Η διάσκεψη τύπου του Προέδρου για το Κυπριακό.

Ελληνίδες, Έλληνες...

Γνώριμη είναι η φωνή που ακούς. Είμαι ο νέος Εθνάρχης. Συγκεκριμένα ο Κων.Καραμανλής. Το έχουμε ξαναπεί. Πρωτοπορούμε στην ταχύτητα παραγωγής Εθναρχών σε τούτο τον τόπο. Μπορούσες Νίκο μου να πεις: Ελληνικέ Κυπριακέ Λαέ, όπως έλεγε ο Μακάριος, αφού στόχος του διαγγέλματος ήταν να συγκινήσεις το ΔΗΚΟ...

Το διάγγελμα του Προέδρου, δεν ήταν παρά μια απάντηση στον Νικόλα Παπαδόπουλο. Κατανοητό βέβαια πως διαχρονικά υπάρχουν δύο σχολές αντίληψης για το κυπριακό και πως εδώ και 40 χρόνια η μια σχολή συνομιλεί με την άλλη. Και πως αυτό αποτελεί και την κακοδαιμονία μας. Που δεν υπάρχει ούτε τρίτη, ούτε τέταρτη σχολή στην πραγματικότητα.

Επί της ουσίας, το διάγγελμα του Προέδρου είχε ως καθαρό στόχο, να πείσει όσους δεν είχαν ανάγκη να πεισθούν, και να πείσει όσους δεν πρόκειται ποτέ να πεισθούν. Οι υπόλοιποι δεν υπάρχουμε.

Καλή προσπάθεια στρογγυλοποίησης των ζητημάτων ουσίας. Το διάγγελμα ήταν η στρογγυλοποίηση του κοινού ανακοινωθέντος. Δεν άφηνε κανένα παράθυρο προβληματισμού για το περιεχόμενο. Σε κάθε αντίρρηση, η μόνη απάντηση που έδινε ο Πρόεδρος είναι πως το Κοινό Ανακοινωθέν είναι απλά ένα προσχέδιο στη βάση του οποίου θα παλέψουμε για το καλύτερο. Ατάκα της βραδιάς "τα δάκρυα του Νίκου" : δεν θα φέρουμε σε δημοψήφισμα ένα νέο Ανάν γιατί γνωρίζουμε εκ των προτέρων πως αυτό θα απορριφθεί από το λαό.


Η ουσία και η ποιότητα των αντιρρήσεων για το Κοινό Ανακοινωθέν και την διάσκεψη τύπου:

Η μία σχολή:

Η μία σχολή, ΔΗΚΟ - ΕΔΕΚ στην συζήτηση που ακολούθησε μετά τη διάσκεψη τύπου, έδειξε καθαρά πως αποτελεί μια άκρως επικίνδυνη, λαϊκίζουσα, ανώφελη και εμμονική σχολή. Κανένα επί της ουσίας επιχείρημα ή διερώτημα για τις διαπραγματεύσεις. Μια εμμονική επανάληψη συνθημάτων για το "Εθνικό συμφέρον" με αποκορύφωμα τη δήλωση του κ.Σιζόπουλου, πως το κοινό ανακοινωθέν και οι μέχρι τώρα συνομιλίες τόσων χρόνων, παραχωρούν δικαιώματα στην άλλη πλευρά που στην ουσία ανοίγουν τον δρόμο στην Τουρκία να επιτύχει τον απώτερο στόχο της: Την επέλαση της Τουρκίας σε όλη την επικράτεια της Κύπρου. Όταν το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ μιλούν για επέλαση εννοούν τρίτη εισβολή, με στρατιωτικά ή άλλα μέσα. Δεν εννοούν απλά μια επικράτηση των Τούρκικων συμφερόντων. Διότι καθαρά "τουρκικα συμφέροντα" δεν μπορούν να εντοπιστούν,  τα λεγόμενα "τούρκικα συμφέροντα" είναι συνδεδεμένα με "άλλα" τα οποία το "πατριωτικό μέτωπο" δεν φαίνεται πρόθυμο να συζητήσει ή να αναλύσει. Έτσι, καταλήγει σε μια κενή ουσιαστικού περιεχομένου και έμπλεη εθνικιστικών στοιχείων κριτική,

Μια καταστροφική άρνηση ανάλυσης επί του συγκεκριμένου, μια μυθομανία ντυμένη δήθεν το πατριωτικό πρόσωπο της σοβαρότητας και της εγρήγορσης και επιχειρήματα για τον σκουπιδοτενεκέ.

Η απόσταση των κομμάτων ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ από τον ωμό εθνικισμό σε λίγο θα είναι ορατή μόνο με μικροσκόπιο.  Μπορεί η πρόθεση να είναι υγιής, αν θεωρήσουμε ως υγιή πρόθεση την άρνηση "στρογγυλοποίησης" που επιχειρεί η άλλη σχολή. Δυστυχώς όμως ούτε τα θεωρητικά, ούτε τα πολιτικά, ούτε τα ιστορικά εργαλεία επιτρέπουν την αξιοπρεπή παρουσία της εν λόγω σχολής στη συζήτηση για το κυπριακό πρόβλημα.

Είναι επιπλέον φανερός ο στόχος ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ να δημιουργήσουν μια καθαρή πόλωση στο εσωτερικό μέτωπο. Η συγκεκριμένη σχολή αποτελεί μόνο παράδειγμα προς αποφυγήν.


Η άλλη σχολή:

 Μεγάλη επίτευξη η υπογραφή του Κοινού Ανακοινωθέντος κατά τον πρόεδρο, χωρίς κενά, χωρίς ουσιαστικές ασάφειες, χωρίς εμπλοκή του ξένου παράγοντα, αυτό που μας λείπει είναι μόνο η εθνική σύμπνοια και η στήριξη στην προσπάθεια εκ μέρους όλων για μια λύση υπέρ του συνόλου του κυπριακού λαού.

Όπως είπα, όσοι δεν είχαν ανάγκη να πεισθούν γιατί έχουν ήδη πεισθεί, σήμερα πανηγυρίζουν στα σόσιαλ μίντια. Τί μας πρόσφερε εχθές ο Πρόεδρος; Να ακούσουμε ξανά τον εαυτό μας, πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια όταν μας κάλυπτε ο ρομαντισμός της επανένωσης, της ισότητας και της συμβίωσης με την άλλη κοινότητα. Δεν πειράζει, δεκαπέντε χρόνια δεν είναι πολλά, για να καταφέρει η "άλλη σχολή" ως σχολή και όχι ως ξεχωριστά άτομα να ξεστομίσει, πως είμαστε ένας λαός με τους τουρκοκύπριους και ειλικρινά να το εννοεί. Μόνο που αυτό, δεν είναι πια αρκετό. Γιατί αυτά τα δεκαπέντε χρόνια πέρασαν και για μας...

Δεν απάντησε ή απάντησε λάθος ο Πρόεδρος σε σημαντικά ερωτήματα:

1. Ποιός ψηφίζει στις τοπικές εκλογές και για τη λεγόμενη "Κάτω Βουλή"; Κατά τον Πρόεδρο, ψηφίζει η κάθε κοινότητα στο υπό διοίκηση τμήμα της. Οι ε/κ που θα κατοικούν στο άλλο συνιστών κράτος ή πολιτεία  δεν έχουν κανένα δικαίωμα ψήφου, το αντίστοιχο και για τους τ/κ που θα κατοικούν στην δική μας πλευρά. Δεν ξέρω αν ήταν "γλωσσικό λάθος", "απροσεξία" ή αν φταίει πως δεν ήταν αρκετά νερωμένο το ουισκάκι στο φλυντζάνι του καφέ. Πάντως το συγκεκριμένο σημείο δεν αποτελεί υπό συζήτηση "ασάφεια". Αν αποτελεί, θα πρέπει να το γνωρίζουμε.

2. Ποιός αναλαμβάνει την οικονομική προσαρμογή του υπό κατοχή τμήματος μετά τη λύση; Αυτός που έχει την ευθύνη για την οικονομική προσαρμογή του "ελεύθερου τμήματος"; Δηλαδή η Τρόικα; Που δεν θα φύγει από δω ούτε το 2030, άσχετο πως οι κυβερνώντες, μας τάσσουν φούρνους  ποξαμάθκια, πως μέχρι το 2016 θα έχουμε τελειώσει με την εξόφληση του χρέους μας;

3. Εκτός από τον ΟΗΕ που αναγνωρίζει τα λεγόμενα 3 singles, η Ε.Ε θα αποτελεί "εγγυήτρια δύναμη" στην επίλυση του Κυπριακού; Τί θα συμβεί αν η Κυπριακή Ομόσπονδη Δημοκρατία αποφασίσει την αποχώρηση της από το Ευρώ ή την Ε.Ε ή μήπως αυτό το ενδεχόμενο θα αποκλείεται στη βάση της συμφωνίας λύσης;

4.  Υπάρχει ή δεν υπάρχει ασάφεια, για την Εξωτερική και Εσωτερική Κυριαρχία των συνιστωσών Πολιτειών. Το ΑΚΕΛ δια στόματος Γ. Λουκαϊδη επιμένει πως στο Κοινό Ανακοινωθέν, υπάρχει ασάφεια για την εσωτερική κυριαρχία, η οποία δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.

5. Φυσικό Αέριο. Πόσο "ειλικρινείς" είναι οι εξαγγελίες της κυβέρνησης πως το Φυσικό Αέριο δεν συνδέεται με την επίλυση του Κυπριακού ( εκτός από το σημείο όπου αποδεχόμαστε πως αυτό θα ανήκει εξίσου στις δύο Πολιτείες ). Πώς αντιμετωπίζει η κυβέρνηση το ενδεχόμενο, η επικείμενη λύση να επιβάλει την άμεση εμπλοκή της Τουρκίας για διέλευση του ΦΑ μέσω αγωγού και σε συνεργασία με το Ισραήλ, που θα καταλήγει στην Ευρώπη;
Έχουμε πραγματικά ως Κύπριοι την επιλογή να αποδεχτούμε το σχέδιο λύσης αλλά να μην συναινέσουμε στο πιο πάνω σενάριο; Ή μήπως εντέλει η επίλυση του Κυπριακού θα επιτευχθεί, προς χάρην συμφερόντων στον ενεργειακό πόλεμο και δεν θα έχουμε καμιά επιλογή για τον τρόπο εμπλοκής της Τουρκίας;

Αν αυτό δεν ενοχλεί τα μέλη του ΔΗΣΥ ως σενάριο, πιθανόν να ενοχλεί τους υπόλοιπους Κύπριους. Αν θα φωνάζουμε πως ο Δ.Χριστόφιας ήταν πρόεδρος μόνο για το ΑΚΕΛ να φωνάξουμε και για την περίπτωση που ο Νίκος ικανοποιεί μόνο τις πολιτικές επιθυμίες των δικών του "σύντροφοι δησυκοί".


Η τρίτη σχολή:

Τρίτη σχολή δεν υπάρχει. Η τρίτη σχολή θα είχε ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό πρόγραμμα, ένα συνολικό πρόγραμμα τόσο για το Κυπριακό όσο και για την οικονομία. Επιφυλασσόμαστε μετά το πέρας του Προγραμματικού Συνεδρίου του ΑΚΕΛ.