουν τουλάχιστον τον κατώτατο μισθό του τόπου, εντούτοις στην “ιδανική” αγορά εργασίας της Κύπρου, πολλοί είναι μέρος της “μαύρης εργασίας” και της παρά-οικονομίας, άθελα τους, χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από τον τόπο τους, σπρωγμένοι από την ανάγκη τους και τον εκβιασμό του Κεφαλαίου και της Αγοράς.
3. Η κυβέρνηση του Κεφαλαίου πριν την ένταξη “ξέχασε” να ζητήσει ειδικές ρήτρες από την ΕΕ που να περιορίζουν τον αριθμό των κοινοτικών εργαζομένων για να μην διαταραχθούν οι συνθήκες εργασίας σε ένα τόπο με περίπου 320,000 μισθωτούς και 70,000 αυτοεργοδοτούμενους (το 2012 στην Κύπρο ζούσαν 675,000 Κύπριοι, 100,000 κοινοτικοί και 60,000 από τρίτες χώρες) (5).
4. Πολλές οι περιπτώσεις που το εισηγμένο εργατικό δυναμικό εκβιάζεται από τους εργοδότες, κάποτε κατακρατώντας του διαβατήριο και μισθούς, για να γίνει περισσότερο “ανταγωνιστικό” από τους συναδέλφους του, αποδεχόμενο κόψιμο κοινωνικών ασφαλίσεων, άδειας, 13ου μισθού και υπερωριών και δουλεύοντας με απάνθρωπα ωράρια, ανύπαρκτες συνθήκες ασφαλείας. Το Κράτος του Κεφαλαίου βέβαια κλείνει τα μάτια ή κουκουλώνει τις υποθέσεις – Κυπριακές Μανωλάδες υπάρχουν πολλές (π.χ. εδώ). Τραγική περίπτωση της τίμιας Οξάνα Ράντσεβα που την έφεραν για άλλο λόγο στην Κύπρο, της πήραν το διαβατήριο, την έκλεισαν σε καμπαρέ και“αυτοκτόνησε”.
5. Για την περίπτωση των Ποντίων εργαζομένων υπάρχει ολόκληρο παρασκήνιο ενδεδυμένο εθνικά χρώματα, μίζες από οπλικά συστήματα και ψήφους (6). Σύντομα θα βγει στην επιφάνεια και με Κύπριο συστημικό πολιτικό, αποδιοπομπαίο τράγο που κατσιαρίζει.

Τα παραπάνω στοιχεία πολλές φορές έχουν χρησιμοποιηθεί από διάφορους για να στηρίξουν μια α-ταξική, ρατσιστική “λύση” στο πρόβλημα. Δηλαδή, λένε, να διώξουμε όλους τους ξένους εργαζόμενους ώστε να έχουν οι ντόπιοι δουλειά, να προσλαμβάνουμε μόνο όσους μιλούν την γλώσσα μας κτλ. Τέτοια “λύση”καθόλου δεν συμφέρει στους εργαζόμενους. Αντίθετα τους αποδυναμώνει αφού τους διαιρεί σε ντόπιους και ξένους, Ιδιωτικού ή Δημόσιου τομέα, για να τους υποτάξει, τον καθένα ξεχωριστά, αργότερα.

Αφελείς ή πληρωμένοι; Σίγουρα αφελείς είναι αυτοί που τους πιστεύουν.

Και ένα μικρό παιδί θα μας έλεγε ότι η λύση είναι βέβαια να αφαιρεθεί η διαπραγματευτική ισχύς από τους Εργοδότες και το Κεφάλαιο.

Και πώς γίνεται αυτό;

Μα φυσικά με την ένωση όλων των εργαζομένων – με ταξικά κριτήρια – σε ταξικά συνδικάτα που σκέφτονται ταξικά και δρουν ταξικά.

Είναι η Τάξη σύντροφε, όχι η Ράτσα.

Θέλεις να δείς προκοπή; Τότε πρέπει η Τάξη σου να νομοθετεί αλλά πριν από αυτό πρέπει η Τάξη σου να πάρει τα μέσα παραγωγής και τους φυσικούς πόρους της χώρας μας στα χέρια της. Αν γίνουν τα πράματα με διαφορετική σειρά θα μας τυλίξει το Κεφάλαιο μέσα σε μια κόλλα χαρτί όπως και έγινε – ποιός τρελλός βάζει την άμαξα μπροστά από τα άλογα;

Πάντως πολλοί αφελείς πήραν την μελέτη των “επιστημόνων” του “Κέντρου Οικονομικών Μελετών” του Πανεπιστημίου Κύπρου και την έκαναν παντιέρα. Καλό θα ήταν πριν εμπιστευτούν τέτοιους “επιστήμονες” να δουν ποιοί πληρώνουν τους μισθούς τους και ποιοί διοικούν το “Κέντρο”. Ας το δούμε και αυτό. Στην ιστοσελίδα του “Κέντρου” μαθαίνουμε ότι διοικείται από “Συμβούλιο” που πρόεδρος του είναι ο Γενικός Διευθυντής του Συνδέσμου Τραπεζών Κύπρου, Μιχάλης Καμμάς. Από το βιογραφικό του πληροφορούμαστε τα εξής:

Με την επιστροφή του στην Κύπρο εργάστηκε στην Ομοσπονδία Εργοδοτών και Βιομηχάνων. Το 1993 προσλήφθηκε στο Σύνδεσμο Εμπορικών Τραπεζών Κύπρου, όπου προσέφερε τις υπηρεσίες του από τη θέση του Διευθυντή και μετέπειτα Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή. Από τον Ιούλιο του 2003, ο κ. Καμμάς έχει επίσης εκλεγεί μέλος και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου των Δασικών Βιομηχανιών Δημόσια Λτδ, ενώ διετέλεσε και μέλος του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών κατά την περίοδο 1995 – 1999.

Ομοσπονδία Εργοδοτών και Βιομηχάνων! Σύνδεσμος Τραπεζών! Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών! Λαμπρά! Τι πιο φυσικό ο κυρ Μιχάλης να συνεχίσει την καριέρα του σαν πρόεδρος του Συμβουλίου του “Κέντρου Οικονομικών Μελετών” του Πανεπιστημίου Κύπρου, “Κέντρο” που βρίσκει σαθρά επιχειρήματα για να μειωθούν οι μισθοί των ανειδίκευτων εργατών στο Δημόσιο βασιζόμενο σε λογικά άλματα.

Αλλα μέλη του συμβουλίου είναι 3 ακαδημαϊκοί (εκ των οποίων ο ένας είναι ο συντάκτης της εν λόγω “μελέτης”), 2 Γενικοί Διευθυντές υπουργείων (αυτοί που υπαμείβονται κατά 20% – σύμφωνα με την “μελέτη” – από τους αντίστοιχους στον Ιδιωτικό τομέα, κρίμα αυτή η στρέβλωση πρέπει σύντομα να διορθωθεί, ίσως με ακόμη μια μελέτη από το “Κέντρο”;), ένας ακόμη Γενικός Διευθυντής στο Δημόσιο και ένας Ανώτερος Διευθυντής στην Κεντρική Τράπεζα Κύπρου (αυτή η ανεξάρτητη αρχή που επιφορτίστηκε την εποπτεία του Τραπεζικού συστήματος της Κύπρου – και το επόπτευσαν τόσο καλά για χάρη του Κεφαλαίου και εις βάρος του Φτωχού). Λοιπόν δεν έχω όρεξη να δώσω αξία σε στιμμένες λεμονόκουππες και κολοκασόφυλλα, τσιράκια του Κεφαλαίου, για αυτό αποταθείτε, αν είναι ανάγκη, εδώ και εδώ για παραπάνω λεπτομέρειες.

Ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα “επιστήμονες”. Στην Κύπρο το Κεφάλαιο εκβιάζει τους εργαζόμενους, εισάγει όποτε θέλει εργατικό δυναμικό και εγκλωβίζει απελπισμένους αλλοδαπούς εργαζόμενους στα γκέτο, να τους έχει καβάτζα, ώστε ο μισθός στον Ιδιωτικό τομέα να διατηρείται πολύ χαμηλότερος από την παραγωγικότητα. Μα και στον χρόνο η ψαλίδα, η διαφορά μεταξύ μισθών και παραγωγικότητας δηλαδή, να αυξάνεται. Οπως έδειξα.

Στον Καπιταλισμό μισθοί και παραγωγικότητα δεν θα γίνουν ποτέ ίσοι γιατί αυτό θα μηδενίσει το κέρδος που βγάζει ο Κεφαλαιοκράτης από την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Αν η επιστημονική σας ανεπάρκεια είναι τόση που να μην μπορείτε να το προβλέψετε, άντε δώστε ένα γύρο στους κήπους του πανεπιστημίου σας να μιλήσετε με τους κηπουρούς, στις τουαλέτες να μιλήσετε με τις καθαρίστριες, στην πύλη να μιλήσετε με το προσωπικό ασφαλείας για να σας πουν σε τί συνθήκες δουλεύουν και την ποσότητα του ξεροκόμματου που πληρώνονται.

Κουρεμένοι “επιστήμονες”, “νομπελίστες”, παπαγαλάκια του Κεφαλαίου.

Εγώ θα αντιστρέψω την θέση σας: Η παραγωγικότητα στον Ιδιωτικό τομέα είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από τον μισθό για τους λόγους που εξήγησα και με τα στοιχεία που παρέθεσα πιο πάνω. Μάλιστα αυτό το χάσμα μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο.

Εισηγούμαι την αύξηση μισθών και ωφελημάτων με στόχο να φτάσουν στο επίπεδο του Δημοσίου, τουλάχιστον.

Που θα βρούμε τα λεφτά;

Μα δεν χρειάζεται να ψάξουμε να τα βρούμε. Αυτά τα λεφτά παράχθηκαν και παράγονται από την εκμετάλλευση της εργασίας μας. Τα λεφτά είναι ήδη εδώ.

ΑΧΠ
______

1. Σε αυτή την επιστημονική μελέτη ο Christopher Bruce (Professor of Economics, University of Calgary, Canada) εξηγεί γιατί η αύξηση / κατάσταση (growth) παραγωγικότητας και μισθών δεν έχουν καμιά σχέση, τελιώνοντας ως εξής:
   There are sound theoretical reasons for predicting that there will be very little correlation between an industry’s productivity growth and its wage growth. The empirical evidence provides strong support for this prediction. Indeed, that support is so strong that it is incumbent on any expert who would argue that a correlation exists between productivity and wages to justify that argument.
   Σε δική μου μετάφραση: υπάχουν βάσιμοι λόγοι από την Θεωρία και Εμπειρικά στοιχεία που τους στηρίζουν, ότι υπάρχει ελάχιστη σχέση μεταξύ της αύξησης / κατάστασης της παραγωγικότητας και της αύξησης / κατάστασης των μισθών. Αυτά τα στοιχεία είναι τόσο ισχυρά που το βάρος της απόδειξης πέφτει σε όποιον ισχυρίζεται το αντίθετο. [σ.μ.: σ'αυτόν δηλαδή που ισχυρίζεται ότι υπάρχει σχέση μεταξύ διαχρονικής κατάστασης (growth) μισθών και παραγωγικότητας - ακριβώς δηλαδή η αν-απόδειχτη εικασία των "επιστημόνων" του "Κέντρου Οικονομικών Μελετών"].
   Ε ας αποδείξουν την Θέση τους οι “επιστήμονες” μας, θα είναι παιγνιδάκι για τέτοιους φωστήρες. Αν δεν μπορέσουν οι ίδιοι ας φωνάξουν και τον “νομπελίστα” μας προς βοήθεια τους.
2. 1560€/μήνα, 160 ώρες εργασίας/μήνα, στοιχεία από Στατιστική Υπηρεσία Κύπρου, εδώ.
3. Από στοιχεία της Eurostat, εδώ
4. Είναι σημαντικό να αφαιρούμε τον πληθωρισμό από τον μισθό αφού ως γνωστόν με 1% πληθωρισμό, σε ένα χρόνο 100 ευρώ θα έχουν αγοραστική αξία ισοδύναμη με 99 ευρώ. Αν δοθεί αύξηση μισθού 4% αλλά ο πληθωρισμός είναι 3% τότε βασικά ο εργαζόμενος πήρε αύξηση μόνο 4-3 = 1%, τα υπόλοιπα θα τα φάει ο πληθωρισμός. Παραπάνω πληροφορίες στην Βικιπαίδεια. Διάβασε εδώ πώς ο Γελοίος Ντράγκι (πρόεδρος Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) και τα δικά του τσιράκια-”επιστήμονες” διαστρέβλωσαν επιστημονική μελέτη και “χειραγώγησαν” τον Ολάντ με αυτό ακριβώς τον τρόπο.
5. Χρήσιμα στοιχεία από την Στατιστική Υπηρεσία Κύπρου, π.χ. εδώ καιεδώ. Αλλα χρήσιμα στοιχεία από την Στατιστική Υπηρεσία Κύπρου, για την απασχόληση εδώ.
6. Εδώ υπάρχει μια παλαιά πλην ενδιαφέρουσα μελέτη για τα προβλήματα ένταξης που αντιμετωπίζουν τα παιδιά των Ποντίων με στοιχεία από τους ίδιους σχετικά και με το παρασκήνιο της μετανάστευσης τους.
7. Ο λόγος που παραθέτω τόσα πολλά στοιχεία είναι γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι υπολογισμού του εργατικού κόστους, του ωριαίου μισθού (μέσος (mean) ή διάμεσος (median)), της παραγωγικότητας: με ή χωρίς πληθωρισμό (αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι ο μισθός διορθώνεται ως προς τον πληθωρισμό αλλά όχι η παραγωγικότητα), κτλ. Το συμπέρασμα είναι το ίδιο. Τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και τα διάφορα “Κέντρα Μελετών” θέλουν να βάλουν στο μυαλό σου ότι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι υπερ-αμείβονται. Ο σκοπός τους είναι να κτυπήσουν τους μισθούς του Ιδιωτικού Τομέα και να δημιουργήσουν στην Κύπρο την ίδια κατάσταση με την Ελλάδα με μισθούς πείνας.
8. Για όποιον πει ότι οι μισθοί στον Ιδιωτικό τομέα διορθώνονται με την ΑΤΑ ως προς τον πληθωρισμό, η απάντηση βέβαια είναι ότι εκτός από “κουτσουρεμένη”, για την συντριπτική πλειοψηφία είναι ανύπαρκτη.
9. Η δουλειά της Στατιστικής Υπηρεσίας Κύπρου, μιας υπηρεσίας του Δημοσίου, είναι άψογη και υποδειγματική.

Πηγή: Το Προνόμιο του Φτωχού