Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

16.2.14

Ιμπεριαλισμοί και Ιμπεριαλισμοί - ένα σχόλιο στο κείμενο "Με Αρετή και Τόλμη" του Τριμ

Είχε προτεραιότητα μια άλλη ανάρτηση με θέμα: "Ένας αριστερός και ένας δεξιός εξηγούν στον κόσμο την επανένωση". Παράδειγμα ενός αριστερού υποστηρικτή της επανένωσης της Κύπρου είναι βέβαια  και ο φίλος ο Τριμικλινιώτης. Παρόλα αυτά, προτίμησα να αρχίσω από ένα διευκρινιστικό κριτικό σχόλιο για το κείμενο του με το οποίο σε γενικές γραμμές δεν διαφωνώ. ( Στο μεταξύ είδα και το κείμενο ενός άλλου αριστερού και επίσης φίλου, του Σταύρου Τομπάζου στο Red Notebook, που κατά την κρίση μου κατατάσσεται στα καθαρόαιμα δεξιά αναλυτικά κείμενα υπέρ της λύσης. Αυτό το κείμενο θα μπορούσε να το είχε γράψει κάλλιστα ένας υποστηρικτής του Μητσοτάκη και της Ντόρας. Για το συγκεκριμένο κείμενο, αν δεν προκύψει κάτι σημαντικότερο, ίσως και να σχολιάσω κάποια άλλη στιγμή ).


Επέλεξα να σχολιάσω ένα σημείο από το κείμενο του Τριμ ( εδώ το λινκ ) όχι γιατί έχω κάτι με τον Τριμ ή την οπτική του, αλλά γιατί διακρίνω σε αυτό το σημείο την αρχή μιας παρανόησης την οποία εντόπισα σε συζητήσεις και ανάμεσα σε άλλους αριστερούς και συντρόφους. Χρησιμοποιώ λοιπόν το δικό του κείμενο ως ένα απλό παράδειγμα.

Το συγκεκριμένο σημείο είναι το εξής: 


"Το κριτήριο δεν είναι αν εξυπηρετούνται συμφέροντα ή σκοπιμότητες για την α' ή τη β' ιμπεριαλιστική δύναμη που τάχα αυτομάτως ακυρώνει τα δικά μας συμφέροντα. Οι δυνάμεις τούτες μπορούν να βολεύονται τόσο με τη διχοτόμηση, όσο και με την επανένωση. Το κριτήριο είναι αν με την προτεινόμενη λύση θα διασφαλίζεται το μίνιμουμ, έτσι ώστε, ως Αριστερά, θα είμαστε σε καλύτερη θέση για να πάμε πάρα κάτω την ιστορία. Το ίδιο θα κάνουν από τη δική τους οπτική, η Δεξιά ή άλλοι που θέλουν λύση.

Ένας παλιός κομμουνιστής μου το είπε κοφτά και σταράτα: ενώ παλιά έπρεπε να διαλέξουμε «ιμπεριαλιστική ειρήνη ή ιμπεριαλιστικό πόλεμο», σήμερα πρέπει να διαλέξουμε «ιμπεριαλιστική διχοτόμηση ή ιμπεριαλιστική επανένωση», κι εγώ διαλέγω επανένωση τώρα".

Τί ακριβώς μας λέει στην κοινή ελληνική η πιο πάνω σκέψη; Μας λέει πως "τριγύρω" υπάρχουν αντικρουόμενα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, να το πούμε κιόλας ποια είναι να μην τα υπονοούμε μόνο, είναι τα συμφέροντα των πάλαι ποτέ "υπερδυνάμεων" των ΗΠΑ και της Ρωσίας,εν μέσω των οποίων (συμφερόντων), εμείς πετύχαμε μέχρι στιγμής να διεθνοποιήσουμε το Κυπριακό και να εξασφαλίσουμε ως Κυπριακή Δημοκρατία όλα τα σχετικά με την λύση ψηφίσματα του ΟΗΕ. Συγκεκριμένα αναφέρετε πως κάποτε διαλέγαμε "την ιμπεριαλιστική ειρήνη από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο".Πάρα πολύ σωστά.

Μας λέει επίσης όμως στην πρώτη παράγραφο, πως τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα είναι ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, τουτέστιν δεν υπάρχουν καλά και κακά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, όλα τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα είναι λίγο ή πολύ τα ίδια.

Πού τί σημαίνει αυτό στην συγκυρία; Σημαίνει πως η τροχιοδρομούμενη επίλυση του Κυπριακού υπό την κηδεμονία των συμφερόντων του ενός ιμπεριαλιστή και όχι του άλλου,στην προκειμένη των ΗΠΑ, σε μας δεν κάνει καμιά απολύτως διαφορά, φτάνει ο συγκεκριμένος ιμπεριαλιστής να μας διασφαλίζει τα μίνιμουμ. Δηλαδή την λύση, που αυτόματα θα φέρει την Αριστερά σε μια καλύτερη θέση. Βέβαια αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα. Διότι ο ένας Ιμπεριαλιστής εξακολουθεί να έχει μια σοβαρή διαφορά από τον άλλο όσον αφορά στο δικό μας το ζήτημα...

Καταρχήν, μπορεί κάποιος να παραστήσει τον εντελώς αφελή και να ρωτήσει τον Τριμ, πως έφτασε ακριβώς σε αυτή την πολιτική θέση. Ή μπορεί να επιλέξει να εμπλακεί σε ένα ατέρμονο διάλογο για την ουσία και τη φύση του Ιμπεριαλισμού μαζί του.

Μπορεί όμως, αντί του ενός ή του άλλου, να επιλέξει να πει πάρα πολύ απλά, πως ο λόγος για τον οποίο διάφοροι σύντροφοι έχουν ήδη αποδεκτεί την ηγεμονία των ΗΠΑ στο Κυπριακό είναι γιατί "μαζί με την βασιλιτζιάν ποτίζεται τζαι η γλάστρα". Η βασιλιτζιά εδώ είναι φυσικότατα η Ε.Ε!

Δεν μπορεί ένας αριστερός, ο οποίος αρνείται να βάλει στην προβληματική του για την επίλυση του Κυπριακού,το ζήτημα της ωφελημότητας της παραμονής της Κύπρου στην Ε.Ε, να μην καταλήξει μοιραία στην αποδοχή της ηγεμονίας των ΗΠΑ στην Κύπρο.

Στην πραγματικότητα όλοι γνωρίζουμε πως η λύση για μια Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία εξασφαλίζεται στις διαπραγματεύσεις από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και είναι εντελώς ανεξάρτητη ως προς το περιεχόμενό της, από το γεγονός της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ένταξη και η παραμονή μας στην Ε.Ε αφορά στην ΤΑΚΤΙΚΗ επίλυσης του Κυπριακού και όχι στην μορφή ή στο περιεχόμενη της λύσης.

Ως εκ τούτου, το δικαίωμα των ΗΠΑ να ηγεμονεύσουν στην περιοχή και στον τόπο, ως ο ένας από τους δύο "ιμπεριαλιστές" δεν πηγάζει από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, ούτε από τη μορφή και το περιεχόμενο της λύσης,ούτε από το ποιόν Ιμπεριαλιστή θα διαλέξουμε, αλλά πηγάζει καθαρά και μόνο από την ΠΑΡΑΜΟΝΗ της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνο μέσω της Ε.Ε το ΝΑΤΟ μπορεί να εγκαταστήσει βάσεις στην Κύπρο, κάτι το οποίο μετά βεβαιότητας θα πράξει στο δεύτερο μέρος του έργου "επανένωση όπως ναναι τζαι λύση ότι ναναι εβαρεθήκαμεν". Στο πρώτο μέρος θα μοιράσει για όλους τους γύρω λύκους ισομερώς το φυσικό μας αέριο. Όλες οι μαμάδες και Ελλάδα και Τουρκία και όλοι οι γιοι και οι θυγατέρες - τζάκια και πολιτικές ελίτ του τόπου - χορτάτοι.

Ωραία, αποδεκτό. Εγώ μπορώ να δεχτώ, πως ένας αριστερός, μπορεί να φτάσει σε αυτό το αξιολογικό πολιτικό συμπέρασμα και θέση: Ε.Ε και Λύση με το όποιο τίμημα. Αν το τίμημα είναι η ΝΑΤΟποίηση ας είναι αυτό το τίμημα. Πράττοντας θα δούμε...φτάνει να λυθεί το Κυπριακό.

Όπως είπα είναι αποδεκτή αυτή η θέση. Φτάνει να είναι ρητή. Μάλιστα θα μπορούσε κάποιος να επιχειρηματολογήσει υπέρ της Ε.Ε λέγοντας, πως σε αντίθεση με άλλες χώρες, για παράδειγμα σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου η εγκατάσταση των ΝΑΤΟϊκών βάσεων στοίχησε ο κούκος αηδόνι στον λαό, σε μας θα μας έρθει φθηνότερα τζαι σχεδόν μούχτιν!

Έτο θα φκερώσουν οι Τούρτζοι τα στρατόπεδα του Τούρκικου Στρατού που είναι τίγκα τα κατεχόμενα, και θα μπουν μέσα οι Νατοϊκές δυνάμεις. Ορίστε απτά και τα οικονομικά οφέλη της παραμονής μας στην Ε.Ε, εμάς το ΝΑΤΟ θα μας έρθει τζάμπα!!! Διότι άλλο απτό των οικονομικών μας οφελημάτων από την Ε.Ε δυσκολευόμαστε να βρούμε πλέον!!!

Ελπίζω μόνο να μην ετοιμαζόμαστε "από καλύτερη θέση" ως Αριστερά, να στήνουμε μετά την λύση συναυλίες, πορείες, απεργίες πείνας και αγώνες έξω από τες βάσεις του ΝΑΤΟ!

Διότι καταλαβαίνετε πως θα γελάσει μαζί μας και το παρδαλό κατσίκι!

16 σχόλια:

  1. "Ένας παλιός κομμουνιστής μου το είπε κοφτά και σταράτα: ενώ παλιά έπρεπε να διαλέξουμε «ιμπεριαλιστική ειρήνη ή ιμπεριαλιστικό πόλεμο», σήμερα πρέπει να διαλέξουμε «ιμπεριαλιστική διχοτόμηση ή ιμπεριαλιστική επανένωση», κι εγώ διαλέγω επανένωση τώρα".

    Ο "παλιός κομμουνιστής" είχε αλλεργία στον Λένιν μήπως;

    "Η αλήθεια της σημερινής εποχής, του σημερινού πολέμου, της σημερινής στιγμής, που γίνονται απόπειρες για σύναψη ειρήνης, βρίσκεται στη διανομή της ιμπεριαλιστικής λείας. Εδώ βρίσκεται η ουσία και το να καταλάβουμε αυτήν την αλήθεια, να την πούμε, "να πούμε αυτό που υπάρχει" -- αυτό είναι το θεμελιακό καθήκον της σοσιαλιστικής πολιτικής σε διάκριση από την αστική, για την οποία το κύριο είναι να κρύψει, να σκεπάσει αυτή την αλήθεια.

    [...]

    Για τη δημοκρατική ειρήνη εργάζεται πραγματικά όχι όποιος επαναλαμβάνει τους γενικούς ευσεβείς πόθους του πασιφισμού, που δεν λένε τίποτε ούτε υποχρεώνουν σε τίποτε, αλλά όποιος ξεσκεπάζει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα και του σημερινού πολέμου και της ιμπεριαλιστικής ειρήνης, που αυτός προετοιμάζει.

    [...]

    ο αγώνας για μια τέτοια ειρήνη δε συνίσταται στην επανάληψη γενικών, κούφιων, αγαθών και μελιστάλακτων πασιφιστικών φράσεων, που δε λένε τίποτε και ούτε υποχρεώνουν σε τίποτε, οι οποίες στην πράξη μόνο εξωραΐζουν την ιμπεριαλιστική βρομιά, αλλά στο να διακηρύξουμε στους λαούς την αλήθεια και συγκεκριμένα να διακηρύξουμε στους λαούς: Για να αποκτήσουμε δημοκρατική και δίκαιη ειρήνη πρέπει να ανατρέψουμε τις αστικές κυβερνήσεις όλων των εμπόλεμων χωρών και να εκμεταλλευτούμε για το σκοπό αυτό το γεγονός ότι εκατομμύρια εργάτες είναι οπλισμένοι, καθώς επίσης και τη γενική αγανάκτηση των μαζών του πληθυσμού εξαιτίας της ακρίβειας της ζωής και των δεινών του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

    [...]

    Γιατί οι αστοί πασιφιστές και οι "σοσιαλιστές" μιμητές ή παπαγάλοι τους πάντα φαντάζονταν και φαντάζονται την ειρήνη ως κάτι το θεμελιακά διαφορετικό, με την έννοια ότι η ιδέα: "Ο πόλεμος είναι η συνέχιση της ειρηνικής πολιτικής, η ειρήνη είναι η συνέχιση της πολεμικής πολιτικής" ποτέ δεν κατανοήθηκε από τους πασιφιστές και των δύο αποχρώσεων. Το ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος του 1914-1917 είναι η συνέχιση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής του 1898-1914, αν όχι ακόμα πιο παλιότερης περιόδου, αυτό δεν ήθελαν και δε θέλουν να το δουν ούτε οι αστοί, ούτε οι σοσιαλσοβινιστές. Το ότι η ειρήνη σήμερα, αν δεν ανατραπούν επαναστατικά οι αστικές κυβερνήσεις, δεν μπορεί να είναι παρά ιμπεριαλιστική ειρήνη που θα συνεχίζει τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αυτό δεν το βλέπουν ούτε οι αστοί πασιφιστές, ούτε οι σοσιαλιστές πασιφιστές."
    Β.Ι. Λένιν, "Πασιφισμός αστικός και πασιφισμός σοσιαλιστικός", http://leninreloaded.blogspot.com/2014/02/vi-lenin.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Ως εκ τούτου, το δικαίωμα των ΗΠΑ να ηγεμονεύσουν στην περιοχή και στον τόπο, ως ο ένας από τους δύο "ιμπεριαλιστές" δεν πηγάζει από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, ούτε από τη μορφή και το περιεχόμενο της λύσης,ούτε από το ποιόν Ιμπεριαλιστή θα διαλέξουμε, αλλά πηγάζει καθαρά και μόνο από την ΠΑΡΑΜΟΝΗ της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση."

    Αυτό είναι εν μέρει σωστό. Ωστόσο, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και αυτό, απ' το άρθρο του Μ. Παπαδόπουλο (ΚΟΜΕΠ) που αναδημοσίευσες:

    "Μια χώρα που παραμελεί την Κύπρο δεν είναι δυνατό να έχει αποφασιστικό λόγο στις παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτικές. Η δυτική άκρη της Κύπρου συγκροτεί το θεμέλιο λίθο των στρατηγικών ισορροπιών της Ανατολικής Μεσογείου, των Βαλκανίων, της Βόρειας Αφρικής. Η Γερμανία επέδειξε προθυμία στην ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ για να αποκτήσει στρατηγικό προβάδισμα στο νότιο άξονα, όπου μειονεκτεί έναντι των ΗΠΑ. Μέσω της Κύπρου η ΕΕ μετέχει πλέον άμεσα στα θέματα της Μέσης Ανατολής."

    Υποβόσκει δηλαδή ΚΑΙ σε αυτό το θέμα ο εδραιωμένος ανταγωνισμός Γερμανίας (ΕΕ) και ΗΠΑ. Χωρίς αυτό να αναιρεί την ορθότητα του ότι οι δύο συνεργάζονται αυτή τη στιγμή. Γενικά, είναι εξαιρετικά πολύπλοκο το παιχνίδι των συνεργασιών και ανταγωνισμών που παίζεται πάνω στην Κύπρο. Και εδώ θέλω να παρατηρήσω κάτι:

    Πρυτανεύει για μια ακόμα φορά η οπτική ότι "είναι πολύ μεγάλα τα εμπλεκόμενα συμφέροντα για να ελπίζουμε σε κάτι". Μα, αν το εργατικό και λαϊκό κίνημα δεν βάλει μπροστά τα ΔΙΚΑ ΤΟΥ συμφέροντα, όσο "αντιρεαλιστικό" και αν φαντάζει αυτό, ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ; Το συμφέρον του εργατικού λαϊκού κινήματος είναι η επανένωση στη βάση της λαϊκής εξουσίας, η αυτοδιάθεση της Κύπρου με την εργατική τάξη στο τιμόνι, η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών της πηγών από την εργατική τάξη, ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή, χωρίς "πάτρονες" και μεσάζοντες, είτε από την ντόπια αστική τάξη, είτε απ' τις "μητέρες πατρίδες", είτε από τις διεθνείς ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Ελληνική αστική τάξη, Τουρκική, Κυπριακή, ΝΑΤΟ, ΕΕ, τι είναι όλα αυτά παρά εκδοχές του ΙΔΙΟΥ στόματος του λύκου; Ζητούμε απ' την εργατική τάξη να βάλει το κεφάλι της μέσα στο όνομα του "ρεαλισμού"; Και το κάνουμε ως "αριστερά"; Αυτό είναι προδοσία της εργατικής τάξης, δεν είναι ρεαλισμός. Το καθήκον των κομμουνιστών δεν είναι ο "ρεαλισμός" της συμμόρφωσης στον κόσμο όπως είναι. Το καθήκον τους είναι το ξύπνημα της εργατικής συνείδησης.

    Για την εργατική-λαϊκή επανένωση και αυτοδιάθεση είναι η πάλη, όχι τα σχέδια των παραπάνω λύκων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι δεν ειναι εν μερει σωστό. Ειναι απολύτως σωστό. Υπάρχει ΣΥΜΠΤΩΣΗ συμφεροντων στην συγκυρία μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε. Δεν ειπα πως υπαρχει ΤΑΥΤΙΣΗ συμφερόντων και πως σε βαθος χρόνου δεν θα αναδειχθούν τα αντικρουόμενα συμφέροντα ΗΠΑ και Ε.Ε

      Διαγραφή
  3. Ορθή η διόρθωση.Ταύτιση συμφερόντων δεν υπάρχει, υπάρχει (προσωρινή) σύμπτωση συμφερόντων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. «ιμπεριαλιστική διχοτόμηση ή ιμπεριαλιστική επανένωση»:

    Δεν καταλαβαίνω.... Το «σχέδιο-πλαίσιο» (διαπραγμάτευσης;;;) εκκινεί από διχοτομικές παραδοχές και ενέχει το σπέρμα τής απόσχισης των «συνιστώντων», υπό τον όρο να μην είναι μονομερής (δηλ. εφόσον «συμφωνούν» οι προστάτιδες και οι συμβαλλόμενοι):

    http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=7832988&publDate=16/2/2014

    Την Παρασκευή, πάντως, δημοσιεύματα που αναφέρονταν σε δηλώσεις του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ντερβίς Ερογλου ανέφεραν ότι αυτός έκανε λόγο για «ιδρυτικά κράτη» [τα οποία υποθέτω θα θεωρηθούν ότι παύουν να υφίστανται και θα ανασυγκροτηθούν ως «πολιτείες»] και ότι «ο νέος συνεταιρισμός θα έχει τα ίδια κυριαρχικά δικαιώματα με τα μέλη του ΟΗΕ» και πως «η κυριαρχία αυτή θα κατανέμεται με ίσο τρόπο στους Τουρκοκύπριους και στους Ελληνοκύπριους».

    [2] «Η ένωση ολόκληρης ή μέρους της ομοσπονδίας με οποιαδήποτε άλλη χώρα ή οποιασδήποτε μορφής διχοτόμηση ή απόσχιση ή οποιαδήποτε άλλη μονομερής αλλαγή στην κατάσταση πραγμάτων απαγορεύεται».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γενικά, δεν διαφωνώ μαζί σας όσον αφορά την διάκριση των δύο ριζικά διαφορετικών τρόπων οργάνωσης της σχέσης μεταξύ των λαών (σοσιαλιστική<>ιμπεριαλιστική/καπιταλιστική), αλλά πραγματικά απορώ πως ούτε εσείς, ούτε και άλλοι (προβληματισμένοι αφελώς αν θέλετε, χωρίς τα κατάλληλα αναλυτικά και ιδεολογικά εργαλεία κλπ) δεν βάζετε το ζήτημα της δυνατότητας πλήρους άρνησης υπο οποιεσδήποτε συνθήκες να "βγούν" οι πλουτοπαραγωγικές αξιοποιήσεις στη πράξη.
    Λέει ο Αντώνης: ''με την εργατική τάξη στο τιμόνι, η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών της πηγών από την εργατική τάξη, ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή, χωρίς "πάτρονες" και μεσάζοντες"
    Αυτό είναι γενικά ορθό, αν μιλάμε γενικά για τις παραγωγικές δυνάμεις κλπ αλλά επι του συγκεκριμένου σημαίνει πως δεν αμφισβητείται καθόλου η έννοια της "εκμεταλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών" σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Και το θέμα δεν είναι να το πιάσουμε μόνον "οικολογικά" το θέμα, αλλά να δούμε πως η υπόσχεση για "κοινή εκμετάλλευση" από τους "λαούς" ή τις εργατικές τάξεις καθόλου δεν θα γίνει κατανοητή με την μεγάλη διαφορά της από την καπιταλιστική αν προπαγανδιστεί ως ταξικά διαφορετική, αλλά θα μετατραπεί γοργά γοργά σε υποσημείωση της γενικότερης αντίληψης πως το υπέδαφος, η φύση, οι άνθρωποι είναι αντικείμενα αξιοποίησης κλπ. Σε μια γενική εικόνα αστικού ρεαλισμού "αξιοποίησης" η κομμουνιστική εικόνα της άλλης κοινωνικής οργάνωσης κινδυνεύει απλά να γίνει μια όμοια εικόνα.
    Υποσημείωση
    Γι'αυτό δεν μπορεί να γίνει διάλογος μερικές φορές, και ο διάλογος δημιουργεί παρεξηγήσεις και πικρίες. Οι διαφορές είναι σε μερικά ζητήματα τεράστιες. Εδώ λ.χ εγώ θα πρότεινα το εξής:
    "(Ούτε στην Ελλάδα) Καμμία αξιοποίηση του λεγόμενου υποθαλάσσιου ενεργειακού πλούτου. Και αν ανοιξουν τρύπες στην Θάλασσα, εμείς να τις κλείσουμε" (αυτό επίσης μπορεί να ειπωθεί και σε άλλες περιπτώσεις, ενώ σε άλλες να μην ειπωθεί, για συγκεκριμένους λόγους).
    Νομίζω πως αυτό θα έτσουζε το κεφάλαιο και τους εθνικιστές περισσότερο. Αλλά για να το πείς αυτό, δεν γίνεται να είσαι ορθόδοξος κομμουνιστής. Πρέπει να είσαι ''ουτοπιστής"..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι πάρα πολύ σωστό αυτό που θίγεις Γιάννη, έχει ήδη τεθεί στο τραπέζι για προβληματισμό όχι υπό την μορφή του αιτήματος της άρνησης ή αν θέλεις του μπλοκαρίσματος εξόρυξης φυσικού αερίου υπό τις συνθήκες, αλλά ως πρότερος προβληματισμός για το κατά πόσον η ενεργειακή πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης ήταν η ενδεδειγμένη υπό τις συγκυριες.

      Είναι ένα σοβαρό ζητημα ανκαι το φτωχό μου μυαλουδάκι δεν μπορεί να φανταστεί για την ώρα τους Κυπραίους - που σχεδόν κυκλοφορούν με τις κελαμπίες των πολυεκατομμύριούχων αναμένοντας και τα κέρδη που θα δικαιολογούν την επιθυμητή αμφίεση - πως Φυσικό Αέριο γιοκ καθότι αναστέλλονται για την ώρα οι εργασίες...

      Διαγραφή
    2. Μια μικρή διόρθωση απο μέρους μου: το απόσπασμα δεν το έχει γράψει ο Αντώνης, αλλά ο Παπαδόπουλος, αν και η συναντίληψη στο κείμενο είναι δεδομένη..

      Διαγραφή
  6. Απορία:
    «... ο [όποιος] ιμπεριαλιστής [δε θα επιδιώξει] να [μην] μας διασφαλίζει τα μίνιμουμ, δηλαδή την λύση, που αυτόματα θα φέρει την Αριστερά σε μια καλύτερη θέση»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά, ανκαι οι διαθέσιμοι ιμπεριαλιστές που έχουμε ( ήντα τζαιρους εφτάσαμεν ) για την ώρα και προς χαρην των συμφερόντων τους πάντα, ε στηρίζουν και κάποιες χώρες με "εναλλαχτικές" πολιτικές :) Εν νομίζω πως συγκεκριμενοι ιμπεριαλιστες θα είχαν προβλημα να κοινωνικοποιήσουμε για παραδειγμα τον Φυσικό μας πλούτο αν αυτο σημαινε πως μπλοκαρουμε τα συμφέροντα του άλλου Ιμπεριαλιστή στην περιοχή...

      Διαγραφή
  7. Η ερμηνεία για τα σημεία και τους όρους του Κοινου Ανακοινωθέντος μπορεί κατά την κρίση μου να δοθεί μόνο από συνταγματολόγους και νομικούς που έχουν λάβει μέρος σε διαπραγματευτικές διαδικασίες. Εδώ τουλάχιστον τα τρία μεγάλα κόμματα ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ τοποθετούνται επί των ανακοινωθέντων αλλά και κατά την διάρκεια των συνομιλιών στη βάση των εκτιμήσεων των δικών τους επιστημονικών συνεργατών και διαπραγματευτών.

    Για το θέμα που θίγει ο Ρίζος, έχει όντως κάνει μια αρχική αναφορά το ΑΚΕΛ, αναφέροντας πως το Κοινό Ανακοινωθέν δεν είναι σαφές ως προς το ζήτημα της εσωτερικής κυριαρχίας και πως υπάρχει διάσταση μεταξύ Εξωτερικής και Εσωτερικής Κυριαρχίας. Δεν γνωρίζω αν στον Ρίζο έχουν επιπλέον βάσιμα στοιχεία πως δεν πρόκειτα για "ασαφεια' αλλά για καθαρή ρήτρα δικαιώματος απόσχισης υπό όρους.

    Οπωσδήποτε δεν υπάρχει περίπτωση κανενα κόμμα πλην του ΔΗΣΥ να αποδεχτεί κατι τέτοιο. Όπως και ναχει, το ΑΚΕΛ δεν δήλωσε πως "η ασαφεια" στο Κοινό Ανακοινωθέν είναι αποτρεπτική για να στηρίξει τις συνομιλίες...


    Για τον Έρογλού. Τίποτα διαφορετικό από τις συνηθισμένες του δηλώσεις, οι οποίες δεν μετράνε μία, παίζει σε δύο ταμπλό τώρα ο Έρογλου, από τη μια κρατά τις επαφες με τους εθνικιστές μεσω αυτών των δηλώσεων, από την άλλη βεβαια κανει ότι του πει η Αγκυρα η οποία επιθυμεί επίλυση του Κυπριακού λόγω φυσικού αερίου.

    Δεν βολεύει την Τουρκία αυτή τη στιγμή το στατους κβο, ουτε η λύση επί του εδάφους, χρειάζεται πρόσβαση στο Φυσικό Αέριο την οποία δεν μπορεί να εξασφαλίσει με απλή ΔΔΟ, χρειάζεται την εμπλοκή των ΗΠΑ και επιμέρους ρήτρες για το "μοιρασμα" του ΦΑ που δεν συμπεριλαμβανονται σε κανένα μέχρι στιγμής προτεινόμενο σχέδιο λύσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ...απαγορευεται η μονομερής αποσχιση....σωστά εχεις παρατηρήσει πως δεν συμπληρώνεται πως απαγορευεται είτε η μονομερής είτε η συμφωνημένη και από τα δύο συνιστώντα κράτη αποσχιση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "(Ούτε στην Ελλάδα) Καμμία αξιοποίηση του λεγόμενου υποθαλάσσιου ενεργειακού πλούτου. Και αν ανοίξουν τρύπες στην Θάλασσα, εμείς να τις κλείσουμε"
    Προσυπογράφω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  10. Συγγνώμη αλλά ένας άσχετος, όπως εγώ, το διαβάζω κάπως έτσι:

    Επιτέλους έχουν ξεκινήσει συνομιλίες στο Κυπριακό γι' αυτό κι εγώ διαλέγω ιμπεριαλιστική επανένωση τώρα.

    Ζούμε σ' ένα κόσμο με δεδομένους συσχετισμούς δύναμης και έχουμε μια πεντάχρονη ιστορία βίαιου διαχωρισμού γι' αυτό κι εγώ διαλέγω ιμπεριαλιστική επανένωση τώρα.

    Ορθά και καθαρά ως ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι έχουμε ορίσει την πολιτειακή δομή της λύσης ως ΔΔΟ γι' αυτό κι εγώ διαλέγω ιμπεριαλιστική επανένωση τώρα.

    Το κριτήριο δεν είναι αν εξυπηρετούνται συμφέροντα ή σκοπιμότητες για την α' ή τη β' ιμπεριαλιστική δύναμη που τάχα αυτομάτως ακυρώνει τα δικά μας συμφέροντα γι' αυτό κι εγώ διαλέγω ιμπεριαλιστική επανένωση τώρα.


    Δεν νοείται Αριστερά σήμερα, στην Ελλάδα, Τουρκία ή Κύπρο ή διεθνώς που να συμβιβάζεται με το βίαιο διαμελισμό της χώρας και του λαού μας, γι' αυτό κι εγώ διαλέγω ιμπεριαλιστική επανένωση τώρα.

    Είμαστε μια χώρα σε βαθιά κρίση γι' αυτό κι εγώ διαλέγω ιμπεριαλιστική επανένωση τώρα.

    Ζούμε την εποχή της αβεβαιότητας γι' αυτό κι εγώ διαλέγω ιμπεριαλιστική επανένωση τώρα.

    … στη Κύπρο της μαζικής ανεργίας (οι μισοί νέοι είναι άνεργοι), της ανέχειας (οι μισοί μας συνταξιούχοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας) γι' αυτό κι εγώ διαλέγω ιμπεριαλιστική επανένωση τώρα.

    Η Τρόικα δε φεύγει και αέρια δε θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε, αν δε λύσουμε το κυπριακό. γι' αυτό κι εγώ διαλέγω ιμπεριαλιστική επανένωση τώρα.

    Η λύση, κι όχι οι νεοφιλελεύθερες συνταγές, είναι μονόδρομος γι' αυτό κι εγώ διαλέγω ιμπεριαλιστική επανένωση τώρα.

    Όποιος θέλει να κατατάσσει εαυτόν στην Αριστερά, οποιασδήποτε απόχρωσης, αλλά και ευρύτερα στον προοδευτικό-δημοκρατικό χώρο, απαιτεί ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ λύση τώρα.


    Διότι το όραμα για μια άλλη Κύπρο, σε ένα άλλο κόσμο περνά μέσα από αυτή τη ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ λύση

    Υπάρχει ο συνεχής αγώνας για να αρχίσουμε να ζούμε και να οραματιζόμαστε για ένα κόσμο που να αξίζει κανείς να ζει γι' αυτό κι εγώ διαλέγω ιμπεριαλιστική επανένωση τώρα.

    Κι αυτό (δηλαδή η ιμπεριαλιστική επανένωση) θέλει αρετή και τόλμη.

    Fristuti

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχα...δεν ηξερα οτι εισαι καλος και σε χιουμοριστικα κειμενα!

      υποσχεθηκα μια αναρτηση με τιτλο Ένας αριστερός και ένας δεξιός εξηγούν στον κόσμο την επανένωση.

      Εκεί αν θελεις θα πουμε καποια πραματα σχετικά με το γιατί Ναι ή Όχι στην Επανένωση.

      αν κάνεις λιγη υπομονή...:)

      Διαγραφή
  11. σίγουρα :) καλά, η υπομονή είναι και προτέρημα προπαντός κομμουνιστικό και δη μεταξύ συντρόφων :)

    Fristuti

    ΑπάντησηΔιαγραφή