Λευκωσία: Δύο «οικόπεδα» στη γαλλική Total, το ένα με ρωσική συμμετοχή και δύο «οικόπεδα» στην ιταλική Eni, σε συνεργασία με την κορεατική KoGas, αποφάσισε να παραχωρήσει το Υπουργικό Συμβούλιο, ξεκινώντας ουσιαστικά διαπραγματεύσεις με αυτές για τις συμφωνίες ανάθεσης έρευνας εξόρυξης και εκμετάλλευσης κοιτασμάτων, όπως και του ιδιαίτερα σημαντικού «φιλοδωρήματος» για την υπογραφή συμβολαίων.
Η απόφαση του Υπουργικού, είχε καθαρό γεωπολιτικό ευρωπαϊκό προσανατολισμό.
Συγκεκριμένα το Υπουργικό εξετάζοντας χθες τις εισηγήσεις του υπουργού Εμπορίου, που βασίστηκαν στην έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής και της γαλλικής Beicyp, αποφάσισε να ξεκινήσει διαπραγμάτευση με την κοινοπραξία της γαλλικής Total (65%) της ρωσικής Novatec (17%) και της τράπεζας της Gazprom GPB Global (16%) για το περιζήτητο «οικόπεδο 9». Στην Total αποφάσισε να αναθέσει και το «οικόπεδο 11».
Το άλλο περιζήτητο «οικόπεδο», το «2», αλλά και το «οικόπεδο 3», αποφασίστηκε να δοθεί στην κοινοπραξία της ιταλικής Eni (80%) με την κορεατική KoGas (20%).
Δεν μπορεί να αποτελεί και τόσο απλή σύμπτωση το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Δημήτρης Χριστόφιας, μόλις επέστρεψε από επισκέψεις και συναντήσεις με τους επικεφαλής των «οικείων» κρατών -της Γαλλίας και της Ιταλίας- όπου το θέμα των υδρογονανθράκων κατείχε ιδιαίτερη θέση στις συζητήσεις.
Πρόκειται για τέσσερα «οικόπεδα» για τα οποία δεν έχει άμεσες διεκδικήσεις η Τουρκία. Όπως εξήγησε την Τρίτη μετά τη συνεδρία του Υπουργικού ο Νεοκλής Συλικιώτης, το σκεπτικό της διάθεσης των συγκεκριμένων τεσσάρων «οικοπέδων» είναι ότι πληρούνται τα κριτήρια του διαγωνισμού, (εθνική ασφάλεια, δημόσιο συμφέρον, τεχνοοικονομική ικανότητα και εμπειρία, ταχύτητα υλοποίησης και «φιλοδώρημα» υπογραφής συμβολαίου).
πηγη
Η απόφαση του Υπουργικού, είχε καθαρό γεωπολιτικό ευρωπαϊκό προσανατολισμό.
Συγκεκριμένα το Υπουργικό εξετάζοντας χθες τις εισηγήσεις του υπουργού Εμπορίου, που βασίστηκαν στην έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής και της γαλλικής Beicyp, αποφάσισε να ξεκινήσει διαπραγμάτευση με την κοινοπραξία της γαλλικής Total (65%) της ρωσικής Novatec (17%) και της τράπεζας της Gazprom GPB Global (16%) για το περιζήτητο «οικόπεδο 9». Στην Total αποφάσισε να αναθέσει και το «οικόπεδο 11».
Το άλλο περιζήτητο «οικόπεδο», το «2», αλλά και το «οικόπεδο 3», αποφασίστηκε να δοθεί στην κοινοπραξία της ιταλικής Eni (80%) με την κορεατική KoGas (20%).
Δεν μπορεί να αποτελεί και τόσο απλή σύμπτωση το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Δημήτρης Χριστόφιας, μόλις επέστρεψε από επισκέψεις και συναντήσεις με τους επικεφαλής των «οικείων» κρατών -της Γαλλίας και της Ιταλίας- όπου το θέμα των υδρογονανθράκων κατείχε ιδιαίτερη θέση στις συζητήσεις.
Πρόκειται για τέσσερα «οικόπεδα» για τα οποία δεν έχει άμεσες διεκδικήσεις η Τουρκία. Όπως εξήγησε την Τρίτη μετά τη συνεδρία του Υπουργικού ο Νεοκλής Συλικιώτης, το σκεπτικό της διάθεσης των συγκεκριμένων τεσσάρων «οικοπέδων» είναι ότι πληρούνται τα κριτήρια του διαγωνισμού, (εθνική ασφάλεια, δημόσιο συμφέρον, τεχνοοικονομική ικανότητα και εμπειρία, ταχύτητα υλοποίησης και «φιλοδώρημα» υπογραφής συμβολαίου).
πηγη
ΗΠΑ - ΙΣΡΑΗΛ - ΓΑΛΛΙΑ - ΙΤΑΛΙΑ - ΓΕΡΜΑΝΙΑ οι γεωπολιτικοί μας "συμμαχοι".
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε ο Νίκος εν θα τα καταφερνε τόσο καλα.
Να δώσουν πίσω και τα γκολντεν μπόις κάτι επιδοματα που πήραν και κλείσαμε!
DIS,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια απλοϊκή ερώτηση μου, γιατί κάπου ΔΕΝ μπορώ να βρω απαντήσεις – τελευταία το μυαλό μου φαίνεται να πελαγοδρομεί: Σε ποιους θα μπορούσαν να παραχωρηθούν «εκτός ξένους κολοσσούς [τα] τέσσερα “οικόπεδα” της κυπριακής ΑΟΖ»;
Α, κι ακόμα μια ερώτηση [sorry που γίνομαι φορτικός]: Ποιοι θα μπορούσαν να είναι «οι γεωπολιτικοί μας “συμμαχοι” … [εκτός από τις]… ΗΠΑ - ΙΣΡΑΗΛ - ΓΑΛΛΙΑ - ΙΤΑΛΙΑ – ΓΕΡΜΑΝΙΑ» [ξέχασες τη ΡΩΣΣΙΑ] όντας μάλιστα και μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Ανευ το άρθρο δεν ειναι δικο μου. Ουτε ο τίτλος. Φυσικα, ο κάθε αγοραστης θα ήταν ενας κολοσσος συμφερόντων. Το γιατί αυτά τα συμφέρονται θα επρεπε απαραιτητως να ειναι ευρωπαικά ή αμερικάνικα δεν ηταν κατι αυτονοητο. Μπορει να ηταν κατι εκβιαστικα επιβεβλημενο, δεν αντιλέγω. Η Ευρωπη βλεπει την Κυπρο ως δικη της αποικία και ειναι γνωστο πως απαγόρευσε την εμπλοκη του "αλλου" μπλογκ - Ρωσιας, Κινας, Ινδιας κ.λ.π στην περιοχη και στον τόπο μας. Ο Πούτιν έκανε ανοιχτη κατηγορία για τη διασυνδεση αυτου του αποικισμου με την οικονομικη κατασταση κυρίως των χωρών του λεγόμενου Νοτου.
ΔιαγραφήΤη Ρωσια που την ειδες στους συμμάχους εδώ; Η Ρωσία δεν νοείται γεωπολιτικος συμμαχος πλεον. Είναι απλός καταθετης κεφαλαιων σε τραπεζες και εχει συγκεκριμενα οικονομικα συμφεροντα καθαρά δικα της.
Τζαι να μας φτυσουν εγω εν θα εχω κανενα παραπονο. Στο κατω κατω ο νομος του κεφαλαιου ισχυει για ολους και για τους ρωσους. Γιατι να επενδυσει στην περιοχή, οταν ως Κυπρος αφηνουμε ανοιχτα τα συνορα μας για τις φιλοαμερικανικες και φιλοευρωπαικες επεμβασεις στην Μεση Ανατολή.
Λογικα, αν δεν ειχαν τα λεφτα τους εδω οι Ρωσοι, δεν εχουν πλεον κανενα λογο να μας θεωρουν "φιλους".
Οκ, οι σχεσεις επικοινωνιακα θα διατηρηθουν φανταζομαι.
Εν νομιζω πως ειναι μεγαλη επιτυχια να συνδεσεις τον φυσικο πλουτο της χωρας με τα συμφεροντα εταιριων των χωρών που καθοριζουν και τις εξελιξεις στην ευρωζωνη καθως και στην ΕΚΤ.
Αν θα μιλησουμε ωμα, μαλλον ανταλλαζουμε την καλη μας γεωγραφική θεση και το ΦΑ ενισχύοντας δυστυχως τη θεση αυτών που καθολου φιλικα δεν φερονται απεναντι στον τοπο μας. Διοτι η Ε.Ε είναι το ενα κομματι του ζητηματος Τρόικα.
Δυστυχως ουτε το δικο μου μυαλουδακι δεν κατανοει πλεον αυτη την "μεγαλη πολιτική". Διοτι ταίζουμε ενα δυναστη που πινει κανονικα το αιμα των εργαζομενων αυτη τη στιγμη. Μετα μιλουμε για σκληρη διαπραγματευση για την ατα...καλα...
Να μεν αναφερουμε ποια ειναι η σχεση του ΝΑΤΟ με τις συγκεκριμενες χωρες....
Επισης ελπιζω να μην μου πει κανενας για τη διαφορετικη πολιτική Ολαντ και Μερκελ...νομιζω περασε η εποχη που το συνθημα για τον αέρα Ολαντ ήσιεν τζαι καποιο νοημα...ελπιζω πως εν θα μεταφερουμεν στην Κυπρο το ψέμα πως η διαφορα αριστερας και δεξιας εγκειται στη διαφορα Ολαντ-Μερκελ..αλλά μαλλον ματαια ελπίζω...
ΔιαγραφήΕικάζω πως με τοσες παραχωρησεις στη Γαλλια ειδικα, ο Τσιπρας πρεπει να μας γλυφει τον κωλο..
"Η άγνοια από μέρους των μαζών του πληθυσμού της εξωτερικής πολιτικής είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από την άγνοια στον τομέα της εσωτερικής πολιτικής... Η εξαπάτηση των λαϊκών μαζών όσον αφορά τις "υποθέσεις" της εξωτερικής πολιτικής έχει οργανωθεί αριστοτεχνικά (...) Εκατομμύρια αντίτυπα των αστικών εφημερίδων χύνουν παντού το δηλητήριο της απάτης" (Β. Ι. Λένιν. "Η εξωτερική πολιτική της ρωσικής επανάστασης", "Απαντα", τ. 32, σελ. 335).
ΑπάντησηΔιαγραφήDIS,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αναφορά [μου] στην ΡΩΣΣΙΑ έγινε λόγω της συμμετοχής και ρωσσικού κολοσσού στις εταιρείες που έχουν πάρει αδειοδότηση για νέες γεωτρήσεις…
Παρατηρώ μιαν απογοήτευση από μέρους σου που “απαγορεύτηκε” «η εμπλοκη του “αλλου” μπλογκ - Ρωσιας, Κινας, Ινδιας κ.λ.π στην περιοχη και στον τόπο μας», οξά μού φάνηκε;
Αντιληπτό και εξόφθαλμο ότι «το άρθρο δεν ειναι δικο σου. Ουτε ο τίτλος», όμως τους στόχους και σκοπούς είχε η δημοσίευση του! Και δεν θέλω να πιστεύω ότι ήταν απλώς οι μπηχτές σου του πρώτου σχόλιου σο, όπως ας πούμεν το «Ούτε ο Νίκος εν θα τα καταφερνε τόσο καλα». Γι’ αυτό και ΣΟΥ υπόβαλα το συγκεκριμένο ερώτημα στην πρώτη παρέμβαση μου…
ΕΣΥ, πάντως, δεν απάντησες ποια θα ήταν η πιθανή άλλη οδός που θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε…
Πέραν τούτου δεν το θεωρώ δόκιμο να κάνουμε συνεχείς αναφορές [όταν μιλάμε για την Κύπρο] στο τι λέει ο Τσίπρας ή όποιος άλλος ΣΥΡΙΖΑίος, για ζητήματα που δεν έχουν άμεση σχέση με την Κύπρο;
το αρθρο αφορα γεγονοτα. δεν αφορα εκτιμήσεις. η δημοσιευση αρθρων που κατονομαζουν γεγονοτα λεγεται ενημερωση.
Διαγραφήεκτιμησεις ειναι τα δικα μου σχολια. Θελω να ξερω που εγκειται η διαφορα στην εξωτερικη πολιτικη του ακελ απο την εξωτερικη πολιτικη του δησυ συγκεκριμενα πλεον. Πού; Έσιει καποιο παραπονο μαζι μας ο ΔΗΣΥ για το Ισραηλ και τη Γαλλια; Εν νομίζω. Το μονο παραπονο που προς το παρον εχει ειναι γιατι δεν υπογραψε ακομα το ακελ το μνημονιο.
Ο λογος δε που εχει παραπονο, δεν ειναι επειδη δεν θα υπογραφει στο τελος το μνημονιο ετσι κι αλλιως, αλλα η Ε.Ε δεν επιθυμει ενα μνημονιο της δεξιας. Επιθυμει ενα μνημονιο υπογραμμενο ΚΑΙ απο την αριστερα. Γι αυτο φωναζει ο Νικος. Οχι γιατι αισθανεται καποια ανασφαλεια για το αποτελεσμα. Αλλα γιατι ενα μνημονιο χωρις την υπογραφη του ακελ, δεν έχει τον χαρακτηρα του μνημονιου "εθνικης συναινεσης" και αρα της συλλογικης πολιτικης ευθυνης.
Κατα τα λοιπά, σαφεστατα, ειναι ακρως απογοητευτικη η εξωτερικη πολιτική του κομματος. Το ποιες αλλες επιλογες είχε ας το εσκεφτοταν πριν αναπτυξει τες φιλοσοφιες για τα σπουδαια "σταδια του καπιταλισμου".
Προς το παρον, εχει τις επιλογες ΠΟΥ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΙΑΛΕΞΕ!! Ας μεν ρωτα αλλους!!
σταδια του σοσιαλισμου ηθελα να πω αλλα γλωσσα λανθανουσα...
Διαγραφήεπισης, εν χρειαζεται η προπαγανδα πως το δανειο απο τη ρωσια δεν το πηραμε γιατι φωναζε...ο Αβέρωφ και ο Σαρρής...προς ευρωπη μερια να κοιταζουμε γιατι δεν πηραμε το δανειο...ξερουμε καλα γιατι δεν πηραμε το δανειο απο τα συμβολαια που βλεπουμε μεχρι στιγμης για την ΑΟΖ..
ΔιαγραφήΟ κ. Ολάντ μιλώντας ανοιχτά για την υποστήριξη που θα παρείχε στην Ελλάδα σε περίπτωση που εκλεγόταν στον προεδρικό θώκο, έκλεινε με νόημα το μάτι σε Ιταλούς, Ισπανούς, Πορτογάλους αλλά και Κύπριους και Σλοβένιους φιλοδοξώντας να κερδίσει υποστηρικτές σε πανευρωπαϊκό επίπεδο πια. Ο υπέρτατος στόχος είναι να αναδειχθεί ο ίδιος σε μια ηγετική μορφή με πανευρωπαϊκή εμβέλεια με οπαδούς σε όλες τις χώρες του νότου, για αρχή τουλάχιστον. Κάτω από τη σημαία της ανάπτυξης και με τη λεγόμενη μάχη κατά της λιτότητας κατάφερε να κερδίσει υποστηρικτές, έστω και με λαϊκίστικο τρόπο ομολογουμένως, σε πολλές χώρες και ιδιαίτερα στην Ελλάδα....
ΑπάντησηΔιαγραφήsofkleous10.gr
Ωραία...δεν μας έφτανε το ότι φέραμε τις σχέσεις μας με τους Παλαιστινίους στο επίπεδο που τις φέραμε τώρα κλειδώσαμε και τις καλές μας σχέσεις με τους γδαρτες - δολοφόνους του Καντάφι! Ε ήντα τσιριλουμεν για τον Βασο καλο;;
ΔιαγραφήΑγαπητή DIS,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ερωτήματα που υπόβαλα ήταν συγκεκριμένα, αλλά δεν βλέπω να απαντιούνται…
Anyways, όμως…
Το να λες από τη μια ότι «ειναι ακρως απογοητευτικη η εξωτερικη πολιτική του κομματος» [σημ. δική μου: του ΑΚΕΛ] και παράλληλα να διερωτασαι «που εγκειται η διαφορα στην εξωτερικη πολιτικη του ακελ απο την εξωτερικη πολιτικη του δησυ…» κι από την άλλη να μην ονομάζεις ποια θα μπορούσε υπαλλακτικά να ήταν αυτή η εξωτερική πολιτική [μέσα στα δοσμένα κοινωνικοπολιτικά πλαίσια], περιοριζόμενη απλώς στο να πεις ότι «Το ποιες αλλες επιλογες είχε [σημ. δική μου: το ΑΚΕΛ] ας το εσκεφτοταν πριν αναπτυξει τες φιλοσοφιες για τα σπουδαια “σταδια του σοσιαλισμου”», λυπάμαι, αλλά θεωρώ ότι τούτο είναι υπεκφυγή. Επίσης η τοποθέτηση σου πως «Προς το παρον, εχει τις επιλογες ΠΟΥ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΙΑΛΕΞΕ!! Ας μεν ρωτα αλλους!!», είναι αφοριστική και δεν βοηθά καθόλου στην ανάπτυξη ενός παραγωγικού διαλόγου για τις όποιες λανθασμένες επιλογές και πολιτικές από πλευράς ΑΚΕΛ. Πέραν τούτου εν τζιαι το ΑΚΕΛ που «ρωτά», αλλά ΕΓΩ, σε μια συζήτηση που κάνουμε οι ΔΚΥΟ μας!
Όσο για την θεωρία για τα «σπουδαια “σταδια του σοσιαλισμου”», που ΟΛΟΙ την δαιμονοποιούμε σήμερα, καλό θα ήταν, πριν ρίξουμε το ΑΚΕΛ στο πυρ το εξώτερο [για την υιοθέτηση της], να δούμε και ποια ήταν μέχρι και τελευταία και η θέση των κομμουνιστικών κόμματων [συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ] γι’ αυτήν…
Το ΚΚΕ με την απόρριψη της έχει προβεί και σε σημαντικές αναθεωρήσεις όχι μόνο ιδεολογικές αλλά και της ίδιας του της Ιστορίας ειδικά σε σχέση με το ΕΑΜ… Κι εδώ δεν κρίνω αν σωστά το έπραξε ή όχι, αλλά δεν γίνεται από τη μια να εκφραζόμαστε θετικά για την ιστορία του ΑΚΕΛ [που είναι μια ιστορία κοινωνικής συναίνεσης] κι από την άλλη να θεωρούμε ολοκληρωτικά λανθασμένη τη σημερινή του πολιτική η οποία εδράζεται βασικά στην πολιτική της συναίνεσης [που είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη θεωρία των σταδίων, αλλά και σε μια προσήλωση στους αστικοδημοκρατικούς θεσμούς]…
Αν είναι να (επι)κρίνουμε το ΑΚΕΛ για το σήμερα [για την εξωτερική πολιτική της Κυβέρνησης, για την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Τρόικα και το μνημόνιο], τότε πρέπει να το (επι)κρίνουμε και για τις πολιτικές του [κατά άλλες εποχές] για μια σειρά θέματα, όπως η στάση του κατά την περίοδο των δολοφονιών Αριστερών [το 1955-59] από μασκοφόρους του Γρίβα, τη στήριξη που παρείχε στον Μακάριο, την πολιτική συμμαχία που ακλουθούσε μεταπολεμικά και τη συνεργασία του με κεντροδεξιά σχήματα μετά τον πόλεμο και η διεκδίκηση και κατάκτηση της Προεδρίας της Βουλής και της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Για πολλά απ’ αυτά τα ζητήματα ομολογώ πως δεν έχω [πλέον] σαφή θέση ή θετική άποψη, αλλά τα αντιμετωπίζω κριτικά. Το ίδιο ισχύει και για την Προεδρία της Δημοκρατίας, αλλά τούτο γίνεται εκ των υστέρων. Δεν ήμασταν έτοιμοι [από ιδεολογικής και πολιτικής άποψης, αλλά και κινητοποίησης του κόσμου] να αντιμετωπίσουμε και να χειριστούμε τις αντιδράσεις της συντηρητικής αντιΑΚΕΛικής πλειοψηφούσας μας κοινωνίας με αποτέλεσμα να κάμνουμε συνεχώς υποχωρήσεις σε μια προσπάθεια να αποφύγουμε αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις για να μην διαταραχθούν και οι [αστικοί] θεσμοί. Ίσως αν με έγκαιρες κινήσεις γινόταν δυνατή η εξασφάλιση του ρωσικού δανείου και ο απεγκλωβισμός της χώρας από την Τρόικα, να βοηθούσε στην υιοθέτηση ενός καθαρά Αριστερού Προγράμματος στα επικείμενες Προεδρικές…
[Άσχετο: Κάποτε διερωτούμαι αν κατά την περίοδο της κρίσης στο ΑΚΕΛ το 1988-89 η πλάστιγγα έγερνε προς τους Ζιαρτίδη – Δίγγλη, ποια πολιτική θα ακλουθούσε σήμερα το ΑΚΕΛ. Κοντολογίς μέχρι που θα έφτανε η σοσιαλδημοκρατικοποίηση του;]…
Ανευ, η δική μου στάση απέναντι στο ακελ δεν είναι μηδενιστική και δεν θα αφορισω την πολιτική του ακελ σε ολη την ιστορια του για να καταληξω να καμνω μιαν κριτικη για το σημερα.
ΔιαγραφήΕπισης δεν μπορω να μιλω αφοριστικα για αλλα προσωπα π.χ για τον Δίγκλη και τον Ζιαρτίδη, ουτε να θετω ερωτηματα όπως το τι θα επρατταν. Αν το εκανα αυτο θα επρεπε να περασω και σε μια λογικη δαιμονοποιησης της σημερινης ηγεσιας λεγοντας: οριστε αυτα εκαμναν την χι περιοδο αρα αναποφευκτα σημερα ειμαστε εδω.
η περιοδος μετα την ενταξη της κυπρου στην ε.ε εθεσε αλλα δεδομενα για το κομμα. ασχετα με το ποιος θα ηταν στην ηγεσια θα βρισκοταν αντιμετωπος με τα συγκεκριμενα αδιεξοδα.
θεωρώ μεγιστο λαθος και προχειροτητα - και το ειπα εκατο φορες - τα πολιτικα ζητηματα να φιλτραρονται μεσα απο την προσωποποιηση τους.
το τι συμβαινει σημερα αφορα ευρυτερα τα ορια μιας πολιτικης μεσα στον καπιταλισμο. δεν εχω σκοπο να στοχοποιησω προσωπα, εχω σκοπο να κρινω αυτες καθαυτες τις πολιτικες ακόμα και αν στην ηγεσία ήταν ο Λενιν αυτοπροσωπως.
απογοητευση δεν δηλωσα για τα προσωπα αλλα για τον εγκλωβισμο στην ε.ε. αρνουμαι να αποδεχτω αυτο τον εγκλωβισμο ως νικη της αριστερας πως θα το καμουμε;; η ευθυνη ειναι συλλογική, αφορα ολη την αριστερα ακομα και εμας σαν ατομα.
την προεδρια της δημοκρατιας το ακελ την διεκδικησε για ενα λογο: το κυπριακο.
Διαγραφήουδεποτε το ακελ ειχε εκφυλιστει σε μια λογικη να ταυτιζει τον ρολο του με την κατοχη της κυβερνητικης εξουσιας, παντα κρατουσε λογικες αποστασεις απο αυτο τον κινδυνο, και απλα συμμετειχε σε καποιες κυβερνησεις τιποτε περισσοτερο.
βρεθηκε ομως το ακελ στη θεση του διαχειριστή του πλουτου και στη θεση του διαχειριστη των συμφεροντων του κεφαλαιου. αυτο ειναι καθε κυβερνηση στον καπιταλισμο.
οταν λοιπον διαφανηκε πως η εξελιξη των γεγονοτων θα ηταν καταστροφικη για την εργατικη ταξη, το ακελ, θα επρεπε να καμει μια σοβαρη επιλογη...ή θα οδηγουσε τον τοπο σε αιχμηρες και ριζικες θεσμικες αλλαγες - κατι που δεν επεδιωξε ή θα αποχωρουσε απο την κυβερνηση.
το να επιλεξεις μεταξυ των συγκρουομενων συμφεροντων των δυνατων της ε.ε να τους ικανοποιησεις ολους δηλαδη και τη Μερκελ - ΗΠΑ και τον Ολαντ δεν συνιστα κατ εμενα αριστερη πολιτική.
το γιατι δεν πηραμε το ρωσικο δανειο, οφειλετε σε προτερες επιλογες μας εντος της ευρωπης.
ξερω πως καποιοι θεωρουν μεγιστη νικη της κυβερνησης τις σχεσεις που ανεπτυξε με τα κεντρα εξουσιας της ευρωπης, και θυμαμαι ποσο διαφημίζαμε την επισκεψη της Μερκελ ή τις δηλωσεις αξιωματουχων της ε.ε υπερ της κυβερνησης.
τελικα ολα αυτα δεν ηταν ρομαντικες φιλοφρονησεις αλλα ηταν πολιτικες συμφωνιες.
τα αποτελεσματα τα βλεπουμε σημερα.
γνωριζω πως δεν ειναι επιθυμητο να διευρυνθει το πλαισιο της συζητησης βεβαια, και να μεινουμε στα ορια σκεψης οπως τα καθοριζει η αστικη ταξη. Και μονο μεσα σε αυτα τα πλαισια να μιλησουμε.
τα πλαισια που μου θετεις εσυ Ανευ στα ερωτηματα σου, ειναι τετοιου ειδους νομιζω, με καθε σεβασμο.
Να πω, πως για καμια περιοδο της ιστοριας του κομματος δεν εχω εφηβικη και μη κριτική σκεψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λεω αυτο, γιατι γινεται μια συνεχης αναφορα στον Ζιαρτιδη. Ο Ζιαρτιδης δεν ηταν κανενας θεος. Είναι μια σημαντικοτατη προσωπικοτητα στην ιστορια του κομματος και προσφερε τα μεγιστα στο συνδικαλιστικο κινημα αλλα εν ηταν κανενα αγιος ουτε κανενας αλλος ηταν αγιος. Ουτε ο Παπης ηταν κανενας αγιος.
Ο Ζιαρτιδης προς χαρην της ιστοριας, θα ξερεις πως συνετεινε τα μεγιστα και στη διαλυση του ΚΚΚ.
Αρα σε παρακαλω , μην με βαλλεις μεσα στην μεγγενη της οπαδοποιησης της ιστοριας του κομματος.
Δεν εχω κομματικους αγίους.
Τελος να πω, πως αισθανομαι πολυ ησυχη με τη συνειδηση μου για τη σταση μου απεναντι στο ακελ, γιατι οι δικες μου ανησυχιες ειναι ανησυχίες και σημαντικου κομματιου του ιδιου του ακελ μεχρι και τα "ανωτερα" σκαλοπατια. Και εφοσον η κυπρος ειναι παρα πολλα μιτσια είμαι σε θεση να γνωριζω πως η δικη μου σταση ποσως δεν θεωρειται εχθρικη ή συναισθηματική ή υπερβολική ή επικινδυνη για το κομμα.
ΔιαγραφήΠαρεπιπτοντως ακουσα πως ο Άντρος βουρα παλε για το ρωσικο δανειο. Μαλιστα ειχε και θερμη επισκεψη στο ΚΚΡ το οποιο ειχε σταυρώσει το ζητημα του δευτερου δανειου στη δουμα...
Αρα τα αδιεξοδα εννεν μονο εγω που τα θωρω, θωρει τα τζαι το κομμα.
Τα υπολοιπα και οι αγιογραφιες εν επικοινωνιακα κολπα για αμαθεις.
Αγαπητή DIS,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια τζιαι τελευταία ανοίξαμε παρτίδες και ψιλοκουβεντιάζουμε διάφορα [και παρ’ όλο που η ανάρτηση σου αυτή πέρασε στα έγκατα του αρχείου σου], επέτρεψε μου να πω ακόμα λίγα λόγια. Πιο πολύ θα το κάνω για να διευκρινίσω κάποια ζητήματα καθότι η απουσία ηχοχρώματος στον λόγο μας, αλλά και εικόνας μπορεί να οδηγήσει σε παρερμηνείες των τοποθετήσεων μας. Προφανώς εξ ου και η ανάγκη από μέρους σου να κάμεις κάποιες διευκρινίσεις για το άτομο σου καθώς έκρινες πως κάποιες δικές μου αναφορές σε αγγίζουν προσωπικά...
Θα σταθώ λοιπόν, σε μερικά σημείο που θίγεις στα σχόλια μου:
1. Κατ’ αρχάς να σημειώσω τη νηφαλιότητα που χαρακτηρίζει τις πιο πολλές τοποθετήσεις σου [για το ΑΚΕΛ] σε σχέση με άλλες φορές που ήσουν πιο κάθετη. Φυσικά δεν εξέλειπαν και οι υπερβολές του τύπου, «η αριστερα του τόπου άλλαξε ανεπιστρεπτί ιστορική πορεία και ρόλο. Ο τίτλος του ποστ εξάλλου αφορούσε την κυπριακή αριστερα», που κατάθεσε σε σχόλιο σου στην τελευταία σου ανάρτηση [link: http://disdaimona.blogspot.com/2012/11/blog-post_3.html?showComment=1351945026186#c8492137347027927682]...
2. Η αναφορά μου στους Ζιαρτίδη και Δίγκλη δεν έγινε ούτε για σκοπούς οπαδοποίησης, αλλά ούτε και με σκοπό τον καταμερισμό [εμμέσως] προσωπικών ευθυνών σε πρώην [από κάποια εποχή και μετά] και νυν στελέχη της ανώτατης ηγεσίας του ΑΚΕΛ… Με την αναφορά που έκαμα σε σημαντικές αποφάσεις του ΑΚΕΛ σε κάποιες άλλες εποχές, [αναφέρθηκα στην εποχή της ΕΟΚΑ και τις δολοφονίες Αριστερών από τους μασκοφόρους του Γρίβα, στη στήριξη προς τον Μακάριο, στην πολιτική των συμμαχιών], ήθελα να ακροθίξω τις διαφορετικές προσεγγίσεις που υπήρχαν πάνω σε πολλά θέμα μέσα στο ίδιο το ΑΚΕΛ. Οι Ζιαρτίδης και Δίγκλης [κι όχι μόνο] ήταν φορείς τέτοιων διαφορετικών προσεγγίσεων. Κι αυτές τις προσεγγίσεις τις εκφράζει σαφέστατο ο Δίγκλης στα βιβλία του. Τώρα τι πολιτική θα ακολουθούσαν σε περίπτωση που αναδεικνύονταν τούτοι στην ηγεσία του ΑΚΕΛ, οκκέι δεν θα προχωρήσω σε εικοτολογίες…
3. Για το ρωσσικό δάνειο: Οι λόγοι που οι ρώσσοι δεν πείστηκαν να μας δώσουν το δάνειο κι εκάμαν δεύτερες σκέψεις [και τελικά εκλώσαν], ίσως να είναι κι αυτό που λες εσύ [ότι «δεν πηραμε το δανειο απο τα συμβολαια που βλεπουμε μεχρι στιγμης για την ΑΟΖ»], αλλά εγώ έχω και μια διαφορετική άποψη… Οι ρώσσοι ειχαν τα επιφυλάξεις τους κατά πόσο θα έπαιρναν τα λεφτά τους πίσω αν θα μας δάνειζαν. Η προσκόλληση του μεγάλου φαβορί για την Προεδρία της Δημοκρατίας [του Νικουθκιού] στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η παράλληλη εχθρότητα με την οποία εκφραζόταν για τη Ρωσσία, προφανώς δεν ενέπνεε ασφάλεια στους ρώσσους καπιταλίστες. Τώρα γιατί έτρεξε τις προάλλες και πήγε άρον - άρον στην Ρωσσία. Μάλλον γιατί οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ούτε και ο κόσμος του “Συναγερμού” εμπιστεύεται πια την Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι η γεωπολιτική υπαγορεύει κι άλλες κινήσεις, δεδομένα που δεν μπορούν να παραβλέψουν…
Αυτά…