Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

6.7.12

Το προνομιακό κυπριακό οικόπεδο


Η (αναγκαστική) προσφυγή της Κύπρου στη «στήριξη» ευρωζώνης και ΔΝΤ δεν ερμηνεύεται μόνο με την ανάλυση των οικονομικών δεδομένων. Ευκολότερα μπορεί να αντιληφθεί κάποιος τις εξελίξεις αν έχει κατά νου ότι η αξία του κυπριακού οικοπέδου είναι ανεκτίμητη.
Από οικονοµικής πλευράς το κυπριακό μέγεθος είναι ελάχιστο και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορού­σε να διαταράξει τις οικονομικές ισορροπίες στην ευρωζώνη. Με πιο απλά λόγια, η άσχημη δημοσιο­νομική κατάσταση της Κύπρου δεν θα μπορούσε να καταστρέψει την ευρωζώνη, παρά την τεράστια τρα­πεζική της φούσκα.
Μάλιστα για τα τεράστια χρέη που θα δημιουργήσει τώρα η Κύπρος υπάρχουν διαπιστωμένες εμπράγ­ματες εγγυήσεις: κάποια τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικό αέριο. Με τέτοιες «εγγυητικές επιστο­λές» είναι προφανές ότι η Λευκωσία, με μια γύρα στην παγκόσμια αγορά, θα έβρισκε ζεστό χρήμα. Όμως (και) στην περίπτωση της Κύπρου δεν είναι θέμα χρημάτων. Είναι ο έλεγχος του προνομιακού οικοπέδου, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση αποδείχτηκε και «πετρελαιοφόρο».
Κάπως έτσι η Κύπρος, εκτός από ΝΑΤΟϊκό αβύθιστο αε­ροπλανοφόρο, ολοένα και περισσότερο μοιάζει και με τεράστιας γεωστρατηγικής σημασίας... γκαζάδι­κο, του οποίου ο έλεγχος αποτελεί πρώτη προτεραι­ότητα μεγάλων διεθνών παικτών.
Μπορεί να είναι σύµπτωση, αλλά είναι χαρακτηριστι­κή. Η Κύπρος οδηγείται στον μηχανισμό στήριξης (ασφυκτικού οικονομικού και πολιτικού ελέγχου, για να ακριβολογούμε) τη στιγμή που το παιχνίδι στη Συρία κλιμακώνεται επικίνδυνα. Οι ΗΠΑ και οι λοιποί δυτικοί σύμμαχοι πιέζουν με οικονομικά και στρατι­ωτικά μέσα για την αλλαγή του καθεστώτος στη Συ­ρία, ως ένα βήμα πριν από την επίθεση στον βασικό τους στόχο, που είναι το Ιράν.
Απέναντι στις δυτικές δυνάµεις παρατάσσεται ο συνα-σπισμός των συμφερόντων Ρωσίας και Κίνας. Η Κίνα δεν θέλει να χάσει το Ιράν, που είναι ο βασικός της ενεργειακός προμηθευτής, και η Ρωσία δεν θέλει να χάσει τη Συρία, που είναι το μοναδικό της αγκυρο­βόλιο στη Μεσόγειο. Και οι δύο, Ρωσία και Κίνα, θα μπορούσαν να βοηθήσουν οικονομικά την Κύπρο. Όμως το αβύθιστο αεροπλανοφόρο έχει ΝΑΤΟϊκό κυβερνήτη εδώ και χρόνια...

Αναρτήθηκε από στις

2 σχόλια:

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)