Έχει όμως σχέση με την εθελούσια αποδοχή από τους λαούς του μονοδρόμου "της βοήθειας", η οποία παντού κρίθηκε από τις πολιτικές ηγεσίες ως αναγκαία και αναπόφευκτη. Τα επιχειρήματα δε, ήταν επίσης παντού τα ίδια: η σοβαρότητα, η συναίνεση, η αγάπη για την πατρίδα, οι θυσίες του Ρουμανικού, Ουγγρικού, Ελληνικού, Κυπριακού κ.λ.π λαού για το καλό της χώρας, ο εγκλωβισμός των εργαζομένων στην αγάπη για τις αλυσίδες τους, η αντιστροφή των όρων, το ψέμμα πως οι λαοί θα σώσουν τον τόπο τους, το ψέμμα πως όποιος δεν συναινεί σε αυτή την υποδούλωση είναι με τον άλφα ή βήτα τρόπο εχθρός, η αισχρότητα πως μπορεί να είναι και εχθρός των εργαζομένων !!! και ένας διεθνής εμπαιγμός κατά των λαών με τη συμβολή των πολιτικών κομμάτων της κάθε χώρας με ελάχιστες εξαιρέσεις κάθε φορά.
Σε καμιά περίπτωση δεν είδαμε την αποδοχή εκ μέρους μιας κυβέρνησης πως είναι δέσμια και αδύναμη απέναντι σε αυτό το σύστημα, παρά μόνο προσπάθεια παραγωγής τοπικής υπεραξίας υπέρ τάχα του λαού.
Τα στάδια δε της διαχείρισης της δυσφορίας και της δυσαρέσκιας του κόσμου, είναι επίσης "διεθνοποιημένα", αρχίζοντας από την αντιστροφή και πάλι της ερώτησης ( α λα Ε. Βενιζέλος : μη λέτε πως δεν θέλετε τα μέτρα, έχετε κάποια άλλη πρόταση ή απλά είστε υπέρ της χρεωκοπίας της χώρας)...όχι δεν έχουν οι λαοί άλλη πρόταση απέναντι σε ένα ευρωπαϊκα μαγειρεμένο εμπαιγμό, όπου οι εθνικές πολιτικές ηγεσίες επαναλαμβάνουν εμφαντικά την ίδια "διεθνή" κοροϊδία, κάθε φορά σε άλλο εθνικό έδαφος για το αναπόφευκτο της καταστροφής...φροντίζετε εσείς κάθε μέρα γι αυτό.
Μόνο "σταματήστε την κοροϊδία" για την εθνική, κυπριακή μας υπερηφάνεια, για την ανάγκη εθνικών κυβερνήσεων, για τις υπογραφές που όλα μαζί τα κόμματα στην τελική θα βάλετε. Για ποιό λόγο; Είδαμε πως παντού οι λαοί είναι πολύ εύκολα διαχειρίσιμοι, παντού τα μέτρα περνάνε και παντού ο λαός αναλώνεται σε ρητορίες, πορείες, διαμαρτυρίες, συλλήψεις και ξύλο από τα κράτη του, και η κερδοφορία του κεφαλαίου εξυπηρετείτε.
Μένει να δούμε ποιός θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα της ΟΕΛΜΕΚ για γενική απεργία...πού καταντήσαμε....
Ρουμανία: Zήτησε τη βοήθεια του ΔΝΤ τον Μάρτιο του 2009. Χορηγήθηκε δάνειο ύψους 12,9 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση της χώρας προέβη σε 137.000 απολύσεις στο Δημόσιο, μείωσε τις συντάξεις και τους μισθούς και αύξησε τους φόρους. Το 2009 το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά 7,1%.
Ουγγαρία: Προσέφυγε στο ΔΝΤ στα τέλη του 2008. Της χορηγήθηκε δάνειο ύψους 12,5 δισ. ευρώ. Η ουγγρική κυβέρνηση προχώρησε στην κατάργηση του 13ου μισθού, της 13ης σύνταξης και στην περικοπή κατά 20%- 30% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων. Το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε το 2009 κατά 6,3%.
Λετονία: Το ΔΝΤ χορήγησε δάνειο ύψους 1,7 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση της χώρας προχώρησε σε μείωση κατά 30% των μισθών του δημοσίου, σε περικοπή δαπανών κατά 4,5%, σε πάγωμα συντάξεων και αύξηση του ΦΠΑ. Το 2009 η ανεργία στη χώρα εκτινάχθηκε στο 16,6%.
Αργεντινή: Στην Αργεντινή το ΔΝΤ χορήγησε δάνεια ύψους 7,2 δισ. δολαρίων το 1999 και 39,7 δισ. δολαρίων το 2000. Τον Δεκέμβριο του 2001 η κυβέρνηση της Αργεντινής ανακοίνωσε νέα μέτρα όπως μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων κατά 20% και πάγωμα των καταθέσεων. Η ανεργία της χώρας εκτοξεύθηκε στα ύψη, φτάνοντας έως και το 40% .
Το 48% του πληθυσμού έμεινε εκτός ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και άρα χωρίς φάρμακα λόγω των πολιτικών που επιβλήθηκαν. Τα μέτρα προκάλεσαν κοινωνική αναταραχή και ακολούθησε παραίτηση της κυβέρνησης. Η νέα κυβέρνηση που ανέλαβε την εξουσία κήρυξε πτώχευση.
Μεξικό: Το Μεξικό ζήτησε τη βοήθεια του ΔΝΤ το 1995. Χορηγήθηκε δάνειο ύψους 30 δισ. δολαρίων. Μετά τα νέα μέτρα που επιβλήθηκαν στη χώρα, οι πολίτες που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας ξεπέρασαν το 50% και ο κατώτατος μισθός μειώθηκε κατά 20%.
Βραζιλία: Το δάνειο 41 δισεκατομμύρια δολάρια υπό την προϋπόθεση της περικοπής των κυβερνητικών δαπανών κατά 28 δις (με απόλυση δημοσίων υπαλλήλων και ιδιωτικοποιήσεις). Αποτέλεσμα ήταν να ανεβούν τα καταναλωτικά δάνεια κατά 250% και να υπάρχουν μαζικές πτωχεύσεις επιχειρήσεων και τραπεζών. Η ανεργία ξεπέρασε το 17%.
Ινδονησία: Η επιβολή των πολιτικών του ΔΝΤ εκεί οδήγησε σε πτώση του παραγόμενου πλούτου κατά 45%. Αποτέλεσμα: Βίαιη κοινωνική εξέγερση με εκατοντάδες νεκρούς.
Τουρκία: Πήρε δάνειο των 20,4 δις ευρώ μείωσε τους μισθούς κατά 20% και αύξησε κατακόρυφα τα επιτόκια.
Ελλάδα: Πήρε από το 2010 μέχρι σήμερα 145 δις ευρώ. Μείωση κατώτατου μισθού σε όλους 25% και 32% στους νεοεισερχόμενους μέχρι 25 ετών! Αύξηση ΦΠΑ μέχρι 25%. Αύξηση των εισιτηρίων στις συγκοινωνίες κατά 25%. Κατάργηση 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης. Περικοπές συντάξεων, επιδομάτων, δαπανών υγείας και παιδείας. 150 χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο θα γίνουν μέχρι το 2015. Η ανεργία ήδη ξεπέρασε το 25%. Αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες κατά 40%, 3 χιλιάδες μόνο από το 2009 μέχρι σήμερα.
πηγή για τα στοιχεία : Αντάρτες
Χωρίς επιστροφή θα πρέπει να θεωρείται η ρότα προς το μνημόνιο και τη συμφωνία με την τρόικα που έχει χαράξει η κυβέρνηση της Κύπρου.
Το βράδυ της Δευτέρας 22 Οκτωβρίου ανακοινώθηκε διά του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι έκλεισε ο κύκλος των διαβουλεύσεων του προέδρου Δημήτρη Χριστόφια με κόμματα, φορείς και κοινωνικούς εταίρους και ότι διαμορφώθηκαν οι αντιπροτάσεις της κυβέρνησης προς την τρόικα, ανεστάλησαν και το μόνο που αναμένεται πλέον είναι η κάθοδος των εκπροσώπων των δανειστών στο νησί προκειμένου να ξεκινήσει ο τελικός γύρος διαπραγματεύσεων που θα καταλήξει σε συμφωνία και υπογραφή μνημονίου για τη χορήγηση δανείου ύψους 11 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Ο Στέφανος Στεφάνου εκτίμησε μάλιστα ότι ο χρόνος για τις διαπραγματεύσεις είναι επαρκής ώστε να παρουσιαστεί η τελική συμφωνία στο Γιούρογκρουπ της 12ης Νοεμβρίου.
Τόσο το ΑΚΕΛ όσο και ο πρόεδρος Δ. Χριστόφιας βρίσκονται σε εξαιρετικά δεινή θέση καθώς ήδη έχουν ανακοινωθεί αυστηρά πακέτα λιτότητας με τελευταίο αυτό που εξαγγέλθηκε στις 18 Οκτωβρίου, ενώ το μεγαλύτερο αγκάθι ακούει στο όνομα «εργασιακά» στα οποία η τρόικα απαιτεί, όπως και στην Ελλάδα, την ουσιαστική κατεδάφιση εργασιακών σχέσεων και κοινωνικής ασφάλισης.
Σε αυτό το πλαίσιο και αντιλαμβανόμενος ότι ο κλοιός σφίγγει απελπιστικά, οι δανειστές πιέζουν αφόρητα αλλά και ότι το ΑΚΕΛ είναι πολύ πιθανό να βρεθεί στα πρόθυρα της συντριβής και της διάλυσης στις επικείμενες εκλογές του Φεβρουαρίου, ο Δ. Χριστόφιας επιχείρησε να κατευνάσει τουλάχιστον τις αντιδράσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Έτσι στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, ο πρόεδρος της Κύπρου ανέλαβε δεσμεύσεις οι οποίες αφορούν κομβικά ζητήματα όπως η διατήρηση της ΑΤΑ και του 13ου μισθού, η διατήρηση του συνταξιοδοτικού ως έχει, η μη απόλυση ωρομισθίων και συμβασιούχων δημοσίων υπαλλήλων αορίστου χρόνου, ενώ όπως ειπώθηκε δεν τέθηκε θέμα φορολόγησης των εφάπαξ.
Κατέστησε σαφές ωστόσο ο Δ. Χριστόφιας ότι εν μπορεί να γίνει τίποτα για τις ήδη εξαγγελθείσες περικοπές στους μισθούς οι οποίες είναι κλιμακωτές και ξεκινούν από 6,5% για να καταλήξουν στο 12,5^. Με δεδομένο ότι από την έναρξη της συζήτησης περί μνημονίου στην Κύπρο συνεχώς εξαγγέλλονται μέτρα και περικοπές που θα είναι τα τελευταία, ίσως κάτι σας θυμίζει αυτό, οι πραγματικές απώλειες υπολογίζονται για τους μισθωτούς σε 17% – 20%. Με αυτό το δεδομένο τα συνδικάτα απείλησαν πως σε περίπτωση αθέτησης των δεσμεύσεων θα ξεκινήσουν κινητοποιήσεις, ενώ τρείς από τις τέσσερις συνδικαλιστικές ενώσεις ζήτησαν δεσμεύσεις ότι δεν θα υπογραφεί δεύτερο ή και τρίτο μνημόνιο!
Οι χειρισμοί του ΑΚΕΛ βεβαίως υπογραμμίζουν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τα αδιέξοδα και τις αυταπάτες της «αριστερής διαχείρισης» εντός του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, όταν μάλιστα το πρόβλημα της Κύπρου δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από το χρέος των ιδιωτικών τραπεζών!
Έτσι σε μια χώρα της ευρωζώνης με μόλις 4,5% δημοσιονομικό έλλειμμά και χρέος 18% επί του ΑΕΠ, είναι προ των πυλών για επέλαση ο νεοφιλελεύθερος οδοστρωτήρας. Το μνημόνιο δανειοδότησης δε, θα σημάνει την ουσιαστική καταστροφή της κυπριακής οικονομίας καθώς τα 11 δις. Του δανείου, εκ των οποίων τα πέντε θα κατευθυνθούν στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αντιστοιχούν στο 62% του κυπριακού ΑΕΠ. Για να έχει κανείς μέτρο σύγκρισης τα 110 δις. του πρώτου μνημονίου που έλαβε η Ελλάδα αντιστοιχούσαν στο 48% του ΑΕΠ.
Το ΑΚΕΛ επωμίζεται τις στρεβλώσεις και τις αγκυλώσεις της ελεύθερης αγοράς και με την υπογραφή, εκτός απροόπτου, του μνημονίου είναι ουσιαστικά σίγουρο ότι υπογράφει και την πολιτική του καταδίκη. Εξ ου και ο υποψήφιός του για το θώκο του προέδρου Σταύρος Μαλάς καταποντίζεται δημοκοπικά αφήνοντας ορθάνοικτο το δρόμο για σαρωτική επικράτηση του Νίκου Αναστασιάδη του ΔΗΣΥ…
Πηγή : ΠΡΙΝ / Αντάρτες
Είναι εις γνώσιν του ιστολογίου (sic) πως η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω για τις θέσεις του ΑΚΕΛ, τόσο από διάφορες δηλώσεις, οσο και από ένα κομμάτι της ανεξάρτητης πληροφόρησης μέσω των μπλογκς,και η οποία διεκδικεί το ρόλο του αντιπροσώπου του ακελ, δεν είναι αληθής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο ακελ, δεν υπάρχει ούτε μια άποψη ούτε μια γραμμή για τα τεκταινόμενα.
Ως εκ τούτου, δεν θα γίνει αποδεκτή η παραπλανητική εικόνα, πως όποιος θεωρεί το μνημόνιο αναπόφευκτο είναι ακελικός και όποιος δεν το θεωρεί αναπόφευκτο είναι αντι-ακελικός.
Δεν θα γίνει επίσης αποδεκτή η ιδιοκτησιακή μεταχείριση της πραγματικής εικόνας προς όφελος καμιάς συγκεκριμένης τάσης.
Αυτο (το σχολιο) παει και για μας?
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι βέβαια. Δεν εχει καμια σχέση με σας αυτό το σχόλιο.
Διαγραφή