Χρόνια πολλά,
Να είμαστε γεροί και δυνατοί για να ξεμπερδέψουμε με όλα αυτά τα κοράκια που πετούν από πάνω μας. Να έχουμε θέληση και πάθος να αναμετρηθούμε οριστικά με τα ανδρείκελα του μνημονίου, τους υποτελείς σε τρόικα και ΔΝΤ, τον κάθε υποταγμένο βουλευτάκο και πολιτικάντη.
Να είμαστε αποφασισμένοι και συνειδητοποιημένοι ότι τίποτα δεν αλλάζει από μόνο του, χωρίς τόλμη και ισχυρή προσπάθεια, χωρίς οργάνωση, μέθοδο, προνοητικότητα, αξιοποίηση της εμπειρίας των παλαιότερων. Να γνωρίζουμε τι θέλουμε και τι επιδιώκουμε εμείς, αλλά και τις επιδιώξεις του αντίπαλου.
Να έχουμε αντίπαλο, που να είναι σοβαρός και ισχυρός για να γινόμαστε και εμείς σοβαροί και ισχυροί. Να μην θεωρούμε αντίπαλο τον Άκη Τσοχατζόπουλο, που έφαγε παράνομα εκατομμύρια, γιατί υπάρχουν άλλοι, που τρώνε δισεκατομμύρια, νόμιμα. Να μην γίνουμε όχλος που χαίρεται με τα γιαούρτια στο κεφάλι του Άδωνη, αλλά συνειδητοποιημένος λαός, που τελειώνει οριστικά με τους εκπροσώπους της καταστροφής.
Να έχουμε αντίπαλο, που να είναι σοβαρός και ισχυρός για να γινόμαστε και εμείς σοβαροί και ισχυροί. Να μην θεωρούμε αντίπαλο τον Άκη Τσοχατζόπουλο, που έφαγε παράνομα εκατομμύρια, γιατί υπάρχουν άλλοι, που τρώνε δισεκατομμύρια, νόμιμα. Να μην γίνουμε όχλος που χαίρεται με τα γιαούρτια στο κεφάλι του Άδωνη, αλλά συνειδητοποιημένος λαός, που τελειώνει οριστικά με τους εκπροσώπους της καταστροφής.
Να θέλουμε τα δύσκολα και να κοπιάζουμε γι αυτά, και όχι τα εύκολα και τα εύπεπτα. Να αναγνωρίζουμε τις παγίδες, τα ψέματά τους, τις φούσκες τους, τις πονηριές τους, είτε προέρχονται απευθείας από τους υποτελείς, είτε από τους παπαγάλους τους, σε παράθυρα και τραπέζια στρογγυλά. Να τους δημιουργούμε συνεχώς πανικό.
Να ξεχωρίζουμε την πραγματική ουσία και τον καθαρό στόχο και όχι να στεκόμαστε στην επιφάνεια και στις ανώδυνες διαπιστώσεις. Να μην μας φτάνουν τα λίγα, αλλά τα πάντα. Να μην βολευόμαστε με το μέτριο και το άσχημο, αλλά το τέλειο.
Να έχουμε ερωτήσεις και να δίνουμε απαντήσεις, να έχουμε απορίες και να δίνουμε εξηγήσεις, να έχουμε διεξόδους και λύσεις. Να μην μασάμε, να μην καταδεχόμαστε το ελάχιστο.
Να θεωρούμε ξεφτίλα τα 300 και 400 ευρώ μηνιαίο μισθό, κατάντια την σύνταξη των 300 ευρώ. Να θεωρούμε ντροπή να μην έχει δουλειά 1 εκατομμύριο συμπολίτες μας, φίλοι και γνωστοί μας. Να αγανακτούμε με αυτό, να εξεγειρόμαστε. Να μην θέλουμε άλλη αφορμή. Να μην είναι αφορμή, η κατάντια του διπλανού, αλλά αιτία.
Να μην ξαναβολευτούμε. Να πιστέψουμε ότι μας αξίζει μόνο το καλύτερο, το πιο δίκαιο, το πιο ίσο. Να μην ξαναγίνουμε συρμός, μπουλούκι. Να μην τους αφήσουμε να μας κλέβουν, λεφτά, δικαιώματα και όνειρα.
Επιτέλους να σηκωθούμε όρθιοι. Να απαντήσουμε για λογαριασμό όλων μας και για λογαριασμό, όλων των λαών της Ευρώπης. Και η απάντησή μας να είναι καθαρή και τελεσίδικη, σίγουρη και αποφασιστική. Να είναι η τελική.
Να γράψουμε εμείς την ιστορία και όχι αυτή για εμάς.
Πλημμυρισμένος από το κλίμα αγάπης και κατάνυξης των ημερών…
Θύμιος Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου