Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

4.7.12

Αριστερή κυβέρνηση και εξουσία



να διεκδικήσει την εξουσία όμως, όχι την κυβέρνηση..
του Πέτρου Κοσμά
Αρκετές αναλύσεις και ποικίλες συζητήσεις συσχετίζουν άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά τη λεγόμενη «αριστερή κυβέρνηση» ως τμήμα της στρατηγικής μετάβασης προς το σοσιαλισμό, παρουσιάζοντας αρκετά ιστορικά παραδείγματα και διανθίζοντας το όλο ζήτημα με επίκαιρες προεκτάσεις.
Η πλήρης πραγματικότητα είναι ότι σε μια άλλη εποχή του καπιταλισμού, αυτό συνοδευόταν από την ύπαρξη του ανεπτυγμένου εργατικού κινήματος της διαπραγμάτευσης. Από τη συνύπαρξη στον έναν ή τον άλλο βαθμό των δύο συστημάτων (καπιταλιστικού και «υπαρκτού» σοσιαλισμού) και από μια άλλη κοινωνική υπερδομή, όχι χαρακτηρισμένη από τον ατομικισμό, αλλά από τη συλλογικότητα. Όλα τα κομμουνιστικά ρεύματα (από το ευρωκομμουνιστικό και το τριτοδιεθνιστικό μέχρι το μαοϊκό και το τροτσκιστικό) θεωρούσαν φυσιολογικό να υπάρχουν στα πολιτικά τους προγράμματα ενδιάμεσα τακτικά βήματα που περιελάμβαναν κάποια μορφή κυβερνητικής εξουσίας. Πάντα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος και με στόχο τη συγκέντρωση δυνάμεων για την παραπέρα επικράτησή τους.
Υπήρχε η εντύπωση ότι οι συνθήκες ευνοούσαν. Κάτι ο αντιαποικιακός αγώνας, κάτι η ισορροπία των δύο υπερδυνάμεων, κάτι η γενικότερη αίγλη της δημοκρατίας και του αντιφασισμού μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έσπρωχναν εύκολα προς τέτοιες προγραμματικές κατευθύνσεις. Αυτά τα ενδιάμεσα βήματα πάντα συνδέονταν με την αξιοποίηση του αστικού κράτους για τη σταδιακή καταστροφή του και το μετασχηματισμό του σε σοσιαλιστικό. Σε αντίθεση με τη λενινιστική διδασκαλία για το κράτος, αλλά και τις ποικίλες ήττες που γνώρισε η τακτική αυτή ήδη στον 20ό αιώνα.
Σήμερα, τα πράγματα έχουν όμως αλλάξει. Καμία από αυτές τις σχετικά «ευχάριστες» συνθήκες δεν ισχύει. Η κρίση υπερσυσσώρευσης που μαίνεται αδυσώπητη στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα από το 1973 και μετά, οδήγησε στο σάρωμα κάθε κατάκτησης των εργαζομένων. Η νέα αγριότερη φάση της κρίσης, που ξέσπασε το 2008, οδηγεί τους πιο αντιδραστικούς κύκλους των αγορών σε επίθεση στο ίδιο το αστικοδημοκρατικό πολίτευμα. Ποια τακτική αριστερής κυβέρνησης εκείνης της παλιάς μορφής μπορεί να σταθεί σε ένα τέτοιο τοπίο; Μάλλον καμία…
Οι όποιες αριστερόστροφες διαφοροποιήσεις μιας «αριστερής κυβέρνησης» από τα άλλα αστικά κόμματα θα γίνονται σε επίπεδο ύφους και τακτικισμού. Σε στρατηγικό επίπεδο όμως, αυτή θα προσαρμόζεται στην επιλογή της υποστήριξης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και προοπτικά θα συμμορφώνεται με τους σκληρούς όρους της ευρωζώνης. Η στόχευση σε μια «προοδευτική» παραλλαγή της αστικής πολιτικής θα αδυνατεί να αμφισβητεί τον ίδιο τον καπιταλισμό ως ένα αντιδραστικό πλέον σύστημα στον ιστορικό ορίζοντα της ανθρωπότητας.
Αντιθέτως, παρόλο που οι παραγωγικές δυνατότητες της εργασίας έχουν απογειωθεί, στοιχειοθετώντας πιο άμεσα την κομμουνιστική δυνατότητα, η παρούσα κρίση και η απορρύθμιση της εργασίας θέτει το ζήτημα της εξουσίας των δυνάμεων της εργασίας και όχι της «αριστερής κυβέρνησης». Το εργατικό κίνημα, υποχρεωμένο πλέον από τις ιστορικές περιστάσεις, πρέπει να διεκδικήσει την εξουσία. Όχι στο «παλαιό» ιστορικό σημείο «σοσιαλισμός ή καπιταλισμός», αλλά στο επίκαιρο με φόντο την κρίση: Mε δημοκρατικό – αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο βάσει ενός προγράμματος εξόδου από την κρίση, να θεμελιώσει την πάλη για το μετασχηματισμό της κοινωνίας σε σοσιαλιστική από εκείνο το σημείο. Και να διεκδικήσει την εξουσία όμως, όχι την κυβέρνηση…
Από την άλλη μεριά, η ριζοσπαστική και εν γένει η κομμουνιστική Aριστερά, εκτός από την επισήμανση των κινδύνων μιας τεράστιας εξαπάτησης του εργαζόμενου λαού ή μιας αντιδημοκρατικής εκτροπής, την οποία μπορεί να επιφέρει μια αφελής εμμονή στο πείραμα της «αριστερής κυβέρνησης», οφείλει να θέτει διαρκώς στους εργαζόμενους ένα αναλυτικό και ολοκληρωμένο μεταβατικό πρόγραμμα εξουσίας. Σαν να επρόκειτο να αναλάβει αύριο την κυβέρνηση και την εξουσία. Η περίοδος όπου οι γενικές αιχμές θεωρούνταν επαρκείς έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Ο ρόλος του κομμουνιστικού κινήματος και ο συντακτικός του λόγος έχει ιστορική υποχρέωση να επανέλθει στο προσκήνιο. Δεδομένου ότι τα ζητήματα του χρέους, της ΕΕ και του ευρώ ήδη αποτελούν ζητήματα πρώτης γραμμής της παρέμβασης της αντικαπιταλιστικής Aριστεράς, αυτή οφείλει στο πολιτικό ζήτημα να εκδηλώσει το χαρακτήρα του δημοκρατικού πολιτεύματος και του συντάγματος. Στο εθνικό ζήτημα να αποτυπώσει συνολικά τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της χώρας. Και φυσικά, στο κοινωνικό ζήτημα να ξεκαθαρίσει ποιο θα είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, τη δομή και τη μορφή οργάνωσης της οικονομικής δραστηριότητας, στα πλαίσια του εργατικού ελέγχου και της συνεταιριστικής επιχείρησης. Να ορίσει τη δομή και το περιεχόμενο μιας νέας βιομηχανικής ανάπτυξης της χώρας, στηριγμένης στις δημόσιες επενδύσεις και στα πανεπιστημιακά ιδρύματα που θα πρέπει να λειτουργούν βάσει των αναγκών της κοινωνίας. Σημειωτέον ότι η σύνδεση της επιστήμης με την παραγωγή και την εργασία είναι επιθυμητή. Αρκεί οι δυνάμεις της εργασίας να θέσουν τους δικούς τους όρους για να είναι ρεαλιστική η δυνατότητα διαχείρισης προς όφελός τους.
Υπό το πρίσμα αυτό και μόνο, οι σπίθες ενός νέου εργατικού διαφωτισμού του 21ου αιώνα μπορούν να ανάψουν.
(Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 05/05/2012)

12 σχόλια:

  1. Δεν γνωρίζω τι εν τέλει θα απαγορευθεί τα επόμενα χρόνια, αν θα απαγορευθούν οι ναζιστικές οργανώσεις ή αν ταυτόχρονα θα απαγορευθούν τα α/α κινήματα και τα κομμουνιστικά κόμματα...

    Αυτό που ΣΙΓΟΥΡΑ πρέπει να απαγορευθεί είναι το δικαίωμα οποιουδήποτε πολιτικού κόμματος να φέρει στο καταστατικό του τον ορο Μαρξισμός ή τον όρο Λενινισμός εάν δεν πληρεί τους προγραμματικούς στόχους έτσι όπως κατατίθενται στο πιό πάνω κείμενο.

    Γιατί οι Οχτροί δεν μπήκαν στην Πόλη μόνο ως Οχτροί, μπήκαν επίσης και ως Σύντροφοι. Ανεξαρτήτως εθνικότητας κιόλας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...έχω ένα βιβλιαράκι εδώ πάνω στο γραφείο - δώρο από μια φίλη - με τίτλο "Το λεξικό του απόλυτου κυνισμού". Σκέφτομαι πως θα γραφόταν άνετα μετά την τριετή εμπειρία από την ελληνική και τώρα την κυπριακή ΔΝΤ εποχή και την αριστερά ένα βιβλιαράκι με τίτλο "Το λεξικό του απόλυτου αριστερού κυνισμού"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "...Γιατί οι Οχτροί δεν μπήκαν στην Πόλη μόνο ως Οχτροί, μπήκαν επίσης και ως Σύντροφοι..."

    Γράφτηκε για τον ΣΥΡΙΖΑ του σήμερα... ή για το ΑΚΕΛ της "Κυπριακής Δημοκρατίας";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για το ΣΥΡΙΖΑ γραφεται εδώ και δύο χρόνια τουλαχιστον, με γνωστά αποτελεσματα...όποιος τόλμησε να υπερασπιστεί τις αυτονόητες αρχές ενός επαναστατικού προγράμματος έφαγε το ξύλο της αρκουδας από όλους, περιθωριοποιήθηκε, εξυβρίστηκε και πάει λέγοντας.

      Για το ΑΚΕΛ γράφεται περίπου τον ίδιο καιρό σε θεωρητική τουλαχιστον βάση.

      Οπωσδήποτε εν θα καμουμε πίσω τωρά, οσοι τουλαχιστον καθήσαμε να τις τρώμε τόσο καιρό για τα αυτονόητα...απλά τωρά παιρνούμε ενα τραυματικό σοκ - εγώ τουλάχιστον - έντρομοι για την παθητικότητα των ιθαγενών κυπρίων. Ο απλός αντι-ακελισμος εμενα ουδεποτε με κάλυπτε ως θετικό προταγμα. Θα ήθελα ενα πολιτικό χωρο με επαναστατικό προγραμμα σαφεστατα.

      Ετσι κι αλλιως το ξύλο το τρωμε που το τρωμε.

      Διαγραφή
    2. ακόμα κι αν κάνουμε απαράδεκτα ορθογραφικά λάθη...

      Διαγραφή
  4. Σήμερα:

    Η διάχυση της κρίσης των τραπεζών στην οικονομία, η Διαπλοκή και τα δικαιώματα τα Πολιτών
    Τετάρτη, 4 Ιουλίου 2012, Ωρα: 7: 30
    Πέτρος Κοσμα: Διαστασεις της οικονομικης κρισης στην Ευρωπη και ο ρολος των τραπεζων.

    Αντρεας Παναγιωτου: Η κριση των Τραπεζων και η Διαπλοκη στην Κυπρο

    Νικος Τριμικλινιωτης: Η ανάγκη λογοδοσίας των τραπεζών και των τραπεζιτών

    Λεμεσός, Apollo Garden Cafe
    (tel 25362890) Ιφιγένειας 14 (δρόμος βιβλιοθήκης ΤΕΠΑΚ και IL POSTO με κατεύθυνση νότια προς θάλασσα)

    ...όπου η λέξη "Διάχυση" είναι σύνθετη από τις λέξεις ΔΙΑ και ΧΥΤΑ...κολυμπάμε στο Τροϊκανό σκουπίδι λέμε!!!..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Mια και έχετε αριστερή συζήτηση να πω και γω κάτι αριστερό.

    "Όταν η εργασία παύει να είναι δικαίωμα.
    Τότε :
    Η υποχρέωση απόδοσης φόρων δεν είναι υποχρέωση"

    Ή μήπως δεν είναι αριστερό αυτό, αναρχικό είναι σίγουρα, θα σας χρειαστεί εκεί στην Κύπρο τώρα με την τρόικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εκανα την ερώτηση και στον Αντώνη:
    πιστεύεις πως είναι θεμιτή μία δημόσια συζήτηση για την ανάγκη άμεσης δημιουργίας ΚΚ Κύπρου, ή να κάνουμε την κουβέντα μέσω e-mail;
    Είναι ένα ζήτημα που με απασχολεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαιρομαι που επικοινωνησες, ήθελα κι εγω να σου στειλω μέιλ μετά την αποφαση σου να σταματησεις το μπλοκκινγκ - γιατι;

      θα ηταν απολυτα θεμιτη μια δημοσια συζητηση αν σ αυτην επαιρναν μερος μονο αριστεροι, εννοω ακελικοί και μη ακελικοι, ναι. παρα την οποια δυσκολια μιας τετοιας συζητησης. ειναι κατι που εγω ευχαριστως θα συζητουσα με ολους.

      οι ακελικοι εξαλλου δεν ειναι κανενος ειδους τέρατα...:) ειναι σχετικά ανοιχτοι ανθρωποι. μονο οταν τους χτυπα η δεξια αγριευονται!!

      αφου ομως το νετ δεν ειναι αριστερο εξ ολοκληρου, οχι δεν θεωρω σωστο να γινει εφ ολης της υλης μια τετοια συζητηση ανοιχτα. εξαλλου καποια μπλογκς οπως το δικο μου ειναι μονιμος στοχος των ακροδεξιών.

      το ζητημα μιας ιδιωτικης συζητησης βεβαια ενεχει τον κινδυνο να θεωρηθει συνωμοτικου τυπου, κατι που δεν θα ήταν επισης σωστο. παντως με τους φιλους απο το ακελ, μιλαμε σταθερα με τα μειλ και δεν κρυβομαστε.

      αρα Τρας καπως ετσι θα γινει και μαζι μας φανταζομαι.

      παντως - χωρις καμμια αμφιβολία - πρεπει να υπαρξει μια ξεκαθαρη κομμουνιστική ταση, σε οργανωμενη βαση, αν οχι δημιουργία ενος πολιτικου καθαρά κομματος.

      Διαγραφή
    2. Τις δυσκολίες που αναφέρεις φαντάστηκα και έθεσα το ερώτημα.
      Σε κάθε περίπτωση, ευχαριστώ που απάντησες (τουλάχιστον στο ένα σκέλος του).
      Το e-mail μου, υπάρχει στο fadomduck. να περιμένω μία τοποθέτηση εκεί;

      Διαγραφή
    3. Υ.Γ.
      Το τι ακριβώς είναι οι ΑΚΕΛικοί, θα ομολογήσω πως δεν έχω καταλάβει ακόμη. Υπάρχουν άνθρωποι που θα τους χαρακτήριχα με όλη μου την ψυχή "σύντροφους", υπάρχουν και άλλοι με απόψεις τέτοιες που στην ελλάδα μάλλον θα ψήφιζαν ΔΗΜΑΡ...
      Γενικά εχω μεγάλη άγνοια για τα τεκτενόμενα της Κύπρου, παρότι πάντα με ενδιέφεραν...

      Διαγραφή