Οι εξελίξεις στην Κύπρο δεν οφείλονται σ' αυτό που φαινομενικά αντιμετωπίζουν, δηλαδή τη χρεοκοπία του χρηματοπιστωτικού της συστήματος που τώρα με τη συμφωνία γίνεται ελεγχόμενα. Πρόκειται για εκδήλωση καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ανεξάρτητα αν εμφανίστηκε στις τράπεζες. Το 2008 στις ΗΠΑ στον χρηματοπιστωτικό τομέα εκδηλώθηκε η κρίση αλλά ξεκίνησε από τις κατασκευές. Αστικά και οπορτουνιστικά επιτελεία την είπαν «χρηματοπιστωτική κρίση», αλλά ήταν καπιταλιστική οικονομική κρίση. Πώς γίνεται ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που είναι πολλαπλάσιο του ΑΕΠ της χώρας να κινδυνεύει με χρεοκοπία; Γιγαντώθηκε από τις καταθέσεις κεφαλαίων μονοπωλίων ξένων κρατών λόγω της χαμηλής φορολογίας (μόνο 10%) και μεγάλων επιτοκίων καταθέσεων που προσελκύουν κεφάλαια, αλλά επειδή είναι καταθέσεις και μάλιστα βραχυπρόθεσμες, δεν μπορούν να τις διαχειριστούν κατά το δοκούν. Άρα υπάρχει πρόβλημα με τα δικά τους αποθεματικά. Οι τράπεζες δανείζουν χρήμα τις επιχειρήσεις με μεγαλύτερα επιτόκια για να έχουν κέρδη. Τι συμβαίνει λοιπόν; Μερίδα του αστικού τύπου μιλά για «φούσκα στις κατασκευές». Οι τράπεζες δανείζουν κεφάλαια στους επιχειρηματικούς ομίλους για να κάνουν επενδύσεις επειδή δε φτάνουν πάντα τα ίδια κεφάλαια των ομίλων. «Φούσκα στις κατασκευές» σημαίνει υπερπαραγωγή κτηρίων που στηρίχτηκε στον τραπεζικό δανεισμό, αλλά οι κατασκευαστικοί όμιλοι αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνεια λόγω οικονομικής κρίσης. Δεν μπορούν να πουλήσουν κτήρια που κατασκεύασαν ή δεν πληρώθηκαν για υποδομές που κατασκεύασαν. Αλλά αυτό σημαίνει οικονομική κρίση, έχει άμεση αντανάκλαση στις τράπεζες, επιδρά συνολικά στην καπιταλιστική οικονομία της Κύπρου.
***
Η προηγούμενη ακόμη κυβέρνηση του ΑΚΕΛ ζήτησε να μπει στο μηχανισμό της ΕΕ για τη στήριξη των τραπεζών. Και είχε περάσει τα πρώτα 25 νομοσχέδια προετοιμασίας του μνημονίου τα οποία κούρευαν μισθούς, κούρευαν συντάξεις, επιδόματα κλπ. Άρα το πρόβλημα προϋπήρξε, τουλάχιστον εκδηλώθηκε από το 2012. Δεν ευσταθεί ως αιτία το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων που είχαν οι κυπριακές τράπεζες. Το ποσό αυτό ανέρχεται στα 4,5 δισ. ευρώ, ενώ η σωτηρία των κυπριακών τραπεζών απαιτεί πάνω από 17 δισ. ευρώ. Τα υπόλοιπα πού χάθηκαν; Τα δάνεισαν οι τράπεζες αλλά δεν μπορούν να τα πάρουν πίσω. Πήραν δάνειο από τη Ρωσία 2,5 δισ. ευρώ που δε φτάνει. Τους πρότειναν να τους δανείζουν 9,5 περίπου δισ. ευρώ, τα υπόλοιπα 5,8 δισ. περίπου τους είπαν βρείτε τα μόνοι σας. Και τους πρότειναν την εφάπαξ φορολογία, κατάσχεση μέρους, όπως θέλετε χαρακτηρίστε το, των κεφαλαίων που είναι κατατεθειμένα στις τράπεζες. Δεν ήθελαν στην Κύπρο να το κάνουν γιατί πρόκειται για χτύπημα («καταστροφή») κεφαλαίων. Τώρα με τη συμφωνία θα κάνουν «κούρεμα» στις καταθέσεις από 35%-45% των πάνω από 100.000 ευρώ και ταυτόχρονα σπάσιμο της Λαϊκής Τράπεζας σε «καλή και κακή», απορρόφηση της «καλής» από την Τράπεζα Κύπρου, δηλαδή «καταστροφή» μέρους αυτών των κεφαλαίων, προκειμένου να αναπληρωθεί μέρος των κεφαλαίων των τραπεζών που χάθηκαν («καταστράφηκαν») λόγω κρίσης, ώστε να μην υπάρξει ολοκληρωτική χρεοκοπία. Είναι μία μορφή ελεγχόμενης χρεοκοπίας για τη διαχείριση της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου στην Κύπρο. Που βεβαίως θα μεγαλώσει το χρέος της Κύπρου, αυτό θα μετακυλιστεί στις πλάτες του λαού.
ΕΕ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ΔΝΤ αποφάσισαν να δανείσουν με λιγότερα από τα αναγκαία κεφάλαια, αποφασίζοντας τη φορολόγηση των καταθέσεων, δηλαδή να πληρώσουν και τα ρωσικά κεφάλαια. Εδώ εκφράζεται ο ανταγωνισμός για το ποιο καπιταλιστικό κράτος ή οργανισμός (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, Ρωσία) θα πληρώσει λιγότερα για τη διάσωση της καπιταλιστικής οικονομίας, λόγω καταστροφής κεφαλαίων της Κύπρου.
***
Αυτή η υπόθεση διαπλέκεται με τους υδρογονάνθρακες της Κύπρου, της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και με τη γεωστρατηγική θέση της Κύπρου, γεγονός που οξύνει και περιπλέκει τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Ας μην ξεχνάμε το ιμπεριαλιστικό σχέδιο «Μεγάλη Μέση Ανατολή», που εκτός από τον πόλεμο στο Ιράκ, οδήγησε στις επεμβάσεις σε Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, με τη λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη», ενώ εξελίσσεται στη Συρία όπου η Ρωσία ασκεί επιρροή και έχει ναυτική πολεμική βάση. Η Ρωσία και οι BRICS γενικότερα, έχασαν από τη Βόρια Αφρική.
Εδώ εστιάζονται ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία για το μοίρασμα των υδρογονανθράκων. Ισχυρά καπιταλιστικά κράτη διεκδικούν μεγάλα μερίδια για να συμβάλλουν στην οικονομική βοήθεια στην Κύπρο, όπως π.χ. η Ρωσία που προσφάτως -μέσω ΓΚΑΖΠΡΟΜ- συμφώνησε με το Ισραήλ για αέριο από το οικόπεδο «Λεβιάθαν» με συμφωνία και των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα η ΓΚΑΖΠΡΟΜ έχει ενεργειακή συμφωνία και με τη Γερμανία. Η δε Κύπρος έδωσε «οικόπεδο υδρογονανθράκων» στη γαλλική ΤΟΤΑΛ. Τουρκία και Ισραήλ που έκαναν μυστικές συζητήσεις για τον ενεργειακό τομέα, παρά τους φαινομενικά οξύτατους ανταγωνισμούς φαίνεται να τα «βρίσκουν», μετά τη δημόσια συγγνώμη του Νετανιάχου στην Τουρκία για την υπόθεση της ισραηλινής επίθεσης σε τουρκικό καράβι που πήγαινε για βοήθεια στη Γάζα. Η Τουρκία ενδιαφέρεται για να γίνει πύλη ενεργειακής εισόδου στην Ευρώπη και φαίνεται ότι ΗΠΑ και Ρωσία συμφωνούν μ' αυτό. Οι ΗΠΑ λόγω κρίσης και ανταγωνισμών υπονομεύουν τη Γερμανία και την επιρροή της στην Ευρωζώνη φάνηκε και στην υπόθεση της Ελλάδας στην κόντρα για το μείγμα διαχείρισης της κρίσης στην Ευρωζώνη κ.λ.π. Τώρα φαίνεται ότι θέλει να «τραβήξει» και τη Ρωσία» γεγονός που αντικειμενικά υπονομεύει τη σχέση της Ρωσίας με τη Γερμανία, ίσως και με την Κίνα; Η Ρωσία επίσης κάνει το «δικό της παιχνίδι» και με Γερμανία, (αρνήθηκε βοήθεια στην Κύπρο) και με ΗΠΑ. Στη Γερμανία υπάρχουν οξύτατοι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί, (τμήμα του κεφαλαίου είναι με την ευρωατλαντική σχέση, άλλο με Ρωσία-Κίνα, άλλο με τη μικρή Ευρωζώνη).
Με τη λύση που δόθηκε στη διαχείριση της κρίσης τη νύφη την πληρώνει ο λαός. Θα επιβληθούν σκληρά αντιλαϊκά μνημόνια, ενώ ήδη χτυπιέται το ασφαλιστικό σύστημα αφού χτυπούν τα κατατεθειμένα στις τράπεζες αποθεματικά του. Να γιατί η όποια λύση είδε το φως της δημοσιότητας, που εστιαζόταν στην αξιοποίηση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και την επιλογή ιμπεριαλιστών συμμάχων είναι επικίνδυνη. Όπως και η λύση εντός Ευρωζώνης και ΕΕ. Μονόδρομος για τους λαούς η αποδέσμευση από την ΕΕ, η ανατροπή της αστικής πολιτικής με εργατική λαϊκή εξουσία.
πηγή: 902.gr
Ενδιαφέρουσα ανάλυση που κινείται μέσα στα μαρξιστικά πλαίσια [όπως τουλάχιστον εγώ τα αντιλαμβάνομαι], μια και πραγματεύεται το θέμα της οικονομική κρίσης στην Κύπρο στη βάση των ευρύτερων ενδο-καπιταλιστικών, ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιπαλοτήτων και συγκρούσεων…
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και έχω γενικώς περιορίσει [για διαφόρους λόγους] τις παρεμβάσεις μου, εγείρεται από την κατακλείδα του κειμένου ένα σημαντικό ερώτημα/ζήτημα που δεν μπορώ να παρακάμψω, ή να μην θέσω, τουλάχιστον για προβληματισμό. Τούτο αποτελεί και κομβικό σημείο τριβής στις συζητήσεις για τον καθορισμό των τακτικών ενός Αριστερού κόμματος με σκοπό την επίτευξη των στρατηγικών του στόχων. Σε πολλές συζητήσεις το θέμα της τακτικής [και κατ’ επέκταση και των συνεργασιών, των συμμαχιών και των πολιτικών ενός κόμματος της Αριστεράς], έχει προκαλέσει ουκ ολίγες αντιπαραθέσεις κι εδώ στο διαδίκτυο…
Το ερώτημα μου αυτό δεν το απευθύνω κατ’ ανάγκη και ειδικά στην Blogοδέσποινα Disdaimona, αλλά γενικότερα σ’ όσους έχουν τον χρόνο και το κουράγιο να αναλύσουν και να επεξεργαστούν το θέμα, ή/και θεωρούν πως αξίζει τον κόπο να μπουν σε τέτοιες συζητήσεις… [Εγώ ομολογώ πως είμαι πολύ διστακτικός]…
Λέει, λοιπόν, στη τελευταία του πρόταση του κείμενο: «Μονόδρομος για τους λαούς η αποδέσμευση από την ΕΕ, η ανατροπή της αστικής πολιτικής με εργατική λαϊκή εξουσία». Βασικά τούτο αποτελεί σύνθημα, ή να προτιμάτε [γιατί ίσως να μην σας αρέσει η λέξη «σύνθημα»] πολιτική του ΚΚΕ… Εγώ θα ‘θελα κάποιος που κατέχει πιο πολλά από ΜΕΝΑ, να ΜΑΣ αναλύσει με νηφάλιο ορθολογιστικό και διαλεκτικό τρόπο και χωρίς αφορισμούς, πώς πρακτικά επιτυγχάνονται αυτά, δηλ. «…η αποδέσμευση από την ΕΕ, η ανατροπή της αστικής πολιτικής [και η] εργατική λαϊκή εξουσία»… Ας πούμεν με ποιες συμμαχίες εντός κι εκτός [Κύπρου, ή Ελλάδας];
Είναι σωστό, σοβαρό και εύλογο το ερώτημα.
ΔιαγραφήΚατά τη δική μου γνώμη, ευθύνη της αριστεράς στην Κύπρο, θα ήταν να μας βοηθούσε να απαντήσουμε αυτό το ερώτημα, εφόσον δεν είναι ένα ρητορικό αλλά ένα ερώτημα το οποιο πρέπει να απαντηθεί στη βαση αντικειμενικών δεδομένων που αφορούν τόσο τους δεικτες της δικής μας οικονομίας, όσο και τα περιθώρια ενός συντονισμού με άλλες δυνάμεις στην περιοχή για ένα ενιαίο και γενικότερο πλάνο.
Σε μας βασικός και πρώτος σύμμαχος είναι εννοείται οι τουρκοκύπριοι.
Τέτοια βοήθεια προς το παρόν δεν υπάρχει. Δυστυχώς. Λογικά, το κόμμα τουλάχιστον τα τελευταία πέντε χρόνια θα έπρεπε να εργάζεται νυχθημερόν με στόχο την παρουσίαση μιας τέτοιας μελέτης. Για να μην πω πως θα έπρεπε να εργάζεται από το 1990....Ή έστω τα τελευταία δύο χρόνια.
Ας είναι.
Απαιτείται συγκεκριμένη δουλειά και συντονισμός. Με τις δυνάμεις τόσο των τ/κ όσο και των Ελλήνων αλλά και Τούρκων συντρόφων καθώς και με κόμματα και οργανωσεις των γειτονικών χωρών.
Δεν θα πω περισσότερα εδώ. Ίσως σε μέιλ όταν είναι κατάλληλη η ώρα ή όταν έχω κατι συγκεκριμένο στα χέρια μου.
Πάντως αυτό που αναφέρεται εδώ ως μονόδρομος είναι όντως έτσι.
Στην Κύπρο αυτή τη στιγμή συμβαίνει να είναι ευνοϊκότερες παρά οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη οι δυνατότητες για μια αλλαγή.Και δεν θα βιαστώ να ονομάσω αυτή την αλλαγή "σοσιαλιστική επανάσταση". Θα την ονομάσω για την ώρα απλά "ριζική αλλαγή" Αυτή είναι η δική μου εκτίμηση. Λόγω της ευρύτητας και της βιαιότητας με την οποία εκδηλώθηκε η κρίση, που στην ουσία εξαφανίζει ή "προλεταροποιεί" με τη μία όλα τα μεσαία στρώματα.
Οι σπουδαίες συνθήκες για τις οποίες πάντα μιλούσαμε, έχουν ωριμάσει.
http://www.youtube.com/watch?v=uaTd96qdsaI
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς το επιβεβαιώσει και ο καθένας με την δική του εμπειρία από κουβέντες με τον κόσμο, δική μου εντύπωση είναι ότι η κυριότερη ένσταση του κόσμου για αποχώρηση από ευρωζώνη είναι η άμεση υποτίμηση της λίρας, αυτός ο φόβος σιγά σιγά φεύγει αφού βλέπουμε 1) υποτίμηση ευρώ και κούρεμα των καταθέσεων ήδη, 2) η ενδυνάμωση της λίρας στο μέλλον είναι πολύ πιό πιθανή από ανάκαμψη του ευρώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνώ για αποχώρηση από ΕΕ η ένσταση είναι όχι τόσο η λύση του κυπριακού (η καραμέλα για να μας βάλουν μέσα), αυτό έχει τώρα εξατμιστεί, αλλά η προστασία από Τουρκία.
Αυτά από άποψη ψυχολογίας για τις 2 αποχωρήσεις που περιλαμβάνει η πρόταση.
Λαική εξουσία...Δύσκολα τα πράματα...Ας ξεκινήσουμε με κρατικοποίηση των αεροδρομίων μας - καταγγελία του ΒΟΤ τώρα.
ΑΧΠ.
Για μένα δεν υφίσταται καν θέμα επιλογής για ευρώ ή λίρα, τωρα πια.
Διαγραφήόλα δείχνουν πως η λίρα είναι η αναγκαστική λύση, εφόσον πολύ σύντομα θα πρέπει να κρατηθούν μάλλον όλες οι ξένες καταθέσεις ανεξαρτήτως ύψους για να ειναι βιωσιμες οι τραπεζες.
Η Κύπρος είναι εκτός ευρώ από τις 16 του Μάρτη.
Γι αυτό μου φαίνεται παρα πολύ ύποπτη η στάση των κυβερνώντων που ακόμα διαπραγματευονται αλλα και των υπολοίπων πολιτικών δυναμεων που επιμένουν για παραμονή στην Ε.Ε
Όλοι επιδιωκουν βασικα μια καθυστερηση στη διαδικασία μετατροπής του ευρω σε λιρα, ώστε να βρουν το πλαίσιο διασφαλισης των συμφεροντων τους, χωρίς να ληφθούν καθόλου μέτρα υπερ του κόσμου, δηλαδη κοινωνικοποιήσεις κ.λ.π
Γι αυτό καθυστερουν.
Ο άλλος λόγος κατ΄εμενα είναι γιατι καποιοι χρειαζονται την προστασία των Βρυξελλών. Γιατί αν ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου εκτός Ε.Ε ίσως να αποκαλυφθούν πάρα πολλά που κλονίζουν την θέση των κομμάτων στο πολιτικό σύστημα.
Ήδη ο Δημητριαδης δήλωσε πως το θεμα της Λαικής αποσιωπήθηκε για να διεξαχθούν κανονικά οι εκλογες. Νομίζω πως η κυβερνηση και τα κόμματα ήδη φοβούνται για πολιτική εκτροπή που πιθανόν να πάρει κι αυτούς μαζί της στον πάτο.
Το στοίχημα είναι, όλο αυτό το χάος να τύχει καθοδήγησης προς φιλολαϊκες λύσεις.
Αυτό είναι το στοίχημα της κρίσης. Γι αυτό έχει σημασία κανείς από τους εμπλεκόμενους να μην πάρει περίοδο χάρητος από τον κυπριακό λαό. Είναι αναξιοι εμπιστοσύνης.