Μοντέλα της αριστεράς, να φαν κι οι κότες.

Επειδή το να είσαι αριστερός σήμερα, στην τελική δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, η έννοια έχει ξεχαρβαλωθεί τόσο πολύ, περισσότερο και από τα βρακιά που φορούσαν κάποτε οι μακαρίτισσες οι γιαγιάδες μας, και μετά την πρόσκληση που έχω λάβει για να παραστώ στην παρουσίαση του βιβλίου του Γ.Στόγια ( δεν θυμούμαι τον τίτλο ), με ομιλητές δύο "αριστερούς ακαδημαϊκούς" τον κ. Μίμη Σοφοκλέους και τον κ. Γιάννη Παπαδάκη και με συντονιστή ένα αριστερό φίλο μας δημοσιογράφο, θα προσπαθήσω να φτιάξω ένα κατάλογο με μοντελάκια "αριστεράς" που βλέπω τριγύρω κι ο καθένας ας κάμει το κρας τεστ για τον εαυτό του μόνος του...

Αριστερά είναι η πολιτική παράταξη που αντιπροσωπεύει το όραμα για ένα κοινωνικο-πολιτικό σύστημα:

1. Με ελεύθερη οικονομία, πολυεθνικές, μονοπώλια, διεθνείς πολιτικούς οργανισμούς για επίλυση των ενδοκρατικών, ενδοαστικών και ενδο-ιμπεριαλιστικών διαφορών με πολιτικά μέσα, αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, με κρατικό και κομματικό δικομματικό ή τρικομματικό έλεγχο και τουλάχιστον 29 κομματικούς δήμους σε μια χώρα με 7 πόλεις - κωμοπόλεις, οι τρεις υπό κατοχήν.

2. Με ελεύθερη οικονομία, πολυεθνικές, μονοπώλια, διεθνείς πολιτικούς οργανισμούς μπλα μπλα, αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, με συγκεντρωτική διακρατική εξουσία aka ομοσπονδιοποίηση των συμφερόντων των εθνικών αστικών τάξεων μέσω Κρατικών Ενώσεων τύπου Ε.Ε και τουλάχιστον 29 κομματικούς δήμους σε μια χώρα με 7 πόλεις-κωμοπόλεις, οι τρεις υπό κατοχήν.

3. Με ελεύθερη οικονομία χωρίς πολυεθνικές και μονοπώλια αλλά μέσω της απο-ανάπτυξης, των αγροτικών και εργατικών κολλεκτίβων, στη βάση της αυτοδιάθεσης των λαών και του διεθνούς κινηματικού αγώνα υπερ της  αλληλέγγυας οικονομίας. Κάθε γειτονιά και φυτώριο, κάθε στενό και μποστάνι.

4. Με ελεύθερη οικονομία αλλά δημόσια ιδιοκτησία στους πλουτοπαραγωγικούς πόρους, στο στυλ Βενεζουέλας, Νικαράγουας κ.λ.π. Υπερ του σχετικά αναίμακτου δημοκρατικού δρόμου αλλαγής προς το σοσιαλισμό, με αναδιανομή του πλούτου χωρίς να αποκλείονται εξ ανάγκης και οι παραγκουπόλεις για τους πιο φτωχούς. Η δημοκρατία και η ειρήνη είναι τα σημαντικότερα αγαθά. Και όσο πάει. Που δεν θα πάει.

5. Με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, χωρίς μονοπώλια, πολυεθνικές αλλά ούτε και παραγκουπόλεις, και με κρατικό - κομματικό έλεγχο στα πρότυπα της ΕΣΣΔ, κόπυ πέιστ.

6. Με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, χωρίς μονοπώλια, πολυεθνικές αλλά ούτε και παραγκουπόλεις. Στα πρότυπα του Υπαρκτού Σοσιαλισμού της ΕΣΣΔ με εργατικό έλεγχο όπως αυτός καθορίστηκε από τους μπολσεβίκους και τον Λένιν στο πρώτο Σύνταγμα των Σοβιέτ και όχι με συσσωρευτικό κομματικό έλεγχο τύπου ΚΚΣΕ, που στην τελική ως "νόμιμος ιδιοκτήτης" της χώρας, υπέγραψε την αγοραπωλησία του σοσιαλισμού με την CIA και τους Αμερικανούς και κατόπιν μετοίκησε κατά το ήμισυ στα κόμματα της αντιπολίτευση και κατά το άλλο ήμισυ στο Καπιταλιστικό πλέον Κρεμλίνο παρέα με τον πάλαι ποτέ αξιωματούχο του κόμματος κ. Βλαδιμήρ Πούτιν, στο οποίο, γιατί όχι, φιλοξενούνται και χοροί αναβίωσης της τσαρικής εποχής, ενώ ο λαός πεινά και μεταναστεύει.

7. Τίποτε από τα πιο πάνω. Το ακελ φιμώνει την αντίθετη άποψη, εγώ θέλω δημοκρατικό σοσιαλισμό. Τελεία και παύλα και να με αφήσετε ήσυχο.

8. Και τώρα και πάντα ακελ-ακελ-ακελ!

9. ( προσθήκη του Στέλιου ) η λεγομένη σοσιαλδημοκρατία του 50-70.... με ελεύθερη αγορά, μονοπώλια, ιμπεριαλισμό, κάλπες, συντεχνειές, ένα καλό μισθό, απουσία παραγκουπόλεων, ψηλές φορολογίες..... όπου υπό τον πρόσφατο φόβο του ναζιστικού τέρατος, κάμνεις συμφωνία με το καπιταλιστικό τέρας, ότι εμείς δεν θα κάμουμε επανάσταση τζαι σεις θα μας πκιερώνεται..... τζαι με την πρώτη κρίση (καλά δεν έξερες με ποιόν έκαμνες συφωνία - δεν ρώταγες;) ξιλώνουν τα ούλλα, τζαι καταλήγεις στο μοντέλο με αριθμό 1.....