Ιμπεριαλισμοί και Ιμπεριαλισμοί - ένα σχόλιο στο κείμενο "Με Αρετή και Τόλμη" του Τριμ

Είχε προτεραιότητα μια άλλη ανάρτηση με θέμα: "Ένας αριστερός και ένας δεξιός εξηγούν στον κόσμο την επανένωση". Παράδειγμα ενός αριστερού υποστηρικτή της επανένωσης της Κύπρου είναι βέβαια  και ο φίλος ο Τριμικλινιώτης. Παρόλα αυτά, προτίμησα να αρχίσω από ένα διευκρινιστικό κριτικό σχόλιο για το κείμενο του με το οποίο σε γενικές γραμμές δεν διαφωνώ. ( Στο μεταξύ είδα και το κείμενο ενός άλλου αριστερού και επίσης φίλου, του Σταύρου Τομπάζου στο Red Notebook, που κατά την κρίση μου κατατάσσεται στα καθαρόαιμα δεξιά αναλυτικά κείμενα υπέρ της λύσης. Αυτό το κείμενο θα μπορούσε να το είχε γράψει κάλλιστα ένας υποστηρικτής του Μητσοτάκη και της Ντόρας. Για το συγκεκριμένο κείμενο, αν δεν προκύψει κάτι σημαντικότερο, ίσως και να σχολιάσω κάποια άλλη στιγμή ).


Επέλεξα να σχολιάσω ένα σημείο από το κείμενο του Τριμ ( εδώ το λινκ ) όχι γιατί έχω κάτι με τον Τριμ ή την οπτική του, αλλά γιατί διακρίνω σε αυτό το σημείο την αρχή μιας παρανόησης την οποία εντόπισα σε συζητήσεις και ανάμεσα σε άλλους αριστερούς και συντρόφους. Χρησιμοποιώ λοιπόν το δικό του κείμενο ως ένα απλό παράδειγμα.

Το συγκεκριμένο σημείο είναι το εξής: 

"Το κριτήριο δεν είναι αν εξυπηρετούνται συμφέροντα ή σκοπιμότητες για την α' ή τη β' ιμπεριαλιστική δύναμη που τάχα αυτομάτως ακυρώνει τα δικά μας συμφέροντα. Οι δυνάμεις τούτες μπορούν να βολεύονται τόσο με τη διχοτόμηση, όσο και με την επανένωση. Το κριτήριο είναι αν με την προτεινόμενη λύση θα διασφαλίζεται το μίνιμουμ, έτσι ώστε, ως Αριστερά, θα είμαστε σε καλύτερη θέση για να πάμε πάρα κάτω την ιστορία. Το ίδιο θα κάνουν από τη δική τους οπτική, η Δεξιά ή άλλοι που θέλουν λύση.

Ένας παλιός κομμουνιστής μου το είπε κοφτά και σταράτα: ενώ παλιά έπρεπε να διαλέξουμε «ιμπεριαλιστική ειρήνη ή ιμπεριαλιστικό πόλεμο», σήμερα πρέπει να διαλέξουμε «ιμπεριαλιστική διχοτόμηση ή ιμπεριαλιστική επανένωση», κι εγώ διαλέγω επανένωση τώρα".

Τί ακριβώς μας λέει στην κοινή ελληνική η πιο πάνω σκέψη; Μας λέει πως "τριγύρω" υπάρχουν αντικρουόμενα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, να το πούμε κιόλας ποια είναι να μην τα υπονοούμε μόνο, είναι τα συμφέροντα των πάλαι ποτέ "υπερδυνάμεων" των ΗΠΑ και της Ρωσίας,εν μέσω των οποίων (συμφερόντων), εμείς πετύχαμε μέχρι στιγμής να διεθνοποιήσουμε το Κυπριακό και να εξασφαλίσουμε ως Κυπριακή Δημοκρατία όλα τα σχετικά με την λύση ψηφίσματα του ΟΗΕ. Συγκεκριμένα αναφέρετε πως κάποτε διαλέγαμε "την ιμπεριαλιστική ειρήνη από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο".Πάρα πολύ σωστά.

Μας λέει επίσης όμως στην πρώτη παράγραφο, πως τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα είναι ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, τουτέστιν δεν υπάρχουν καλά και κακά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, όλα τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα είναι λίγο ή πολύ τα ίδια.

Πού τί σημαίνει αυτό στην συγκυρία; Σημαίνει πως η τροχιοδρομούμενη επίλυση του Κυπριακού υπό την κηδεμονία των συμφερόντων του ενός ιμπεριαλιστή και όχι του άλλου,στην προκειμένη των ΗΠΑ, σε μας δεν κάνει καμιά απολύτως διαφορά, φτάνει ο συγκεκριμένος ιμπεριαλιστής να μας διασφαλίζει τα μίνιμουμ. Δηλαδή την λύση, που αυτόματα θα φέρει την Αριστερά σε μια καλύτερη θέση. Βέβαια αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα. Διότι ο ένας Ιμπεριαλιστής εξακολουθεί να έχει μια σοβαρή διαφορά από τον άλλο όσον αφορά στο δικό μας το ζήτημα...

Καταρχήν, μπορεί κάποιος να παραστήσει τον εντελώς αφελή και να ρωτήσει τον Τριμ, πως έφτασε ακριβώς σε αυτή την πολιτική θέση. Ή μπορεί να επιλέξει να εμπλακεί σε ένα ατέρμονο διάλογο για την ουσία και τη φύση του Ιμπεριαλισμού μαζί του.

Μπορεί όμως, αντί του ενός ή του άλλου, να επιλέξει να πει πάρα πολύ απλά, πως ο λόγος για τον οποίο διάφοροι σύντροφοι έχουν ήδη αποδεκτεί την ηγεμονία των ΗΠΑ στο Κυπριακό είναι γιατί "μαζί με την βασιλιτζιάν ποτίζεται τζαι η γλάστρα". Η βασιλιτζιά εδώ είναι φυσικότατα η Ε.Ε!

Δεν μπορεί ένας αριστερός, ο οποίος αρνείται να βάλει στην προβληματική του για την επίλυση του Κυπριακού,το ζήτημα της ωφελημότητας της παραμονής της Κύπρου στην Ε.Ε, να μην καταλήξει μοιραία στην αποδοχή της ηγεμονίας των ΗΠΑ στην Κύπρο.

Στην πραγματικότητα όλοι γνωρίζουμε πως η λύση για μια Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία εξασφαλίζεται στις διαπραγματεύσεις από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και είναι εντελώς ανεξάρτητη ως προς το περιεχόμενό της, από το γεγονός της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ένταξη και η παραμονή μας στην Ε.Ε αφορά στην ΤΑΚΤΙΚΗ επίλυσης του Κυπριακού και όχι στην μορφή ή στο περιεχόμενη της λύσης.

Ως εκ τούτου, το δικαίωμα των ΗΠΑ να ηγεμονεύσουν στην περιοχή και στον τόπο, ως ο ένας από τους δύο "ιμπεριαλιστές" δεν πηγάζει από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, ούτε από τη μορφή και το περιεχόμενο της λύσης,ούτε από το ποιόν Ιμπεριαλιστή θα διαλέξουμε, αλλά πηγάζει καθαρά και μόνο από την ΠΑΡΑΜΟΝΗ της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνο μέσω της Ε.Ε το ΝΑΤΟ μπορεί να εγκαταστήσει βάσεις στην Κύπρο, κάτι το οποίο μετά βεβαιότητας θα πράξει στο δεύτερο μέρος του έργου "επανένωση όπως ναναι τζαι λύση ότι ναναι εβαρεθήκαμεν". Στο πρώτο μέρος θα μοιράσει για όλους τους γύρω λύκους ισομερώς το φυσικό μας αέριο. Όλες οι μαμάδες και Ελλάδα και Τουρκία και όλοι οι γιοι και οι θυγατέρες - τζάκια και πολιτικές ελίτ του τόπου - χορτάτοι.

Ωραία, αποδεκτό. Εγώ μπορώ να δεχτώ, πως ένας αριστερός, μπορεί να φτάσει σε αυτό το αξιολογικό πολιτικό συμπέρασμα και θέση: Ε.Ε και Λύση με το όποιο τίμημα. Αν το τίμημα είναι η ΝΑΤΟποίηση ας είναι αυτό το τίμημα. Πράττοντας θα δούμε...φτάνει να λυθεί το Κυπριακό.

Όπως είπα είναι αποδεκτή αυτή η θέση. Φτάνει να είναι ρητή. Μάλιστα θα μπορούσε κάποιος να επιχειρηματολογήσει υπέρ της Ε.Ε λέγοντας, πως σε αντίθεση με άλλες χώρες, για παράδειγμα σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου η εγκατάσταση των ΝΑΤΟϊκών βάσεων στοίχησε ο κούκος αηδόνι στον λαό, σε μας θα μας έρθει φθηνότερα τζαι σχεδόν μούχτιν!

Έτο θα φκερώσουν οι Τούρτζοι τα στρατόπεδα του Τούρκικου Στρατού που είναι τίγκα τα κατεχόμενα, και θα μπουν μέσα οι Νατοϊκές δυνάμεις. Ορίστε απτά και τα οικονομικά οφέλη της παραμονής μας στην Ε.Ε, εμάς το ΝΑΤΟ θα μας έρθει τζάμπα!!! Διότι άλλο απτό των οικονομικών μας οφελημάτων από την Ε.Ε δυσκολευόμαστε να βρούμε πλέον!!!

Ελπίζω μόνο να μην ετοιμαζόμαστε "από καλύτερη θέση" ως Αριστερά, να στήνουμε μετά την λύση συναυλίες, πορείες, απεργίες πείνας και αγώνες έξω από τες βάσεις του ΝΑΤΟ!

Διότι καταλαβαίνετε πως θα γελάσει μαζί μας και το παρδαλό κατσίκι!