Έρχεται πόλεμος.

Θα ποστάρω Αλέκα.

Σήμερα ξύπνησα, με "επαγγελματική νοσταλγία", σκέφτηκα τα χρόνια στη δουλειά που πέρασαν, και σκέφτηκα "την κοινωνία του θεάματος" όπως μας ζει και τη ζούμε.

Ανεβαίνεις σε μια "σκηνή". Είσαι καλλιτέχνης, είσαι δημοσιογράφος, είσαι δάσκαλος, είσαι συνδικαλιστής, είσαι πολιτικός, είσαι κάποιος που οπωσδήποτε έχεις κάποιο κοινό σε αυτό που κάνεις.

Μιλάς, τραγουδάς, γράφεις, χαιρετάς, βγάζεις λόγους. Ακούς από κάτω ένα χειροκρότημα. Το χειροκρότημα είναι θερμό. Λες : αυτοί για να με χειροκροτούν, πάει να πει δύο πράγματα. Πρώτον είμαι καλός. Δεύτερον με αγαπάνε.

Ο ναρκισσιστής γεννήθηκε. Αυτά τα δύο είναι η βάση του ναρκισσισμού: Πρώτον, είμαι καλός και δεύτερο με αγαπάνε.

Αν δεν σου περάσει από το μυαλό, πως το χειροκρότημα καταδεικνύει πιθανόν, πως κάτι δεν πάει και τόσο καλά, γιατί ξέρεις - ζεις στην κοινωνία του θεάματος - αν δεν πάρεις είδηση εγκαίρως το λούκι αυτό, πως το πολύ χειροκρότημα πάει να πει πως μάλλον ανήκεις στις μετριότητες και πως κανείς δεν δίνει μια για την σπουδαιότητά σου - καλή σας νύχτα....

Γιατί μπλέκω τώρα την Αλέκα σ΄αυτό; Έτσι την μπλέκω...

Είπαμε. Ο νάρκισσος έχει δύο βεβαιότητες: Πρώτον είμαι καλός, δεύτερον με αγαπάνε. Από εκεί και πέρα δεν βάζει κανέναν όρο. Έχει έναν και μοναδικό όρο. Να του εξασφαλιστούν το πρώτο και το δεύτερο, δηλαδή η ασφάλεια πως πάντα θα αισθάνεται αυτά τα δύο. Ο ναρκισσιστής δεν μπορεί να ζήσει χωρίς να νοιώθει πως είναι καλός και πως τον αγαπάνε. Δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό, πως για να κάνεις επιλογές πρέπει ήδη να έχεις απομυθοποιήσει αυτά τα δύο, ως μέρη ενός θεάματος. Επιλογές σημαίνει "έχω ήδη ξεβολευτεί"..

Δηλαδή, στέκεσαι στη "σκηνή", τρέμεις το χειροκρότημα και  το αποφεύγεις όπως ο διάολος το λιβάνι. Γιατί ξέρεις..

Στην κοινωνία του θεάματος, με καλάμια κυκλοφορούν και οι εκτός σκηνής. Αυτοί που είναι κάτω από τη σκηνή. Που επίσης, χειροκροτώντας, νοιώθουν πως είναι καλοί και πως τους αγαπάνε.

Και τώρα Αλέκα.

Η Αλέκα ήταν γ.γ του ΚΚΕ.
Καθόταν στη στάση του λεωφορείου, έτρωγε κουλούρι μπροστά στα μικρόφωνα και έλεγε χωρίς ίχνος θεατρινισμού στα ΜΜΕ: κάποια μέρα θα τους πάρουμε τα κεφάλια!