Κόκκινος Μακιαβέλι: Θέσεις για την πολιτική και τη δύναμη

μεταξύ άλλων, σύντροφος είναι αυτός, που κάποτε αισθάνεσαι πως σου έχει "κλέψει" τις σκέψεις...

και μη σύντροφος, είναι αυτός, που όσο κι αν προσπαθήσεις, εκείνος θα βρίσκει ένα - δύο - πολλούς λόγους, να μη σε "πιάνει" ή στο τέλος πάλι να βρίσκει ένα - δύο - πολλούς λόγους για να σε ρίξει...

αν φτάσαμε στο σημείο της κατάργησης της "ιδιοκτησίας" μιας πνευματικής κατά τα λοιπά αποτύπωσης, είμαστε σε καλό δρόμο, ακόμα κι αν είμαστε λίγοι και θα παραμείνουμε λίγοι...

οπωσδήποτε δεν διαθέτω την πένα αυτού του κυρίου και το γνωρίζω...θαρρώ όμως, πως διαθέτω το πρωτογενές υλικό αυτής της σκέψης, υλικό που αποτελεί, αυτό που στα δικά μου μέρη, φτάσαμε να λέμε πια "πολιτικό dna" των κομμουνιστών...

Κόκκινος Μακιαβέλι: Θέσεις για την πολιτική και τη δύναμη

1. Επαναστατική πολιτική χωρίς σύλληψη της πολιτικής με όρους δύναμης δεν υφίστατο ποτέ, ούτε πρόκειται ποτέ να υπάρξει. Η επανάσταση προϋποθέτει δύναμη, και η δύναμη είναι πρώτιστα φαινόμενο υλικό. Η αναγωγή της δύναμης σε πνευματικό, ψυχικό, άυλο φαινόμενο οδηγεί μακριά από την πολιτική, προς τις new age δοξασίες, και εξυπηρετεί μόνο τις υφιστάμενες, κατεστημένες δυνάμεις.

2. Η σχέση της επαναστατικής πολιτικής με την ιστορία είναι ανάλογη της σχέσης της φυσικής με τη φύση: Η φυσική μελετά την φύση για να κατανοήσει τον χαρακτήρα και τους όρους ανάπτυξης διαφορετικών ειδών δυνάμεων ώστε να μπορέσει να τις τιθασεύσει για ανθρώπινη και παραγωγική χρήση· η επαναστατική πολιτική μελετά την ιστορία για τον ίδιο λόγο. 

3. Ο ηλεκτρισμός είναι το αρχετυπικό μοντέλο της πολιτικής δύναμης: θέτει αυτό που είναι αδρανές σε κίνηση και του εμφυσά ζωή, μπορεί όμως εξίσου εύκολα να καταστρέψει και να σκοτώσει. Η πολιτική δύναμη δεν έχει ηθική περισσότερη από όση έχει ο ηλεκτρισμός. Για αυτό η πολιτική δεν είναι και δεν μπορεί να είναι μόνο δύναμη· αλλά χωρίς δύναμη είναι απλώς μια αυτοεξαπατούμενη μορφή ηθικής.

4. Σκοπός της επαναστατικής πολιτικής δεν είναι η επιβολή της δύναμης στις μάζες αλλά η επιβολή στις μάζες της ιδέας ότι έχουν το πραγματικό μονοπώλιο στη δύναμη. Αυτή είναι η θεμελιακή προϋπόθεση της χειραφέτησης.

5. Αυτός ο σκοπός δεν μπορεί να υπηρετηθεί μόνο με διακηρύξεις και λόγια, ούτε μόνο στη βάση της εύρεσης του "σωστού" προγράμματος: Αυτοί που αναγάγουν την πολιτική σε διακηρύξεις γίνονται (κακοί) δημοσιογράφοι, αυτοί που την αναγάγουν στη διατύπωση του σωστού προγράμματος γράφουν ουτοπίες και πρότυπα Συντάγματα για ιδιωτική τους διασκέδαση και χρήση. 

6. Για να επιβληθεί στις μάζες η ιδέα ότι έχουν δύναμη, δεν αρκεί καθόλου να τους επαναλαμβάνεται ότι την έχουν. Όσες φορές και να επαναληφθεί, δεν πρόκειται να τους δώσει ούτε γραμμάριο περισσότερης δύναμης από όση θεωρούν ότι έχουν ήδη. Η δύναμη δεν μεταφέρεται δια της αυθυποβολής.

7. Για να μεταφερθεί η αίσθηση της δύναμης από ένα επαναστατικό κόμμα στις μάζες, πρέπει να υπάρχει δύναμη για να μεταφερθεί. Πρέπει αυτός που ενθαρρύνει τις μάζες να αποκτήσουν δύναμη να αποδείξει έμπρακτα ότι έχει ο ίδιος δύναμη. Και όπως προαναφέρθηκε, ούτε η απλώς πνευματική, ούτε η απλώς ψυχική, ούτε η απλώς ηθική, ούτε καμία άυλη μορφή δύναμης δεν επαρκεί για τούτη την απόδειξη. Οι μάζες πιστεύουν στην υλική δύναμη γιατί η υλική δύναμη διαφεντεύει τη ζωή τους και αυτό το γνωρίζουν καλύτερα από τον οποιοδήποτε ηθικολόγο διαφωτιστή.

8. Ο υλικός πυρήνας της δύναμης στην νεωτερική κοινωνία, ο φύλακας-δράκος της πολιτικής δύναμης που υπεξαιρείται από τις εργαζόμενες μάζες όπως υπεξαιρείται και ο ιδρώτας τους, είναι το κράτος.

9. Για να έχει ένα επαναστατικό κόμμα δύναμη ώστε να την μεταδώσει στις μάζες θα πρέπει να έχει πρόσβαση στο κράτος. 

10. "Πρόσβαση στο κράτος" δεν σημαίνει καθόλου πρόσβαση σε θέσεις και αξιώματα ελέω κομματικής ταυτότητας. Σημαίνει εν κρυπτώ πρόσβαση στην δύναμη που συγκεντρώνει το κράτος ως πρόσβαση σε κάτι που, ενώ χτίζεται απαρατήρητα για καιρό, μπορεί να στραφεί ενάντια στο κράτος άμεσα όταν οι περιστάσεις το επιτάσσουν. 

11. Η προϋπόθεση μιας τέτοιας πρόσβασης στο κράτος δεν είναι οι εκλογές και οι εκλογικές νίκες (εξ ορισμού αδύνατες για ένα επαναστατικό κόμμα) αλλά η συνομωσία και η συνομωτική οργάνωση, η σιωπηρή και διαβρωτική διείσδυση στους μηχανισμούς του κράτους και το σαμποτάζ των πιο επικίνδυνων για το επαναστατικό κόμμα μηχανισμών του. 

12. Ο αντιφασισμός δεν είναι απλώς διαφώτιση και οργάνωση των μαζών αλλά επίσης αντιτρομοκρατία. Χωρίς την δυνατότητα αντιτρομοκρατίας, οι μάζες "διαφωτίζονται" μόνο στην κατεύθυνση της συμπαράταξης με αυτόν που τρομοκρατεί μονοπωλιακά, τον αντίπαλο. Κανένα αφηρημένο επιχείρημα για την ανηθικότητα ή τον ψευδεπίγραφο χαρακτήρα του πολιτικού αντιπάλου δεν μπορεί να τις αποθαρρύνει από μια τέτοια συμπαράταξη όταν δεν συνοδεύεται από την αντι-επίδειξη ισχύος, την ικανότητα ταπείνωσης της δύναμης αυτού του αντιπάλου, οσοδήποτε σποραδικά και απρόβλεπτα, φτάνει πίσω από την αντιτρομοκρατία να διαφαίνεται το ίχνος εκείνο της δύναμης που λέγεται οργάνωση.

13. Η αντιτρομοκρατία είναι η καταστολή της δύναμης του αντιπάλου να τρομοκρατεί με τρομοκρατικά μέσα. 

14. Η φαντασίωση σύσσωμου του λαού να βγαίνει στους δρόμους και με την ίδια αυτή πράξη να παίρνει, μαγικά και χωρίς καμία διαμεσολάβηση, την εξουσία, είναι ακριβώς αυτό: φαντασίωση που αποκοιμίζει ταραγμένες μικροαστικές συνειδήσεις. Σπάνια, πολύ σπάνια συμβαίνει οι μάζες να διεκδικούν την κρατική εξουσία με την φυσική τους παρουσία. Αλλά ακόμα και όταν συμβεί, έχει ήδη προηγηθεί πρώτον η διαπαιδαγώγηση του λαού στην έμπρακτη άσκηση δύναμης και δεύτερον η φθορά, μέσα από την άσκηση δύναμης, των αντιπάλων και εχθρών του λαού, αυτών που τρομοκρατούν το λαό και τον απειλούν με φυσική εξόντωση. 

15. Χρειάζεται πάντα ένα μίνιμουμ απτής, υλικής και επιδείξιμης δύναμης για να αυξήσεις τη δύναμή σου με την δύναμη της μάζας που εμπιστεύεται τη ζωή της στα χέρια σου. Μια επανάσταση προϋποθέτει την γεωμετρική αύξηση της αρχικής ποσότητας υλικής δύναμης μέσα από την συνάντηση της οργανωμένης δύναμης (μειονοτικής, ενσυνείδητης) και της δύναμης εκείνης (μαζικής, αυθόρμητης) που την στέργει, την στηρίζει και την συντηρεί. Δεν μπορείς να μπλοφάρεις πως έχεις μια τέτοια μίνιμουμ δύναμη για να προσελκύσεις την δύναμη που κρύβεται στον λαό από τα ίδια του τα μάτια όταν δεν την έχεις. Είναι πολιτικά ανήθικο να το κάνεις· και τελικά άχρηστο.

16. Οι προϋποθέσεις της συνομωσίας είναι η σιωπή και η εργασία.

17. Το να μην συνομωτείς για την αυτοπροστασία σου όταν συνομωτεί ο εχθρός για την καταστροφή σου είναι πολιτικά ανήθικο διότι αποτελεί προδοσία των πολιτικών ιδεών και  ιδεωδών σου.

18. Η εμπιστοσύνη στην εκπεφρασμένη δύναμη είναι πολιτική πράξη, είτε μας αρέσει το σε ποιον δίνεται εμπιστοσύνη, είτε όχι. Η καχυποψία απέναντι στην εκπεφρασμένη δύναμη αφορά την ηθική μόνον όταν είναι καχυποψία απέναντι σε κάθε δύναμη, και αυτό δεν αφορά ποτέ τις μάζες και τις τάξεις αλλά ελάχιστα και πολύ μεμονωμένα άτομα. Η εμπιστοσύνη στην αδυναμία, στην έλλειψη οποιασδήποτε υλικής δύναμης, είναι αδύνατη.

Lenin Reloaded