Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

26.2.14

Ο παππούς σου αντιφασίστας, εσύ μισοφασίστας; Ή "Πώς η Δύση κατασκευάζει αντιπολιτευτικά κινήματα"


Πώς η Δύση κατασκευάζει «αντιπολιτευτικά κινήματα»


Από την Αίγυπτο στην Ουκρανία, στην τουρκοσυριακή μεθόριο, στην Κούβα και στην Ταϊλάνδη
Κυβερνητικά κτίρια καταστρέφονται και λεηλατούνται. 



Συμβαίνει στο Κίεβο και στην Μπανγκόκ. Και στις δυο πόλεις οι κυβερνήσεις εμφανίζονται φοβισμένες να επέμβουν δραστικά. 



Τι συμβαίνει; Γίνονται οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο «μη σχετικές», καθώς τα δυτικά καθεστώτα δημιουργούν και υποστηρίζουν φονικά «αντιπολιτευτικά κινήματα» με στόχο την αποσταθεροποίηση των κρατών που δεν ευθυγραμμίζονται με την επιθυμία τους για πλήρη ηγεμονία στον πλανήτη;


(…) H ρητορική ποικίλλει αλλά επί της ουσίας οι «διαδηλωτές» απαιτούν τη διάλυση εύθραυστων δημοκρατιών. Οι πιο πολλοί βρίσκονται στο μισθολόγιο των ανώτερων κοινωνικών τάξεων.

Στην Ταϊλάνδη κάποιοι είναι εγκληματίες που προσλαμβάνονται με περίπου 15 δολάρια την ημέρα. (…). Φεύγοντας από την Μπανγκόκ αεροπορικώς σκεφτόμουν ότι πολλά από τα μέρη για τα οποία γράφω έχουν τελευταία παρόμοια μοίρα με την Ταϊλάνδη. Δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, προοδευτικές ή μη, ανά την υφήλιο δέχονται σοβαρές επιθέσεις από ένοπλους εγκληματίες, συμμορίτες και αντικοινωνικά στοιχεία, ακόμη και τρομοκράτες και στη Δύση τούς αποκαλούν «διαδηλωτές».

Το είδα και στην τουρκοσυριακή μεθόριο. Ακουσα ιστορίες από τους ντόπιους στη Χατάι, όπου η τοπική αστυνομία και ισλαμιστές συμμορίτες με σταμάτησαν εμποδίζοντάς με να δουλέψω στο ντοκιμαντέρ μου. Αυτό έγινε όταν προσπάθησα να φωτογραφίσω έναν από τους «προσφυγικούς καταυλισμούς» της περιοχής που κατασκεύασε το ΝΑΤΟ για τους αντάρτες στη Συρία για να εκπαιδεύονται και να εξοπλίζονται. Η επαρχία της Χατάι έχει κατακλυστεί από τζιχαντιστές από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ που χαϊδεύονται από ΗΠΑ, ΕΕ και Τουρκία με χρήμα, υποστήριξη και όπλα. Παιδιά από τα μεθοριακά χωριά μου περιέγραψαν επιδρομές αυτών των αντι-Ασαντ «επαναστατών», κλοπές τους και φόνους. 

Εκεί όπως και στην Κων/πολη, όπου εργάστηκα με την προοδευτική τουρκική διανόηση, άκουγα συνεχώς ότι η αντισυριακή «αντιπολίτευση» πρέπει να εκπαιδευτεί και να χρηματοδοτηθεί από τη Δύση και την Τουρκία ως μέλος του ΝΑΤΟ για να σκορπίσει το θάνατο και την καταστροφή (…). Αντί να σταματήσει να υποστηρίζει ρατσιστές, φανατικούς και ακραία βάρβαρους της Αλ Κάιντα ως «συριακή αντιπολίτευση», η Ουάσινγκτον επιμένει να δαιμονοποιεί τη συριακή κυβέρνηση και να απειλεί ξανά και με στρατιωτική δράση (…).

Σε ιδεολογικό επίπεδο, τα ιδιωτικά ΜΜΕ ανταγωνίζονται έντονα ποιος θα είναι πιο υποτακτικός προς τα δυτικά συμφέροντα. Παραστρατιωτικοί και τα πιο αντιδραστικά φεουδαρχικά στοιχεία, ακόμη και φασιστικές δυνάμεις ανά τον κόσμο (δέστε την Ουκρανία για παράδειγμα) επανέρχονται δυναμικά επωφελούμενοι αυτή τη μόδα υποστήριξης από τη Δύση. Ολα αυτά συμβαίνουν σε διαφορετικές εκφάνσεις και με ποικίλα επίπεδα βαρβαρότητας στην Ταϊλάνδη, στην Κίνα, στην Αίγυπτο, στη Συρία, στην Ουκρανία, στη Βενεζουέλα, στη Βολιβία, στη Βραζιλία και σε πολλά μέρη του κόσμου (…).

Η διαδικασία και οι τακτικές είναι παντού σχεδόν οι ίδιες: Πληρωμένα από τη Δύση ΜΜΕ ή άμεσα, δυτικά ΜΜΕ απαξιούν δημοφιλείς εκλεγμένες κυβερνήσεις. Μετά δημιουργούνται «σκάνδαλα». Σχεδιάζονται τα χρώματα των νεοφανών κινημάτων «αντιπολίτευσης». 

Επιλέγονται συμμορίτες και πληρώνονται. Εντέλει φονικά όπλα «ως εκ θαύματος» εμφανίζονται στους «χώρους διαμαρτυρίας» (…). Ολα αυτά δεν είναι καινούργια φυσικά. Ομως στο παρελθόν γίνονταν με έναν πιο συγκεκαλυμμένο τρόπο. Σήμερα όλα γίνονται ανοικτά. Ισως να γίνεται και σκόπιμα για να μην τολμά κανένας να αντιστέκεται ή έστω να ονειρεύεται κάτι τέτοιο.

Η επανάσταση στην Αίγυπτο έχει εκτροχιαστεί, καταστραφεί και βάρβαρα πνιγεί στο αίμα. Δεν έχει απομείνει τίποτα από τη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη». Απλά μια ξεκάθαρη προειδοποίηση: «Μην το δοκιμάσετε ξανά γιατί αλλιώς… (…)! 

Αυτό που βίωσα στην Αίγυπτο με πάγωσε. Εμοιαζε με το πραξικόπημα του 1973 στη Χιλή (μια χώρα που θεωρώ δεύτερο ή τρίτο μου σπίτι). Ή θα μπορούσε να έμοιαζε με τα βασανιστήρια και τους φόνους κατά του λαού στο Μπαχρέιν. Με την Ινδονησία του 1965-66. Ακόμη και με την υποτιθέμενη «κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης». Με την κατάρριψη αεροσκαφών με πολίτες επιβάτες, όπως το κουβανικό αεροπλάνο που έριξαν οι πράκτορες της CIA. Οπως ήταν οι βομβαρδισμοί σε Ιράκ, Λιβύη, Αφγανιστάν, Καμπότζη, Βιετνάμ και Λάος. Οπως ήταν η πλήρης καταστροφή χωρών, όπως η Νικαράγουα, η Γρενάδα, ο Παναμάς και η Δομικανική Δημοκρατία. Οπως ήταν τα δέκα εκατομμύρια νεκρών στο Κονγκό στο βωμό των φυσικών πόρων και ενάντια στον αντι-ιμπεριαλισμό ενός μεγάλου ηγέτη, όπως ο Πατρίς Λουμούμπα (…).

Επιστρέφοντας στην Ουκρανία πρέπει να πούμε ότι δεν είναι φρέσκο θύμα των τακτικών αποσταθεροποίησης της ΕΕ που είναι πλέον τόσο αρρωστημένα άπληστη που δεν μπορεί να συγκρατηθεί. Τρέχουν τα σάλια της φαντασιωμένη τα τεράστια ενεργειακά αποθέματα της Ουκρανίας. Τρέμει με χαρά ονειρευόμενη τα φθηνά εργατικά χέρια. Το ευρωπαϊκό κεφάλαιο θέλει να μπει στην Ουκρανία με όλα τα μέσα. Με προσοχή, όμως, έτσι ώστε να μην επιτραπεί στις ορδές των Ουκρανών να μπουν πλήρως σ' αυτό το ιερό ρατσιστικό φρούριο της ΕΕ.

Φυσικά, η ΕΕ δεν μπορεί να κάνει αυτά που κάνει ελεύθερα σε χώρες, όπως το Κονγκό. Δεν μπορεί απλά να πληρώσει χώρες-δορυφόρους, όπως η Ρουάντα και η Ουγκάντα να λεηλατήσουν τη χώρα και να δολοφονήσουν όσους αντιστέκονται. Η Ευρώπη, ξανά και ξανά για αιώνες απέδειξε την ικανότητά της να μακελεύει ολόκληρα έθνη χωρίς το παραμικρό ίχνος ελέους και ηθικής (…). Το τι έκανε η ΕΕ στη Λιβύη είναι ξεκάθαρο. 

Οποιος ισχυρίζεται ότι οι ΗΠΑ λειτουργούν από μόνες τους, απλά δεν βλέπουν τα συμφέροντα και τις δράσεις των παλιών και των νέων σφετεριστών της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής, της Μέσης Ανατολής και της Ωκεανίας. Η Γαλλία για παράδειγμα για πολλοστή φορά λειτουργεί ως πρωτοπόρος νεοαποικιστής εγκληματίας, ειδικότερα στην Αφρική.

Ομως η Ουκρανία είναι «ακριβώς εκεί», στα γεωγραφικά σύνορα της ίδιας της ΕΕ. Πρέπει να αποσταθεροποιηθεί αλλά όλα πρέπει να μοιάζουν «πολύ νόμιμα». «Επανάσταση», «εξέγερση λαϊκή». Μ' αυτό τον τρόπο τακτοποιούνται τα πράγματα «εν τάξει» από την ΕΕ. 

Πρόσφατα προωθήθηκε μια περίεργη συμφωνία, όπου οι ευρωενωσιακές επιχειρήσεις θα μπορούσαν να εισέλθουν στην Ουκρανία για να καθαρίσουν τους ενεργειακούς της πόρους. Ομως, η συμφωνία δεν επέτρεπε καν στους Ουκρανούς να δουλέψουν εντός της ΕΕ. Η ουκρανική κυβέρνηση λογικά απέρριψε τη συμφωνία. Και τότε ξαφνικά συμμορίτες εμφανίστηκαν στους δρόμους του Κιέβου εξοπλισμένοι με ρόπαλα, ακόμη και με όπλα. Αρχισαν τις καταστροφές απαιτώντας να παραιτηθεί η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Αυτές οι ομάδες εγκληματιών συμπεριλαμβάνουν πάρα πολλούς νεοναζί, αντισημιτιστές και κοινούς εγκληματίες. Οπως οι «πορτοκαλί» προκάτοχοί τους έχουν κατασκευαστεί και προσεχτικά καμουφλαριστεί προτού «σερβιριστούν» προς την υφήλιο (…).


Η Δύση, επίσης, φτιάχνει και ταΐζει «εξεγερμένους» και «αντιπολιτευομένους» ενάντια στις κυβερνήσεις σε Βενεζουέλα, Βολιβία, Κούβα, Εκουαδόρ και Βραζιλία. Στη Βενεζουέλα οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν ένα αποτυχημένο πραξικόπημα το 2002 και πληρώνουν άμεσα εκατοντάδες ΜΚΟ και ΜΜΕ με στόχο την ανατροπή της επαναστατικής διαδικασίας από μια εκλεγμένη κυβέρνηση. Στην Κούβα ο λαός αυτού του περήφανου ανθρωπιστικού έθνους υποφέρει για δεκαετίες. Βιώνουν αυτό που μόνο ως τρομοκρατία μπορεί να περιγραφεί. ΗΠΑ και Δύση έχουν χρηματοδοτήσεις εισβολές, τρομοκρατικές επιθέσεις ακόμη και προσπάθειες κλιματικών αλλαγών για καταστροφή των σοδειών.  Ο όποιος Κουβανός «αντιφρονών», ο όποιος αλήτης πάρει τα όπλα κατά του κουβανικού συστήματος άμεσα παίρνει υποστήριξη και χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ. Και, όμως, ακόμη και τα δυτικά ΜΜΕ κάνοντας κρυφές δημοσκοπήσεις στην Κούβα παραδέχονται ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών υποστηρίζει το σύστημά τους. Αλλά αυτό απλά εξοργίζει τη Δύση ακόμη περισσότερο. Ο κουβανικός λαός πληρώνει βαρύ τίμημα για την ελευθερία του, την περηφάνια του και την ανεξαρτησία του.

Υπάρχουν πολλά άλλα παραδείγματα πώς δημιουργούνται «αντιπολιτεύσεις» και χάος ενάντια σε «μη δημοφιλείς» (στα μάτια της Δύσης) κυβερνήσεις. Τα ίδια βιώνει η δημοφιλής κυβέρνηση του Εβο Μοράλες στη Βολιβία γιατί είναι πολύ σοσιαλιστική και πολύ υπέρ των ιθαγενών. (…)

Αυτό που βιώνει σήμερα η υφήλιος μπορεί να περιγραφεί ως το «νέο κύμα» της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας. Υπό τον περήφανο κάτοχο του Νόμπελ Ειρήνης, Μπαράκ Ομπάμα και των στενών συμμάχων του (Ευρωπαίων νεοαποικιστών συμπεριλαμβανομένων των ξεπουλημένων σοσιαλδημοκρατών και του φασίστα πρωθυπουργού της Ιαπωνίας) ο κόσμος γίνεται ένα εξαιρετικά επικίνδυνο μέρος για να ζεις. Η βιβλική αντίληψη του «όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου» παίρνει νέο νόημα (…).

Η πλειοψηφία της Νοτίου Αμερικής είναι ελεύθερη και ενωμένη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και δύσκολα μπορεί να νικηθεί. Εδώ όντως κανείς δεν παραδίνεται! Ο υπόλοιπος κόσμος είναι ακόμη πολύ ευάλωτος. Η Δύση συνεχώς φτιάχνει και μετά υποστηρίζει αντιδραστικές δυνάμεις. Είτε φασιστικές, είτε φεουδαρχικές, είτε θρησκευτικές. Οσο πιο φοβισμένοι είναι οι λαοί τόσο πιο εύκολα ελέγχονται. Ο φεουδαρχισμός, η θρησκευτική αντίδραση και οι σκληρές ακροδεξιές δικτατορίες υπηρετούν τέλεια τόσο το φονταμενταλισμό της αγοράς που έχει ο ιμπεριαλισμός όσο και την προσπάθειά του να ελέγξει πλήρως τον πλανήτη (…).

Αυτό που κάνει σήμερα στον κόσμο η Δύση με την υποδαύλιση συγκρούσεων, την υποστήριξη εγκληματιών και τρομοκρατών και με τη θυσία εκατομμυρίων ανθρώπων στο βωμό των κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων, δεν είναι κάτι καινούργιο υπό τον ήλιο. Ονομάζεται απλά φασισμός. Και ο φασισμός ήρθε και ηττήθηκε στο παρελθόν. Και αυτό θα γίνει ξανά. Θα ηττηθεί γιατί είναι λάθος. Γιατί είναι ενάντια στη φυσική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Γιατί οι λαοί αρχίζουν να κατανοούν τις δομές του δυτικού φασισμού που επιχειρεί να κυβερνήσει όλο τον κόσμο, λες κι είναι ο 18ος αιώνας και όχι ο 21ος αιώνας. Ο φασισμός δεν πρέπει ποτέ ξανά να τύχει ανοχής.

Tου Andre Vltchek από το Counterpunch. Μετάφραση: Νικόλας Νικόλα
εφ. Χαραυγή

3 σχόλια:

  1. Όπως ξέρεις μάλλον γενικά έχω την μέγιστη καχυποψία προς αυτή την κάπως αφηρημένη αλλά για μένα συνεχώς υπαρκτή "οντότητα" που λέγεται δύση. Βέβαια αυτή η οντότητα-έννοια δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις κλασικές έννοιες του μαρξισμού (λενινισμού) κλπ. Δεν θα ήθελα να εμπλακούμε σε μια σχολαστική ιεράρχηση των εννοιών ή να δούμε έτσι στα γρήγορα τι είναι πρωτεύον και δευτερεύον.
    Εννοείται πως διακρίνουμε τα ιστορικά "θετικά'' του πολιτισμού, της γνώσης, των μεγάλων επαναστάσεων, και λοιπά (πάλι)..Αλλά υπάρχει θέμα που έχει να κάνει με την ένωση του προσδιορισμού "δύση" με τον προσδιορισμό "ιμπεριαλισμός" που είναι (ως ένωση) κάτι το ιδιαίτερα εκρηκτικόν και εδώ και δυο τρείς αιώνες θανατηφόρο και απεχθές. Οι ίδιοι οι δυτικοί διανοούμενοι όταν είναι στα καλά τους το επισημαίνουν, ίσως όμως στις μεταξύ τους "ηγεμονικές" επιδιώξεις (των ηγετικών τάξεών τους). Θυμάμαι ένα βιβλίο του Μ.Τουαίην (από τα πολλά που έχω δανείσει και οι σύντροφοι αριστεριστές τού τότε ξέχασαν να μου επιστρέψουν) για το "Βελγικό Κογκό" που με είχε εντυπωσιάσει με την σφοδρότητά του και την αποκαλυπτικότητά του όσον αφορά τα ασύλληπτα αίσχη της βελγικής αποικιοκρατίας (μαζικοί ακρωτηριασμοί "ιθαγενών") και του βασιλέως Λεοπόλδου Β'...Απειρες άλλες αναφορές για τα αίσχη του δυτικού ιμπεριαλισμού. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Τον πόλεμο του Οπίου στην Κίνα; ή να πάει πίσω στις γενοκτονίες στην κεντρική και βόρεια Αμερική, από κονκισταδόρες και προτεστάντες (φυγάδες!) πουριτανούς; Που να πρωτοκοιτάξει; βέβαια θα πεί κανείς πως αυτό που ήταν και είναι η "δύση" θα ήταν και είναι κάθε πολιτισμός που πέρασε και εδραιώθηκε στον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό, και ρατσισμό θα έλεγα συμπληρωματικά. Δεν χρειάζεται να υποστασιοποιήσουμε την ειδική τροπή που ονομάστηκε δύση. Καμία αντίρρηση. Υπάρχει όμως θέμα, και αυτό έχει να κάνει ίσως με την ευφυή και κυνική τακτική του δυτικού κόσμου, ως ιμπεριαλιστικού κόσμου με εσωτερικές αντιθέσεις, να διαβρώνει, διαιρεί, και να εργαλειοποιεί τα πάντα όσα είναι έξω του με μιαν άφταστη υποκριτική και πανούργα παλιανθρωπιά.
    (Συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να φέρω ένα δικό μας παράδειγμα: οι λαοί της οθωμανικής αυτοκρατορίας που δεν ήταν μουσουλμανικοί δεν ήταν "ισότιμοι" με τους μουσουλμανικούς, υπήρχανε καταπιέσεις, αγριότητες, σκοτάδι, βιαιοι εξισλαμισμοί, τα γνωστά..αλλά δεν σχεδιάστηκε ποτέ η καθολική-γενική εξόντωσή τους, πράγμα αδύνατον από το Κοράνι. Μέσα σε 5 αιώνες δεν είδαμε καμία καθολική-γενική εξοντωτική δράση σε καθολικό επίπεδο, ούτε τίποτις εργαλειοποιήσεις φοβερές. Οι Οθωμανοί-τούρκοι έκαναν φοβερές σφαγές και εξανδραποδισμούς αν ετίθετο, και κυρίως πολεμικά, σε αμφιβολία η κυριαρχία τους, και έστρεφαν μέρη λαών ενάντια σε άλλους κλπ Ας δούμε τώρα πολύ ενδεικτικά με λίγα παραδείγματα τι έκανε η δυτική-αστική έφοδος στα βαλκάνια και τον ανατολικο-μεσογειακό χώρο, έχοντας μάλιστα και "προοδευτικό" χαρακτήρα: διαίρεσε για άγνωστο χρόνο (ακόμα και σήμερα, ή μάλλον ειδικά τώρα, αλλά και με δική τους ευθύνη) τους λαούς σε πλήρη αποξένωση, τους πότισε με τόνους εθνικιστικής ψευδοπατριωτικής ιδεολογίας-ιδεοληψίας, στάθηκε πίσω λ.χ από την μετατροπή του αναδυόμενου εθνικισμού των τούρκων μετατρέποντας τον με πολύ συγκεκριμένο τρόπο (γερμανοί σύμβουλοι, στρατιωτική-διανοητική εκπαίδευση των νεότουρκων) σε γενοκτονικό, πότισε το ρωμαιϊκο από την αρχή με την μεγάλη ιδέα, χλαμύδες μεγαλεία κλπ, την ίδια στιγμή που έκανε πάντα καιροσκοπικές συμμαχίες με τον έναν ενάντια στον άλλον. Στα (άλλα) βαλκάνια; για να εμποδίσει την κάθοδο της ρωσικής δύναμης υποδαύλισε θρησκευτικό, πολιτισμικό μίσος στον κροατικό λαό, μπήκε σφήνα στην Βουλγαρία, στην Ρουμανία κλπ. Αλλά το ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ, μέσα στα μικρά έθνη, η δύση δημιούργησε (και ας με διαψεύσει κάποιος) ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, αυτό το είδος ανθρώπου που ονομάστηκε στην Ελλάδα δωσίλογος. Τι είναι ο δωσίλογος; δεν είναι κάποιος που προσχωρεί σε μιά άλλη θρησκεία (έστω δια της βίας) ή τελικά ένα άλλο έθνος, ή απλά δεν θέλει να προσδιορίζεται με κανέναν εθνικό προσδιορισμό, όπως χαρακτηρίζεται γενικά αυτό το αμφίσημο-πολύσημο ον που ονομάστηκε σε όλες τις γλώσσες ''προδότης". Ο δωσίλογος, ή ο προσχωρών στο δυτικό στρατόπεδο (όπως λ.χ ένας ταγματασφαλίτης ή χίτης, κακή ώρα αυτόν που έστειλαν οι συμπατριώτες μου 'Ελληνες για να "απελευθερώσει" την Κύπρο) είναι ένα σιχαμένο ενδιάμεσο πλάσμα που ακολουθώντας την δυτική αυτοκρατορία ως ένα ταπεινό υπάκουο σκουλήκι συνεχίζει να είναι κατα την γνώμη του "πατριώτης" και "εθνικιστής", δηλαδή τι; ένα μίγμα προδότη πατριώτη ρατσιστή, αλλά και δούλου άλλων "λευκότερων" ρατσιστών, "ευρωπαϊστής", μονδέρνος, παραδοσιακός, σεξιστής, ίσως και αριστερός, πάντως όχι "υπανάπτυκτος", ανατολίτης, τριτοκοσμικός, σταλινικός, και άλλα σατανικά...
    Πολύ δύσκολα τα βλέπω τα πράγματα. Θεωρώ τον εαυτό μου πλέον έναν πρώην αφελή και τίποτα άλλο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συγνώμη που άργησα να αποκριθώ Γιάννη, είμαι χωμένη εδώ να παρακολουθώ με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις.

    Γεμάτο σχόλιο! Σε ευχαριστώ που το άφησες εδώ.

    Δεν ξέρω και τι να ανταπαντήσω...κομματάκι κομματάκι φτιάχνουμε όλοι το παζλ, όσο πιο ρευστά γίνονται τα πράγματα, όσο πιο επικίνδυνα, τόσο πιο καθαρά ξεχωρίζει η εικόνα...

    Είμαστε όλοι στο χορό και όλοι θα χορέψουμε εντέλει...πάει και η εποχή της εικονικής πραγματικότητος...πάει η εποχή που βλέπαμε τους πολέμους από τηλεοράσεως...όλοι θα χορέψουμε... για μας εδώ, εγώ το έχω συνειδητοποιήσει πληρως....στο μεταξύ οι κυβερνώντες διερωτώνται αν πρέπει να πανηγυρίσουν για το νεο "οικονομικό θαύμα" στην Κύπρο ή αν πρέπει να περιμένουν ακόμη λίγο...τώρα αυτό τί είδους δωσιλογισμός είναι; τί είδους;...που γίνανε και "αντεθνικιστές" - φίλοι των τουρκοκυπρίων οι δωσίλογοι παναθεμά με...γίνανε τρόπος του λέγειν...

    Όπως και νάχει, θα ζήσουμε την κόλαση Γιάννη, δεν το αποφεύγουμε αυτό να το έχουμε υπόψιν για να είμαστε έτοιμοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή