Κάθε μέρα, βλέπω και μια ανάρτηση με την φωτογραφία της κόρης του Αναστασιάδη και ένα ηχηρό τίτλο, πως η κόρη του Προέδρου έβγαλε χρήματα από τη χώρα πριν το κούρεμα.
Τώρα μόλις, διάβασα καινούριες δηλώσεις του πρώην Προέδρου που πάλι μας λέει, πως η δική του κόρη δεν έβγαλε χρήματα και πως ετοιμάζει μέσω γραφείου το πόθεν έσχες για να υπερασπιστεί την τιμή του ιδίου και της οικογενείας του.
Μόλις βγήκε η λίστα με τις διαγραφές χρεών, έπρεπε για ένα εικοσιτετράωρο να ακούμε στις τηλεοράσεις όλους τους εμπλεκόμενους να διαψεύδουν και κάποιοι να απειλούν με δικαστικά μέτρα.
Λοιπόν, εμένα μου είναι αδιάφορο, αν η κόρη του Αναστασιάδη είναι μια κλασική εκατομμυριούχα που έκανε μια πανηλίθια ζωή πολυτελείας και όπως ήταν φυσικό έβγαλε κάποια εκατομμύρια εκτός χώρας.
Εγώ δεν θέλω καμιά ερευνητική επιτροπή, να εξετάσει τις περιπτώσεις εκροών κεφαλαίων και μου είναι παντελώς αδιάφορη η απόδειξη για την ηθική ακεραιότητα της οικογένειας του πρώην Προέδρου.
Μου είναι επίσης ενοχλητικό να πρέπει να ακούω τον Προδρόμου και τον καθένα να μου εξιστορεί τί έκανε με τα προσωπικά του δάνεια.
Το ίδιο ενοχλητικό είναι να ακούς τους πολιτικούς - το μεσημέρι άκουσα τον Νικόλα Παπαδόπουλο, τον Σιζόπουλο και τον Άντρο - να λένε το ίδιο πράγμα: πρέπει οι πολιτικοί να γίνουν πιο επαγγελματίες, φτάνει οι ερασιτεχνισμοί στην πολιτική, χρειαζόμαστε και την γνώση της επιστήμης/εμπειρογνωμόνων για τα ζητήματα της οικονομίας.
Είναι θετικό πως κατάλαβαν επιτέλους, τόσο οι πρώην και νυν κυβερνώντες όσο και οι αντιπολιτεύομενοι πως τόσο καιρό, υπέγραφαν συμφωνίες και ψήφιζαν νομοσχέδια που αφορούν την οικονομία, για τα οποία δεν είχαν καμιά ιδέα, ούτε το τί σήμαιναν, ούτε ποιές επιπτώσεις θα είχαν.
Αυτό που είναι εντελώς αρνητικό, είναι που έχουν την ψευδαίσθηση πως με μια νέα γενιά πολιτικών, με μια νέα νοοτροπία, είτε με νέους ηγέτες, το πρόβλημα θα λυθεί.
Γι αυτό δεν περιμένω τίποτα από τα πολιτικά κόμματα της Κύπρου.
Γιατί, κανείς δεν παραδέχεται, πως όταν είσαι άσχετος, θα παραμείνεις άσχετος στο διηνεκές αφού η πραγματικότητα χρειάζεται "τρόπο και όχι κόπο", με λίγα λόγια χρειάζεται άλλη μεθοδολογία ανάλυσης των δεδομένων και όχι κόλπα διαχείρισης τα οποία δεν θα είναι ποτέ επαρκή. Και πως "άσχετο" και αδιέξοδο είναι το κλουβί μέσα στο οποίο έχουν εγκλωβιστεί και δεν είναι κατανάγκην τα πρόσωπα. Αλλά και γιατί, κανείς δεν αντιλαμβάνεται πως η κρίση είναι πέραν από οικονομική και πολιτική. Με λίγα λόγια - καμιά υπέρβαση αυτού του συστήματος δεν μπορεί να γίνει με τον υφιστάμενο τρόπο λειτουργίας κράτους και αστικών κομμάτων.
Χρειαζόμαστε άλλο πολιτικό και οικονομικό μοντέλο.
Είναι εφιαλτικό, πως τα κυπριακά πολιτικά κόμματα δεν λένε να ξεκουμπιστούν από την αδιέξοδη καπιταλιστική διαχειριστική τους μέθοδο και συλλογιστική ή αφού δεν το κάνουν αυτό, τουλάχιστον από τη ζωή μας και να ανοίξουν ένα παράθυρο, αν όχι μια πόρτα, στο μέλλον.
Έχεις και τον Λιλλήκα να κατεβαίνει στην πολιτική σκηνή με δική του κίνηση...μόνο ένας νέος ηγέτης μας έλειπε Γιώργο....
Τώρα μόλις, διάβασα καινούριες δηλώσεις του πρώην Προέδρου που πάλι μας λέει, πως η δική του κόρη δεν έβγαλε χρήματα και πως ετοιμάζει μέσω γραφείου το πόθεν έσχες για να υπερασπιστεί την τιμή του ιδίου και της οικογενείας του.
Μόλις βγήκε η λίστα με τις διαγραφές χρεών, έπρεπε για ένα εικοσιτετράωρο να ακούμε στις τηλεοράσεις όλους τους εμπλεκόμενους να διαψεύδουν και κάποιοι να απειλούν με δικαστικά μέτρα.
Λοιπόν, εμένα μου είναι αδιάφορο, αν η κόρη του Αναστασιάδη είναι μια κλασική εκατομμυριούχα που έκανε μια πανηλίθια ζωή πολυτελείας και όπως ήταν φυσικό έβγαλε κάποια εκατομμύρια εκτός χώρας.
Εγώ δεν θέλω καμιά ερευνητική επιτροπή, να εξετάσει τις περιπτώσεις εκροών κεφαλαίων και μου είναι παντελώς αδιάφορη η απόδειξη για την ηθική ακεραιότητα της οικογένειας του πρώην Προέδρου.
Μου είναι επίσης ενοχλητικό να πρέπει να ακούω τον Προδρόμου και τον καθένα να μου εξιστορεί τί έκανε με τα προσωπικά του δάνεια.
Το ίδιο ενοχλητικό είναι να ακούς τους πολιτικούς - το μεσημέρι άκουσα τον Νικόλα Παπαδόπουλο, τον Σιζόπουλο και τον Άντρο - να λένε το ίδιο πράγμα: πρέπει οι πολιτικοί να γίνουν πιο επαγγελματίες, φτάνει οι ερασιτεχνισμοί στην πολιτική, χρειαζόμαστε και την γνώση της επιστήμης/εμπειρογνωμόνων για τα ζητήματα της οικονομίας.
Είναι θετικό πως κατάλαβαν επιτέλους, τόσο οι πρώην και νυν κυβερνώντες όσο και οι αντιπολιτεύομενοι πως τόσο καιρό, υπέγραφαν συμφωνίες και ψήφιζαν νομοσχέδια που αφορούν την οικονομία, για τα οποία δεν είχαν καμιά ιδέα, ούτε το τί σήμαιναν, ούτε ποιές επιπτώσεις θα είχαν.
Αυτό που είναι εντελώς αρνητικό, είναι που έχουν την ψευδαίσθηση πως με μια νέα γενιά πολιτικών, με μια νέα νοοτροπία, είτε με νέους ηγέτες, το πρόβλημα θα λυθεί.
Γι αυτό δεν περιμένω τίποτα από τα πολιτικά κόμματα της Κύπρου.
Γιατί, κανείς δεν παραδέχεται, πως όταν είσαι άσχετος, θα παραμείνεις άσχετος στο διηνεκές αφού η πραγματικότητα χρειάζεται "τρόπο και όχι κόπο", με λίγα λόγια χρειάζεται άλλη μεθοδολογία ανάλυσης των δεδομένων και όχι κόλπα διαχείρισης τα οποία δεν θα είναι ποτέ επαρκή. Και πως "άσχετο" και αδιέξοδο είναι το κλουβί μέσα στο οποίο έχουν εγκλωβιστεί και δεν είναι κατανάγκην τα πρόσωπα. Αλλά και γιατί, κανείς δεν αντιλαμβάνεται πως η κρίση είναι πέραν από οικονομική και πολιτική. Με λίγα λόγια - καμιά υπέρβαση αυτού του συστήματος δεν μπορεί να γίνει με τον υφιστάμενο τρόπο λειτουργίας κράτους και αστικών κομμάτων.
Χρειαζόμαστε άλλο πολιτικό και οικονομικό μοντέλο.
Είναι εφιαλτικό, πως τα κυπριακά πολιτικά κόμματα δεν λένε να ξεκουμπιστούν από την αδιέξοδη καπιταλιστική διαχειριστική τους μέθοδο και συλλογιστική ή αφού δεν το κάνουν αυτό, τουλάχιστον από τη ζωή μας και να ανοίξουν ένα παράθυρο, αν όχι μια πόρτα, στο μέλλον.
Έχεις και τον Λιλλήκα να κατεβαίνει στην πολιτική σκηνή με δική του κίνηση...μόνο ένας νέος ηγέτης μας έλειπε Γιώργο....
Παιδιά σηκωθήτε να βγούμε στους δρόμους,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓυναίκες και άντρες με όπλα στους ώμους
Στο κόκκινο λάβαρο πάντα πιστοί
να κτίσουμε το κόμμα με θάρρος κι ορμή