Νταλάρας ή Καζαντζίδης;

Λοιπόν, κάποτε, με ένα φίλο παραγωγό ραδιοφωνικής εκπομπής, με τον οποίο μοιραζόμασταν την κοινή μας "αντιπάθεια" για τον Χόρχε, κατεβάσαμε την εξής ιδέα: Αντί να καταναλωνόμαστε σε συζητήσεις περί του αν είναι καλός ή κακός τραγουδιστής ο Γιώργος με τους πολλούς του φανς, θα χρησιμοποιούσαμε την ραδιοφωνική του εκπομπή για να κάνουμε το εξής: θα βάζαμε ένα τραγούδι του Καζαντζίδη και αμέσως μετά το ίδιο σε επανεκτέλεση του Γιώργου...χωρίς σχόλια...θα τους σπάζαμε τα νεύρα στην επανάληψη τραγουδιών χωρίς καμιά αξιολογική κριτική εκ μέρους μας.

Ο στόχος ήταν να μεταφέρουμε στα αυτιά των ακροατών, χωρίς περιττές φλυαρίες το ακουστικό "αυτονόητο". Λοιπόν το αποτέλεσμα αυτής της "ουδέτερης" τακτικής, ήταν πως οι ακροατές έπαψαν να πρήζουν τον φίλο μου ζητώντας τραγούδια του  "εθνικού" μας Γιώργου..

Νταλάρας ή Καζαντζίδης ως "ουδέτερη" στάση παράθεσης του αυτονόητου μπορεί να γίνει και εκτός μουσικής. Μπορούμε για παράδειγμα, να παραθέτουμε μια άποψη για το χ θέμα και αμέσως μετά μια άλλη άποψη για το ίδιο χ θέμα.

Λέτε να το κάνω αυτό, μήπως γλυτώσω από τους ενοχλητικούς που ζητάνε να γίνω της εθνικής του κάθε πολιτικού "Νταλάρα"; Να έχω και ήσυχο το κεφάλι μου από το βρισίδι; Που με το ζόρι πρέπει να αποδεχτώ - κατά το "Λαό" - πως πρέπει να συμμετέχω στο σύνθημα "είμαστε πολλοί θα γίνουμε περισσότεροι"; Δηλαδή τί πάει να πεί "είμαστε πολλοί θα γίνουμε περισσότεροι"; Πως το πασοκ είχε 45% και έχουμε δρόμο μέχρι να φτάσουμε αυτά τα νούμερα; Καλή σοδειά!

Όχι άλλο Νταλάρα!


[.....]


"Πρόκειται για την πρώτη φορά από τότε που ξέσπασε η Κρίση που η ΕΕ λαμβάνει μια απόφαση που να συνάδει με την λογική. Πρώτη φορά! Έπρεπε βέβαια πρώτα να βρεθεί η Ευρωζώνη δύο εβδομάδες προ της οριστικής και μη αναστρέψιμης διάλυσης και, το πιο σημαντικό, να βρεθεί κάποιος που να πει στην κα Μέρκελ: «Όχι κυρία μου. Δεν υπογράφω, ο κόσμος να χαλάσει, τα ανόητα κείμενα που μου θέτεις.» Ο κύριος αυτός ήταν, βέβαια, ο κ. Μόντι ο οποίος βρήκε το σθένος (να κάνει κάτι που κανείς δεν είχε τολμήσει πριν)..."
Γιάννης Βαρουφάκης
πηγή

"Τι θα έπρεπε, λοιπόν, να συζητάμε σήμερα; Θα έπρεπε να συζητάμε όχι το αν θα δοθούν ιδιοκτησιακά δικαιώματα επί των τραπεζών στους φορολογούμενους που δανείζονται για να επανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες, αλλά τι μορφή πρέπει να πάρουν αυτά τα δικαιώματα ώστε και οι τράπεζες να ορθοποδήσουν και η οικονομία να πάρει ανάσες. Κι επειδή ούτε κι εγώ (όπως οι περισσότεροι) δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στους κυβερνώντες μας (ούτε στους σημερινούς ούτε και στους επόμενους), μετά χαράς να συζητήσουμε μια σειρά από καινοτόμες, δημοκρατικές, τεχνοκρατικές λύσεις. Π.χ. από την στιγμή που τα κεφάλαια έρχονται από το EFSF, γιατί να μην πάρει τις μετοχές των τραπεζών το…EFSF (το οποίο να μπορεί να ορίσει, κατά το δοκούν, Ευρωπαίους τεχνοκράτες στα ΔΣ των τραπεζών ώστε να εκπροσωπούν τα συμφέροντα των Ευρωπαίων πολιτών που δανείστηκαν αυτά τα χρήματα); Μάλιστα, κάτι τέτοιο θα μας έδινε την δυνατότητα να αιτηθούμε από την ΕΕ τα κεφάλαια αυτά να μην βαρύνουν το ελληνικό δημόσιο χρέος, μιας και τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα θα περάσουν απ’ ευθείας στην ευρωζώνη".


Γιάννης Βαρουφάκης
πηγή

"Πάθος υπέρ των τραπεζών διακατέχει τους Ευρωπαίους ηγέτες, όπως απέδειξε και η τελευταία Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, όχι πάθος υπέρ των κρατών που τη συναποτελούν. Για τα κράτη της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν δυσκολίες έχουν συγκροτήσει τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, που η λειτουργία του αρχίζει από σήμερα. Αποφάσισαν όμως να μπορούν να χρηματοδοτούνται από τον μηχανισμό αυτόν απευθείας και οι τράπεζες!

Θα πληρώνουν τα κράτη, όλα τα κράτη της Ευρωζώνης, αφού αυτά δίνουν αναλογικά τα λεφτά του μηχανισμού, για να τα παίρνει όποια τράπεζα θέλει! Έξοχα! Ψίχουλα θα απομείνουν για όποιο κράτος χρειαστεί βοήθεια.

Παράλληλα, όποια τράπεζα προσφεύγει στον μηχανισμό θα τίθεται σταδιακά υπό τον έλεγχο μιας ευρωπαϊκής αρχής τραπεζικού ελέγχου που θα συγκροτηθεί υπό την ΕΚΤ. Σε απλά ελληνικά, αρχίζει ο γερμανικός έλεγχος του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος μέσω Βρυξελλών και ΕΚΤ, με έξοδα όλων των κρατών της Ευρωζώνης. Έξυπνο κόλπο – και στοιχίζει φτηνά στο Βερολίνο..."

 Γιώργος Δελαστίκ
πηγή