Occupy Kitchen

Πίνω τον πρωϊνό μου καφέ στο καθιστικό. Το βλέμμα μου αιωρείται αφηρημένα στην κουζίνα. Κοιτάζω τους πάγκους και τα ηλεκτρικά είδη χωρίς να σκέφτομαι κάτι ιδιαίτερα. Η κουζίνα είναι εντοιχισμένη με σκουρόχρωμο ξύλο, τα ηλεκτρικά είναι της "τελευταίας τεχνολογίας", είναι μια "ευχάριστα ακριβή οικογενειακή κουζίνα" απ΄αυτές που κάθε μη νεοκύπριο ζευγάρι θα ήθελε να έχει στο σπίτι του.


Οι "νεοκύπριοι" προφανώς δεν έχουν μια τέτοια εκλεπτισμένη πολιτιστική/οικιακή/καθημερινή κουλτούρα. Καθόλου παράξενο να μην ενδιαφέρονται καν και για τις οικογένειές τους. Άλλο Πατρίς Θρησκεία και Οικογένεια. Όπου ο συνδετικός κρίκος αυτών, είναι η δική μας Γλώσσα του δικού μας Έθνους. Και όπου η διάλεκτος πρέπει να εξορίζεται "εξω από το κυρίως σπίτι" στο πλυσταριό..εκεί που ζει ο χειρώνακτας και όχι εκεί που ενοικεί "το καθαρό πνεύμα".

Σκέφτομαι πως στην κουζίνα όλα πάνε καλά. Ο φούρνος δουλεύει, το ψυγείο δουλεύει, ο νεροχύτης δουλεύει, ο βραστήρας δουλεύει, ο φούρνος μικροκυμμάτων δουλεύει. Κανένα πρόβλημα.

Την τελευταία φορά που χάλασε ο νεροχύτης, ο υδραυλικός ήρθε μέσα σε μισή ώρα και τον έφτιαξε. Ο κάθε σωστός νοικοκύρης έχει ένα γνωστό υδραυλικό, ο οποίος ανταποκρίνεται άμεσα στις ανάγκες της λειτουργικότητας του σπιτιού. Είναι σοβαρό πράγμα η διαρροή νερού και το να έχεις ένα προσωπικό υδραυλικό μπορεί να καταστεί σωτήριο σε στιγμές οικογενειακής οικιακής κρίσης.

Όπως κοιτάζω τη λειτουργική, εντοιχισμένη, ακριβά ευχάριστη κουζίνα, το μυαλό μου αρχίζει να κάνει περίεργες μαθηματικές πράξεις.

Πόσο πραγματικά ακριβή είναι αυτή η κουζίνα και γιατί θεωρείται ακριβό απόκτημα στη ζωή ενός ανθρώπου ή ενός ζευγαριού μια τέτοια κουζίνα;

Εάν άθροιζα το ποσό των εξόδων για στρατιωτικούς εξοπλισμούς των χωρών για ένα χρόνο για παράδειγμα, πόσες κουζίνες για πόσα νοικοκυριά θα είχα; Εικάζω, πως όχι μόνο θα είχα τόσες κουζίνες όσος είναι ο παγκόσμιος πληθυσμός της γης, αλλά πιθανόν αν συμψήφιζα το κόστος των στρατιωτικών δαπανών των χωρών, η ανθρωπότητα θα μπορούσε να ζήσει χωρίς να παράξει ούτε βελόνι, ίσως για την επόμενη δεκαετία.

Καπιταλισμός, σκέφτομαι, είναι να μπορείς να φτιάξεις μέσα σε μισή ώρα τον νεροχύτη σου. Αλλά αν αίφνης "χαλάσει" κανένα συκώτι, το πιθανότερο είναι, πως δεν θα στο φτιάξει κανείς και πως θα πεθάνεις..

Ζω σε ένα σύστημα, όπου μια κουζίνα, έχει περισσότερες πιθανότητες και περισσότερα δικαιώματα επιβίωσης από μένα.

[Εάν ο Λακάν, είχε παρευρεθεί στην 11η Ολυμπιάδα του Χίτλερ, δηλώνοντας όντως, πως το "μισητό" στο ναζισμό, είναι πως "προκαλεί άγχος στο λαό" και αν ο Χάιντεγκερ έφτασε να θεωρείται ο πνευματικός πατέρας του "δυτικού ριζοσπαστικού μαρξισμού", λέω, πως αυτό στο οποίο έχουμε αποτύχει παταγωδώς σαν άνθρωποι, είναι να φιλοσοφήσουμε επαρκώς για τα δικαιώματα μας σε συνάρτηση με την έννοια της επιβίωσης ως συνθήκης της ελευθερίας, έναντι των δικαιωμάτων μιας εντοιχισμένης κουζίνας.

 Και πως, από την άποψη του ερωτήματος "ποιά είναι η θέση της διανόησης στην ιστορία της κοινωνικής εξέλιξης και της σημερινής κρίσης", ίσως είναι καιρός να στρέψουμε το βλέμμα μας στην αναγκαιότητα επάνδρωσης των επαναστατικών κινημάτων από θετικούς επιστήμονες και γιατρούς παρά από θεωρητικούς φιλοσόφους, αναλυτές και τους ψυχαναλυτές μας.]


Το πρόβλημα της επιβίωσης, λέω, πως ψευδώς παρουσιάζεται ως ένα πρόβλημα που άρχισε το 2008 ή τον χ χρόνο με την κρίση. Το πρόβλημα της επιβίωσης αφορά το δικαίωμα απλά να ζεις,  και ήταν εδώ από πάντα. Έτσι, το πρόβλημα "της κρίσης", θα σκεφτόμουν, πως δεν είναι ένα "οικονομικό" καθαρά πρόβλημα. Και πως το ζήτημα της ελευθερίας ή της επιβίωσης πρέπει να τεθεί εξ αρχής ως ζήτημα άλυτο και αντιφατικό εντός του καπιταλιστικού συστήματος ανεξαρτήτως των κυκλικών του φάσεων και της οικονομικής του εκδίπλωσης στο χρόνο.

Δεν νομιμοποιείται καμιά συζήτηση περί ελευθερίας ή έστω ανάπτυξης και προόδου, μέχρι τη στιγμή που η ανθρωπότητα, θα μπορέσει να εγγυηθεί στο κάθε άνθρωπο, την εξασφάλιση του γεγονότος ( και όχι του δικαιώματος), πως είναι βιολογικό ον. Δεν είναι δικαίωμα να είσαι άνθρωπος. Είναι απλό και δεδομένο γεγονός.

"Γίνε ο χειρούργος της σκέψης"...θα μπορούσα να πω, γίνε "θετικός επιστήμων" για τα ζητήματα που άπτονται της ανθρώπινης χειραφέτησης..


Φιλελεύθερος είναι αυτός που δεν αντιλαμβάνεται ή είναι υπερβολικά και βολικά ανίκανος να παραδεχτεί, πως η ανθρωπότητα βρίσκεται σε ημι-βάρβαρη κατάσταση κοινωνικής οργάνωσης, ασχέτως της λειτουργικότητας ή μη, του καπιταλιστικού συστήματος. Και πως αυτό είναι ο Νόμος της Φύσης του Καπιταλισμού και δε δύναται καμμιά αλλαγή επ΄αυτού του Απαράβατου Νόμου. Ανατροπή του Νόμου αυτού, ισούται με ανατροπή του συστήματος.

Επανέρχομαι. Οι πρώτοι που θα έπρεπε να επαναστατήσουν για την ελευθερία της σκέψης και της έρευνας, θα έπρεπε να είναι οι γιατροί και οι θετικοί επιστήμονες. Δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα που θα βρισκόταν σήμερα, σε ποιά επίπεδα θα βρισκόταν η επιστήμη, εάν αποτελούσε όρο και συνθήκη της ελευθερίας το ζήτημα της ανθρωπινης επιβίωσης.

Εάν ως πρώτος όρος για την κοινωνική οργάνωση γινόταν η υποχρέωση διαφύλαξης του δικαιώματος στη ζωή.

"πολύ φτώχεια σήμερα στην ελλάδα" μου λέει..."θυμήθηκα τα ταξίδια που έκανα κάποτε στη Σοβιετία...τέτοιο χάλι επικρατεί στην ελλάδα"...

ή

"οι άνθρωποι στο σοσιαλισμό είναι ίσοι ως προς το δικαίωμα τους να έχουν τα ελάχιστα"...

Οι άνθρωποι στον καπιταλισμό αντίθετα, είναι ίσοι ως προς το δικαίωμα τους να έχουν τον προσωπικό τους υδραυλικό, στην περίπτωση που έχουν κουζίνα, ενώ είναι αμφίβολο σε ποιό κρεβάτι ποιού νοσοκομείου θα ψοφήσουν, εάν υπάρχει κρεβάτι και εάν υπάρχει νοσοκομείο, σε περίπτωση που "χαλάσει" το συκώτι τους και αποδειχθεί πως δεν γεννήθηκαν Θεοί αλλά ως Άνθρωποι.

Ζούμε σε ημι-βάρβαρες συνθήκες και ίσως το αίσθημα μιας καθολικής ντροπής να είναι κανείς φιλελεύθερος, θα ήταν μια καλή αρχή να ανακτήσουμε και μια ελάχιστη αξιοπρέπεια, όχι Προς Την Ελευθερία αλλά προς "Το Δικαίωμα μας να έχουμε Τα Όντως Ελάχιστα".