Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

25.2.14

Δεν είναι αυτό καθ' εαυτό το γκρέμισμα που με ανατριχιάζει


Αρσένυ Γιάτσενιουκ, ο "δημοκράτης"

Όχι πως είχαμε την παραμικρή αμφιβολία αλλά ομολογώ ότι δεν περίμενα να πέσουν οι μάσκες τόσο σύντομα. Διότι εκείνο που έπεσε στην Ουκρανία δεν είναι ο Λένιν αλλά οι μάσκες, οι φερετζέδες μιας -και καλά- δημοκρατίας, στο όνομα της οποίας γίνονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα, όπως είπε προσφυώς ο Ροβεσπιέρος.
Αγανάχτησαν, λοιπόν, με τον Γιανουκόβιτς οι ουκρανοί και για να ξεθυμάνουν πλάκωσαν
τα αγάλματα του Λένιν με τις βαριοπούλες. Λες και τους έφταιξε ο θείος Βλαδίμηρος, ο οποίος πάνε 90 χρόνια που έχει αφήσει τούτον τον μάταιο κόσμο. Ή λες και ο Γιανουκόβιτς είχε την παραμικρή σχέση με τον Λένιν ή γενικώτερα με τον κομμουνισμό.

Δεν είναι αυτό καθ' εαυτό το γκρέμισμα που με ανατριχιάζει. Είναι ο συμβολισμός του. Είναι που άκουσα εκείνους που το γκρέμιζαν να φωνάζουν "ευχαριστούμε την Ευρώπη, ευχαριστούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες, σας ευχαριστούμε όλους πάρα πολύ". Και είναι η θλίψη που σε πλημμυρίζει όταν βλέπεις προς τα πού στρέφουν τις ελπίδες τους εκείνοι που δεν μπορούσαν να δουν τον δρόμο που τους έδειχνε το τεντωμένο χέρι τού Λένιν.
Ο "δημοκράτης" Γιάτσενιουκ χαιρετάει ναζιστικά
Μπροστάρης τους, ο νέος ισχυρός άνδρας τής Ουκρανίας, ο αρχηγός τής μέχρι χτες αντιπολίτευσης, ο Αρσένυ Γιάτσενιουκ. Ήδη, η πρώτη του "μετεπαναστατική" φωτογραφία κάνει τον γύρο τού διαδικτύου και δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας σχετικά με τα μυαλά που κουμαντάρει: ο τρόπος με τον οποίο χαιρετάει τους οπαδούς του, χαμογελώντας πλατειά, είναι αδύνατο να ερμηνευθεί ως... αρχαιοελληνικός χαιρετισμός.

Πόσο γρήγορα επιβεβαιωθήκαμε όλοι όσοι υποστηρίζαμε ότι πίσω από τα επεισόδια που έπνιξαν στο αίμα την Ουκρανία βρίσκονταν οι νοσταλγοί τού Χίτλερ, οι οποίοι ενεργούσαν -και ενεργούν- υπό τις ευλογίες τής "δημοκρατικής" Ευρώπης και των "δημοκρατικών" Ηνωμένων Πολιτειών...

Κι επειδή θα πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι από δω και πέρα θα τον βλέπουμε συχνά-πυκνά μπροστά μας, ας δούμε ποιος είναι στ' αλήθεια ο Αρσένυ Γιάτσενιουκ, αυτός ο νεαρότατος (τον Μάιο θα κλείσει τα 40) τυχοδιώκτης ουκρανός ο οποίος νομίζει ότι έπιασε τον πάπα από...(άντε μη πω) επειδή σπούδασε οικονομικά και διάβασε τις παπαριές τού Φρήντμαν.

Από τον Σεπτέμβριο ως τον Νοέμβριο του 2001, ο Γιάτσενιουκ τοποθετήθηκε ως υφυπουργός οικονομικών τής Αυτόνομης Δημοκρατίας τής Κριμαίας ενώ στην συνέχεια ανέλαβε την θέση τού υπουργού, στην οποία έμεινε μέχρι τον Ιανουάριο του 2003. Μη ρωτάτε πώς διάβολο γίνεται να αναδεικνύεται υπουργός οικονομικών ένας τελείως άπειρος 26χρονος: στην "δημοκρατία" όλα γίνονται.

Μετά την υπουργική του θητεία -και πάντα με το κατάλληλο σπρώξιμο- ο Γιάτσενιουκ τοποθετήθηκε στην θέση τού αντιπροέδρου τής Εθνικής Τράπεζας της Ουκρανίας και λίγο αργότερα στην θέση τού προέδρου. Τελικά, τον Σεπτέμβριο του 2005 έγινε υπουργός οικονομικών όλης της Ουκρανίας, επί κυβερνήσεως Γιεχανουρόφ. Σ' αυτό το πόστο έμεινε μόλις 11 μήνες, διάστημα πάντως αρκετό για να καταφέρει να βάλει την Ουκρανία στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και για να ξεκινήσει την διαδικασία ένταξης της χώρας του στη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με την υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολήζα Ράις
Φτάνουμε στο 2007. Με τις πλάτες των μεγάλων καπιταλιστικών οργανισμών Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και Παγκόσμιας Τράπεζας αλλά και με τις ευλογίες τής Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ, αναλαμβάνει υπουργός εξωτερικών επί προεδρίας Γιούστσενκο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γιούστσενκο ήθελε ως υπουργό εξωτερικών τον Βολοντύμυρ Οχρύτσκο αλλά η βουλή απέρριψε δυο φορές την προεδρική επιλογή. Όμως το καλάμι που είχε καβαλήσει ο Γιάτσενιουκ ήταν πολύ μεγαλύτερο. Έτσι, το 2010 αποφάσισε να βάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος.

Εκείνες οι εκλογές έδωσαν στον Γιάτσενιουκ ένα απροσδόκητο χαστούκι. Μπορεί οι ευρωπαίοι και οι πολιτειακοί φίλοι του να τον είχαν πείσει ότι αποτελούσε μεσσία για τους ουκρανούς αλλά οι συμπατριώτες του είχαν ανίθετη άποψη και τον εξαφάνισαν από τις κάλπες σε όλες τις επαρχίες: Κίεβο 0,34%, Λβιβ 0,66%, Ντνιεπροπετρόφσκ 0,49%, Πολτάβα 0,30%, Τσερνίχιβ 0,14%, Οδησσός 0,19%... Στην δε "δική του" Κριμαία, το χαστούκι έγινε κατακεφαλιά: 0,02%!

Και όμως, αυτός ο ανύπαρκτος πολιτικά καραγκιοζάκος εμφανίζεται σήμερα ως ο άνθρωπος που θα οδηγήσει την Ουκρανία σε ένα καλύτερο αύριο. Τί σημασία έχει ότι ο ίδιος δεν διαθέτει κουκούτσι μυαλό και δεν καταλαβαίνει πούθε παν' τα τέσσερα; Αρκεί που παίζει καλά τον ρόλο του ως μαριονέττα.

Ας κλείσουμε το σημερινό μας κείμενο δίνοντάς του τον λόγο. Έτσι, για να γελάσουμε λιγάκι. Τα αποσπάσματα που ακολουθούν προέρχονται από την KyivPost της 4/12/2012Q

- Κάποιοι λένε ότι έχουμε μια τρίτη επιλογή: να μη συνδεθούμε με κανέναν οργανισμό και να μείνουμε ουδέτεροι. Προσωπικά, κάτι τέτοιο μου φαίνεται σαν να καθόμαστε πάνω σε φράχτη: υπάρχουν πραγματικά μεγάλες σφαίρες επιρροής σε δύση και ανατολή..."
- Η σύνδεση της Ουκρανίας με την Τελωνειακή  Ένωση (σ.σ.: δηλαδή με την Ρωσσία) σημαίνει την αναβίωση της Σοβιετικής Ένωσης με έναν ελαφρώς διαφορετικό τρόπο και με διαφορετικό όνομα. Αλλά αυτό σημαίνει ότι η χώρα θα γίνει μέρος τής Ρωσσικής Αυτοκρατορίας. Γνωρίζουμε ιστορία. Ήμασταν εκεί και δεν θέλουμε να επιστρέψουμε εκεί..."
- Η Ουκρανία πρέπει να γίνει μέρος μιας μεγαλύτερης Ευρώπης. Πρώτα απ' όλα επειδή κάτι τέτοιο σημαίνει αρχές και αξίες (σ.σ.: κρατηθείτε!): υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, ιατρικής περίθαλψης, συντάξεων, εργασίας, ελευθεριών, νέων τεχνολογιών και προόδου..."

πηγή: Cogito ergo sum

2 σχόλια:

  1. "Κάποιοι λένε ότι έχουμε μια τρίτη επιλογή: να μη συνδεθούμε με κανέναν οργανισμό και να μείνουμε ουδέτεροι. Προσωπικά, κάτι τέτοιο μου φαίνεται σαν να καθόμαστε πάνω σε φράχτη..."

    "Η Ουκρανία πρέπει να γίνει μέρος μιας μεγαλύτερης Ευρώπης. Πρώτα απ' όλα επειδή κάτι τέτοιο σημαίνει αρχές και αξίες (σ.σ.: κρατηθείτε!): υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, ιατρικής περίθαλψης, συντάξεων, εργασίας, ελευθεριών, νέων τεχνολογιών και προόδου..."

    και παράλληλα επειδή:

    "Ο προληπτικός απορριπτισμός όμως που εκφράζεται ανοιχτά από Έλληνες και πιο έμμεσα από κάποιους Κύπριους αριστερούς είναι βαθιά προβληματικός, καθότι είναι στείρος και αδιέξοδος σε σχέση με το πρόταγμά του.Το ΚΚΕ συγχέει εννοιολογικά τη ΔΔΟ ομοσπονδία με τη διχοτόμηση, ταυτίζει το μοντέλο Ανάν με τη συνομοσπονδία και κυρίως καταλήγει στη θέση “Όχι γενικά” χωρίς να μπορεί να αντιπροτείνει κάτι που να εμποδίζει την περαιτέρω ενίσχυση του εθνικισμού, να προσπερνά τα εμπόδια των ξένων επεμβάσεων και να ανατρέπει ή έστω να υπονομεύει την υφιστάμενη διχοτομική κατάσταση. ...Ένα τμήμα του ΑΚΕΛ επίσης τείνει προς ένα προληπτικό απορριπτισμό, με αναφορές στο ΚΚΕ, αλλά μάλλον -επί της ουσίας- προσβλέποντας προς μια μελλοντική συνεργασία με το διαχρονικά απορριπτικό κυπριακό κέντρο. ...Το όλο ζήτημα είναι στρατηγικό και το ΚΚΕ δεν πείθει διότι το όραμά του και η μέθοδος επιδίωξης αυτού στο συγκεκριμένο θέμα είναι ανύπαρκτα."

    Με άλλα λόγια πως προσδιορίζεται το ΚΚΕ σε σχέση με το κυπριακο από τα αποσπάσματα:

    Το ΚΚΕ έχει μια απορριπτική πολιτική στο κυπριακό που είναι προβληματική, στείρα και αδιέξοδη. Έχει εννοιολογικά σφάλματα ως προς το περιεχόμενο της ΔΔΟ. Δεν αντιπροτείνει τίποτα και με τη στάση του ενισχύει τον εθνικισμό, αφήνει περιθώρια ξένων επεμβάσεων και της διχοτόμησης.

    Και επειδή μια ταξικά λαϊκή αντίσταση στην όποια ιμπεριαλιστική επανένωση είναι προβληματική, στείρα και αδιέξοδη τότε και… "Μέσα σε αυτά τα πλαίσια είναι αναπόφευκτη η συμπόρευση με τμήματα της φιλελεύθερης Δεξιάς στα πλαίσια ενός ευρύτερου μαζικού μετώπου για την επανένωση και την επαναπροσεγγιστική και αντιφασιστική δράση."

    αλλά ταυτόχρονα...

    "Η Αριστερά δεν πρέπει να αφήσει άλλες δυνάμεις να οριοθετήσουν τη μορφή και το περιεχόμενο της λύσης, "

    http://cyprusnews.eu/giorgos-charalambous/1902328--o-.html

    έχουμε ως συμπέρασμα μια τρίτη επιλογή που είναι:

    Η Κύπρος πρέπει να γίνει μέρος μιας μεγαλύτερης ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Πρώτα απ' όλα επειδή κάτι τέτοιο σημαίνει αρχές και αξίες: υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, ιατρικής περίθαλψης, συντάξεων, εργασίας, ελευθεριών, νέων τεχνολογιών και προόδου... ασφάλειας και προπαντώς μια ιμπεριαλιστικής λύσης με συμπόρευση πάντα με τμήματα της φιλελεύθερης Δεξιάς αλλά χωρίς να "συνεπάγεται ούτε επισκίαση των ταξικών και πολιτικών διαφορών ούτε θόλωμα των ιδεολογικών γραμμών..."

    και επίσης "Προσωπικά, κάτι τέτοιο (να μείνουμε ουδέτεροι) μου φαίνεται σαν να καθόμαστε πάνω σε φράχτη: υπάρχουν πραγματικά μεγάλες σφαίρες επιρροής σε δύση και ανατολή..."

    Fristuti

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. σωστη αναγνωση, αν βαλεις ακομα μια προσθεση μεσα: πως παρα να εχω διχοτομηση καλυτερα να εχω διπλή ενωση που θα την πω επανενωση.

    Γι αυτο τωρα, όλα τα λαμογια, επιχειρηματιες, παπαδες, Αρχιεπισκοπες, νεοφιλελευθεροι λενε ναι στη λυση. Βολευει μια χαρα...και καθαρη λυση, και κερδη, και ελληναραδες, και φιλο-δυτικοί...

    ομως φταιει το κκε...Παλι καλα που βρεθηκε επιτελους να φταιει καποιος παραπανω απο οτι εφταιξε ο Χριστοφιας για όλα την τελευταια διετια, σε σημειο να λεμε: μα γιατι έβρεξε παλι; φταίει ο Χριστοφιας...α και καποιοι με το ΚΚΕ...βεβαια δεν ειδα αναλογες μαγκιες για την ανακοινωση του ΣΥΡΙΖΑ που προτεινει διακοπη των συνομιλιών...φταιει για ολα το ΚΚΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή