Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

2.9.12

Τί ακριβώς σημαίνει "διαχείριση της κρίσης" και γιατί η αριστερά "εκφασίζεται"....

...όταν στη δεξιά είναι ήδη και πέραν πάσης αμφιβολίας διχτατορίσκοι φασίστες...









ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ
Αποκαλυπτικές εξελίξεις στο πεδίο της διαχείρισης

Αποκαλυπτικές, για τα αδιέξοδα που συνεπάγεται για το λαό οποιοδήποτε «μείγμα» διαχείρισης της κρίσης από την πλευρά των αστών, είναι οι εξελίξεις στην Ευρωζώνη και την ΕΕ.
Στο πλαίσιο των ανταγωνισμών στο εσωτερικό της Ζώνης του Ευρώ και με δεδομένη την επιδείνωση της καπιταλιστικής οικονομίας σε χώρες που συγκαταλέγονται στο σκληρό πυρήνα της, καταγράφεται τις τελευταίες μέρες η προσπάθεια για έναν νέο ενδοϊμπεριαλιστικό συμβιβασμό, που θα προσθέτει περισσότερα «επεκτατικά» μέτρα στο έως τώρα «μείγμα» της αστικής διαχείρισης.
Κεντρικό ρόλο στα παραπάνω διαδραματίζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία φαίνεται αποφασισμένη να αναβαθμίσει το ρόλο της στην αγορά χρέους, προκειμένου να αποκλιμακώσει το κόστος δανεισμού σε μια σειρά χώρες, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, που βρίσκονται στη δίνη της κρίσης. Την άμεση εμπλοκή της ΕΚΤ στην πρωτογενή αγορά ομολόγων προωθούν επίμονα οι δύο παραπάνω χώρες και η Γαλλία.
Σε μια τέτοια προοπτική, αντιδρά η Γερμανία, η οποία δανείζεται με αρνητικά επιτόκια από τις καπιταλιστικές αγορές του χρήματος, κύρια εξαιτίας του γεγονότος ότι η οικονομία της συνεχίζει να αναπτύσσεται, έστω και αναιμικά, σε μια Ευρωζώνη που βουλιάζει στην κρίση.
Τυχόν αναβάθμιση του ρόλου της ΕΚΤ στη διαμόρφωση των επιτοκίων, με τα οποία ανταγωνιστικές οικονομίες της Ευρωζώνης αντλούν χρήμα για τα δικά τους μονοπώλια, είναι αυτονόητο ότι θα έθιγε άμεσα τις γερμανικές πολυεθνικές, σε μια περίοδο που, εξαιτίας της κρίσης, επιταχύνεται η αναδιάταξη στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα.
Μεγαλύτερη συμμετοχή της ΕΚΤ στην αγορά χρέους, στην ελεγχόμενη δηλαδή χρεοκοπία κρατών - μελών της Ευρωζώνης, σημαίνει και μεγαλύτερη συμμετοχή της γερμανικής αστικής τάξης στη ζημιά που αναπόφευκτα προκαλεί η διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη.
Αντιθέσεις σε όλα τα επίπεδα
Από την άλλη μεριά, το ισχυρότερο κομμάτι της πλουτοκρατίας στη Γερμανία φαίνεται να θέλει την Ευρωζώνη και το ευρώ, η διατήρηση των οποίων απαιτεί συμβιβασμούς, τώρα που η κρίση χτυπάει την πόρτα ή βαθαίνει στις μεγαλύτερες οικονομίες της καπιταλιστικής συμμαχίας.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η Ολλανδία, παραδοσιακός σύμμαχος της Γερμανίας στην Ευρωζώνη, δέχεται απειλές για υποβάθμιση της πιστοληπτικής της ικανότητας, σαν συνέπεια της ύφεσης που καταγράφει η οικονομία της το τελευταίο διάστημα. Αλλά και για την ίδια τη Γερμανία, οι προβλέψεις δεν είναι θετικές, καθώς πυκνώνουν τα σημάδια της στασιμότητας στην καπιταλιστική της οικονομία.
Ολα τα παραπάνω οδηγούν σε όξυνση των αντιθέσεων στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, της ΕΕ και παγκόσμια. Αλλά και σε ένταση των ανταγωνισμών στο εσωτερικό των κρατών - μελών, ανάμεσα σε μερίδες της πλουτοκρατίας που είτε διαφωνούν για το «μείγμα» διαχείρισης της κρίσης, είτε προκρίνουν τη μια ή την άλλη εκδοχή για το μέλλον της ίδιας της Ευρωζώνης, προωθώντας η καθεμιά τα δικά της ιδιαίτερα συμφέροντα.
Ετσι εξηγείται, για παράδειγμα, η σκλήρυνση της στάσης μερίδας των κυβερνητικών εταίρων της Μέρκελ απέναντι στην Ελλάδα, από τη μια, και ταυτόχρονα οι δηλώσεις στήριξης στην ελληνική συγκυβέρνηση από την Μέρκελ και άλλους Γερμανούς αξιωματούχους, οι οποίοι έχουν εκφραστεί κατά καιρούς υπέρ της ενδεχόμενης εξόδου ή αποπομπής της Ελλάδας από το ευρώ.
Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, ότι η Γερμανία εγκαταλείπει το συγκεκριμένο σενάριο, αφού αυτό που καθορίζει τη στάση της κάθε χώρας - μέλους απέναντι στη διαχείριση της κρίσης, είναι το γενικό συμφέρον των μονοπωλίων που εκπροσωπεί.
Οι ανταγωνισμοί που ξεδιπλώνονται πάνω σ' αυτό το πεδίο είναι που τελικά θα κρίνουν το μέλλον και τη μορφή της Ευρωζώνης και όχι, βέβαια, το αν ο ελληνικός και οι άλλοι λαοί θα αποδεχτούν ή όχι τα στρατηγικού χαρακτήρα προαποφασισμένα μέτρα που παίρνονται σε βάρος τους, στο όνομα του να σωθεί η πλουτοκρατία από την κρίση.
Σε πλήρη εξέλιξη τα παζάρια
Στο πλαίσιο του παζαριού που κορυφώνεται ενόψει της συνεδρίασης του ΔΣ της ΕΚΤ, στις 6 Σεπτέμβρη, των συνεδριάσεων του Γιούρογκρουπ και της Συνόδου Κορυφής τον Οκτώβρη, η Γερμανία δείχνει αποφασισμένη να πουλήσει ακριβά τη συναίνεσή της στην αλλαγή του «μείγματος» διαχείρισης της κρίσης.
Εμφανίζεται, για παράδειγμα, να συζητά την εμπλοκή της ΕΚΤ στη πρωτογενή αγορά ομολόγων, βάζοντας όμως σαν προϋπόθεση να δυναμώσει ο ρόλος της Κομισιόν και της ευρωτράπεζας στον έλεγχο της οικονομικής πολιτικής των κρατών - μελών, να βαθύνει δηλαδή η πολιτική και οικονομική ενοποίηση της Ευρωζώνης.
Με δεδομένη την ανισομετρία, που μεγαλώνει σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, μια τέτοια εξέλιξη θα εξασφάλιζε στη γερμανική αστική τάξη μεγαλύτερο οικονομικό και πολιτικό έλεγχο της Ευρωζώνης, άρα και των οικονομιών που την ανταγωνίζονται. Το ενδεχόμενο αυτό ανησυχεί τις Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, που προσπαθούν να μετριάσουν της συνέπειες που θα έχει για τα κυριαρχικά τους δικαιώματα η συμφωνία της Γερμανίας στην αλλαγή των όρων διαχείρισης της κρίσης.
Ομως, ούτε και οι τρεις αυτές χώρες συγκροτούν ενιαίο μέτωπο, περιπλέκοντας κι άλλο το κουβάρι των ανταγωνισμών. Για παράδειγμα, η Γαλλία εμφανίζεται να κοντράρει τη Γερμανία στο ζήτημα της αγοράς χρέους. Την ίδια ώρα, όμως, για λογαριασμό της δικής της αστικής τάξης, ζητάει ρόλο συμπρωταγωνιστή στην προώθηση των αλλαγών που απαιτεί η παραπέρα πολιτική και οικονομική ενοποίηση της Ευρωζώνης, έχοντας μάλιστα συστήσει γι' αυτό το σκοπό κοινή επιτροπή με τη Γερμανία.
Τα πιθανά σενάρια
Συνοπτικά, τα σενάρια που συζητιούνται στην παρούσα φάση στην Ευρωζώνη για τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, είναι τα εξής:
  • Εμπλοκή της ΕΚΤ στην αγορά ομολόγων από κράτη - μέλη που αντιμετωπίζουν υψηλό κόστος δανεισμού. Αν τελικά γίνει, και ανεξάρτητα από τη μορφή που θα πάρει, ο συμβιβασμός θα προβλέπει μεγαλύτερη παρέμβαση από την Κομισιόν και την ΕΚΤ στα οικονομικά της χώρας - μέλους που «ευνοείται» από τη ρύθμιση. Η Γερμανία ζητάει επιπλέον την υπογραφή μνημονίου από τη χώρα που θα συμμετέχει στο πρόγραμμα, ενώ θέτει σαν προϋπόθεση να έχει προηγηθεί προσφυγή στους λεγόμενους «μηχανισμούς στήριξης» της ΕΕ. Ζητάει, δηλαδή, συγκεκριμένες δεσμεύσεις για αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις και περικοπές, στο όνομα του να διασφαλιστεί η αξία των κρατικών ομολόγων που θα αγοράζει η ΕΚΤ. Είναι χαρακτηριστικό ότι Γερμανοί τραπεζίτες θεωρούν την απόφαση για απευθείας αγορά ομολόγων από την ΕΚΤ ίσης σημασίας με το ενδεχόμενο να αποφασίσει η Ευρωζώνη να κόψει χρήμα, όπως κάνουν οι ΗΠΑ για να «ζεστάνουν» την οικονομία τους.
  • Σύσταση ενός ταμείου εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, όπως προτείνουν οι «σοφοί» της γερμανικής οικονομίας. Σύμφωνα με το σχέδιο, τα χρέη των κρατών που υπερβαίνουν το 60% του ΑΕΠ θα διοχετευθούν σε ένα ειδικό ταμείο κοινής ευθύνης και θα καλυφθούν με ένα είδος πανευρωπαϊκού ομολογιακού δανείου από τις διεθνείς αγορές, με περίοδο αποπληρωμής τα 20 - 25 χρόνια. Οι ασφαλιστικές δικλείδες που προτείνονται για την αποπληρωμή του δανείου είναι η συνταγματική υιοθέτηση από κάθε κράτος - μέλος του λεγόμενου «φρένου χρέους», που σημαίνει αιματηρή λιτότητα δίχως τέλος για το λαό, η αύξηση της φορολογίας σε εθνικό επίπεδο, για την άντληση επιπλέον πόρων που θα διοχετεύονται αποκλειστικά στην αποπληρωμή του δανείου, και η παραχώρηση από την πλευρά του οφειλέτη μέρους των αποθεμάτων χρυσού που διαθέτει, αν δεν καταφέρει να είναι συνεπής στην εξυπηρέτηση του δανείου. Η συγκεκριμένη πρόταση ισοδυναμεί επί της ουσίας με την έκδοση ευρωομολόγου και την «αμοιβαιοποίηση του χρέους».
Ετσι κι αλλιώς, στο στόχαστρο ο λαός
Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι τα «νέα» εργαλεία διαχείρισης της κρίσης που συζητιούνται στα αστικά επιτελεία, όχι μόνο δεν ελαφρύνουν το βάρος από τους λαούς, αλλά το κάνουν μεγαλύτερο, καθώς συνοδεύονται από καινούρια αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα και αιματηρή λιτότητα.
Το γεγονός, εξάλλου, ότι η Ευρωζώνη δείχνει να συζητά προτάσεις, που στη χώρα μας στηρίζει και προπαγανδίζει μεταξύ άλλων και ο ΣΥΡΙΖΑ, αποκαλύπτει ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από κόμμα της διαχείρισης. Επιβεβαιώνεται επίσης ότι κανένα «μείγμα» πολιτικής δεν μπορεί να αντιστρέψει την κατάσταση υπέρ του λαού, αφού αιτία της καταστροφής του είναι η στρατηγική των μονοπωλίων και της ΕΕ, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρετεί, μαζί με τα αστικά κόμματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπόλογος στο λαό για τις αυταπάτες με τις οποίες προσπαθεί να τον φλομώσει, ότι με αμοιβαιοποίηση του χρέους, έκδοση ευρωομολόγου, αναβάθμιση του ρόλου της ΕΚΤ και «ομοσπονδιοποίηση», δηλαδή βαθύτερη ενοποίηση της Ευρωζώνης και της ΕΕ, θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες για τα λαϊκά στρώματα.
Οι εξελίξεις τον διαψεύδουν παταγωδώς και καθιστούν αναγκαία την εγκατάλειψή του από λαϊκές δυνάμεις που αντιλαμβάνονται τον υπονομευτικό του ρόλο σε βάρος της ριζοσπαστικοποίησης των αγώνων, της αναγκαίας σύγκρουσης με τη στρατηγική της ΕΕ και των μονοπωλίων.
Διέξοδο στο λαό μπορεί να δώσει μόνο η οργανωμένη πάλη για το δυσκόλεμα και την απόκρουση των μέτρων που φέρνουν για λογαριασμό του κεφαλαίου, όταν αυτή δεθεί με πολιτικούς στόχους όπως αυτούς που μόνο το ΚΚΕ προτείνει: Αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους, για να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του και ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει.


2/9/2012




Π.

13 σχόλια:

  1. ...ουδέν σχόλιο από το μέτωπο...

    που σημαίνει πως...όταν η δεξιά σου λέει πως "η κριση είναι περαστική φτανει να την διαχειριστούμε σωστά" εννοεί πως δεν πρέπει να ξέρεις την τύφλα σου για το τί θα παθεις ως κράτος και ως πολίτης μέχρι να την "διαχειριστούμε"...

    ...ενω όταν σου λέει η αριστερά πως "η κρίση δεν είναι περαστική αλλά μπορούμε να την διαχειριστούμε καλύτερα από τη δεξιά", απλά σου ζητά να θυσιάσεις την εργατική ταξη της χώρας σου και των άλλων χωρών της ε.ε, γιατί έτσι θέλει ο Ολάντ, ο Μόντι και ο Ραχόι...φύσα αεράκι φύσα με...

    οκ...οι πρώτοι είναι μισθοφόροι του κεφαλαίου..οι δευτεροι είναι μισθοφόροι ποιου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι οι δυο όψεις του ιδιου νομίσματος !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δεν είμαι σιγουρη Στέλλα αν ειναι του ίδιου νομίσματος...δεν ξερω αν η αριστερα δεν επιφερει πολύ χειρότερα πολιτικά και κοινωνικα αποτελέσματα από την εμπλοκή της σε αυτό το σύστημα - σήμερα όπως έχει το σύστημα - από ότι η παραδοσιακή δεξιά, που είναι στο κάτω κάτω εντελώς συνυφασμένη με αυτό.

      η αριστερα περνά και μια διαδικασία εκφυλισμού, και ιδεολογικού και οργανωτικού για να αντεπεξέλθει, εαν αποφασίσει να το παίξει "καλυτερη διαχειριση"..

      αλλο η αγωνιστική αμυνα,που απαιτεί αναγκαστικά την εμπλοκή μας - και άλλο η ενσωμάτωση δια της αντιπροσωπευσης του συστηματος σε καλύτερη εκδοχή, ταχα!

      Διαγραφή
  3. Ρώτα την ηγεσία του ΑΚΕΛ, δεν μπορεί κάτι θα ξέρουν αυτοί αφού είναι οι μόνοι από αυτούς στους οποίους αναφέρεσαι που ήδη διαχειρίζονται την κρίση όντας κυβέρνηση και όχι αντιπολίτευση - άρα, εξ ορισμού είναι πιο περιζήτητοι από όλους τους εν δυνάμει "μισθοφόρους" (και αν πάρουμε κατά κυριολεξία τη λέξη που επιλέγεις να χρησιμοποιείς, θα είναι σίγουρα και πιο καλοπληρωμένοι από τους επίδοξους "μισθοφόρους"). :)

    Ηθικόν δίδαγμα. Όταν αυτό που ζητάνε να κάνουν άλλοι εμείς το έχουμε ήδη κάνει, ο καλύτερος χώρος για την έρευνά μας είναι το ίδιο μας το σπίτι. Πιστεύω πως για τους σκοπούς του σχολίου σου, και για τον αγώνα των κομουνιστών να ξεβρακώσουν τον ρεφορμισμό, μια μεθοδική ανάδειξη της "μισθοφορικής" ιδιότητας του ΑΚΕΛ θα ήταν πολύ χρήσιμο παράδειγμα και θα άνοιγε διάπλατα τα μάτια σε όσους μαγνητίζονται από τις διακυρήξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Τα χειροπιαστά παραδείγματα είναι πάντα πιο αποτελεσματικά από τα θεωρητικά, άρα αφού τους μισθοφόρους τους έχουμε στο σπίτι μας (και μάλιστα με την ψήφο μας) γιατί να ψάχνουμε να τους βρούμε σε ξένες αυλές;

    ΔemΩΝ

    Υ.Γ. Φυσικά είναι ειρωνικά γραμμένο το σχόλιο σε μια προσπάθεια να καταδείξει πως είναι κάπως παρατραβηγμένο να αποκαλεί κανείς "μισθοφόρους" όσους αριστερούς δεν φλέγονται από την ακατανίκητη γοητεία της θεωρίας του Μαίλη και της Αλέκας (που στο τέλος, τέλος πέρα από τα σωστά επιμέρους σημεία της έχει ως τελικό εκφρασμένο ποικιλοτρόπως στόχο την επανάληψη του αποτυχημένου πειράματος της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης)!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σχόλιο εν βρασμώ ψυχής είναι αυτό;; σε λίγο θα μου ζητησεις να σου βρω και τον δολοφόνο του Ασσαντ - πριν γίνει η δολοφονία...όλα τα έβαλες μέσα..:)

      η λεξη "μισθοφόροι"...ε οκ ήταν μεταφορικη η έννοια για την αριστερά - κάπως όχι εντελώς - γιατί υπάρχουν και "μισθοφόροι" της ιδεολογίας ξέρεις αλλά υπάρχουν και εθελοντές "μισθοφόροι" σε κομματικούς στρατους. Αυτο ειδικά το τελευταιο το συνανταμε στο συριζα, που από τη μια μέρα στην άλλη απέκτησε και φανατικούς, ένθερμους" φανς λες και υπερασπίζονται και κανένα ιστορικό κόμμα...!!! Τοσο που σου ρχετε να ρωτήσεις: μα καλά πότε τό παθες αυτό το πάθος;; :)

      τώρα όσον αφορά το ακελ, αν ρωτάς εμένα, θα ήθελα παρα πολύ ( και το εύχομαι ) η τρέχουσα κρίση να γίνει μια αφορμή για ένα καλό ξεσκόνισμα κι από μέσα...

      οσο ναναι, οταν το καθημερινό μας ζήτημα είναι το χάλι μας το μαυρο στην οικονομία και όταν ένα κόμμα αντιπροσωπευει την εργατική τάξη, ειναι κάπως προκλητικό να βλέπεις προσωπα - αντιπροσωπους - που φέρουν μάλλον προς το πρόσωπο του βολεμένου αστού παρα του αντιπροσωπου ενος εργάτη..και ναι υπαρχουν τετοια προσωπα στο ακελ - έχω και μια ευαισθησία εγώ στον πλούτο που φαίνεται...

      επί της ουσίας - εχουμε πει χιλιαδες φορες - πως ρόλο δεν παιζει η θέση μόνο ενός κόμματος - το αν ειναι κυβέρνηση ή ειναι αντιπολίτευση - παίζει ρόλο η στάση σε συγκεκριμενα πολιτικά ζητήματα αλλά εφόσον οπως λεει και ο ποιητής έρχεται καποια στιγμή το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι να πούμε, θαρρώ πως και το ακελ βρίσκεται μπροστά σε αυτη τη στιγμή.

      αντιθετα ο συριζα βρέθηκε ΗΔΗ μπροστα σε αυτη τη στιγμή και διαλεξε, και είδαμε τί διαλεξε..

      για τη σοβιετία τί θέλεις πάλι; αρνούμαι να μιλησω για τη σοβιετία όταν οι άλλοι οργανωνουν ταγματα ασφαλείας...είναι και ντροπή..

      είδα ένα συνθημα προχθες γραμμενο καπου, καποιος πολύ θυμωμενος με τους φασιστες θα το εγραψε: Φασίστες, ο Στάλιν είναι ξανά μες την κοιλιά της μάνας του και έρχεται!!

      ας μην ανοιξουμε κουβεντα για τη σοβιετία...δεν μας παίρνει, έτσι ποντίκια στη φακα που μας καταντησανε εδω περα..

      Διαγραφή
  4. επισης να ξαναπούμε πως το ακελ δεν διεκδικεί την προεδρία εφόσον η κριση εκδηλωθηκε - μια θεμελιώδης διαφορα με το συριζα...

    το ακελ βρεθηκε στη θεση της κυβερνησης οταν ξεσπασε η κριση και ευλογως προσπαθει να κάνει ότι κανει, δηλαδη βασικά να παιξει ενα ρόλο "αμυνας" και για πολλα ζητηματα να γίνει τοιχος να μην περάσει ο οδοστρωτήρας...

    τωρα αν το ακελ, τσιριζε πως πρεπει να γινει κυβερνηση επειδη εχουμε κριση - θα άλλαζε κατα πολύ και η σταση των κομμουνιστων - στις κριτικές τους, νομιζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεισδαιμόνα, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, αν και ψήφισα και τις δύο φορές ΣΥΡΙΖΑ (ως συνοδοιπόρος του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝ), η εμπειρία μου από το κυβερνητικό ΑΚΕΛ έχει εξαλείψει μέσα μου και την τελευταία ελπίδα που μπορούσε να έχει κάθε καλόπιστος αριστερός ή φιλοαριστερός (όπως αυτοπροσδιορίζομαι) ότι μια κυβέρνηση της αριστεράς μπορεί με τον ένα, ή τον αλλο τρόπο να παρέμβει από κυβερνητική θέση προς όφελος των εργαζομένων. Αυτή η απογοήτευση ήρθε πολύ πριν από την κρίση (δε νομίζω πως μπορεί κανείς να κρίνει, όσο καλόπιστα κι αν προσπαθήσει, θετικά το έργο της κυβέρνησης ΑΚΕΛ ούτε προ κρίσης, ούτε πολύ περισσότερο, μετά). Ωστόσο, αν ψήφιζα στην Κύπρο θα ψήφιζα και πάλι ΑΚΕΛ όπως έχω δηλώσει και στο μπλογκ της Λεμέσιας, αφού δεν υπάρχει καμιά άλλη εναλλακτική.

    Συνεχίζοντας να είμαι ειλικρινής, πρέπει να ομολογήσω πως ήλπιζα ότι το εκλογικό στραπάτσο του ΚΚΕ θα το οδηγούσε σε αναθεώρηση της θέσης του απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ και στην προοπτική μιας συνεργασίας, τουλάχιστον σε κοινωνικό επίπεδο, με στόχο να οδηγήσει (και είναι σίγουρο πως αυτό μπορεί να το κάνει το ΚΚΕ) την πλάστιγκα σε ακόμα πιο αριστερή κατεύθυνση. Φοβάμαι πως η τακτική της ολομέτωπης επίθεσης στο ΣΥΡΙΖΑ, εκτός του ότι θα επιφέρει παραπέρα συρρίκνωση των ποσοστών του (γεγονός αναμφισβήτητα λυπηρό και σε κάθε περίπτωση αρνητικό για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα), "κουβαλάει νερό στον μύλο της αντίδρασης" για να χρησιμοποιήσω μια έκφραση που πολύ αγαπάει να χρησιμοποιεί το ΚΚΕ.

    Η κατάσταση στην Ελλάδα δεν σηκώνει πλέον κομματικά παιχνίδια και φυλλομέτρημα ποσοστών. Με τη φασιστική και εθνικιστική δεξιά σε διψήφια ποσοστά (Χ.Α. συν Ανεξάρτητοι Έλληνες), με τα ποσοστά των καθαρόαιμων ναζιστών να καλπάζουν και τη διείσδυσή τους στην ελληνική κοινωνία να γίνεται με τη μορφή χιονοστιβάδας, με τα Τάγματα Εφόδου να εξοπλίζονται και τον καπιταλισμό να κυρρήτει ανοιχτά τον πόλεμο σε κάθε εργατική κατάκτηση, κανένα αριστερό κόμμα δεν δικαιολογείται να ομφαλοσκοπεί προστατεύοντας το "μαγαζάκι" του. Αυτή τη φορά η ιστορία θα είναι αμίληκτη τόσο για την αριστερά, όσο και (κυρίως!) για τους κομμουνιστές. Μέχρι το τελος αυτού του χρόνου όλα θα έχουν παιχτεί στην Ελλάδα. Αν η αριστερά χάσει κι αυτή την παρτίδα επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά λάθη του παρελθόντος, θα είμαστε όλοι εδώ αψευδείς μάρτυρες του τέλους της, μαζί με το τέλος της ελληνικής κοινωνίας...

    ΔemΩΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δέμων, κι εγώ με όλη την καλή διάθεση, άρχισα να μην αντιλαμβάνομαι προς τί η συνεχιζόμενη επιμονή για συνεργασία του συριζα με το κκε.

      είδες καθόλου χθες το βράδυ ειδήσεις; μήπως είδες τους εορτασμούς για την 3η σεπτεμβρίου από τον Νέο Αγωνιστή και την ομιλία του Τσίπρα με παραπομπές σε Παπανδρεου;

      πόση άλλη πια ενότητα επιζητεί ο συριζα δεν καταλαβαίνω; έχει πετυχει τη μεγιστη δυνατή ενότητα μεταξύ αυτών που προσδιοριζονται οπως λες ως αριστεροι.

      τωρα αν έμεινε και ενα μικρο ποσοστό εκτός - δηλαδη το 4,5% του ΚΚΕ και ούτε 0,5 από τον ανταρσύα, ειλικρινά δεν κατανοώ γιατι γίνεται τοσο έντονος και επιμονος ακόμα αυτος ο υποτιθεμενα "σωτήριος δρομος της ενοτητας".

      εμεινε μια φωνή ως αντιπολιτευση στο συριζα εξω...δες το και ετσι...

      δεν καταλαβαινω γιατι τίθεται ως απαραιτητη προϋποθεση η ενσωματωση του κκε σε μια μελλοντικη κυβερνηση.

      για το ακελ, εχω ξαναπει, πως δεν μπορω να κανω μια σοβαρη τοποθετηση εφοσον το τοπιο ειναι ακομη ρευστο αναφορικα με την υπογραφη του μνημονίου.

      κατι το οποίο καθορίζει είτε μας αρεσει ειτε όχι το μελλον.

      τωρα γιατι εισαι εναντια στον λεγομενο κυβερνητισμο, αλλα παρολα αυτα ψηφισες και τις δυο φορες συριζα, δεν το κατανοω.

      ξερω πως συριζα ψηφισαν οσοι θελουν όντως ενα νεο πασοκ...καθε μερα επιβεβαιωνετε αυτο..

      Διαγραφή
  6. Όταν εγκατασταθεί για καλά η τρόικα στην Κύπρο, βεβαίως θα ληφθούν μέτρα, οι αντιδράσεις του κατεστημένου (που επέλεξε τα φέρει το ΔΝΤ στην Κύπρο) θα είναι ανάλογες με αυτές του Ελληνικού κατεστημένου ΨΕΜΑΤΑ, ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΊΤΗ.

    θέλετε να μάθετε ποιούς είπαν ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΥΣ οι σημερινοί κυβερνήτες της μαμάς Ελλάδας;


    "Την καταγγελία έκαναν συνταξιούχοι, οι οποίοι, κατά την διαμαρτυρία τους έξω από το υπουργείο Υγείας, αντιπροσωπεία τους, κατάφερε να μπει μέσα στο κτήριο και να συναντηθεί με τον υπουργό Αντρέα Λυκουρέντζο.


    Μάλιστα, οι συνταξιούχοι, σύμφωνα με τον ΣΚΑΙ, κατήγγειλαν...
    πως ο υπουργός τους αποκάλεσε τραμπούκους....."


    Τέτοιο σύστημα σας εισήγαγε το ΑΚΕΛ. (σιγά μη το δημοσιεύσεις)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πανάρχαιο το σύστημα:

    Δημοκρατικά δημοσιεύμε το "μη επιθυμητό" σχόλιο, και αλλάζουμε θέμα για να το διαβάσουν οι λιγότεροι δυνατοί.

    Τουτέστι και δημοκράτες και προστατεύουμε την κομματική μας ομήγυρη από το ετερόδοξο σχόλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχα! σορυ που ηθελα να ανεβασω την Λιλη Ζωγράφου και δεν αφησα το σουπερ γαμαου-μοναδικο σου σχόλιο να το δει η υφήλιος που διαβαζει καθημερινα το μπλογκ μου.

      τα καλαμια βλάπτουν σοβαρά την νόηση...

      Διαγραφή
  8. "τωρα γιατι εισαι εναντια στον λεγομενο κυβερνητισμο, αλλα παρολα αυτα ψηφισες και τις δυο φορες συριζα, δεν το κατανοω.

    ξερω πως συριζα ψηφισαν οσοι θελουν όντως ενα νεο πασοκ...καθε μερα επιβεβαιωνετε αυτο.."

    Καταρχάς δεν προσδοκώ σε μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ή της αριστεράς γενικότερα. Μάλιστα δεν με ενδιαφέρει καθόλου σε αυτή τη φάση. Αυτό που ελπίζω είναι ένα κοινό μέτωπο της Αριστεράς ενάντια στην φασιστική επιδρομή και ενάντια στην επιδρομή του κεφαλαίου στα εργατικά και εργασιακά δικαιώματα.

    Για το δεύτερο που αναφέρεις θυμήσου πως κάθε απλοποίηση των πολύπλοκων κοινωνικών διεργασιών οδηγεί σε εύκολα συμπεράσματα. Εγώ π.χ. ψήφισα για άλλους λόγους σε σχέση με τον αδελφό μου ο ποίος εργάζεται 25 χρόνια στην Τυποεκδοτική (εταιρεία του ΚΚΕ) και ήταν μέχρι πρόσφατα μέλος της Αχτιδικής Επιτροπής Αθήνας του ΚΚΕ και μέλος του κόμματος από το 1971.

    ΔemΩΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεμων, αν 100 χιλιαδες ανθρωποι που ψηφιζαν κκε αυτη τη φορά ψηφισαν συριζα, φανταζομαι πως ο καθενας θα εχει καποιους λογους να αιτιολογησει την αποφασή του.

      δεν ειμαι να σου πω την αληθεια "εκλογοπληκτη", ουτε εχω διαθεση να δαιμονοποιώ το πως εκρινε ο καθε ανθρωπος πως ηθελε να επηρεασει το τελικο αποτελεσμα.

      μετωπο βλεπεις επιχειρει να κανει ο συριζα απο μονος του...δεν ειναι ολοφανερο δηλαδη;

      ειναι αποδεκτο επισης, το αν πολλοι ανθρωποι που ειναι κομμουνιστες επιθυμουν να συστρατευθουν με αυτο.

      εγω αν ημουν ελληνιδα θα εμενα απεξω παντως. για να πω και την αμαρτία μου, θα ημουν απο αυτους που ίσως για πρωτη φορα θα στηριζαν τοσο εντονα τη διατηρηση του κκε εκτος συγκυβερνησης και αρα την "ανεξαρτησία" του κκε απο όλο αυτο το "μετωπο".

      χρειαζεται ενα μετωπο,λες, ας το δεχτουμε...δεν μπορει αυτο το μετωπο να μην ειναι αντι-ιμπεριαλιστικο, σε καμια περιπτωση...

      κοιτα εμας...ακομη καλα καλα δεν μπηκαμε στο μνημονιο και ειμαστε εγκλωβισμενοι. σκεψου να ειμασταν στο σημειο που βρισκεται η ελλαδα.

      ο δρομος του συριζα ειναι λαθος. και δεν μπορεις να καλεις το κκε να βγαλει τον φασισμο απο το σπιτι πια. βγαλτον εσυ που εχεις 27% πατριωτες! αυτο δεν θα ελεγε ενας νοημων ανθρωπος;

      τι το θελεις το 4,5 να νικησεις τον φασισμο; το 4,5 είναι απο μονο του μια ιστορικη νικη εναντια στο φασισμο.

      εξαλλου οπως ηρθαν τα πραγματα, δεν αρκει μια κυβερνηση αριστερας για να τελειωσεις με την ιστορια.

      ειναι αλλου ειδους μετωπο που χρειαζεται και το να ταραζεις τον φασισμο στη νομιμότητα, οπως επελεξε ο συριζα να κανει, θα είναι και η καταδικη της ελλαδας.

      Διαγραφή