Η ιδιότητα του μέλους των Ηνωμένων Εθνών υποδηλώνει τη διεθνή νομική αναγνώριση μιας οντότητας ως κυρίαρχου κράτους από τα υπόλοιπα κυρίαρχα κράτη-μέλη του ΟΗΕ. Αυτή η κατάσταση πραγμάτων στις διεθνείς σχέσεις ορίζεται ως εξωτερική κυριαρχία. Αντίθετα, εσωτερική κυριαρχία ορίζεται ως το μονοπώλιο που έχει μια Αρχή έναντι οποιωνδήποτε άλλων Αρχών στην άσκηση εξουσίας εντός μιας ορισμένης εδαφικής επικράτειας και επί του πληθυσμού μέσα σε αυτή. Συνεπώς, τα 193 μέλη του ΟΗΕ, ανεξαρτήτως εσωτερικής κυριαρχίας και, κατ’ επέκτασιν, κατανομής εξουσιών, εσωτερικού πολιτικού συστήματος, δομών και μορφής διακυβέρνησης, απολαμβάνουν εξωτερικής κυριαρχίας. Για παράδειγμα, μέλος του ΟΗΕ είναι η Γαλλία που αποτελεί ενιαίο κράτος, οι ΗΠΑ που διαθέτουν το δικό τους ιδιότυπο μοντέλο ομοσπονδιακής διακυβέρνησης, αλλά και η Βοσνία-Ερζεγοβίνη βασικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι η διαιρεμένη εσωτερική κυριαρχία που λαμβάνει τη μορφή μιας αποκλίνουσας μορφής «ομοσπονδίας», ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, της αδύναμης και με εξαιρετικά περιορισμένες εξουσίες που ασκεί η κεντρική κυβέρνηση έναντι των ισχυρών εξουσιών που ασκούν αποκλειστικά τα συνιστώντα μέρη της.
Σύμφωνα με το λεκτικό του Κοινού Ανακοινωθέντος, «η ενωμένη Κύπρος… θα έχει μια ενιαία νομική προσωπικότητα και μια κυριαρχία, η οποία θα καθορίζεται ως η κυριαρχία που απολαμβάνουν όλα τα κράτη-μέλη των Ηνωμένων Εθνών υπό το χάρτη του ΟΗΕ και η οποία προέρχεται εξίσου από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους». Δηλαδή, η υπό αναφορά πρόνοια διασφαλίζει την μια και ενιαία εξωτερική κυριαρχία του μελλοντικού κράτους, όχι όμως και την εσωτερική του κυριαρχία. Στην πράξη αυτό σημαίνει πως δεν έχει απαντηθεί αν η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία θα οδηγεί σε «ισχυρή» ή «χαλαρή» ομοσπονδία. Πολύ περισσότερο που στο Κοινό Ανακοινωθέν συμφωνείται, μεταξύ άλλων, η εκχώρηση του κατάλοιπου εξουσίας (residual powers) στα συνιστώντα κράτη «πλήρως» και «αμετάκλητα», χωρίς δηλαδή προοπτική μελλοντικής ανάκλησης αυτών των εξουσιών και προτού συμφωνηθούν ποιες και πόσες εξουσίες θα παραμένουν στην κεντρική κυβέρνηση.
Στις διαπραγματεύσεις που μόλις επανάρχισαν, η Τουρκία εισέρχεται έχοντας διασφαλίσει εκ προοιμίου δύο σημαντικά για την ίδια οφέλη:
•Δεν έχει αναλάβει οποιεσδήποτε δεσμεύσεις έναντι της τελικής μορφής που θα πάρει η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, κυρίως σε σχέση με τις εξουσίες και, εν τέλει, την ισχύ που θα έχουν τα συνιστώντα κράτη στο μελλοντικό κρατικό μόρφωμα.
•Εχει επιτύχει να ακολουθηθεί μια διαδικασία (άτυπη τετραμερής) που θα της επιτρέψει να «πακετοποιήσει» το Κυπριακό με πάγιες διεκδικήσεις της στο Αιγαίο.
Οι επιδιώξεις της Αγκυρας έναντι της Κύπρου είναι αρκούντως σαφείς. Για την Τουρκία η Κύπρος αποτελεί ζωτικό χώρο. Δηλαδή, το έδαφος, η θάλασσα, ο αέρας της Κύπρου είναι ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια, αλλά και για την ισχυροποίηση της θέσης της Τουρκίας στους τομείς της οικονομίας, του εμπορίου και της ενέργειας, συνεπώς, για την αναβάθμιση της γεωπολιτικής της αξίας. Ωστόσο, το ισχύον status quo στην Κύπρο, σε συνάρτηση με την αδυναμία εκ μέρους της Τουρκίας μονομερούς νομιμοποίησής του, δεν την ευνοεί σε κάποιες άλλες στρατηγικές επιλογές της που είναι, αφενός, η ανάληψη ηγετικού/πρωταγωνιστικού ρόλου στην υπό διαμόρφωση νέα κατάσταση πραγμάτων τόσο σε διεθνές όσο και σε περιφερειακό επίπεδο, και αφετέρου, η ένταξή της στην ΕΕ. Γι’ αυτό και η Τουρκία θα επιδιώξει μια λύση του Κυπριακού που κατά το δυνατόν θα νομιμοποιεί τα κεκτημένα από το ισχύον status quo και θα επεκτείνει τον στρατιωτικο-πολιτικό έλεγχό της στην κεντρική κυβέρνηση. Σε κάθε δε περίπτωση ό,τι «χάνει» από την Κύπρο θα το διεκδικεί από το Αιγαίο. Μια λύση, όμως, που θα επιτευχθεί σε χρόνο που θα εξυπηρετεί καίρια τα συμφέροντα της κυβέρνησης Ερντογάν (ΑΚΡ) σε εσωτερικό και εξωτερικό επίπεδο. Στο μεταξύ και μέχρι τη λύση του Κυπριακού, η Αγκυρα θα στοχεύσει σε αξιοποίηση της διαδικασίας των συνομιλιών για την προώθηση των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, καθώς και την αναστολή του ενεργειακού προγράμματος της Κύπρου ή/και την «επισημοποίηση» των διεκδικήσεών της έναντι της κυπριακής ΑΟΖ.
Στις διαπραγματεύσεις που έχουν επαναρχίσει η ελληνοκυπριακή διαπραγματευτική ομάδα έχει μια υποχρέωση: να υπερασπιστεί τα κυπριακά συμφέροντα.
Χαραυγή, 18-02-2014
Για όσους ενδιαφέρονται να γνωρίζουν πιο λεπτομερώς την διαχρονική πολιτική του ΔΗΚΟ για την επίλυση του Κυπριακού, μπορουν να πάρουν ένα δείγμα από την απαντητική επιστολή του Νικόλα Παπαδόπουλου στον Αναστασιάδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘίγει σωστά σημεία ο Νικόλας για τις ασάφειες του κοινού ανακοινωθέντος, είναι όμως εμφανέστατη και η εθνικιστική ανάγνωση του συνόλου του προβλήματος του Κυπριακού οσο και να προσπαθούν να το κρύψουν οι δηκοϊκοί, μάλιστα από την αρχή αρχή της επιστολής.
Όπως πάντα το ΔΗΚΟ θέλει να είναι και πατριωτική δύναμη, και να έχει τις τζέπες της γεμάτες και να καταφευγει σε εθνικιστικές κορώνες. Τόσο σε επίπεδο περριρέουσας όσο και σε επίσημο επίπεδο διαλόγου.
http://www.sigmalive.com/news/kypriako/102272
ΔιαγραφήΟταν η κ. χοπλαρου γραφει αυτό, τοτε συντροφοι της ''αριστερας'' που σας τρεχουν τα σαλια μαζι με τους αστους, υπαρχει προβλημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήRena Choplarou
< Ένα εξαιρετικό κείμενο του Stavros Tombazos με το οποίο συμφωνώ σε όλα (εκτός από την τελευταία πρόταση). Φαίνεται ότι η ευχή που είχε εκφράσει ο Giorgos Stogias στο κείμενό του στο To Feleki να ακουστούν αριστερές φωνές, από Κύπρο και Ελλάδα, που να ασκούν κριτική στην επικρατούσα θέση της ελλαδικής Αριστεράς σε σχέση με τις εξελίξεις στο Κυπριακό, γίνεται πραγματικότητα. Μένει να δούμε κάτα πόσο παρεμβάσεις όπως αυτή του Σ. Τομπάζου, αλλά και εκείνες της Σίας Αναγνωστοπούλου, του Μάριος Θρασυβούλου, του Βασίλη Ιωακειμίδη, μπορούν να επηρεάσουν τη θέση, τουλάχιστον του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν μπορώ εδώ να μην σχολιάσω και κάτι άλλο: Η διαφορά μας (κι εδώ εννοώ τους φιλελεύθερους και τους σοσιαλδημοκράτες της Κύπρου, μερικοί από τους οποίους συμμετέχουμε στην Πρωτοβουλία για την παραμονή της Κύπρου στην Ε.Ε. και το ευρώ ) είναι ότι δεν έχουμε κάνένα πρόβλημα να δείξουμε την ευαρέσκειά μας και να μοιραστούμε κείμενα ανθρώπων με τους οποίους διαφωνούμε σε άλλα ζητήματα. Αντίθετα, αρκετοί αριστεροί της Κύπρου και όλοι οι αριστεριστές μάς, ακόμη κι αν συμφωνούν με μερικά από αυτά τα οποία υποστηρίζουμε, μας αντιμετωπίζουν σαν πανούκλα (όταν μερικοί δεν χυδαιολογούν και γράφουν λίβελους προσωπικά εναντίον μας).
Δεν πειράζει... Νιώθω τέτοια αυτοπεποίθηση ότι αγωνιζόμαστε στη σωστή κατεύθυνση, που δεν πτοούμαι. Αγάπη... (μέχρι βέβαια να έρθει η ώρα της επανάστασης, όταν ο κόκκινος κυπριακός στρατός -γελάω που μερικοί κομμουνιστές δηλώνουν αντιμιλιταριστές- μου πάρει το κεφάλι στην κεντρική πλατεία :) ) >
Ευχαριστώ για το σχόλιο. Θα διαφωνήσω σε ένα μόνο σημείο. Το κείμενο το Βασίλη του Ιωακειμίδη δεν ειχε κανένα απο τα πρόδηλα χαρακτηριστικά των υπολοίπων κειμένων που αναφέρεις.
ΔιαγραφήΟ Βασίλης κατά την κρίση μου, μετέφερε την εικόνα από τις εμπειρίες του από τις επαφές του με την άλλη κοινότητα και κατ αυτό τον τρόπο μετέφερε και ένα κομμάτι από την αυτογνωσία της κυπριακής αριστεράς.
Διότι σήμερα η τουρκοκυπριακή κοινότητα, μεταξύ άλλων, μας επιστρέφει και μέρος της αυτογνωσίας μας που χάσαμε στην πορεία των χρόνων λόγω του στατους κβο.
Όπως μου ειπε προσφατα ενας τουρκοκυπριος που γεννήθηκε μετά την εισβολή, έμαθε για την καταγωγή του από ελληνοκυπριους μελετητες της κυπριακής ιστορίας, συγκεκριμενα από αριστερούς μελετητές. Και πως χωρίς αυτες τις μελέτες, ο ίδιος δεν θα είχε την ευκαιρία να γνωρίσει το παρελθόν της κοινότητάς του.
Σήμερα, μεταξύ άλλων, ένα σοβαρό στοιχείο των αγώνων των τουρκοκυπρίων, είναι πως μας επιστρέφουν εκείνοι αυτό το "δώρο". Πλέον κι εμεις χρειαζόμαστε τις δικές τους μελέτες μετά την εισβολή για να προσδιοριστουμε ως Κύπριοι.
Ο Βασίλης απλά μετέφερε αυτο που εμείς οι Κυπραίοι - ε/κ και τ/κ αισθανόμαστε ως κοινή κουλτούρα και κοινή μοίρα. Τίποτε άλλο.
Επίσης πολύ ευχαρίστως θα συμμετείχα στην Πρωτοβουλία αν αναποδογυρίζαμε τα "ζητούμενα".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδη η Πρωτοβουλία λεει: να ψηφισετε ότι θελουμε εμεις και μετα τη λυση ειμαστε ολοι ελευθεροι να διαχωρισουμε τις γραμμες μας, οι δεξιοι τους δικους τους αγωνες, οι αριστεροι τους δικους τους.
Με λιγα λογια: ψηφιστε χαλαρη ομοσπονδια, αγωγό μεσω Τουρκιας, Νατο και μετα την λύση διαχωρίστε την θεση σας ειστε ελευθεροι!
Είναι σαν να σου λεν: Θα σε απολύσω και μετά την απόλυση εισαι ελευθερος να ερθεις να συζητησεις για την εργασία σου. ή
Θα ψηφίσεις την θανατική ποινή σου και μετά είσαι ελευθερος να υποβαλεις αίτηση για έφεση.
Γιατι δεν το παμε αναποδα;;;
Ψηφίστε εσεις ΔΔΟ, χωρίς αγωγό στην Τουρκία και χωρίς ΝΑΤΟ και μετά την λυση, ειστε ελευθεροι να αγωνιστειτε μονοι σας για οτι θελετε!!!!
Και επισης, θα ηταν καλο να ενημερώσεις την κυρια Χοπλαρου οταν την δεις, να μην τρεφει μεγαλες προσδοκιες απο τον ΣΥΡΙΖΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Συριζα μπορει να ειπε τις μαλακιες της ζωής του όταν εδινε διαπιστευτηρια στους Αμερικανους, και για τα "κινήματα" της Λιβυής και για τα "κινηματα" της Συρίας, αλλά δεν ειναι τόσο ηλίθιοι να παίξει το ιδιο χαρτί για την Κυπρο. Αν περιμένει λοιπόν η κ.Χοπλαρου τις συνηθισμένες μαλακιουλες διαφορων συριζαιων πως "εχθροι των εξεγέρσεων είναι όσοι μιλούν για τάξεις" - μαλακιουλες με τις οποιες εκαναν πολλοι καριερα και στις Πλατείες και στα συνέδρια και οι οποίοι έκαναν και καριέρα στην Κυπρο σαν διανοουμενοι και φίλοι διανοουμενων κ.λ.π....θα περιμενει παρα πολυ καιρο.
Δεν θα παιξει αυτο το χαρτι ο ΣΥΡΙΖΑ για την Κυπρο. Ακόμα δεν παλάβωσαν εντελως μεσα στο ΣΥΡΙΖΑ.
Ειναι γι αυτο που προσπαθει εναγωνιως η κ.Χοπλαρου να βρει διαθεσιμους Κυπραιους της Αριστερας να παιξουν αυτο το χαρτι. Και ναι, το βρηκε στα κειμενα που αναφερεις. Αλλα δεν θα εχει ευρεια ανταποκριση στην ευρυτερη αριστερα αυτο το χαρτι. Στο τελος θα το παιξουν μονο οσοι προσκεινται στο ΔΗΣΥ ή όσοι κρυφτούν κάτω από τον ποδογυρο του ΔΗΣΥ. Κανεις αλλος!