«Η στάση των Κομμουνιστικών Κομμάτων απέναντι στην καπιταλιστική κρίση: Ενσωμάτωση ή ρήξη;"

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 2012

Ξεκίνησαν χτες και ολοκληρώνονται σήμερα οι εργασίες στις Βρυξέλλες, με τη συμμετοχή 36 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων της Ευρώπης

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ

(Της απεσταλμένης μας Βάσως ΝΙΕΡΡΗ).--

Με την εισήγηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, άρχισαν χτες και ολοκληρώνονται σήμερα στις Βρυξέλλες, στο κτίριο του Ευρωκοινοβουλίου, οι εργασίες της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Συνάντησης 2012, που διοργανώνεται με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, με τη συμμετοχή 36 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων από χώρες της Ευρώπης.

Το θέμα που απασχολεί τις εργασίες της Συνάντησης είναι: «Η στάση των Κομμουνιστικών Κομμάτων απέναντι στην καπιταλιστική κρίση: Ενσωμάτωση ή ρήξη; Η αυταπάτη της φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού και η πάλη των κομμουνιστών για τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, το σοσιαλισμό».

Εκ μέρους του ΚΚΕ στη Συνάντηση παίρνουν ακόμα μέρος οι Γ. Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, Ελ. Βαγενάς, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων, Κ. Παπαδάκης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και Γ. Τούσσας, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.

***

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην εισήγησή της αναφέρθηκε διεξοδικά στην καπιταλιστική κρίση, τονίζοντας ότι τα βάρβαρα μέτρα που παίρνονται σε όλες τις χώρες όπου αυτή ξέσπασε, είχαν την ίδια κατεύθυνση και τον ίδιο στόχο: «Να κάνουν πάμφθηνη την εργατική δύναμη, να ανοίξουν νέους δρόμους κερδοφορίας και κατά την περίοδο της κρίσης και κυρίως μετά την αναμενόμενη αναιμική και λίγο - πολύ βραχύχρονη ανάκαμψη».

Συμπλήρωσε πως για το ΚΚΕ, το εργατικό κίνημα, τα Κομμουνιστικά Κόμματα παντού, πρέπει να δώσουν ταυτόχρονα τη μάχη για να ξεκαθαρίζει στους λαούς ο χαρακτήρας της κρίσης, μαζί με τον αγώνα για να συγκρατηθεί ο κατήφορος, για φιλολαϊκή διέξοδο.

Απάντησε στις διαδεδομένες θεωρίες που συνδέουν την κρίση με το χρέος και το έλλειμμα, τονίζοντας πως δεν έχουμε μια νέου τύπου κρίση και πως το ΚΚΕ απ' την πρώτη στιγμή ξεκαθάρισε πως πρόκειται για κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, που η ρίζα της βρίσκεται στη σχέση εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης από το κεφάλαιο, στη σφαίρα δηλαδή της καπιταλιστικής παραγωγής. Ως αδιάψευστο μάρτυρα επικαλέστηκε τη συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγής τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στην ΕΕ, την πτωτική πορεία και σε χώρες που δεν έχουν ακόμα βρεθεί στον κύκλο της κρίσης.

Η Αλ. Παπαρήγα επισήμανε το ενιαίο της επίθεσης που δέχονται οι λαοί σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες και παρέθεσε τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ πως η κρίση θα ξεσπάσει και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης, καθώς εμφανίζει ήδη σημάδια «κόπωσης» η Γερμανία, ενώ ανάλογα σημάδια διαφαίνονται και στην Κίνα. Οπως είπε, οι όποιες ιδιομορφίες στην εκδήλωσή της ή στην ένταση και τη διάρκεια από χώρα σε χώρα, δεν καθορίζουν ούτε το χαρακτήρα της κρίσης, ούτε, πολύ περισσότερο, μπορούν να επηρεάσουν τη στρατηγική και την τακτική του ΚΚ.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας της τόνισε και τον κίνδυνο εκδήλωσης ιμπεριαλιστικού πολέμου καθώς, όπως είπε, «κρίση και ιμπεριαλιστικός πόλεμος - ιμπεριαλιστική ειρήνη είναι αλληλένδετα και έτσι πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε ιδιαίτερα εμείς στην Ελλάδα που είμαστε σε μια φλεγόμενη περιοχή».

Σε ό,τι αφορά στο κρίσιμο ζήτημα της τακτικής και στρατηγικής των ΚΚ, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε πως η ίδια η κρίση δείχνει ότι η αστική πολιτική διαχείρισης έχει νέες δυσκολίες σε σχέση με πριν να χειριστεί την έξοδο, να περάσει σε νέο κύκλο διευρυμένης καπιταλιστικής αναπαραγωγής, να βάλει έστω ένα φρένο στη μαζική απόλυτη και σχετική εξαθλίωση, να κάνει έστω κάποιους ελιγμούς.

Αναφερόμενη στις δύο βασικές μορφές διαχείρισης, την επεκτατική και την περιοριστική, σημείωσε πως η σχετική διαμάχη που εμφανίζεται οξυμένη στην Ευρώπη δεν αφορά στους λαούς, ούτε συντελείται ανάμεσα σε μια συντηρητική και μια προοδευτική αριστερή πολιτική όπως, π.χ., προβάλλει το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Αλλά η υπεράσπιση της μιας ή της άλλης μορφής διαχείρισης γίνεται με κριτήριο τα συμφέροντα της αστικής τάξης κάθε κράτους - μέλους, τι συμμαχίες θέλει να κάνει στα πλαίσια του ανταγωνισμού. Και υπογράμμισε: «Το εργατικό - λαϊκό κίνημα δεν πρέπει να πάρει το μέρος του ενός ανταγωνιστή εναντίον του άλλου, θα χάσει τα πάντα».

Συμμαχία με αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό

Για την κατάσταση που επικρατεί στο κίνημα στην Ελλάδα, σημείωσε πως η κρίση δεν οδηγεί αυτόματα στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, της οργάνωσης, στην ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης και πως είναι πιθανές και οι δύο εξελίξεις, ή το κίνημα να ηττηθεί προσωρινά, ή να περάσει στην επίθεση, να ωριμάσει η αναγκαιότητα ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος.

Οπως είπε, στην Ελλάδα έγιναν αγώνες, αλλά τα μέτρα δεν αναχαιτίστηκαν, ωστόσο προκλήθηκαν τριγμοί στο αστικό πολιτικό σύστημα, ακύρωσαν οι αγώνες τη δυνατότητα να υπηρετείται το σύστημα με την εναλλαγή μονοκομματικών κυβερνήσεων, δίχως αυτοί οι τριγμοί να μετατραπούν σε βαθιές ρωγμές, καθώς επικράτησαν οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει αριστερή, δηλαδή ρεφορμιστική οπορτουνιστική εναλλακτική κυβερνητική λύση.

«Εγινε καθαρό ότι το αστικό πολιτικό σύστημα έχει κι άλλα χαρτιά στα χέρια του»,σημείωσε και πρόσθεσε ακολούθως πως ετοιμάζεται ένα νέο πολιτικό σκηνικό, μεταβατικό ή και περισσότερο μόνιμο, προκειμένου να αναχαιτισθεί η ριζοσπαστικοποίηση, να τσακιστεί το κίνημα πριν ανακάμψει μαζικά, να χτυπηθεί με κάθε τρόπο το ΚΚΕ.

Μιλώντας για την τακτική και τη στρατηγική του ΚΚΕ, τόνισε ότι στις σημερινές συνθήκες θέτει μπροστά στο λαό τη γραμμή αντεπίθεσης, που έχει αφετηρία την πάλη για την αναχαίτιση των μέτρων, τη διεκδίκηση μέτρων ανακούφισης, αλλά και τη διέξοδο, με πάλη για την εργατική - λαϊκή εξουσία.

«Η πολιτική συμμαχία που εμείς προτείνουμε στο λαό αφορά στη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, που έχει σαφή αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό, που βεβαίως από τη φύση του ο προσανατολισμός είναι αντικαπιταλιστικός, αφού ο καπιταλισμός έχει εξελιχθεί σε μονοπωλιακό. Στις δοσμένες συνθήκες η λαϊκή συμμαχία οργανώνει και συντονίζει την αντίσταση, την πάλη για την επιβίωση, κατευθύνεται στη ρήξη με τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στην ανατροπή του καπιταλισμού, στην εργατική - λαϊκή εξουσία», υπογράμμισε.

Τόνισε ακόμη ότι το ΚΚΕ θέτει στο λαό ανοιχτά την ανάγκη να διεκδικήσει τη μονομερή διαγραφή του χρέους, δηλαδή να μην το αναγνωρίσει, να διεκδικήσει την αποδέσμευση απ' την ΕΕ. Εξηγεί στο λαό τους λόγους για τους οποίους αυτά τα δύο συνεπάγονται τη διεκδίκηση της λαϊκής εξουσίας, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, σχεδιασμένη ανάπτυξη που αξιοποιεί όλες τις υπαρκτές αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, την έξοδο από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις συμφωνίες ιμπεριαλιστικής ειρήνης, την έξοδο από το ΝΑΤΟ, τη διεκδίκηση διεθνών οικονομικών σχέσεων αμοιβαία επωφελών.

Οπως σημείωσε, «αντιπαραθέτουμε το δρόμο φιλολαϊκής ανάπτυξης απέναντι στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Αποκαλύπτουμε το περιεχόμενο της παραγωγικής ανασυγκρότησης που προωθούν όλα τα αστικά κόμματα, και ο ΣΥΡΙΖΑ, που κινείται μέσα στις προδιαγραφές της ΕΕ. Ανάπτυξη που επιχειρεί να μετατρέψει την Ελλάδα σε κόμβο μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων, που οδηγεί στη συνεκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων στο Αιγαίο, στο Ιόνιο, στη Νότια Κρήτη με συμφωνίες μονοπωλίων».

Να συνειδητοποιηθεί ο χαρακτήρας της κρίσης

Καταλήγοντας η Αλ. Παπαρήγα επισήμανε πως δεν πατάει στην αντικειμενική πραγματικότητα, από τη σκοπιά της σχέσης οικονομίας και πολιτικής, η διαμόρφωση ενός προγράμματος μίνιμουμ, καθώς η διέξοδος από την κρίση υπέρ του λαού είναι ζήτημα στρατηγικής. Ως κρίσιμες προϋποθέσεις για να δρομολογηθούν φιλολαϊκές εξελίξεις ανέφερε:

Πρώτη, τη συνειδητοποίηση του είδους της κρίσης που ζούμε, δηλαδή του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ενσωμάτωσης στην ΕΕ, δηλαδή της σημασίας που έχει η πάλη κατά των μονοπωλίων και της εξουσίας τους. Δεύτερη, την οργάνωση των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς, στον κλάδο, στο χώρο κατοικίας.

Τρίτη, την ενίσχυση, θωράκιση της λαϊκής συμμαχίας ανάμεσα στην εργατική τάξη και τις κοινωνικές δυνάμεις που έχουν συμφέρον να αντιπαλέψουν τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους διαφορές, με ανεβασμένη συμμετοχή γυναικών και νεολαίας που ανήκουν στην παραπάνω ταξική διαστρωμάτωση. «Το κίνημα πρέπει να κατευθύνεται στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων», σημείωσε χαρακτηριστικά η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Τέλος, με αφορμή τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις στην Ελλάδα, σημείωσε πως αν και το ΚΚΕ είχε εκλογικές απώλειες, εκτιμά ότι οι απώλειες για το λαό θα ήταν πολύ περισσότερες και μάλιστα μη αναστρέψιμες αν αποφάσιζε να στηρίξει κυβέρνηση διαχείρισης, αποδεχόμενο την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ και την εξουσία των μονοπωλίων στο πεδίο της οικονομίας. Μεταξύ άλλων, υπογράμμισε για το συγκεκριμένο θέμα:

«Η κυβερνώσα αριστερά δεν πρόκειται να αλλάξει τη γενική γραμμή πλεύσης, ούτε να πλήξει το σάπιο πολιτικό σύστημα. Καμία κυβέρνηση, όπως κι αν λέγεται, αριστερή, κομμουνιστική, ακόμα και επαναστατική, δε θα σεβαστεί τις διακηρύξεις της, αν τα μέσα παραγωγής και ο πλούτος είναι στα χέρια των μονοπωλίων, αν δηλαδή ο λαός είναι μακριά από την ιδιοκτησία και την εξουσία (...) Οσο ισχυρό και να είναι ένα ΚΚ εκλογικά, πολιτικά από κυβερνητικές θέσεις, στα πλαίσια του αστικού συστήματος, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην ενσωμάτωση (...)

Ακόμα περισσότερο σήμερα η πορεία των εξελίξεων σε εθνικό επίπεδο καθορίζεται και από το διεθνή και περιφερειακό συσχετισμό δυνάμεων, αλλά και από τη δυναμική και την επαναστατική γραμμή του εργατικού, του κομμουνιστικού κινήματος. Κάθε επιτυχία σε μια χώρα σηματοδοτεί επίδραση και εξελίξεις και στις άλλες ευρωπαϊκές, κάθε γλίστρημα προς το συμβιβασμό και την υποχώρηση φέρνει σε δύσκολη θέση τα κινήματα ενός μεγαλύτερου κύκλου χωρών.

Οι εξελίξεις κρίνονται βεβαίως στο πεδίο των αγώνων και της κοινωνικής συμμαχίας, σήμερα όμως απαιτούν ένταση της ιδεολογικής πάλης με τις κυρίαρχες αστικές, ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές αντιλήψεις. Δίχως μια τέτοια διαπάλη στο ιδεολογικό πεδίο, δύσκολα οι λαϊκές μάζες θα προσανατολίζονται τόσο στη διεκδίκηση μέτρων ανακούφισης όσο και στη ματαίωση χειρότερων μέτρων, στην ανατροπή τους. Δίχως τον ιδεολογικό αγώνα μέσα στο κίνημα, οι αγώνες ακόμα και αν αποκτούν μαζικότητα δε θα αποκτούν οργάνωση και εύστοχο πολιτικό προσανατολισμό».

Τα κόμματα που συμμετέχουν στη συνάντηση στις Βρυξέλλες, είναι τα εξής:

• Εργατικό Κόμμα Βελγίου
• Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας και Μοραβίας
• Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας
• Κομμουνιστές - Γαλλία
• Πόλος για την Κομμουνιστική Αναγέννηση Γαλλίας
• Ενωση Επαναστατών Κομμουνιστών Γαλλίας
• Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα
• Ενοποιημένο Κομμουνιστικό Κόμμα Γεωργίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα στη Δανία
• Κομμουνιστικό Κόμμα Δανίας
• Κόμμα Εργασίας Ελβετίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
• ΑΚΕΛ, Κύπρος
• Κομμουνιστές Λαϊκή Αριστερά - Κομμουνιστικό Κόμμα - Ιταλίας
• Κόμμα Ιταλών Κομμουνιστών
• Κομμουνιστικό Κόμμα Ιρλανδίας
• Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας
• Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα Εργαζομένων Λευκορωσίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα Λουξεμβούργου
• Κομμουνιστικό Κόμμα Νορβηγίας
• Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Ολλανδίας
• Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα
• Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ενωσης, Ρωσία
• Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα Σλοβακίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα Σουηδίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας
• Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ουγγαρίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας
• Ενωση Κομμουνιστών της Ουκρανίας
• Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Φινλανδίας για την Ειρήνη και το Σοσιαλισμό
• Κομμουνιστικό Κόμμα Φινλανδίας

Ριζοσπάστης

2/10/2012