Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

27.10.12

«Κυρίως πρέπει να αναδείξουμε ότι η ενίσχυση της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού σήμερα, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον φασισμό αύριο»

«Κυρίως πρέπει να αναδείξουμε ότι η ενίσχυση της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού σήμερα, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον φασισμό αύριο»

Αύριο, γιατί αύριο και όχι χτες και προχτές; Η «αριστερά» τού Χόμπσμπαουμ, τού Γκίντενς, τού Μπέργκιν, τού Χολ, τού Δουζίνα, τού Λακλάου, τού Ζίζεκ, και τής λοιπής σοσιαλφασιστικής ακαδημαϊκής «ελίτ» δεν πρωτοστάτησε στην γενοκτονία στο Ιράκ; Αυτή η «αριστερά» που οι Μπουρνάζοι τού Σύριζα θεωρούν πρότυπο στην αντιμετώπιση τού ρατσισμού-φασισμού;

Για το «φασισμό» και την «ανάγκη μετώπου»: τι παραπάνω κάνουν οι Χρυσαυγίτες από τα όσα κάνουν τόσο χρόνια με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και σε μεγαλύτερη έκταση οι ευρωπαϊκές και οι ελληνικές αστικές κυβερνήσεις; Είναι αισχρό, εκ μέρους των Συριζαίων, να χρησιμοποιούνται οι χρυσαυγίτες ως φετίχ προκειμένου να αποκρυβεί ο βαθύς εκφασισμός τού ευρωπαϊκού πολιτικού εποικοδομήματος, --- διαδικασία που σαφώς δεν άρχισε με την «κρίση τού 08» και διαδικασία που προσπαθούν διαρκώς να εξωραΐσουν οι διανοούμενοι τής «ριζοσπαστικής αριστεράς» με τις καραμέλες των «κοινωνικών κεκτημένων», τής περιβαλλοντικά ευαίσθητης Ευρώπης, τής Ευρώπης τής απασχόλησης και τής καταναλωτικής ευημερίας, τον υποτιθέμενο μελλοντικό κίνδυνο τής «μετα-δημοκρατίας» κ.ο.κ.Στο εξής εγώ θα αποκαλώ τα ξεβράσματα τού Σύριζα φασίστες με «παιδεία και ανατροφή», διπλωματούχους φασίστες, φασίστες με τη βούλα τής ΕΕ, προτυποποιημένους φασίστες, ενώ τους ΧΑς-Νδάτες και λοιπά αριστερά ξεβράσματα Πασόκ-Δημάρ γενόσημους φασίστες.

 ( σχόλιο waltendegewalt στο LR )

 υπο-σχόλιο: θα ενοχλήσει η λέξη "ξεβράσματα" μάλλον...δεν είμεθα και πολύ κόσμιοι, τί κρίμα όταν η ε.ε είναι τόσο πολύ κόσμια βάζοντας τον Ιρανικό Λαό σε εμπορικό, τραπεζικό και ενεργειακό εμπάργκο...
Αναρτήθηκε από στις

2 σχόλια:

  1. Αντωνης27 Οκτωβρίου 2012 στις 2:22 μ.μ.

    Τότε και τώρα:

    ΤΟΤΕ:

    "θυμίζουμε εν συντομία, μερικά μόνο αλλά χαρακτηριστικά γεγονότα του 1932, μετά το «συνταγματικό πραξικόπημα» με το οποίο ο Πρόεδρος του Ράιχ Χίντενμπουργκ καθαιρούσε στην ουσία τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του κρατιδίου της Πρωσίας (Πρόκειται για την κυβέρνηση του Οτο Μπράουν, ο οποίος ενώ ήξερε ότι προετοιμαζόταν αυτή η ενέργεια προτίμησε να «πάρει άδεια» (επ' αόριστον τελικά) για να αποφύγει την όποια σύγκρουση), ορίζοντας Επίτροπο γι' αυτήν τον καγκελάριο Φον Πάπεν: Στις 22/6/1932, κατά τη διαδικασία εκλογής Προεδρείου της τοπικής Βουλής το ΚΚΓ διακήρυττε την προθυμία του να μην θέσει δικούς του υποψήφιους για αυτό το όργανο, αλλά να στηρίξει τους υποψηφίους της σοσιαλδημοκρατίας και του Κέντρου, με μοναδικούς όρους να δοθεί και στο ΓΚΚ η δυνατότητα να μιλάει μέσα από τη γερμανική ραδιοφωνία και να μην εφαρμοστούν στην Πρωσία τα αναγκαστικά διατάγματα του Φον Πάπεν για μείωση των ήδη άθλιων επιδομάτων ανεργίας! Τα δύο αυτά κόμματα απέρριψαν την πρόταση. Μέσα στην τοπική Βουλή το ΚΚΓ υποχώρησε ακόμα περισσότερο δηλώνοντας επίσημα (διά στόματος Βίλχελμ Πικ) ότι παραιτείται των αξιώσεων και ότι θα ψηφίσει τους υποψηφίους των δύο κομμάτων, με την προϋπόθεση ότι θα απέτρεπαν την εκλογή ως Προέδρου ή Αντιπροέδρου οποιουδήποτε υποψηφίου του Εθνικοσοσιαλιστικού (ναζιστικού) ή του Γερμανοεθνικού (εθνικιστικού) Κόμματος. Ούτε καν αυτή η πρόταση δεν υιοθετήθηκε! Ετσι αναδείχθηκε στην Προεδρία της Πρωσικής Βουλής ο φασίστας Κερλ (Kerrl).

    Ούτε καν το αίτημα του ΚΚΓ (πάλι μέσω Β. Πικ) να αρθεί η προσωρινή απαγόρευση της κυκλοφορίας των έντυπων οργάνων των σοσιαλδημοκρατών και των κεντρώων («Εμπρός» - Vorwrts και «Λαϊκή Εφημερίδα της Κολωνίας» - KlnerVolkszeitung αντίστοιχα), που είχε επιβάλλει η κεντρική κυβέρνηση δεν υποστηρίχθηκε από αυτούς!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αντωνης27 Οκτωβρίου 2012 στις 2:24 μ.μ.

    ΤΩΡΑ:

    "Στις 4/10/12, ο Α. Σαμαράς, σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, ανέφερε ότι η κοινωνία απειλείται ως σύνολο από «λαϊκιστές της άκρας Αριστεράς» και από την άνοδο «ενός ακροδεξιού, θα μπορούσε κανείς να πει φασιστικού, νεοναζιστικού κόμματος». Η κοινωνική συνοχή «κινδυνεύει λόγω της αυξανόμενης ανεργίας όπως στη Γερμανία στο τέλος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης»

    [...] Την ίδια μέρα έσπευσε να τον συνετίσει και πάλι ο Α. Τσίπρας με την ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ: «η δημοκρατία της Βαϊμάρης οδηγήθηκε σ΄ αυτό το καταστροφικό αδιέξοδο εξαιτίας της πολιτικής της σκληρής λιτότητας που εφήρμοζε τότε. Σήμερα αυτή την πολιτική της σκληρής λιτότητας την εφαρμόζει ο κ. Σαμαράς.[...]

    Στο χορό μπήκε και η εφημερίδα «Το Ποντίκι»: «Η Γερμανία του Μεσοπολέμου υπήρξε έργο των μετριοπαθών πολιτικών δυνάμεων και συγκεκριμένα του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, όπως επίσης και του Κόμματος του Κέντρου και των Φιλελευθέρων. Αυτές οι πολιτικές δυνάμεις βρέθηκαν αντιμέτωπες με τον άκρατο λαϊκισμό και την ακραία δράση πολιτικών σχηματισμών, όπως των ναζί, των συντηρητικών και των κομμουνιστών» (Ξ.Α. Μπρουντζάκης, «Το Ποντίκι», 11/10/12).

    [...]
    Πιο καθαρά (αν και όχι τελείως) μας τα λέει ο πολυγραφότατος Βρετανός ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ σε πρόσφατη συνέντευξή του στο «Εθνος». Καθότι πιο ωμός, είναι χρήσιμο να παραθέσουμε εκτενές απόσπασμα αυτής της συνέντευξης. Υπογραμμίζουμε βασικά του πολιτικά και ιστορικά συμπεράσματα με τα οποία διαφωνούμε:

    Και οι συγκρίσεις με την Ελλάδα
    «(Ερώτηση): Πολλοί κάνουν συγκρίσεις της σημερινής Ελλάδας με την περίοδο της Βαϊμάρης. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε αποδεικνύεται το παλιό ευφυολόγημα πως "η Ιστορία διδάσκει ότι δε διδάσκει τίποτα";

    - Νομίζω ότι πάντα μπορούμε να διδαχθούμε από την Ιστορία. Το πρόβλημα είναι ότι σήμερα στην Ευρώπη έχουμε μια γενιά πολιτικών αρχηγών που ξέχασαν την Ιστορία τους. Από αυτή την άποψη το Νόμπελ Ειρήνης που δόθηκε στην ΕΕ ήταν μια σωστή κίνηση γιατί θύμισε σε όλους, τους λόγους ίδρυσης της Ενωσης. Και σίγουρα δεν ιδρύθηκε για να κρατήσει ζωντανές τις τράπεζες. Ιδρύθηκε για σοβαρότερους λόγους, παρόλο που και οι τράπεζες είναι μια σοβαρή υπόθεση. Αλλά τι σημαίνει "ζούμε μια περίοδο Βαϊμάρης"; Είναι ένα "μάθημα" ότι πρέπει να κατεβούμε στους δρόμους να πολεμήσουμε τον φασισμό; `Η το "μάθημα" είναι άλλο; Εγώ βρίσκω ομοιότητες και διαφορές. Το θέμα δεν είναι λοιπόν να κατεβούμε στους δρόμους, γιατί εκεί έτσι κι αλλιώς πέφτει πολύ ξύλο εδώ και καιρό. Ωστόσο: α) πρέπει να πάρουμε υπόψη τον κίνδυνο του φασισμού πολύ σοβαρά β) αν τον πάρουμε στα σοβαρά, θα πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Ο μόνος λόγος που οι ναζί επικράτησαν στη Γερμανία ήταν επειδή οι υπόλοιπες δυνάμεις αλληλομισούνταν τόσο, όσο δεν μισούσαν τους ναζί. Το γεγονός ότι σήμερα στην Ελλάδα έχουμε μια κυβέρνηση τριών κομμάτων είναι νομίζω θετικό και έτσι πρέπει και τα άλλα κόμματα να το δουν αν ενδιαφέρονται σοβαρά για τη δημοκρατία και όχι απλώς να κάνουν αντιπολίτευση. Η διαφορά πάντως της Ελλάδας με τη Βαϊμάρη είναι ότι το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας έχει χάσει τη νομιμοποίησή του στα μάτια του κόσμου και οι πολιτικοί πρέπει να σκεφτούν σοβαρά πώς θα την ξανακερδίσουν...."
    http://leninreloaded.blogspot.com/2012/10/blog-post_27.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)