Να φοάσαι τον γιο της πλύστρας...

"Να φοάσαι τον γιόν της πλύστρας" ήταν ένα σύνθημα το οποίο εμφανίστηκε έξω από το προεδρικό μετά το ατύχημα στο Μαρί κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων των ούτω καλούμενων αγανακτισμένων της κύπρου. Το σύνθημα είχε προφανώς στόχο να πλήξει και να υποτιμήσει τον Πρόεδρο. Βέβαια, οι "εχθροί" μας μάλλον θα ήταν καλύτερα διαβασμένοι από μας. Γιατί ο "γιος της πλύστρας" ως απαξιωτική προσφώνηση έχει καταγραφεί ιστορικά για τον Στάλιν. Οι δεξιοί και οι ακροδεξιοί που ανήρτησαν αυτό το πανό κατά τις διαδηλώσεις, ήθελαν προφανώς να ταυτίσουν τον πρόεδρο με τον Στάλιν.

Όπως είπα, μάλλον οι "εχθροί μας" ήταν καλύτερα διαβασμένοι από τους "φίλους μας". Γιατί η αριστερά και οι "φίλοι" διάβασαν αυτό το σύνθημα ως απαξιωτικό για την καταγωγή του προέδρου αγνοώντας προφανώς τη στόχευση των "εχθρών μας" που δεν ήταν η καταγωγή του προέδρου αλλά ήταν η κατ΄αυτούς ταύτισή του με τον Στάλιν.

Πάντως εγώ, δεν την χάλασα στους "φίλους" δίνοντας την πιο πάνω εξήγηση τότε, και έτσι το σύνθημα έμεινε ως ένα γενικό σύνθημα απαξίωσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων...Να φοάσαι τον γιόν της πλύστρας...να φοάσαι δηλαδή τον φτωχό...έτσι πέρασε και ο όρος στα "Παιδιά της πλύστρας" που μάλλον καθόλου ως σταλίνες δεν αυτοπροσδιορίζονται...

Μα γιατί να τον φοάται κάποιος τον φτωχό; Τί έχει ο φτωχός για να τον φοβάσαι; Δεν έχει απολύτως τίποτα για να τον φοβάσαι...μπορεί να μου απαντήσει κάποιος με ορθολογικό τρόπο ( όπως ζητούνται στο κάτω κάτω απαντήσεις σε ένα σωρό άλλο "λογικά" ερωτήματα - στο στυλ : έχουμε την κουρτινα α, την κουρτίνα β, και το κουτί γ ως απαντήσεις, τί διαλέγετε; Διαλέγω το κουτί β - μπράβο κεδρίσατε μια τοστιέρα....κάπως έτσι θεωρούνται σήμερα οι λογικές ερωταπαντήσεις), λοιπόν θα δώσει κάποιος μια λογική απάντηση, τί έχει ένας φτωχός για να τον φοβάται κάποιος;

Υπάρχει λόγος που ρωτώ; Για μένα υπάρχει, από τη στιγμή που διάβασα πως στην κύπρο 1 στους 4 ανθρώπους ζουν στο όριο της φτώχιας. Ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι; Πού τους βρίσκω; Ανήκουν σε κάποια τάξη; Σε ποιά; Μήπως στην από όλους απολεσθείσα από το ορατό πλαίσιο λεγόμενη και ως "εργατική τάξη"; Εγώ πρέπει να τους φοβάμαι όλους αυτούς; Επειδή αυτό λέει το σύνθημα που μας αρέσει....

Υπάρχει δηλαδή στην κύπρο ένα ποσοστό 23,5% ανθρώπων που σίγουρα ανήκουν στην εργατική τάξη; Μα εγώ νόμιζα πως είχαμε πρόβλημα αστισμού της εργατικής τάξης....Τελοσπάντων, ας καταλήξουμε τουλάχιστον πως υπάρχει οπωσδήποτε μια εργατική τάξη στην Κύπρο...

Να πάμε πίσω τώρα...κάποια χρόνια πίσω...περίπου κάτι λιγότερο από εκατό...Πόσο ήταν το ποσοστό των ανθρώπων που ζούσαν στο όριο της φτώχιας τότε; Εγώ δεν γνωρίζω, αλλά υποθέτω κάπως περισσότερο από 23,5%. Ας πούμε το διπλάσιο τουλάχιστον αν όχι και περισσότερο.

Να ρωτήσω...αυτή η λεγόμενη εργατική τάξη του χ ή ψ ποσοστού, ποιά ακριβώς ουσιαστική δύναμη είχε τότε; Θέλω να πω πέτυχε κάτι με τη δύναμη της; Μάλλον θα μου απαντήσει κάποιος πως πέτυχε πάρα πολλά. Κέρδισε πολλά για τις συνθήκες εργασίας και τις συνθήκες ζωής, υγιεινής, μόρφωσης, ανάπαυση κ.λ.π. Τα κέρδισε όπως λέμε, με αιμάτηρούς αγώνες. Δηλαδή παίχτηκε και ξύλο, και καταδιώξεις και φυλακίσεις και τραυματισμοί και θάνατοι.

Και τί άλλο κέρδισε αυτή η τάξη; Κέρδισε πολιτική εκπροσώπηση. Δεν κέρδισε μόνο όρους διαβίωσης, κέρδισε και το δικαίωμα να έχει άποψη και ψήφο για αυτά τα δικαιώματά της, ώστε να μπορεί να τα διαφυλάξει μιας και τα κέρδισε.

Μάλιστα...δηλαδή αυτοί οι αιματηροί αγώνες μας έδωσαν μια οργανωμένη εργατική τάξη και μια πολιτική εκπροσώπηση των δικαιωμάτων της. Με λίγα λόγια, όλα τα οφελήματα που δόθηκαν και δίνονται στους φορείς της πολιτικής εκπροσώπησης ( κόμματα/οργανώσεις/θεσμικές θέσεις κ.λ.π) οφείλονται στην εξαργύρωση κάποιων αιματηρών αγώνων πριν από πάρα πολλά χρόνια.

Πάει να πει πως τον φτωχό όντως πρέπει να τον φοβάσαι, αφού έχει τη δύναμη να ζει σαν "φάντασμα" πάνω από το κεφάλι σου σχεδόν εκατό χρόνια από τη μέρα που βγήκε στον δικό του συγκεκριμένο αγώνα. Λέω φάντασμα και εννοώ την αόρατη επενέργεια μιας πράξης του παρελθόντος που δεν αφορούσε εν τέλει την διεκδίκηση "1 γρόσι παραπάνω μάστρε", αλλά αφορούσε αυτό καθαυτό το πολιτικό σύστημα.

Δηλαδή κάποιοι ξυπόλητοι στις αρχές του αιώνα, έφεραν την αριστερά στα κοινοβούλια και στα προεδρικά μέγαρα;! Μπράβο δύναμη οι ξυπόλητοι! Είμαστε σίγουροι πως δεν έγινε το αντίθετό, έτσι; Δηλαδή δεν ήταν τα κοινοβούλια και τα προεδρικά μέγαρα που έδωσαν δύναμη στους εργάτες αλλά οι εργάτες στους αντιπροσώπους τους....

[ το ψωμί είναι στο τραπέζι, το νερό είναι στο σταμνί, το σταμνί στο σκαλοπάτι, δώσε του Χριστού να πιεί ]

Ναι....ψάχνει είπαμε κανείς την εργατική τάξη ή μήπως τη χάσαμε;...θα την χάσαμε...ξέρετε εσείς κανένα που θα καταψηφίσει αύριο Πέμπτη 6/12  τα 20 πρώτα νομοσχέδια του μνημονίου στη Βουλή κατά των ξυπόλητων; Ξέρετε κανένα ξυπόλητο που παραβρέθηκε στη Μπλίνκερς και ήπιε κόκκινο σφηνάκι με τον Σταύρο; Μήπως ξέρετε κανένα ξυπόλητο που διερωτάται "τί θα γινόμουν άραγε με τη στάση πληρωμών και αν θα χρεωκοπούσαμε";

Όχι.

Τέτοιον ξυπόλητο δεν θα βρείτε πουθενά στην ιστορία και σε καμιά της περίοδο. Ούτε στις αρχές του αιώνα είχαν τέτοια ερωτήματα οι ξυπόλητοι για τη ζωή τους. Τί έπραξαν όμως; Έπραξαν με τα σωστά ερωτήματα.

Πού είναι όλοι αυτοί που ανήκουν στη δική μου τάξη; Το eurostat λέει ότι υπάρχουν. Αμφιβάλω αν έχουν διαβάσει Μαγιακόφκσυ και Μπρεχτ αλλά είναι η τάξη μου. Δηλαδή είναι από την ίδια ύλη φτιαγμένοι. Για τους υλιστές το λέω αυτό, για να μην ρωτάνε...

Πάντα υπάρχει μια τάξη με τη δύναμη να κυκλοφορεί σαν φάντασμα.

Αν δεν είναι η δική σου, να φοάσαι τζαι τον γιον, τζαι την κόρη, τζαι τον άγγονα, τζαι την αγγόνισσα της πλύστρας...