Προσωπικές σημειώσεις - 5

• Η φιλελεύθερη αριστερά δεν έχει πλάνο εξόδου από την κρίση γιατί ούτε η φιλελευθερη δεξιά έχει πλάνο εξόδου από την κρίση. Για αυτό η μόνη τους επιλογή είναι να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Γιατί ακριβώς επιβάλλεται αυτό; Γιατί τόσο η φιλελεύθερη αριστερά όσο και η φιλελεύθερη δεξιά είναι απόλυτα εμποτισμένες από τη φιλελεύθερη πολιτικο -  οικονομική αντίληψη/ ανάλυσης της κρίσης. Θέλουν θεσμικές διόρθωσεις των κακοτεχνιών του νεοφιλελευθερισμού και αυτό ελπίζουν να το επιτύχουν με μια αλλαγή δυνάμεων στο πολιτικό επίπεδο. Οι φιλελεύθεροι δεξιοί και αριστεροί είναι φιλελεύθεροι ακριβώς γι αυτό. Επειδή πιστεύουν πως το πολιτικό δύναται να διορθώσει και άρα να καθορίσει το οικονομικό. Για αυτό ακριβώς θυμίζω πως τους κορόιδευε και ο Μαρξ πριν από 200 χρόνια.

• Η φιλελεύθερη αριστερά για να περάσει το πολιτικό αυτό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση χρειάζεται απαραίτητα τα εξής:

1. Να πείσει τον κόσμο πως ο σοσιαλισμός είναι ανέφικτος. Θα χρησιμοποιήσει προς τούτο συγκεκριμένα επιχειρήματα: α)πως δεν έχει πρόγραμμα η κομμουνιστική αριστερά, 

β) πως δεν θέλει συνεργασία η κομμουνιστική αριστερά με αντι-κομμουνιστικό φιλολαϊκό πρόγραμμα, γ) πως δεν θέλει ο κόσμος τον σοσιαλισμό,δ)  πως ο κοσμός θέλει αλλά δεν γίνεται σήμερα, ε) πως κινδυνεύουμε από το φασισμό και πρέπει σιγά σιγά και με υπομονή να φτάσουμε στο στόχο, ζ) πως έχουμε κατοχή - γερμανική, τούρκικη γουοτεβερ - κ.λ.π. 

2. Να βαφτίσει την έκφυλη εθνική αστική τάξη, τα κέρδη της οποίας παράχθησαν από την εκμετάλλευση του προλεταριάτου τα ταξικά συμφέροντα του οποίου τάχα αντιπροσωπεύει, ως σύμμαχο της σε ένα επιβεβλημένο και ιερό αγώνα. Να σώσουμε τη χώρα, την ήπειρο κ.λ.π

3. Να μην παραδεχτεί ποτέ δημόσια πως είναι η ίδια που δεν θέλει τον σοσιαλισμό. Αντίθετα να νομιμοποιεί τις συμμαχίες της με την εθνική αστική τάξη ως ηρωϊκές αυτοθυσίες εκ μέρους της.

4. Να μην παραδεχτεί πως είναι η ίδια αντι-κομμουνιστική στην πράξη και στις πολιτικές της επιλογές. Να ταυτοποιεί τον "κομμουνισμό" είτε με μια ωραία ουτοπία, είτε με μια κακή ανάμνηση, είτε με ένα μακρινό κι αγαπητό της συγγενή.

• Δεν μπορώ να στηρίξω τη φιλελεύθερη αριστερά. Εζησα όλη μου τη ζωή σε ένα σύστημα που μισούσα και τώρα η έκκληση να σώσουμε τη χώρα, να σώσουμε την ευρώπη, να σώσουμε αυτό το σύστημα δεν με σύγκινεί ούτε με αφορά. Αυτό δεν είναι μαξιμαλισμός. Είναι πως αρνούμαι να δεχτώ το ψέμμα πως ο σοσιαλισμός είναι αδύνατος. Είναι που δεν μπορώ να μετέχω στην κατασκευή αυτού του ψέμματος παριστάνοντας πως είμαι μια κομμουνίστρια που ανησυχεί και αγωνίζεται για το καλό των ανθρώπων.

• Είναι απολύτως ξεκάθαρο το τοπίο. Η αριστερά της Κύπρου και η αριστερά της Ελλάδας στην πλειοψηφία της δεν επιθυμούν καμιά απολύτως σοσιαλιστική κοινωνία. Και δεν με αφορά αυτό στο οποίο πιστεύουν. Δηλαδή την αστική τάξη που κάνει πλάτες στο μεγάλο κεφάλαιο και ρίχνει ψίχουλα μισθούς/επιδόματα/συντάξεις στους δούλους του 21ου αιώνα θεωρώντας πως έτσι πράττει το καθήκον της.

• Δεν υπάρχει χρόνος για άλλα ψέμματα για μένα. Και πολύ περισσότερο δεν βλέπω να υπάρχει πια ούτε λόγος.