Τρίζουν τα κόκκαλα του Καβάζογλου!

Αγαπητέ κύριε Καβάζογλου,

συγνώμη που δεν σε αποκαλώ σύντροφο, όπως έμαθα να σε αποκαλώ τόσα χρόνια, δηλαδή με την προσφώνηση που σου έπρεπε λόγω της θυσίας σου για τους κοινούς αγώνες των ελληνοκυπρίων και των τουρκοκυπρίων. Πρέπει να ξανασκεφτώ, τί εννοούσα τόσα χρόνια όταν σε αποκαλούσα σύντροφο, αλλά και τί ακριβώς εννοούσαν κάποιοι άλλοι.

Βλέπεις κύριε Καβάζογλου, εδώ και 40 χρόνια που υπάρχει το πρόβλημα, θυσία του οποίου υπήρξες τζαι συ πιο παλιά, ακούμε από τους συντρόφους μας, πως το πρόβλημα μας πρέπει να λυθεί για το καλό και των δύο κοινοτήτων. Το καλό των δύο κοινοτήτων βέβαια ήταν πάντα για μας το εργατικό δίκαιο πάνω από όλα τζαι ύστερα όλα τα άλλα. Εξάλλου πάντα εξέραμεν πως καμιά φιλία, όπως η δική σου με τον Μισιαούλη δεν οδηγεί στον φόνο, αν αυτή η φιλία δεν εν επικίνδυνη για τα συμφέροντα κάποιων.

Μάλιστα κύριε Καβάζογλου, εδώ και 20 χρόνια, απ΄όταν εκατέρρευσεν το σύστημα που ενέπνευσεν τους κοινούς αγώνες των εργαζομένων ανεξαρτήτως εθνικότητας σε όλο τον κόσμο, το κόμμα σας το ακελ, εσένα και του Μισιαούλη και τα κόμματα άλλων εργαζομένων σε άλλες χώρες, εμπήκαν σε μεγάλους μπελάδες και σε μεγάλες σκέψεις. Διότι μετά από εκείνη την κατάρρευση κύριε Καβάζογλου εμείναν ξεκρέμμαστα και τα εργατικά και τα εθνικά προβλήματα των χωρών μας, και δεν ξέραμε ποιόν έπρεπε να βάλουμε πρώτο σε προτεραιότητα. Εγίναν διασπάσεις, εγίναν καφκάδες, ο ένας ετράβησεν την μια γραμμή, ο άλλος την άλλη, χωρίς εντέλει να βρεθεί κανένα δίκαιο ούτε στα εργασιακά μας ούτε στα εθνικά μας προβλήματα.

Τα τελευταία χρόνια δε, επειδή τζαι το σύστημα άρχισε να κάμνει νούμερα με τα κέρδη τζαι τους αριθμούς, μέσα στην αριστερά άρχισεν μια άλλη ιστορία. Κάποιοι είπαν κανεί πκιον να βάλλουμεν πάνω από όλα τα εθνικά θέματα, αν δεν προτάξουμεν και τα εργασιακά και τα ταξικά είμαστεν τελειωμένοι. Εκάμαμεν τζαι κριτική στο κόμμα σου το ΑΚΕΛ γιατί είπαμεν πως εν γίνεται, κανεί πκιον να χώννεται πίσω που το εθνικό πρόβλημα με όλα τα συνεπακόλουθα για την τάξη μας! Το σύνθημα που βλέπεις στον τίτλο "Τρίζουν τα κόκκαλα του Καβάζογλού" το ανήρτησαν οι τουρκοκύπριοι μετά το Όχι του ΑΚΕΛ το 2004, που εκρίθηκεν ως ένδειξη μιας κάποιας "εθνικιστικής στροφής" τζείνο το Όχι. Στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά σκέττη νέττη εθνική πολιτική.

Έλα όμως, που σήμερα, τόσα χρόνια μετά, ξαφνικά επήαν περίπατο πάλε ούλλα, τζαι οι κριτικές για το ΑΚΕΛ, τζαι οι προτάσεις για ριζοσπαστικές λύσεις στην οικονομία που εκάμναν κάποιοι, τζαι οι κατηγορίες, όρίστε που για όλους με μια φωνή, ριζοσπάστες, μη ριζοσπάστες, σοσιαλδημοκράτες, ροζ, κεραζί, μπορντώ, εξαφανιστήκαν όλα μέσα σε μία νύχτα.

Διερωτούμαι γιατί επεράσαν τούτα τα 20 χρόνια, αφού πάλε ούλλοι μιλούν μας μόνο για την αναγκαιότητα να βάλουμεν μπροστά μόνο το εθνικό, τζαι πού ακριβώς πρέπει εγώ τωρά να συσταρίσω μεσα στο μυαλό μου, τόσες συζητήσεις, τόσα ερωτήματα, τόσα κείμενα, που ελέαν πως υπάρχει διέξοδος από το καπιταλισμό, έστω σιγά σιγά, τζαι πως υπάρχουν ριζοσπαστικές λύσεις και για την οικονομία. Τελικά αλόπως εν άδικα που εκάμναμεν κριτική για το ΑΚΕΛ πως βάλλει μόνο μπροστά το "εθνικό μας συμφέρον".  Έτο εμείς μέσα σε μια νύχτα τα ίδια κάμνουμεν.

Άσε που πλέον δεν καταλάβω ούτε τα εντελώς απαραίτητα για το τί θέλουν οι αριστεροί στον τόπο μας, διότι εκατάλαβα, πως από όλους τους αριστερούς στην γειτονιά μας, παίζει εμείς να είμαστεν οι πιο τριαλλαριλαρό.

Να φανταστείς, ακόμα τζαι ο Συριζας, που εγώ μιαν ζωήν εφώναζα πως έσιει επικίνδυνη πολιτική για το κυπριακό και για την Ελλάδα, και όμως κύριε Καβάζογλου, εκράτησεν μια ασφαλή απόσταση από τους χαριεντισμούς των δικών μας. Όπως τζαι όλα τα ελληνικά κόμματα. Σκέφτουμαι πως τούτον μπορεί να εν τζαι εύλογο. Διότι αν οι δικοί μας μάχουνται να κοτσιανιάσουν τον Αγωγό για τα γκάζια της Τουρκίας - που τα γκάζια θα ήταν η μόνη κάποια περίπτωση να σηκωστούμεν πάνω μιαν μέρα τζαι να πούμε πως μπορούμε να προσπαθήσουμε τζαι μόνοι μας για την οικονομία μας γιατί έχουμεν πλούτο, το ίδιο μπορεί να εσκεφτήκαν τζαι οι καλαμαράες, που πάσιν σιηρόττερα που μας στην οικονομία όπως ξέρεις - πως χωρίς κάτι ρε παιδί μου, ένα χαρτί στο σιέριν είμαστε από σιέριν χαμένοι, τζαι μεις τζαι τζείνοι...δεν ξέρω...

Όμως, ξαφνικά όπως σου είπα, για τους δικούς μας, εκτός από το ΑΚΕΛ που επίσης δεν εν σε δημιουργική έξαρση τζαι κρατά έστω τα προσχήματα μιας σοβαρότητας για την κατάσταση που μας περιμένει, οι υπόλοιποι, τζείνοι που εθέλαν τες τομές, τες ριζοσπαστικές λύσεις και τα ριζοσπαστικά ανοίγματα, ξαφνικά δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κοτσιανιάσουμεν το γκάζι των Τούρκων τζαι να κλείσουμεν μιαν τζαι καλή με την ιστορία "δίκαιη λύση του κυπριακού για το καλό του κυπριακού λαού".

Το μόνο που έμεινε, είναι πκιον να κρεμμάσουμεν εμείς ποδά το σύνθημα τζαι να πούμεν πως για την ώρα, τζαι ώσπου να έρθει και ο κύριος Κέρι για τες υπογραφές "Τρίζουν τα κόκκαλα του Καβάζογλου".

Όσο για τον αγώνα κατά των Ιδιωτικοποιήσεων μην ανησυχείς. Σε τούτους τους αγώνες είμαστεν πρώτοι! Για την ώρα.


Εγώ αγαπητέ κύριε Καβάζογλου δεν θα πω τίποτε άλλο για την ώρα, ούτε τζαι για κάποιον καιρόν, ώσπου να αποφασίσουν αυτοί που νομίζουν πως τους έμεινεν να εκκρεμεί κάποια απόφαση, και πως δεν τα έχουν ήδη αποφασίσει όλα, να μας την ανακοινώσουν.

Ελπίζω ταυτόχρονα με τον κύριο Κέρι.