Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

22.4.13

Άδειο στομάχι - Kuhle Wampe - Bertolt Brecht

Γερμανία, αρχές δεκαετία '30, εποχή του Μεσοπολέμου. Σε μια περίοδο παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η Γερμανία είναι από τις χώρες που βιώνουν πιο έντονα τις σκληρές συνέπειές της. Εκατομμύρια άνεργοι, άθλιες συνθήκες εργασίας, δημιουργία τεράστιων παραγκουπόλεων, φτώχεια, πείνα, απελπισία, καμιά ελπίδα για το μέλλον... Καμιά; Ίσως υπάρχει τρόπος να σωθεί ο κόσμος, μέσα από την ενωμένη δύναμη των εργατών και την αντίστασή τους στην σκληρή εκμετάλλευσή τους από τους λίγους, για τους οποίους φαίνεται να φτιάχτηκε ο κόσμος....










ευχαριστώ τη Μαρίνα που το κοινοποίησε

10 σχόλια:

  1. η ανάρτηση " Ο Λένιν για την αστική δημοκρατία" έχει διαγραφεί.

    Δεν επιθυμώ άλλες παρεμβάσεις στο μπλογκ μου απο συγκεκριμένα άτομα. Ο τόπος μας έχει παραβρωμίσει. Δυστυχως για την ωρα μόνο πουλούμε διαβατήρια σε εκατομμύριουχους. Με την πρωτη ευκαιρία που μια χώρα θα παραχωρεί διαβατήρια δωρεάν και στην οποία η αριστερα θα έχει κατι αξιοπρεπες να πει, θα πάρω ένα και θα την κάνω.

    Επιλεγω να μην συνεχίσω άλλο την συζητηση με καποια ατομα γιατι δεν θέλω να μισήσω τον τόπο μου και τους ανθρωπους του μεχρι τοτε.

    Το κειμενο του Λενιν θα δημοσιευθεί ξανά, χωρίς σχόλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να είσαι καλά που (μου) ξαναθύμησες την ταινία. Και μάλιστα με ελληνικούς υπότιτλους. Την είχα δει (μαζί με τις άλλες τρεις) στο αφιέρωμα για τον Μπρεχτ, τον Δεκεμβρίο, στο ΤΙΤΑΝΙΑ (Αθήνα). Ταινιές σπουδαίες, διαχρονικές.
    Δώσε, αν θέλεις και:
    1. http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=7170123&publDate=2/12/2012
    2. http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=7181813&publDate=9/12/2012
    3. http://isopedotes.blogspot.gr/2011/09/kuhle-wampe-1932.html#more

    Πολύ καλές παρουσιάσεις, χρήσιμες πληροφορίες. Κάπου μοιάζουν (πηγές κοινές;), αλληλοσυμπληρώνονται όμως. Η τρίτη, από όπου και το link στο YouTube , ίσως είναι η πληρέστερη.

    Ευχαριστώ, και τα φιλιά μου με λίγο πειραγμένο Μπρεχτ:
    Ξέφυγα από τους καρχαρίες
    Και νίκησα τους τίγρεις
    Ε, δεν θα με φάνε τώρα
    Οι κοριοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστώ πολύ για τα άρθρα και τις πληροφορίες και για τον πειραγμένο Μπρεχτ.

      Ένας πειραγμένος Μπρεχτ είναι πάντα χρήσιμος, ιδιαίτερα όταν οι μέρες είναι γεμάτες από μικροαστική θλίψη όπως ήταν η δική μου διάθεση σήμερα.

      νασαι καλά!

      Διαγραφή
  3. Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας βερολινέζικης εργατικής οικογένειας και έχει ξεκάθαρο πολιτικό χαρακτήρα. Το σενάριο της ταινίας έγραψε ο Μπρεχτ με τον Οτβαλντ, τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο γεννημένος στη Βουλγαρία και σπουδαγμένος στη Σοβιετική Ενωση νεαρός κινηματογραφιστής Ζλάταν Ντούντοβ, τη μουσική της σύνθεσε ο Χανς Αϊσλερ, ενώ στο συλλογικό αυτό κινηματογραφικό εγχείρημα έλαβαν μέρος χιλιάδες εργάτες, μέλη του Αθλητικού Εργατικού Ομίλου Φίχτε, 300 τραγουδιστές και το πιο διάσημο θέατρο του Δρόμου της εποχής. Οι μαζικής κλίμακας, προλεταριακοί αθλητικοί αγώνες είχαν χαρακτήρα πέρα για πέρα πολιτικό. Στην ταινία δειχνόταν ξεκάθαρα ότι οι δραστηριότητες των κομμουνιστικών εργατικών συνδέσμων, με πάνω από 200.000 εργάτες μέλη σε ολόκληρη τη χώρα, συνένωναν τους νέους και έβαζαν τον αθλητισμό στην υπηρεσία του ταξικού αγώνα.
    Ο Ντούντοβ είχε διδαχθεί από τους πρωτοποριακούς Σοβιετικούς σκηνοθέτες δασκάλους του να απεικονίζει το στίγμα κοινωνικών καταστάσεων μέσα από επιλεγμένες φυσιογνωμίες και υποβλητικές γωνίες λήψης. Τρανή απόδειξη του ταλέντου του είναι η εισαγωγική σεκάνς, που συνθέτουν εικόνες από ομάδα ανέργων, αναμεταξύ τους και ο γιος της εργατικής οικογένειας στην οποία εστιάζει η ταινία. Η μιζέρια των ανέργων απεικονίζεται με αυτοκυριαρχία, σε στιλ ντοκιμαντέρ, με προεξέχοντα αφηγηματικά στοιχεία το ρυθμό στο μοντάζ σε αντιστοιχία με το μουσικό μέτρο, στοιχεία που κάνουν την ταινία να αγγίζει, σε σημεία, την ποιότητα ορισμένων σοβιετικών ή ιταλικών νεορεαλιστικών κινηματογραφικών στιγμών. Κυριολεκτικά αξέχαστη η αρχή του φιλμ. Αντρες πάνω σε ποδήλατα πλημμυρίζουν την οθόνη, «δουλεύουν» καθημερινά οχτάωρο και βάλε, τρέχοντας με φρενήρη ταχύτητα - υπό τους ορμητικούς ρυθμούς της μουσικής του Αϊσλερ, σε έναν παροξυσμό εικόνας και ήχου - ψάχνοντας και κυνηγώντας «δουλειά»...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το πρώτο μέρος της ταινίας στηρίζεται σε ένα πραγματικό περιστατικό, στην αυτοκτονία ενός νεαρού ανέργου όταν πληροφορείται ότι καταργείται με διάταγμα το βοήθημα ανεργίας στους νέους. Ο γιος της οικογένειας μη βρίσκοντας δρόμο προσχώρησής του στην αγωνιζόμενη εργατική τάξη, αισθάνεται ότι δεν έχει άλλη μοίρα από το θάνατο. Πριν πέσει στο κενό από το παράθυρο του σπιτιού βγάζει το ρολόι του, να μην καταστραφεί και το αφήνει στο τραπέζι. «Ενας άνεργος λιγότερος» σχολιάζει κάποιος...
    Στις, πολιτικής φύσης, συνέπειες από την κινηματογραφική απεικόνιση της παραπάνω αυτοκτονίας, αναφέρθηκε ο λογοκριτής που αρχικά αρνήθηκε να δώσει άδεια κυκλοφορίας στην ταινία. «Η ταινία σας δείχνει την αυτοκτονία του ανέργου ως τυπική, ως μοίρα, όχι του ενός ή άλλου (αρρωστημένου) ατόμου, παρά μιας ολόκληρης τάξης! Θέση σας είναι ότι η κοινωνία οδηγεί τους νέους ανθρώπους στην αυτοκτονία, με το να μην τους δίνει δουλειά»... «Σωπάσαμε αμήχανα - γράφει ο Μπρεχτ - είχαμε το δυσάρεστο αίσθημα ότι μας είχαν πάρει χαμπάρι». Ο λογοκριτής, άνθρωπος με εξυπνάδα, είχε μπει πολύ βαθιά στην ουσία των καλλιτεχνικών προθέσεων των δημιουργών της ταινίας. Τους έκανε μια μικρή διάλεξη για το ρεαλισμό και την αποτελεσματικότητα των καλλιτεχνικών μεθόδων! Η ταινία πέρασε τελικά από τη λογοκρισία με μεγάλες δυσκολίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. «KUHLE WAMPE» - «κρύο στομάχι» ή «άδειο στομάχι» στη βερολινέζικη αργκό - ήταν το όνομα του καταυλισμού με τα αντίσκηνα στα περίχωρα του Βερολίνου, οργανωμένου για να φιλοξενεί άνεργους πρόσφυγες από το άστυ. Εκεί, καταλήγει η άνεργη εργατική οικογένεια μετά από δικαστική έξωση, λόγω αδυναμίας πληρωμής του ενοικίου «εξ ιδίας (φυσικά!) υπαιτιότητας». Στον καταυλισμό αποκαλύπτεται ένα κουρασμένο και γεμάτο αδράνεια βύθισμα των εργατικών στρωμάτων στο «βάλτο», καθώς και ο λούμπεν ή μικροαστικός χαρακτήρας που διέπει σχέσεις και νοοτροπίες. Αυτά στηλιτεύουν οι εικόνες της «ευχάριστης» κωμωδίας από τη γιορτή του αρραβώνα, εικόνες που βρίσκονται εννοιολογικά σε απόλυτη αναντιστοιχία με τις εικόνες της αρχής. Το δρόμο της ταξικής πάλης επιλέγει συνειδητά η κόρη της οικογένειας, Ανι, που τα σπάει με τις συμβιβαστικές λογικές των ανθρώπων της τάξης της και επιστρέφοντας στην πρωτεύουσα, εντάσσεται στον οργανωμένο αγώνα.
    Η χρηματοδότηση της παραγωγής δεν είχε σχέση με υφιστάμενους μηχανισμούς της πολιτιστικής βιομηχανίας και η ταινία ολοκληρώθηκε με μεγάλες δυσκολίες. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι στα μισά των γυρισμάτων, η εταιρεία των ηχητικών εγκαταστάσεων για λόγους πολιτικούς, απέσυρε τα μηχανήματά της αφήνοντας την ταινία στα κρύα του λουτρού... Τα γυρίσματα ήταν αδύνατο να ξαναρχίσουν από την αρχή και ένα μεγάλο ποσοστό του προϋπολογισμού αναλώθηκε σε δικαστικά έξοδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος η αισιοδοξία και η ελπιδοφόρα διάθεση παίρνει τη θέση της κατήφειας. Συναντάμε ξανά την Ανι και το προσωπικό της ειδύλλιο, που όμως συνεχίζεται σε δεύτερο πλάνο, επισκιαζόμενο από μεγαλειώδεις σκηνές συλλογικής δραστηριότητας μαζικής κλίμακας, καλά οργανωμένης από εργατικούς κομμουνιστικούς συνδέσμους. Οι προλεταριακοί αθλητικοί αγώνες με συνεχή ροή και η ψυχαγωγία των μαζών με χορωδιακές συναυλίες και θεατρικά δρώμενα έχουν αγωνιστικό, πολιτικό χαρακτήρα και η κάμερα τα καταγράφει με ενθουσιασμό. Η ταινία μπαίνει στον επίλογο μαζί με τους επιβάτες, που με τη λήξη των αγώνων μπαίνουν στο προαστιακό τρένο να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Μέσα στο κατάμεστο βαγόνι πραγματοποιείται ένας αυθεντικά μπρεχτικός διάλογος για ένα άρθρο στην εφημερίδα σχετικά με την καταστροφή του βραζιλιάνικου καφέ για να μην πέσει η τιμή του. Ενα αιχμηρότατο διαλεκτικό επεισόδιο πάνω στον παράλογο και αντικοινωνικό χαρακτήρα της αστικής πολιτικής οικονομίας. Αυτό ακριβώς έχει πρόθεση να αναδείξει η σεκάνς μέσα από την αντιπαράθεση και τη σύγκρουση των πολιτικών θέσεων των νεαρών επαναστατών εργατών και των καλοζωισμένων αστών συνεπιβατών τους.
    Οποτεδήποτε η εργατική τάξη εξάγει επαναστατικά συμπεράσματα από οικονομικά γεγονότα, οι αστοί επισείουν τον εθνικισμό τους ή κρύβονται πίσω από ομιχλώδεις γενικότητες. Κι οι νεαροί ταξιδιώτες, φθάνοντας στον προορισμό τους, απομακρύνονται τραγουδώντας όλοι μαζί για τις όμορφες δικές τους μέρες που μέλλονται να έρθουν...

    Ριζοσπάστης, 9/12/2012

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Άσχετον τζιαι σόρι αλλά άρεσε μου τζιαι βάλλω σου το να το δεις αν ευκαιρίσεις:

    http://www.sport.gr/Article/Blogs/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82/%CE%93%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BA%CE%B1-%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AE%CE%B3%CE%B1%E2%80%A6/85-167881.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η ταίνια στοιχειώνει από τους χριστιανοταλιμπάν μέχρι το αστικό φασιστικό κράτος. Μια αριστουργηματική ταινια με μηνύματα για πολλαπλούς αποδέκτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή