Όλες οι γραμμές μας στραβωθήκαν κι αποτύχαν
Ευτυχώς το νιώθω απόλυτα καθώς
Άπ’ το πίσω κάθισμα κοιτώ τα ίδια μέρη
Τρυφερά με τα φανάρια μου σβηστά
Άδεια χωριουδάκια κι ασυνάρτητη επαρχία
Καθετί μισοχωμένο μες τη γη
Όπως το κωφάλαλο αδερφάκι τώρα λάμπει
Με το φως που βγάζει ο κόσμος ο μουγκός
Μέσα απ’ τη ζέστα του σφαγείου και με στεφάνια δροσερά
Θ’ ανταμωθούμε μια τρελή πρωτομαγιά
Και το πλυμένο σώμα πίσω απ’ τα λουλούδια θα ενωθεί
Σαν ζαλιστούμε απ’ των χορών μας το κρασί
Σε παραλίες σκουπιδοτόπων με κασετόφωνα κι εγώ
Μια πολιτεία σωριασμένη έχω σκοπό
Όλα είναι τόσο τρομαγμένα μα τ’ αγαπάω ο φτωχός
Δώσ’ μου τα λόγια επιτέλους να μην είμαι μοναχός
Δίπλα από το κύμα έχει τ’ άλογα λυμένα
Θα τον δεις ο ασπροντυμένος μπουζουκτσής
Κι όλο κατεβαίνουν καπνεργάτριες και προσκόποι
Με φακούς μέσα από κρότους και καπνούς
Τρέχουνε τα πεύκα το φεγγάρι ξεδιπλώνει
Διαρκώς με γάζες σκοτεινές το φως
Κι άγριες παρέες νεαρών με γυφτοπούλες
Προσπερνούν και μαγεμένο μ’ οδηγούν
Μέσα απ’ τη ζέστα του σφαγείου και με στεφάνια δροσερά
Θ’ ανταμωθούμε μια τρελή πρωτομαγιά
Και το πλυμένο σώμα πίσω απ’ τα λουλούδια θα ενωθεί
Σαν ζαλιστούμε απ’ των χορών μας το κρασί
Σε παραλίες σκουπιδοτόπων με κασετόφωνα κι εγώ
Μια πολιτεία σωριασμένη έχω σκοπό
Όλα είναι τόσο τρομαγμένα μα τ’ αγαπάω ο φτωχός
Δώσ’ μου τα λόγια επιτέλους να μην είμαι μοναχός
Στίχοι/Μουσική: Δ.Σαββόπουλος
Ευτυχώς το νιώθω απόλυτα καθώς
Άπ’ το πίσω κάθισμα κοιτώ τα ίδια μέρη
Τρυφερά με τα φανάρια μου σβηστά
Άδεια χωριουδάκια κι ασυνάρτητη επαρχία
Καθετί μισοχωμένο μες τη γη
Όπως το κωφάλαλο αδερφάκι τώρα λάμπει
Με το φως που βγάζει ο κόσμος ο μουγκός
Μέσα απ’ τη ζέστα του σφαγείου και με στεφάνια δροσερά
Θ’ ανταμωθούμε μια τρελή πρωτομαγιά
Και το πλυμένο σώμα πίσω απ’ τα λουλούδια θα ενωθεί
Σαν ζαλιστούμε απ’ των χορών μας το κρασί
Σε παραλίες σκουπιδοτόπων με κασετόφωνα κι εγώ
Μια πολιτεία σωριασμένη έχω σκοπό
Όλα είναι τόσο τρομαγμένα μα τ’ αγαπάω ο φτωχός
Δώσ’ μου τα λόγια επιτέλους να μην είμαι μοναχός
Δίπλα από το κύμα έχει τ’ άλογα λυμένα
Θα τον δεις ο ασπροντυμένος μπουζουκτσής
Κι όλο κατεβαίνουν καπνεργάτριες και προσκόποι
Με φακούς μέσα από κρότους και καπνούς
Τρέχουνε τα πεύκα το φεγγάρι ξεδιπλώνει
Διαρκώς με γάζες σκοτεινές το φως
Κι άγριες παρέες νεαρών με γυφτοπούλες
Προσπερνούν και μαγεμένο μ’ οδηγούν
Μέσα απ’ τη ζέστα του σφαγείου και με στεφάνια δροσερά
Θ’ ανταμωθούμε μια τρελή πρωτομαγιά
Και το πλυμένο σώμα πίσω απ’ τα λουλούδια θα ενωθεί
Σαν ζαλιστούμε απ’ των χορών μας το κρασί
Σε παραλίες σκουπιδοτόπων με κασετόφωνα κι εγώ
Μια πολιτεία σωριασμένη έχω σκοπό
Όλα είναι τόσο τρομαγμένα μα τ’ αγαπάω ο φτωχός
Δώσ’ μου τα λόγια επιτέλους να μην είμαι μοναχός
Στίχοι/Μουσική: Δ.Σαββόπουλος
απολογούμαι που δεν έκανα μια ανάρτηση για την Πρωτομαγιά, όπως θα άρμοζε στην ιστοριά της εργατικής τάξης.
ΑπάντησηΔιαγραφήμέσα στον απόλυτο εκφυλισμό αυτού του τόπου, είναι πολύ εύκολο ξέρετε, να το παίξεις και πολύ "επαναστάτης" και πολύ "αριστερός" και πολύ "υπερ των εργατών και της ταξικής αντίστασης"...
όλοι το ίδιο κάνουν.
δεν υπάρχει όμως τίποτα στον πραγματικό κόσμο αυτου του τόπου, που να επιτρέπει για την ώρα μια αναφορά που δεν θα "ψευδομαρτυρούσε" για αυτο το παρόν, αν μιλούσε με έναν "επαναστατικό" τρόπο...
άλλο να έχουμε αρχές, άλλο να το παίζουμε ψευδοεπανάσταση.
δεν το μπορώ αυτο το σπορ, το οποίο εικαζω θα προτιμηθεί πολύ στην νεα αντι-μνημονιακή εποχή της κύπρου.
εως ότου, η υπερασπιση της εργατικής ταξης θα αποκτήσει καποιο πραγματικό περιεχόμενο λοιπόν, θα ακούμε Σαββόπουλο...
...και αν καποιοι με κατηγορήσουν πως βλεπω πολυ στενα το ζήτημα του ταξικού αγώνα, θα βαλω από το ένα και θα βγάλω από το άλλο, γιατί θα είναι οι ίδιοι που προσπαθησαν να μας πεισουν είτε πως "ο ταξικος αγώνας δεν πουλά σήμερα", είτε οτι η εργατική τάξη είναι η νέα διανόηση που ανέλαβε χρέη διοικητικού λειτουργού της ε.ε και τώρα πια εκφράζεται σαν πλήθος....
ΑπάντησηΔιαγραφήνα μεν κατσω να θυμηθώ τί τσιοφτες ακούσαμεν από προπερσι...
θα αφησω λοιπον όλους τους μεταμοντερνους νομαντικ να πρωτοστατήσουν τωρα στον ταξικό αγώνα....:)
Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
ΑπάντησηΔιαγραφήκέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ' όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.
Βολφ Μπίρμαν
τραγουδά η Μαρία Δημητριάδη εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=VVjRyxjTaHM
από το γιώργο σαρρή, λινκς στον 902 για βίντεο με τις ομιλίες στο συνέδριο για τον Μπρεχτ, εδώ
http://giorgossarris.blogspot.co.uk/2013/04/blog-post_30.html
ΑΧΠ
καλημέρα, ευχαριστώ, έχω δει αρκετές από τις παρεμβασεις στο συνέδριο, υπάρχουν πολύ καλές παρεμβάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό ότι κατάλαβα είναι περιλήψεις των κειμένων που θα εκδοθούν σε ενα συλλογικό τόμο για αυτο το συνέδριο.
Μαρία Δημητριάδη - το βαρύ πυροβολικό στο πολιτικό τραγούδι...:)