διαβάζω στον 902 την πιο κάτω είδηση.
Γράφει: Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στις 21/12, με πρωτοβουλία της Ρωσίας ενέκρινε ψήφισμα κατά της ηρωοποίησης του ναζισμού.
Γράφει: Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στις 21/12, με πρωτοβουλία της Ρωσίας ενέκρινε ψήφισμα κατά της ηρωοποίησης του ναζισμού.
Υπέρ του ψηφίσματος ψήφισαν 130 χώρες, κατά – 3 τρεις χώρες (οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και το Παλάου), ενώ 54 χώρες (μεταξύ αυτών οι χώρες της ΕΕ) απείχαν από την ψηφοφορία.
"ενώ 54 χώρες (μεταξύ αυτών οι χώρες της ΕΕ)"
Ρωτώ και αυτό είναι το τελευταίο, τελειωτικό και έσχατο μου ερώτημα προς την κυπριακή κυβέρνηση. Τήρησε ΑΠΟΧΗ; Τήρησε αποχή από ένα ψήφισμα που αφορά την ηρωοποίηση του ναζισμού καθώς και την στοχευμένη από την ε.ε ταύτιση του ναζισμού με τον κομμουνισμό;
Θέλω απάντηση. Εάν το άρθρο είναι ακριβές, παρακαλούνται οι "σύντροφοι" ακελικοί, για αποφυγή τραυματισμών στο πάρκινγκ του πολυκαταστήματος ξεπουλημάτων του ακελ/αριστερά/νέες δυνάμεις να κατεβάσουν δια παντός τα ρολά για να μην γίνονται άλλο δημόσιο θέαμα στα μάτια αθώων ανθρώπων.
Θέλω απάντηση. Μετά δεν έχω άλλες ερωτήσεις.
η είδηση αναλυτικά:
Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στις 21/12, με πρωτοβουλία της Ρωσίας ενέκρινε ψήφισμα κατά της ηρωοποίησης του ναζισμού.
Υπέρ του ψηφίσματος ψήφισαν 130 χώρες, κατά – 3 τρεις χώρες (οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και το Παλάου), ενώ 54 χώρες (μεταξύ αυτών οι χώρες της ΕΕ) απείχαν από την ψηφοφορία.
Αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά, ότι ο φασισμός είναι παιδί του συστήματος, του καπιταλισμού, καθώς και το ποιοι είναι αυτοί "που κάνουν πλάτες" στους φασίστες και τους πολιτικούς απογόνους τους.
Στο έγγραφο εκφράζονται, μεταξύ άλλων, σοβαρές ανησυχίες για την άνοδο των εξτρεμιστικών κινημάτων και κομμάτων που προπαγανδίζουν τον ρατσισμό, την ξενοφοβία και τον εθνοκεντρισμό και προωθούν την ιδεολογία του φασισμού.
Τονίζεται ότι η ανέγερση μνημείων προς τιμήν των ανδρών των SS, οι παρελάσεις τους και άλλες σχετικές ενέργειες προσβάλουν τη μνήμη των αμέτρητων θυμάτων του φασισμού, κι έχουν αρνητικό αντίκτυπο στη νέα γενιά, ενώ είναι απολύτως ασυμβίβαστες με τις υποχρεώσεις των κρατών μελών του ΟΗΕ. Επιπλέον, το έγγραφο εκφράζει την ανησυχία του για επαναλαμβανόμενες προσπάθειες βεβήλωσης και καταστροφής μνημείων που έχουν ανεγερθεί στη μνήμη εκείνων που πολέμησαν ενάντια στο ναζισμό κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Μετά την έγκριση του σχετικού ψηφίσματος το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας εξέφρασε τη λύπη του για το γεγονός ότι οι ΗΠΑ και ο Καναδάς καταψήφισαν το σχετικό ψήφισμα ενώ οι αντιπροσωπείες των κρατών – μελών της ΕΕ απείχαν από την ψηφοφορία.
Στην πραγματικότητα όμως, δεν θα μπορούσαμε να έχουμε μια άλλη στάση από τους πολιτικούς εκπρόσωπους του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Η ΕΕ στηρίζει την αναβίωση του ναζισμού στις χώρες της Βαλτικής και πολλές άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Τέτοια παραδείγματα διαστρέβλωσης της Ιστορίας και αντικομμουνιστικής προπαγάνδας έχουμε και στη χώρα μας. Σε άλλες χώρες, αστικές κυβερνήσεις, με την πλήρη στήριξη της ΕΕ, έχουν θέσει τα Κομμουνιστικά Κόμματα στην παρανομία (Βαλτικές χώρες) ή λαμβάνουν μέτρα για απαγόρευση της δράσης τους και των συμβόλων τους (Πολωνία, Τσεχία, Ουγγαρία). Την ίδια ώρα η ΕΕ πρωτοστατεί στην καμπάνια της απαράδεκτης ταύτισης του ναζισμού με τον κομμουνισμό.
Φυσικά και η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία, που παίρνει την πρωτοβουλία της καταδίκης της ηρωοποίησης του ναζισμού, έχει τις σκοπιμότητές της και κυρίως προσπαθεί να καπηλευθεί τα αντιφασιστικά αισθήματα των λαών της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, που διατηρούν στη μνήμη τους την τεράστια προσφορά της σοσιαλιστικής πατρίδας στη συντριβή του φασιστικού τέρατος. Από την άλλη και η ίδια προσπαθεί να «πατήσει και στην άλλη βάρκα». Έτσι π.χ. έχει αποδεχτεί τη ναζιστική προπαγάνδα του Γκέμπελς για τη δολοφονία στο Κατίν, ενώ κι η σημερινή ρωσική τρικολόρε σημαία δεν είναι άλλη απ’ αυτή που είχε χρησιμοποιήσει κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου το λεγόμενο «Ρωσικό απελευθερωτικό κίνημα», το οποίο υπό τον προδότη στρατηγό Βλάσοφ πολέμησε στο πλευρό των ναζί, για την … «απελευθέρωση» της Ρωσίας από τους μπολσεβίκους.
Sorry, έχω άσχημα νέα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρακτικά ψηφοφορίας:
Vote on Glorification of Nazism
The draft resolution on glorification of Nazism: inadmissibility of certain practices that contribute to contemporary forms of racism (document A/67/455) was adopted by a recorded vote of 129 in favour to 3 against, with 54 abstentions, as follows:
In favour: Afghanistan, Algeria, Angola, Antigua and Barbuda, Argentina, Armenia, Azerbaijan, Bahamas, Bahrain, Bangladesh, Barbados, Belarus, Belize, Benin, Bhutan, Bolivia, Botswana, Brazil, Brunei Darussalam, Burundi, Cambodia, Cameroon, Cape Verde, Central African Republic, Chad, Chile, China, Colombia, Comoros, Congo, Costa Rica, Côte d’Ivoire, Cuba, Democratic People’s Republic of Korea, Democratic Republic of the Congo, Djibouti, Dominica, Dominican Republic, Ecuador, Egypt, El Salvador, Equatorial Guinea, Eritrea, Ethiopia, Gabon, Gambia, Grenada, Guatemala, Guinea, Guinea-Bissau, Guyana, Haiti, Honduras, India, Indonesia, Iran, Iraq, Israel, Jamaica, Jordan, Kazakhstan, Kenya, Kuwait, Kyrgyzstan, Lao People’s Democratic Republic, Lebanon, Liberia, Libya, Madagascar, Malaysia, Maldives, Mauritania, Mauritius, Mexico, Mongolia, Morocco, Mozambique, Myanmar, Namibia, Nepal, Nicaragua, Niger, Nigeria, Oman, Pakistan, Papua New Guinea, Paraguay, Peru, Philippines, Qatar, Russian Federation, Rwanda, Saint Kitts and Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent and the Grenadines, Saudi Arabia, Senegal, Serbia, Seychelles, Sierra Leone, Singapore, Solomon Islands, Somalia, South Africa, Sri Lanka, Sudan, Suriname, Swaziland, Syria, Tajikistan, Thailand, Timor-Leste, Togo, Trinidad and Tobago, Tunisia, Turkey, Turkmenistan, Tuvalu, Uganda, United Arab Emirates, United Republic of Tanzania, Uruguay, Uzbekistan, Vanuatu, Venezuela, Viet Nam, Yemen, Zambia, Zimbabwe.
Against: Canada, Palau, United States.
Abstain: Albania, Andorra, Australia, Austria, Belgium, Bosnia and Herzegovina, Bulgaria, Burkina Faso, Croatia, CYPRUS, Czech Republic, Denmark, Estonia, Fiji, Finland, France, Georgia, Germany, Greece, Hungary, Iceland, Ireland, Italy, Japan, Latvia, Lesotho, Liechtenstein, Lithuania, Luxembourg, Mali, Malta, Monaco, Montenegro, Netherlands, New Zealand, Norway, Panama, Poland, Portugal, Republic of Korea, Republic of Moldova, Romania, Samoa, San Marino, Slovakia, Slovenia, South Sudan, Spain, Sweden, Switzerland, The former Yugoslav Republic of Macedonia, Tonga, Ukraine, United Kingdom.
Absent: Ghana, Kiribati, Malawi, Marshall Islands, Micronesia (Federated States of), Nauru, Sao Tome and Principe.
http://www.un.org/News/Press/docs/2012/ga11331.doc.htm
ευχαριστώ. βρήκα κι εγώ αυτό. αναφέρει μάλιστα πως η Κύπρος είχε την τιμή να τοποθετηθεί εκ μέρους της ε.ε
Διαγραφήhttp://www.un.org/News/Press/docs//2012/gashc4061.doc.htm
DIS,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το θέμα που θέτεις [και μάλιστα με ύφος πολύ έντονα επιθετικό – διερωτούμαι γιατί να σε απασχολεί, μια και «το ΑΚΕΛ δεν είναι πλέον κόμμα της εργατικής τάξης, ούτε κόμμα αντί-ιμπεριαλιστικό»] θα ‘θελα να πω θκυο λόγια… Και θα το κάνω όχι ως «“σύντροφος” ακελικός» [αρέσαν μου πολλά τα εισαγωγικά!], αλλά γενικά ως Αριστερός που προβληματίζεται, ψάχνεται τζιαι ενίοτε δκιαολίζεται… Αλλά και που δεν βιάζεται να βγάλει συμπεράσματα και να γίνει επιθετικός στη βάση των «αν» [«Εάν το άρθρο είναι ακριβές […] θέλω απάντηση…» - λες και οι «“σύντροφοι” ακελικοί» εν μέσ’ την Κυβέρνηση τζιαι τυγχάνουν προσωπικής ενημέρωσης για το τι γίνεται στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών]. Μια τέτοια τακτική [αυτή με τα «αν» και περί τραυματισμών στα πάρκινγκ» - που δεν ξέρω πού και πώς κολλούν στην κουβέντα - και άλλα τινά] σαφέστατα δείχνουν προκατάληψη…
Όπως και να ‘χει… Τα θκυο λόγια που είπα πως θα πω είναι τα εξής:
Μετά που έκαμα λίγο ψάξιμο [στο διαδίκτυο] καταλήγω κι εγώ στο συμπέρασμα ότι μάλλον η Κύπρος τήρησε αποχή στο συγκεκριμένο ψήφισμα. Κι αυτό το λέω γιατί έχω εντοπίσει κάπου το όνομα της Κύπρου, αλλά παρόμοια ψηφίσματα εγκρίθηκαν και πέρσι [link: http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=6614829&textCriteriaClause=%2B%CE%A8%CE%97%CE%A6%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%91+%2B%CE%9A%CE%91%CE%A4%CE%91+%2B%CE%A4%CE%97%CE%A3+%2B%CE%97%CE%A1%CE%A9%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%99%CE%97%CE%A3%CE%97%CE%A3+%2B%CE%A4%CE%9F%CE%A5+%2B%CE%9D%CE%91%CE%96%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%9F%CE%A5] και πρόπερσι [link: http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=6015218&publDate=28/12/2010] και τουλάχιστον στο περσινό η Κύπρος τήρησε αποχή!
Σίγουρα αυτό είναι απαράδεκτο! Όμως προσωπικά ΔΕΝ πιστεύω ότι τούτο ήταν μια συνειδητή επιλογή της Κυβέρνησης και δη του Πρόεδρου. [Φυσικά η ευθύνη ανήκει στο Υπουργείο Εξωτερικών και οπωσδήποτε τούτη μετακυλύεται σ’ όλη την Κυβέρνηση και στον Πρόεδρο]… Κι εδώ είναι που εγώ εντοπίζω κάτι το εξ ίσου ανησυχητικό: Σε ποιο βαθμό γίνεται από προηγουμένως η απαραίτητη ενημέρωση και ο αναγκαίος συντονισμός ενεργειών για το χειρισμό αυτών των ζητημάτων. Ποιος καθορίζει τη στάση που θα ακολουθήσουμε ως Κυπριακή Δημοκρατία, οι τεχνοκράτες ή οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι; Κι εδώ είναι αγαπητή DIS, που θα ‘πρεπε να ήμασταν ιδιαίτερα έντονοι και αυστηροί στην κριτική μας. Σκοπό αυτής της κριτικής μας θα ‘πρεπε να ήταν πρώτιστα η ανάδειξη των αυταπατών και της αφέλειας όσων [στο ΑΚΕΛ] πιστεύουν ότι οι μηχανισμοί του αστικού μας κράτους θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν απρόσκοπτα και το ίδιο αποδοτικά για την προώθηση των πολιτικών στόχων μιας Αριστερής διακυβέρνησης… Κι εκεί έγκειται το πρόβλημα!
Ανευ, για το υφος μου πρωτα....άτε τζαι θκιαολιστώ ατε τζαι δεν θκιαολιστώ...εν αλλασει κάτι....επιμένω να βλεπω την ασκηση πολιτικής ως έχουσα μια πολιτική σημασία. Δεν μπορω να σφυρίζω καθε φορα που συμβαινει κάτι αδιαφορα, προσπαθόντας απλώς να βρω μια δικαιολογία....
Διαγραφήκαπου νομίζω πως εξαντλησα τα όρια μου με την κατασταση. αυτό το ψηφισμα με εκαμεν να αισθανθώ πως πλεον δεν βρίσκω ενα ίχνος κοινής αντιληψης με το κομμα και φυσικα την κυβερνηση.
με οποιο υφος και να το πω, η ουσια δεν αλλασσει.
μαλιστα στη δικη μου αντιληψη, αν το ακελ φερει μια ευθυνη η κυβερνηση φερει εκατο...και εφοσον φτασαμε ως αριστερη κυβερνηση να τηρουμε αποχη απο ενα ψηφισμα που αφορα την καταδικη του ναζισμου - διερωτουμαι ήταν να χαλασει ο κοσμος αν ψηφίζαμε υπερ;; - τοτε ευλογα καποιος μαλλον θα θελει να ερευνησει και να εξετάσει ΤΙ ΑΛΛΟ έχουμε ψηφίσει αυτα τα πεντε χρονια που κυβερνουμε.
μου ειναι αδιαφορο ποιος ηταν ο εκπροσωπος, αν ηταν ο αλφα ή ο βητα υπουργος ή ένας πρεσβης κ.λ.π....δεν χρειαζεται νομιζω να επιχειρηματολογησουμε για τουτο το θεμα...προκειται για καθαρη κυβερνητική γραμμη και πολιτική.
με τους ακελικους - τα μελη εννοω - ε, οκ, καπου αρχισα να εχω και καποιες απαιτήσεις...με θλιβει παρα πολλα που διακρινω σε πολλους μια αρνηση για οτι συμβαινει που καταληγει να ειναι και καποιου ειδους αναισθησια....
ένιγουει....ο κοσμος δεν εχαθηκεν...αλλα νομιζω το ακελ στην συγχρονη ιστορια του, η οποια πρεπει να εξεταστει ξεχωριστα και δη η πενταετια - ειναι ενα κομμα που πλεον εγω δεν το αναγνωριζω....δηλαδη εγινε ενα κομμα εντελως ξενο ως προς την πολιτική που ασκει - για μενα.
ενα πραμα μας εμεινε Ανευ - να μεν πασιν "οι συντροφοι" στον 2ο γυρο να ψηφίσουν τον Λιλλήκα για πρόεδρο, απλα γιατι εμαθαν πως σε αυτον τον τοπο οτιδηποτε εκτος απο τον Νικο είναι καλυτερο...
αν δεν συμβει και καμια συμπραξη ακελ-λιλληκα - τζιαμε να δεις τζαι να γελασεις...
Να προσθέσω ακόμα, πως η ωμη πραγματικότητα μας επιβαλλει να δουμε πως το ακελ σαν κομμα προάγει μαλλον την απολιτικ στήριξη σε ένα "πουκαμισο αδειανο"....αυτο θελει το ακελ απο τον κοσμο του, να ειναι απολιτικ στην ουσια και απλα να αρκειται σε μιαν "αριστερη συνθηματολογια" χωρις καμιαν αναλυση της πραγματικης πολιτικής που ακολουθει το ιδιο.
ΔιαγραφήΑκομα και για την οικονομια - η προσπαθεια να εγκλωβισουμε τον δημοσιο διαλογο στα στενα περιθωρια της κυπρου, και γενικα ο εμπειρισμος ως "πολιτική θεση" και ο ακαρπος συναισθηματισμος.
πού θα φτασουμεν; σε κοινωνικα/πολιτικα αδιεξοδα....στην ποδοσφαιροποιηση αριστερας-δεξιας και βεβαια στο να εξαφανισουμε καθε αντικαπιταλιστικό λογο και πολιτικη απο τον τοπο...
βλεπεις το προβλημα μας ειναι "φταιει ο προεδρος" η "δεν φταιει ο προεδρος";
ποιός νοιαζεται αν φταιει ο προεδρος η αν δεν φταιει ο προεδρος;
φταιει που εγίναμεν σαν την Ιρλανδία - εθνικη συναινεση και μονοκρατια του φιλελευθερισμου διαφορων αποχρώσεων.
πού βλεπεις εσυ οπουδηποτε αριστερη πολιτική;
καθε φορα που θελουμε πλεον να μιλησουμε για την αριστερα πρεπει να παμε τουλαχιστον 30 χρονια πισω για να έβρουμε ενα ικανοποιητικο παραδειγμα ή δειγμα της αριστερας...
εμειναν μας τζαι οι πίνακες του Κυρλιτσια...αμα πω στους συντροφους να κορνιζαρουν την αποχη και να την βαλουν στα κεντρικα γραφεια του κομματος να την σιερουνται θα εχω αδικο;
ή να τους στειλω την ομιλια του Τσε στον ΟΗΕ για χριστουγεννιατικο δωρο;...
DIS,
ΔιαγραφήΜόνο λίγα και στα σύντομα… Είμαστε και προ των Γιορτών [όπως και να (μην) τις δεις πάλι γιορτές είναι!] κι ας μη κακοκαρδιζόμαστε… Άσε που κατά βάθος [πόσο όμως δεν ξέρω!] οι στόχοι και σκοποί μας είναι οι ίδιοι!
1. «μου ειναι αδιαφορο ποιος ηταν ο εκπροσωπος, αν ηταν ο αλφα ή ο βητα υπουργος ή ένας πρεσβης κ.λ.π....δεν χρειαζεται νομιζω να επιχειρηματολογησουμε για τουτο το θεμα...προκειται για καθαρη κυβερνητική γραμμη και πολιτική» --- Ειλικρινά ΔΕΝ ξέρω αν υπήρχαν οδηγίες από την καθ’ ύλη αρμόδια Υπουργό [αυτή των Εξωτερικών] και κατ’ επέκταση κι από τον Πρόεδρο [ΕΓΩ εξακολουθώ να το αμφισβητώ – ίσως και γιατί ΔΕΝ μπορώ να το πιστέψω], όμως ξανασκέψου για λίγο την ορθότατα [από διαλεκτικής και υλιστικής άποψης] της τοποθέτησης σου «μου ειναι αδιαφορο ποιος ηταν ο εκπροσωπος, αν ηταν ο αλφα ή ο βητα υπουργος ή ένας πρεσβης κ.λ.π... Ας πούμε, ΜΑΣ είναι «αδιάφορο» ποιοι στελέχωναν διάφορες κρατικές και δη στρατιωτικές υπηρεσίες όταν επισυνέβη η έκρηξη στο Μαρί και πως λειτούργησαν αυτοί που ήταν επιφορτισμένοι να διαχειριστούν τα containers με το συγκριμένο υλικό;
2. «αλλα νομιζω το ακελ στην συγχρονη ιστορια του, η οποια πρεπει να εξεταστει ξεχωριστα και δη η πενταετια - ειναι ενα κομμα που πλεον εγω δεν το αναγνωριζω....δηλαδη εγινε ενα κομμα εντελως ξενο ως προς την πολιτική που ασκει - για μενα» --- Για τον αυτο-εγκλωβισμό του ΑΚΕΛ σε αδιέξοδες διαχειριστικές πολιτικές σε συνδυασμό με τη ΜΗ ετοιμότητα του [όπως αποδεικνύεται σήμερα] να κυβερνήσει, όπως και τη μη ΜΗ ετοιμότητα [εν τέλει] της κυπριακής κοινωνίας να ανεχτεί [έστω] μιαν αριστερή διακυβέρνηση θα τα πούμε «…στην πορεία» . Άραγε όμως δεν πρέπει να ΜΑΣ προβληματίσει η λυσσώδης επίθεση που δέχτηκε η Αριστερά και δη μετά το Μαρί… Δεν είχε τούτη ταξικό και ιδεολογικό περιεχόμενο;
3. «ενα πραμα μας εμεινε Ανευ - να μεν πασιν “οι συντροφοι” στον 2ο γυρο να ψηφίσουν τον Λιλλήκα για πρόεδρο, απλα γιατι εμαθαν πως σε αυτον τον τοπο οτιδηποτε εκτος απο τον Νικο είναι καλυτερο...
αν δεν συμβει και καμια συμπραξη ακελ-λιλληκα - τζιαμε να δεις τζαι να γελασεις...» --- Είπαμε ότι ως Αριστεροί πρέπει να μας διακρίνει η καχυποψία και η αμφισβήτηση, αλλά δεν είναι καλό να λειτουργούμε και με προκατάληψη! Γιατί αν με το «αν δεν συμβει και καμια συμπραξη ακελ-λιλληκα», εννοείς συνεργασία ΑΚΕΛ – Λιλλήκα για στήριξη του Λιλλήκα από τον πρώτο γύρο [γιατί αυτό προφανώς υπονοείς], τότε … Άσε δεν θα γίνω κακός, πέρκι τζιαι την εσχάτη κερτίσω καμιά θέση στον Παράδεισο(!)…
4. «η προσπαθεια να εγκλωβισουμε τον δημοσιο διαλογο στα στενα περιθωρια της κυπρου, και γενικα ο εμπειρισμος ως “πολιτική θεση” και ο ακαρπος συναισθηματισμος» --- Η αναφορά σου στους «πίνακες του Κυρλιτσια» και στην «ομιλια του Τσε στον ΟΗΕ» δεν αποτελεί συναισθηματισμό; Πού κολλάει σήμερα με τα δεδομένα που έχουμε μπροστά μας; Ποιους είχε πίσω το ο CH, όταν μιλούσε στα Ηνωμένα Έθνη;
5. «καθε φορα που θελουμε πλεον να μιλησουμε για την αριστερα πρεπει να παμε τουλαχιστον 30 χρονια πισω για να έβρουμε ενα ικανοποιητικο παραδειγμα ή δειγμα της αριστερας...» --- Μα πριν περίπου 30 χρόνια δεν είχαμε τη συμπόρευση με τον Συναγερμό. Ήταν αυτή «ικανοποιητικο παραδειγμα ή δειγμα της αριστερας...»;
6. Αυτά… [Φαντάσου να μην ήμουν και σύντομος!]… Και καλά κι όμορφα να περάσεις τις Γιορτές!
Απαντώ κι εγώ σύντομα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να αποδίδουμε τις ευθυνες για τις κυβερνητικές αποφασεις, όπως αυτες του ΟΗΕ σε λειτουργούς, υπουργους, πρέσβεις κ.λ.π δεν είναι σοφή στάση. Αύριο θα έρτει μπουμεραγκ αυτή η στάση και για την διακυβέρνηση της δεξιάς.
Τί σχεση έχει το Μαρί με ένα ψηφισμα του ΟΗΕ ή τί σχεση έχει το Μαρί με το ποιο είναι το υπουργικό συμβούλιο σήμερα; Δεν ξανακουσα εγω κυβερνηση να ρίχνει τις ευθυνες στους υπουργους της τους οποιους μαλιστα δεν απομακρύνει απο τις θεσεις τους....
Δηλαδή για το ψηφισμα του ΟΗΕ αποφάσισε καποιος λειτουργός απο μόνος του; Μα είμαστε σοβαροι; Αυτο ειναι κατ εμενα ευθυνοφοβία. Μπορει και δικαιολογημένα. Επεσαν παρα πολλα μαζεμενα και δεν τα σηκωνει η πλατη μας...
Για τα αδιεξοδα της αριστερας ή τις επιλογες της αριστερας...ειναι όντως αδιεξοδα; ή μήπως εντελει είναι καθαρες επιλογες στη βαση συγκεκριμενων πολιτικών πιστευω; Δεν μπορω να απαιτω απο ενα καθαρά σοσιαλδημοκρατικό ή δημοκρατικο φιλελευθερο κομμα όπως το ακελ να έχει άλλη πολιτική, μαλλον.
Προτιμώ να καταληξω στο καθαρό συμπερασμα πως προκειται για ενα κομμα που δεν με εκφραζει και δεν με αντιπροσωπευει. Εχω φτασει στο σημειο να λεω: "οπως δεν θα εμπαινες ποτε στο δηκο κατα τον ίδιο τροπο δεν μπορεις να μπεις ποτε στο ακελ". Τόση ειναι πλεον η αποσταση που αισθανομαι πως με χωρίζει. Δεν μπορω να διακρινω ποια ειναι η αριστερη πολιτική αυτου του κομματος πλεον. Και αυτο θα το συζητουμε στην πορεια...
Για τον Λιλλήκα - εννοω τον 2ο γυρο σε περιπτωση που δεν περασει ο Μαλας....εν να δειξει....
Όχι για μενα ο Τσε, ο Λενιν, ο Μαρξ και η κομμουνιστική αριστερα του τοπου δεν ειναι μερος ενος συναισθηματισμου. Θεωρώ πως ακομα διανύουμε τον δρόμο ενός "ψυχρου πολεμου" κάτω από άλλες συνθηκες. Η κομμουνιστική απειλή δεν έχει εξαφανιστεί με την πτωση του σοσιαλισμου. Είναι εδω και θα είναι εδω αναποφευκτα γιατι γεννάται ως αναγκαιοτητα απο τον ίδιο τον καπιταλισμο και τα αδιεξοδα του και τις αντιφασεις του.
Η ιστορια συνεχιζεται και ο σοσιαλισμος θα ξαναχτιστει απο αυτους που είναι προθυμοι να βαλουν πετρα πετρα ξανα το μονοπατι που οδηγει προς τα εκει. Το ακελ χτίζει αλλα μονοπαθκια. Εξαλλου, ειπα ξανα, πως το ακελ δεν αντιπροσωπευει πλεον ουτε το δρομο προς τον σοσιαλισμο για μενα αλλα ουτε και τα συμφεροντα της ταξης στην οποια συνειδητα ανήκω.
Οποταν, συμφωνα με τις δικες μου εκτιμησεις, οταν ερθει η ώρα το ακελ ειτε δεν θα υπαρχει πλεον ειτε θα εργαζεται καθαρα για την αντεπανασταση.
Επισης, καλες γιορτες, να περασεις ομορφα και ευχομαι ότι καλυτερο για την οικογενεια σου!
"...ενα πραμα μας εμεινε Ανευ - να μεν πασιν "οι συντροφοι" στον 2ο γυρο να ψηφίσουν τον Λιλλήκα για πρόεδρο, απλα γιατι εμαθαν πως σε αυτον τον τοπο οτιδηποτε εκτος απο τον Νικο είναι καλυτερο..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑβαβάου Παπαπάου!
***
Πληοροφιακά Δις... έχεις ακούσει κάτι για ποιό λόγο ήθελαν το ψήφισμα οι Ρώσοι (και επομένως... γιατί οι "Ευρωπαίοι" τήρησαν αποχή);
Διότι δεν νομίζω να πρόκειται για ένα ψήφισμα ... έτσι, χωρίς διασύνδεση με συγκεκριμένο στόχο των Ρούσκι.
για ποιό λόγο;
ΔιαγραφήΡωτάω...
ΔιαγραφήΕπειδή ο Πούτιν δεν μπορεί να ανταγωνιστεί ακόμα ισότητα τις μεγάλες δυνάμεις - τόσο τις ΗΠΑ όσο και την Ε.Ε. Δεν έχει αποφερει ακόμα ο καπιταλισμός τα αναλογα κέρδη. Έχει ανάγκη να ξανακτίσει
Διαγραφή1. ενα ενιαίο μέτωπο
2. μια συμμαχία φιλο-ρωσικών κρατών
Ο συνεκτικός κρίκος για αυτά τα δύο είναι ο "ρωσικος πατριωτισμός" και η νίκη των σοβιετικών κατά του Χίτλερ.
Βασικά χρειαζεται κάτι που δεν μπορεί να έχει επί καπιταλισμου. την λαική αυτοθυσία ή την ιδέα της πατρίδας...κανενας εν παει να σκοτωθει πλεον εκτος αν θα του ταξεις το λοττο...
Εμας αυτο που μας ενδιαφερει όμως ειναι η γειτονια μας, όχι ο Πουτιν. Στην δική μας γειτονιά θα επρεπε να ήταν αυτονόητη η καταδικη του ναζισμου. Κάθε ιδεα για την ανατροπή του καπιταλισμου στην περιοχή μας αναγκαστικά συνδεεται με τον αντι-ναζισμο. Όποια κι αν ειναι αυτη η ιδεα...
Εφόσον ο ναζισμός ήταν η απαντηση του συστηματος για την μη ανατροπή του καπιταλισμου το ΄30.
..ισοτιμα...
ΔιαγραφήΑγαπητή DIS,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς και κάποια ζητήματα όπως «η αριστερη πολιτική αυτου του κομματος […] θα τα συζητουμε στην πορεια...», αν και τοποθετήσεις του τύπου «Το ακελ χτίζει αλλα μονοπαθκια» [κι άλλες παρόμοιες – που δεν είναι και λίγες] κάμνουν αυτές τις συζητήσεις αντιπαραγωγικές και κατ’ επέκταση κι ανώφελες… Δεν αφήνουν περιθώρια για Σύν-Θεση!
Κι όπως έχω πει κι άλλες φορές [χωρίς να θεωρώ τον εαυτό μου ειδικό, σοφό κι αλάνθαστο], κατά την ταπεινή μου γνώμη, από τα κείμενα σου λείπει μια σφαιρική ανάλυση των ζητημάτων που πραγματεύεσαι, ενώ πολλές τοποθετήσεις σου είναι αντι-υλιστικές…
Λόγου χάριν, όταν λες «οταν ερθει η ώρα [σημ. δική μου: προφανώς εννοείς για το σοσιαλισμό] το ακελ ειτε δεν θα υπαρχει πλεον ειτε θα εργαζεται καθαρα για την αντεπανασταση», καταφανώς παραγνωρίζεις ότι σε τέτοια περίπτωση οι υλικές συνθήκες είναι τέτοιες που θα έχουν οδηγήσει στην σύσταση/δημιουργία ενός νέου ή άλλου πολιτικού φορέα που να εκφράζει «το δρομο προς τον σοσιαλισμο […] και τα συμφεροντα της [εργατικής] ταξης», ή το ίδιο το ΑΚΕΛ ακολουθεί πλέον αυτό το δρόμο. Στο όνομα αυτού του πολιτικού φορέα θα κολλήσουμε τώρα;
Πέραν τούτου ας επικεντρωνόμαστε κι ας σχολιάζουμε αυτά που ο συνομιλητής μας λέει και καταθέτει… Αν λοιπόν η αποχή της Κύπρου από το ψήφισμα κατά της ηρωοποίησης του ναζισμού ήταν μια συνειδητή κυβερνητική απόφαση να την κατακρίνουμε και να την καταδικάσουμε, αλλά ας το ψάξουμε πρώτα με γνώμονα πάντοτε ότι ο αστικός κρατικός μηχανισμός [συμπεριλαμβανόμενων και των διπλωματικών υπηρεσιών] μπορεί να υπολειτουργεί [όπως έγινε με το Μαρί] ή να λειτουργεί αντίθετα με συγκεκριμένες πολιτικές αποφάσεις… Αυτά ήθελα να επισημάνω… Ενδιαφέρον όμως είναι να ΜΑΣ πει και το Hlithio Agrino για «ποιό λόγο ήθελαν το ψήφισμα οι Ρώσοι (και επομένως... γιατί οι “Ευρωπαίοι” τήρησαν αποχή)»…
Τέλος, για «την ομιλια του Τσε στον ΟΗΕ» [το 1964 στη Γενική Συνελευση], να επαναλάβω τα ερωτήματα που έθεσα στο προηγούμενο σχόλιο μου: «Πού κολλάει σήμερα με τα δεδομένα που έχουμε μπροστά μας [ή αναφορά σ’ αυτήν την ομιλία]; Ποιους είχε πίσω του ο CHE, όταν μιλούσε στα Ηνωμένα Έθνη;»… Ο Πρόεδρος δκυο κουβέντες τόλμησε τις προάλλες να πει στη Συνοδό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το ζήτημα της ενδο-ευρωπαϊκής αλληλεγγύης κι εδώ πέσανε να τον φάνε… [Ρίχνε και μια ματιά τι γράφει και ο κυπριακός δεξιός τύπος – κύρια η “Αλήθεια” κι η “Σημερινή”]…
Άνευ, ρίξε μια ματιά στο τελευταίο μου ποστ. Για να καταληξουμε τζια κάπου...
ΔιαγραφήΟ ρόλος της αριστεράς δεν εξαντλείται στις αντιπαραθέσεις της ή στις ειρηνικές συμφιλιώσεις της με την δεξιά του τόπου. Το τοπίο της πολιτικής δεν εξαντλείται ούτε στο ακελ. Εν πολλά στενό και κοντό τούντο οριο. Μεν με παραπέμπεις στη σημερινή κ.λ.π
Είπα τί θεωρώ το ακελ. Το θεωρώ κόμμα αντιδραστικό. Δεν θα το υποστηρίξω ούτε θα το υπηρετήσω στην αντιπαράθεση του με την δεξιά του τόπου. Την δεξιά του τόπου θα την χτυπήσω ως κομμουνίστρια και όχι ως ακελιστρια.
Δεν μου επιτρέπει η συνείδηση μου να στηρίζω το ακελ ένι μορ. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει ή δεν θα υπάρξει ποτέ ένας άλλος χωρος που να με εκφράζει, δεν έχω κανένα λόγο να στηρίζω ένα κόμμα για το οποίο δεν τρέφω πλέον σεβασμό.
Μια φωνή ένι, εν εχάθηκεν ο κόσμος. Αλλά θεωρώ ανόητο εκ μέρους μου να παριστάνω πως θεωρώ το ακελ κόμμα της εργατικής τάξης ή κόμμα των κομμουνιστών ή έστω ένα κόμμα με λόγο υποστηρικτικό για το ζήτημα του σοσιαλισμού. Εμείς Ανευ πιστέφκουμεν ακόμα στο σοσιαλισμό. Εν το θεωρούμε "ανυποστατο" να θέλουμε σοσιαλισμό ΑΡΧΙΖΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ! Με το ακελ χωρίζει μας το χάος...
Να πω την αμαρτία μου, αισθανομαι απαξίωση. Έστω κι αν αισθάνομαι αηδία για την δεξιά, αυτό εν σώζει την υποληψη του κόμματος στα δικα μου τα μαθκια.
Απαξίωση και αδιαφορία. Ένα κόμμα που πλέον δεν σέβομαι. Αυτή είναι η ειλικρινής μου δήλωση. Ανοιχτά και δημόσια. Πέρα από τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους...
DIS,
ΔιαγραφήΔεν είναι στις προθέσεις μου να σε (μετα)πείσω για οτιδήποτε σε σχέση με το ΑΚΕΛ! Εδώ εν πολιτική κουβέντα που κάμνουμε αν και κάποτε δύσκολα αποφεύγονται οι εντάσεις! Πάντως γενικώς «η απαξίωση και η αδιαφορία» οδηγούν στην ισοπέδωση και στην εσωστρέφεια που κι αυτά με τη σειρά τους μπορεί να προκαλέσουν εντάσεις που να μην αφήσουν ανεπηρέαστες «τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους...»
Ναι σίγουρα καποιες σχεσεις επηρεαζονται. Εγω συνηθως τα πολιτικα τα διαχωριζω απο τα προσωπικά. Κάποιοι δεν τα διαχωρίζουν, δεν με ενοχλει, ειμαστεν πολλοί, ένας άνθρωπος πάνω ένας κάτω δεν πειραζει...καθαρή καρδιά και μηδέν κακία.
ΔιαγραφήΔεν θα με μεταπείσει κανένας. Σε καιρούς κρίσης, δηλαδή καιρούς προεπαναστατικών "διεργασιών" κόμματα της αριστεράς που επιλέγουν "την συμμόρφωση", την αποπληρωμή των ζημιών των μονοπωλίων με ανταλλαγμα τις ζωές των εργαζομενων, διοτι αυτό ειναι οι "συνθηκες εργασιας" είναι "συνθηκες ζωής", κομματα που αποφασίζουν να πάρουν τον δρόμο της "ευρωπης των λαών" ταχα, δηλαδή της ευρωπης του κεφαλαιου εις βαρος της προοπτικής για μια ανατροπή, κόμματα που αρκουνται στην εσωστρεφεια των κλαμάτων, των οδυρμών και της λύπης, ενώ έχουν υπουργους οικονομικών τους χειροτερους κλέφτες κεφαλαιοκρατες τραπεζίτες, κόμματα που εν ψυχρώ δείχνουν πως ουτε σε κανενα σοσιαλισμο πιστευουν ουτε που ειναι προθυμα να αγωνιστουν,
το λιγότερο είναι να μου προκαλουν την αδιαφορία ή και την υποτιμηση.
Είμαι έξω από το "νοητικό και συναισθηματικό" κλοιό του κόμματος. Πιστευω πως ο σοσιαλισμος ειναι αναποφευκτος και όποιος καμνει πλατες στο συστημα ειναι εχθρος για το κτισιμο μια ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ανθρωπινης κοινωνιας. Και πιστευω πως όσοι θελουν να πέσει ο καπιταλισμος ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ.
Δεν με συγκινουν τα δακρυα. Ουτε και αν θα εχω αρνητικά συναισθηματα "συντροφων" για μενα με ενοχλει. Και το ένα και το άλλο ειναι λογικές συνεπειες των πολιτικών θεσεων του καθενος.