Είχα να δω την Πόπη, την μάμμα των διδύμων, πάρα πολλήν καιρό, είτε σε μια δημόσια εμφάνιση της, είτε οπουδήποτε. Βασικά την είχα ξεχάσει ως προχτές που τυχαία έππεσα πάνω της σε μιαν εκπομπή της Ελίτας στο Ρικ.
Πέραν που τες πολιτικές διαστάσεις του ζητήματος με το Μαρί, που είναι πάρα πολλές, από την αρχή και ανεξάρτητα από τη στάση που κράτησα για τις αντιδράσεις τότε, είχα μια προσωπική περιέργεια για το που θα κατέληγε η προσωπική ιστορία αυτής της γυναίκας. Όχι τόσο εξαιτίας ενός ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για το συγκεκριμένο άτομο, αλλά περισσότερο γιατί από την αρχή είδα πως μέσα της έπρεπε να διεξάγει ένα σοβαρό αγώνα. Αν θα εθκιάλεεν το μίσος ή την αγάπη για να αποδεχτεί το συμβάν. Ούτε η μια επιλογή είναι εύκολη, ούτε η άλλη. Ούτε το μίσος είναι ένα συναίσθημα εύκολο να του δωθείς ολοκληρωτικά, ούτε η αγάπη είναι. Το τί θα έπαιζε ρόλο στην επιλογή είναι σύνθετο και δεν είναι της ώρας. Κάτι άλλο απασχολεί την σκέψη μου.
Είδα λοιπόν προχτές πως η επιλογή έγινε. Η επιλογή ήταν η αγάπη. Είχα πάντα μια μεγάλη περιέργεια, για το τί είναι αυτή η Ευτυχία που ανακαλύπτουν κάποιοι ανθρώποι που βρίσκονται σε κρίσιμες στιγμές της ύπαρξης τους, και που οδηγούνται στην πίστη για τον Θεό. Δεν ξέρω αν μπορώ να αντιληφθώ την ποιότητα αυτής της Ευτυχίας. Επειδή δεν ξέρω αν μπορώ να αντιληφθώ την σκέψη που βρίσκεται πίσω της τζαι την οδηγεί. Νομίζω όμως πως μπορώ να αντιληφθώ την πηγή της.
Διότι η πηγή αυτής της Ευτυχίας νομίζω πως είναι μια ιδιαίτερη θέση που μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος στη δύναμη της αγάπης μέσα του.
Αυτό το συναίσθημα και την πηγή του την ξέρω.
Πέραν από τις πολιτικές διαστάσεις του όλου θέματος, τις αντιρρήσεις ή τις οπτικές του καθενός μας,υπάρχει κάτι που σήμερα με ενδιαφέρει να το αναφέρω. Πως αυτό το ολικό συναίσθημα ανεξάρτητα από τες σκέψεις πάνω στες οποίες θα βασιστεί, σαν πηγή, αφορά το ζήτημα της ανεξαρτησίας του ανθρώπου, τζαι της αυτοτέλειας του. Ας πω, πως αφορά ένα είδος "προσωπικής αυτοδιάθεσης" στον κόσμο, που δεν μπορεί να συγκριθεί από την οπτική της δυναμικής του με οτιδήποτε άλλο. Μπορεί να αδυνατίζει, όταν ο φορέας του προσπαθήσει να το εκλογικεύσει ή να το βάλει σε λόγια τζαι στόχους. Αλλά ως πηγή είναι ανεξάντλητη τζαι αναλλοίωτη. Μπορεί, σε προσωπικό επίπεδο, να αποτελεί τζαι αυτό που λέμε, προορισμός της ζωής.
Εύχομαι σου Πόπη, να μείνεις σε αυτό το κέντρο, συνεχίζοντας τον προσωπικό σου αγώνα.
Το περιβάλλον δεν είναι αθώο, ούτε το καλύτερο. Εύχομαι σου, να κρατήσεις το νήμα αυτού που εκέρδισες ως τωρά και να περάσεις με αυτό το νήμα τον λαβύρινθο της ζωής, που προφανώς δεν τελειώνει.
Πέραν που τες πολιτικές διαστάσεις του ζητήματος με το Μαρί, που είναι πάρα πολλές, από την αρχή και ανεξάρτητα από τη στάση που κράτησα για τις αντιδράσεις τότε, είχα μια προσωπική περιέργεια για το που θα κατέληγε η προσωπική ιστορία αυτής της γυναίκας. Όχι τόσο εξαιτίας ενός ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για το συγκεκριμένο άτομο, αλλά περισσότερο γιατί από την αρχή είδα πως μέσα της έπρεπε να διεξάγει ένα σοβαρό αγώνα. Αν θα εθκιάλεεν το μίσος ή την αγάπη για να αποδεχτεί το συμβάν. Ούτε η μια επιλογή είναι εύκολη, ούτε η άλλη. Ούτε το μίσος είναι ένα συναίσθημα εύκολο να του δωθείς ολοκληρωτικά, ούτε η αγάπη είναι. Το τί θα έπαιζε ρόλο στην επιλογή είναι σύνθετο και δεν είναι της ώρας. Κάτι άλλο απασχολεί την σκέψη μου.
Είδα λοιπόν προχτές πως η επιλογή έγινε. Η επιλογή ήταν η αγάπη. Είχα πάντα μια μεγάλη περιέργεια, για το τί είναι αυτή η Ευτυχία που ανακαλύπτουν κάποιοι ανθρώποι που βρίσκονται σε κρίσιμες στιγμές της ύπαρξης τους, και που οδηγούνται στην πίστη για τον Θεό. Δεν ξέρω αν μπορώ να αντιληφθώ την ποιότητα αυτής της Ευτυχίας. Επειδή δεν ξέρω αν μπορώ να αντιληφθώ την σκέψη που βρίσκεται πίσω της τζαι την οδηγεί. Νομίζω όμως πως μπορώ να αντιληφθώ την πηγή της.
Διότι η πηγή αυτής της Ευτυχίας νομίζω πως είναι μια ιδιαίτερη θέση που μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος στη δύναμη της αγάπης μέσα του.
Αυτό το συναίσθημα και την πηγή του την ξέρω.
Πέραν από τις πολιτικές διαστάσεις του όλου θέματος, τις αντιρρήσεις ή τις οπτικές του καθενός μας,υπάρχει κάτι που σήμερα με ενδιαφέρει να το αναφέρω. Πως αυτό το ολικό συναίσθημα ανεξάρτητα από τες σκέψεις πάνω στες οποίες θα βασιστεί, σαν πηγή, αφορά το ζήτημα της ανεξαρτησίας του ανθρώπου, τζαι της αυτοτέλειας του. Ας πω, πως αφορά ένα είδος "προσωπικής αυτοδιάθεσης" στον κόσμο, που δεν μπορεί να συγκριθεί από την οπτική της δυναμικής του με οτιδήποτε άλλο. Μπορεί να αδυνατίζει, όταν ο φορέας του προσπαθήσει να το εκλογικεύσει ή να το βάλει σε λόγια τζαι στόχους. Αλλά ως πηγή είναι ανεξάντλητη τζαι αναλλοίωτη. Μπορεί, σε προσωπικό επίπεδο, να αποτελεί τζαι αυτό που λέμε, προορισμός της ζωής.
Εύχομαι σου Πόπη, να μείνεις σε αυτό το κέντρο, συνεχίζοντας τον προσωπικό σου αγώνα.
Το περιβάλλον δεν είναι αθώο, ούτε το καλύτερο. Εύχομαι σου, να κρατήσεις το νήμα αυτού που εκέρδισες ως τωρά και να περάσεις με αυτό το νήμα τον λαβύρινθο της ζωής, που προφανώς δεν τελειώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου