Οι ονειροπόλοι στέκονται πάντα στην άκρη γιατί
μόνο από κει θα περάσει
οι φτωχοί που τους ελεούν προσφέρουν μεγαλόψυχα τον
εαυτό τους
οι λέξεις μεγαλώνουν μέσα σε βράδια λησμονιάς
οι γυναίκες σιδερώνουν τα ξένα ασπρόρουχα κι ύστερα
πηγαίνουν στην πόρτα και κλαίνε
κι αυτός που κάνει έναν μεγάλο κύκλο πριν πάει στο
σπίτι του, γιατί δεν θέλει ακόμα να το παραδε-
χτεί - όχι, μη με ρωτάς, τίποτα δε θα επανορθωθεί
παιδιά έρημα που φεύγουν αθόρυβα απ΄την παιδική
ηλικία
ανέμελα πουλιά που βρίσκονται έναν ολόκληρο χρόνο
σε άδεια
τ΄αγάλματα έχουν κι αυτά τις μελαγχολικές τους
ώρες
ποίηματα - κλειδιά για την τρέλα ή τον ουρανό
η φήμη - αυτό το σφαγείο
ονειρεύομαι ένα νοσοκομείο για τ΄άρρωστα παραμύθια,
κύκνους μες στα καπέλα των κατάδικων, δάφνες
για νικημένους
εμείς οι ξεχασμένοι που μας αρκεί ένα χαμόγελο για
να περάσουμε τα σύνορα του κόσμου.
Αντίο, αντίο...Τίποτα δε θα επανορθωθεί...
Τάσος Λειβαδίτης
20 Απριλίου 1922 - 30 Οκτωβρίου 1988
μόνο από κει θα περάσει
οι φτωχοί που τους ελεούν προσφέρουν μεγαλόψυχα τον
εαυτό τους
οι λέξεις μεγαλώνουν μέσα σε βράδια λησμονιάς
οι γυναίκες σιδερώνουν τα ξένα ασπρόρουχα κι ύστερα
πηγαίνουν στην πόρτα και κλαίνε
κι αυτός που κάνει έναν μεγάλο κύκλο πριν πάει στο
σπίτι του, γιατί δεν θέλει ακόμα να το παραδε-
χτεί - όχι, μη με ρωτάς, τίποτα δε θα επανορθωθεί
παιδιά έρημα που φεύγουν αθόρυβα απ΄την παιδική
ηλικία
ανέμελα πουλιά που βρίσκονται έναν ολόκληρο χρόνο
σε άδεια
τ΄αγάλματα έχουν κι αυτά τις μελαγχολικές τους
ώρες
ποίηματα - κλειδιά για την τρέλα ή τον ουρανό
η φήμη - αυτό το σφαγείο
ονειρεύομαι ένα νοσοκομείο για τ΄άρρωστα παραμύθια,
κύκνους μες στα καπέλα των κατάδικων, δάφνες
για νικημένους
εμείς οι ξεχασμένοι που μας αρκεί ένα χαμόγελο για
να περάσουμε τα σύνορα του κόσμου.
Αντίο, αντίο...Τίποτα δε θα επανορθωθεί...
Τάσος Λειβαδίτης
20 Απριλίου 1922 - 30 Οκτωβρίου 1988
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου