Υπάρχει γύρω μια παγωμάρα. Στεκόμαστε όλοι σαν αμίλητοι και αισθανόμαστε τη γη να σείεται κάτω από τα πόδια μας. Γνωρίζουμε πως σε πολύ λίγο, οι αναταράξεις, που τώρα γίνονται αισθητές μέσα σε μια σχεδόν συνωμοτική συντροφική σιωπή, θα μας οδηγήσουν σε "αλλαγή θέσης" αναγκαστικά, οι σύντροφοι μας δεν θα στέκονται πια στο σημείο που τους βρίσκαμε, ούτε κι εμείς θα βρισκόμαστε στο σημείο που οι άλλοι συνήθισαν να μας βλέπουν...
Μέσα σ αυτή τη συνωμοτική βουβαμάρα, σκέφτομαι την προτροπή ενός φίλου που συμμερίζεται τις αγωνίες του τόπου και τα αδιέξοδα του, το καθήκον προς το Σκοπό, και τις πιθανές προσωπικές απώλειες: " να είμαστε τρυφεροί με τους ανθρώπους αλλά αυστηροί με τις αρχές"...
Τα Αν της Αριστεράς
Αν ...στο κόμμα, σε επίπεδο ηγεσίας δεν υπάρχει κομμουνιστικός πυρήνας.
Η πίττα είναι ήδη μοιρασμένη. Η Κύπρος αποτελεί "ιδιόκτητο μέρος" μιάς αριστεράς και μιας δεξιάς που έχουν ήδη συμφωνήσει τους όρους της πολιτικής τους επιβίωσης. Βρίσκονται σε ημι-συμφωνημένη κόντρα για επικοινωνιακούς λόγους. Η κόντρα θα συνεχιστεί ως τις επόμενες προεδρικές εκλογές με σκοπό την συσπείρωση των υποστηρικτών στους δύο πόλους και την αποφυγή εμφάνισης ακροδεξιών ή ακροαριστερών τάσεων. Μετά τον Φεβρουάριο του 2013, ο χαμένος που θα είναι η αριστερά, θα συνεχίσει να ασκεί, αντί μιας "συνετής διακυβέρνησης" όπως τώρα, μια συνετή αντιπολίτευση. Παραδίδει στη δεξιά έτοιμο πιάτο. Μνημόνιο, ΗΠΑ, Ισραήλ, Ε.Ε.
Η εργατική τάξη θα ρημάζετε χωρίς ευκαιρία οργάνωσης ή προστασίας. Το εργατικό κίνημα θα εξαντληθεί σε ασκήσεις ρητορικού εντυπωσιασμού με επί μέρους στιγμές ρήξης απέναντι στο σύστημα στο οποίο ήδη θα έχει δηλώσει υπακοή και συναίνεση.
Αύξηση της ακροδεξιάς αναπόφευκτα. Εμφάνιση εξωθεσμικού αριστερού κινήματος με αστικά χαρακτηριστικά, ποτ-πουρί ιδεολογικών ταυτοτήτων, χωρίς πρόσβαση στο εργατικό κίνημα. Εκχυδαϊσμός των συμφερόντων της εργατικής τάξης σε επίπεδο ριζοσπαστικών αντιδράσεων δρόμου και τουρλού τουρλού καταστάσεων.
Χαμένο παιχνίδι. Τα μαζεύουμε και φεύγουμε...
Αν...στο κόμμα, σε επίπεδο ηγεσίας υπάρχει κομμουνιστικός πυρήνας.
Η πίττα είναι εν μέρει μοιρασμένη. Οι κόντρες δεξιάς - αριστεράς όπως εντείνονται σήμερα αποτελούν ένδειξη μιας διπλής εσω-κομματικής "αλήθειας". Α/ είναι κόντρες ενδοαστικών διαφορών δεξιάς- αριστεράς. Β/ είναι επίσης κόντρες άλυτων αντιφάσεων της ταξικής πάλης. Μετά το Φεβρουάριο του 2013, ο χαμένος που θα είναι η αριστερά, αποκλείει το συντηρητικό της κομμάτι και εντείνει την ταξική πάλη. Αρνείται να ασκήσει οποιαδήποτε "συνετή και συναινετική πολιτική".
Προκαλεί συνειδητά ενδοκομματικές ρήξεις και εμμένει στο ιστορικό κομμουνιστικό του παρελθόν. Επιχειρεί ρήξεις με τις αντιδραστικές αριστερές δυνάμεις στην ευρώπη και μετέχει στις προσπάθειες του ευρωπαϊκού εργατικού κινήματος για ηγεμονικού τύπου, πολιτική ανατροπής του συστήματος.
Αύξηση της ακροδεξιάς αναπόφευκτα. Αδυναμία εκχυδαϊσμού των συμφερόντων της εργατικής τάξης σε μορφές ριζοσπαστικών αντιδράσεων και τουρλού τουρλού καταστάσεων. Πρωτοφανής δυναμική του αριστερού κινήματος στην Κύπρο και ενότητα της θεσμικής και εξωθεσμικής αριστεράς για τους Σκοπούς της ανατροπής και της νέας κοινωνίας.
Η ελπίδα εξακολουθεί να υπάρχει.
Μέσα σ αυτή τη συνωμοτική βουβαμάρα, σκέφτομαι την προτροπή ενός φίλου που συμμερίζεται τις αγωνίες του τόπου και τα αδιέξοδα του, το καθήκον προς το Σκοπό, και τις πιθανές προσωπικές απώλειες: " να είμαστε τρυφεροί με τους ανθρώπους αλλά αυστηροί με τις αρχές"...
Τα Αν της Αριστεράς
Αν ...στο κόμμα, σε επίπεδο ηγεσίας δεν υπάρχει κομμουνιστικός πυρήνας.
Η πίττα είναι ήδη μοιρασμένη. Η Κύπρος αποτελεί "ιδιόκτητο μέρος" μιάς αριστεράς και μιας δεξιάς που έχουν ήδη συμφωνήσει τους όρους της πολιτικής τους επιβίωσης. Βρίσκονται σε ημι-συμφωνημένη κόντρα για επικοινωνιακούς λόγους. Η κόντρα θα συνεχιστεί ως τις επόμενες προεδρικές εκλογές με σκοπό την συσπείρωση των υποστηρικτών στους δύο πόλους και την αποφυγή εμφάνισης ακροδεξιών ή ακροαριστερών τάσεων. Μετά τον Φεβρουάριο του 2013, ο χαμένος που θα είναι η αριστερά, θα συνεχίσει να ασκεί, αντί μιας "συνετής διακυβέρνησης" όπως τώρα, μια συνετή αντιπολίτευση. Παραδίδει στη δεξιά έτοιμο πιάτο. Μνημόνιο, ΗΠΑ, Ισραήλ, Ε.Ε.
Η εργατική τάξη θα ρημάζετε χωρίς ευκαιρία οργάνωσης ή προστασίας. Το εργατικό κίνημα θα εξαντληθεί σε ασκήσεις ρητορικού εντυπωσιασμού με επί μέρους στιγμές ρήξης απέναντι στο σύστημα στο οποίο ήδη θα έχει δηλώσει υπακοή και συναίνεση.
Αύξηση της ακροδεξιάς αναπόφευκτα. Εμφάνιση εξωθεσμικού αριστερού κινήματος με αστικά χαρακτηριστικά, ποτ-πουρί ιδεολογικών ταυτοτήτων, χωρίς πρόσβαση στο εργατικό κίνημα. Εκχυδαϊσμός των συμφερόντων της εργατικής τάξης σε επίπεδο ριζοσπαστικών αντιδράσεων δρόμου και τουρλού τουρλού καταστάσεων.
Χαμένο παιχνίδι. Τα μαζεύουμε και φεύγουμε...
Αν...στο κόμμα, σε επίπεδο ηγεσίας υπάρχει κομμουνιστικός πυρήνας.
Η πίττα είναι εν μέρει μοιρασμένη. Οι κόντρες δεξιάς - αριστεράς όπως εντείνονται σήμερα αποτελούν ένδειξη μιας διπλής εσω-κομματικής "αλήθειας". Α/ είναι κόντρες ενδοαστικών διαφορών δεξιάς- αριστεράς. Β/ είναι επίσης κόντρες άλυτων αντιφάσεων της ταξικής πάλης. Μετά το Φεβρουάριο του 2013, ο χαμένος που θα είναι η αριστερά, αποκλείει το συντηρητικό της κομμάτι και εντείνει την ταξική πάλη. Αρνείται να ασκήσει οποιαδήποτε "συνετή και συναινετική πολιτική".
Προκαλεί συνειδητά ενδοκομματικές ρήξεις και εμμένει στο ιστορικό κομμουνιστικό του παρελθόν. Επιχειρεί ρήξεις με τις αντιδραστικές αριστερές δυνάμεις στην ευρώπη και μετέχει στις προσπάθειες του ευρωπαϊκού εργατικού κινήματος για ηγεμονικού τύπου, πολιτική ανατροπής του συστήματος.
Αύξηση της ακροδεξιάς αναπόφευκτα. Αδυναμία εκχυδαϊσμού των συμφερόντων της εργατικής τάξης σε μορφές ριζοσπαστικών αντιδράσεων και τουρλού τουρλού καταστάσεων. Πρωτοφανής δυναμική του αριστερού κινήματος στην Κύπρο και ενότητα της θεσμικής και εξωθεσμικής αριστεράς για τους Σκοπούς της ανατροπής και της νέας κοινωνίας.
Η ελπίδα εξακολουθεί να υπάρχει.
Τώρα να δούμε ίνταλως θα παίζει η ΟΜΟΝΟΙΑ φέτη τζιαι ύστερα μιλούμε για ελπίδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυνητικά υπάρχει ελπίδα...τσαγανό όμως, δεν βλέπω.
ΑπάντησηΔιαγραφήtakeiteasy
DIS,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρουσες τοποθετήσεις [εν δικό σου το κείμενο;]:
1. «Μετά το Φεβρουάριο του 2013, ο χαμένος που θα είναι η αριστερά, αποκλείει το συντηρητικό της κομμάτι και εντείνει την ταξική πάλη. Αρνείται να ασκήσει οποιαδήποτε “συνετή και συναινετική πολιτική»”. --- Δηλ. προτιμούμε να είναι ο «χαμένος»;
2. «Προκαλεί [το ΑΚΕΛ] συνειδητά ενδοκομματικές ρήξεις και εμμένει στο ιστορικό κομμουνιστικό του παρελθόν.» - Αυτό δεν θα εξαρτηθεί από τον συσχετισμό των ενδοκομματικών “αντιπάλων” τάσεων;
ναι ειναι δικο μου.
Διαγραφή1. παιζει ρολο τι προτιμουμε;κανουμε μια προβλεψη που θεωρουμε πιθανη. εγω δεν πιστευω στην εσαει διαχειριση του συστηματος. αυτη τη στιγμη θεωρω καταστροφικη την εκθεση του κομματος στις αντιφασεις του συστηματος.
πρεπει να ειναι ανοητος καποιος να θεωρει πως ενα κομμα ή μια κυβερνηση μπορει να αναμετρηθει με τις αντιφασεις του καπιταλισμου, τη δυναμη του κεφαλαιου ή την κοινωνική /πολιτικη ιστορια χωρίς να χασει.
νομιζω ξανατοποθετηθηκα ανοιχτα για αυτο το θεμα. η πορεια θα ειναι φθινουσα και αυτοκαταστροφικη.
2.ναι.θα εξαρτηθει και απο τη διαθεση να δωθει η μαχη...αλλα,
θα εξαρτηθει και απο το κατα ποσον αυτοι που αντιτιθενται στη ρηξη με το συστημα, θα εχουν εξασφαλισει την "επιβιωση" τους ωστε να μην χρειαζονται ως οχημα το κομμα για να το πραττουν...σορυ που ειμαι τοσο ωμη...αλλα δεν πιστευω στην "πολιτικη αφέλεια"...ουτε για την δεξια ουτε για την αριστερα...ειμαι υλιστρια...ενα κομμα το οποιο δινει δυνατοτητες σημερα στην υποτιθεμενη εξοδο απο την κριση μεσω συνεναισης ή μεσω μεταρρυθμισεων, ειτε ειναι καθαρα αστικο - εστω με αριστερη ρητορικη είτε - απλα εσασεν την παντα του και αδιαφορει πληρως για τον κοσμο...ακομα και στην περιπτωση που θα τον χασει..
...ξανααπολογουμαι που τα λεω τοσο ωμα, οπως τα σκεφτομαι..