Η πατρίδα μας είναι η Κύπρος. Είμαστε Κύπριοι. Είμαστε περήφανοι για την πατρίδα μας, την ταυτότητά μας, την κουλτούρα και τις παραδόσεις μας. Είμαστε περήφανοι ακόμα και για τη μυρωδιά του τόπου μας.
Έστω και αν κάποιοι για τόσα χρόνια προσπαθούν να κλέψουν την πατρίδα και την ταυτότητά μας, μέσα από τα χέρια μας, αντιστεκόμαστε, δεν υποκλινόμαστε και δεν παραδινόμαστε.
Γενιές γενεών συμπατριωτών μας δεν έζησαν πραγματική δημοκρατία και ελευθερία. Είμαστε τα παιδιά μας πατρίδας στην οποία εξαναγκαστήκαμε σε καβγάδες με τους συμπατριώτες μας που μοιραζόμαστε το ίδιο νησί, την ίδια κουλτούρα, τον ίδιο τρόπο ζωής και που ανήκουμε σε διαφορετικές θρησκείες. Είμαστε το κομμάτι μιας «με το ζόρι» αντιπαράθεσης Τουρκοκυπρίων-Ελληνοκυπρίων, την οποία ονόμασαν Κυπριακό πρόβλημα.
Είμαστε Τουρκοκύπριοι φυσικά, είμαστε Κύπριοι που μιλούν τουρκικά. Ξέρουμε τόσο καλά όσο και το όνομά μας, τι είμαστε και ποιοι είμαστε. Γνωρίζουμε πολύ καλά σε ποιον αγώνα μπήκαμε εθελοντικά και σε ποιον εξαναγκαστήκαμε. Και δεν έχουμε καμιά πρόθεση να μετανιώσουμε, να παραιτηθούμε από τα εδάφη αυτά στα οποία δώσαμε τη ψυχή μας.
Είναι αλήθεια, ότι κάποιοι επιδιώκουν να μας κάνουν να παραιτηθούμε… Μας έδιωξαν από τα σπίτια και τα χωριά μας… δεν έφταναν αυτά, τώρα θέλουν να εξαφανίσουν την κουλτούρα και την ταυτότητά μας. Δεν τους έφτανε ο «εκτουρκισμός», τώρα προσπαθούν να μας μετατρέψουν σε «Ανατολία» και να μας «εξισλαμίσουν».
Αυτή είναι μια τραγωδία η οποία δεν έχει τέλος, είναι ένα βάσανο που δεν τελειώνει… Το συνειδητοποιούμε, το ξέρουμε…
Οι ρίζες του μπορεί να ήταν και πιο πριν, όμως αυτό το παιχνίδι άρχισε το 1974.
Όμως γιατί η πολιτική της αφομοίωσης που ακολουθούσαν εδώ και τόσα χρόνια, κορυφώθηκε το τελευταίο χρονικό διάστημα; Γιατί η Τουρκία που έπαιζε το ίδιο παιχνίδι εδώ και τόσα χρόνια αλλά κρυβόταν πίσω από την πόρτα, τώρα το κάνει μπροστά στα μάτια μας; Γιατί ενώ τόσα χρόνια έριχναν συνθήματα όπως «η Τ.Δ.Β.Κ είναι ανεξάρτητο κράτος», τώρα ενώπιον όλου του κόσμου δείχνουν ότι είμαστε μια αποικία της Τουρκίας; Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα βασανίζουν…
Μπορεί κάποιοι από εμάς να μην έβλεπαν την πραγματικότητα όταν μας έδιωχναν από τα σπίτια μας και μας κουβαλούσαν με το ζόρι στο βορρά, όταν άλλαζαν τα ονόματα των χωριών μας και όταν κουβαλούσαν εκατοντάδες ανθρώπους από την Ανατολία.
Όμως πλέον δεν υπάρχει κανένας αποικιοκράτης που να κρύβεται πίσω από πόρτες…
Τώρα υπάρχει μια Τουρκία που λέει ξεκάθαρα στους Τουρκοκύπριους ότι είναι τρόφιμοι, που τους λέει ξεκάθαρα ότι δεν είναι αρκετά Τούρκοι και αρκετά Μουσουλμάνοι…
Όμως το λέμε για χρόνια φίλοι μου, όλα έχουν ένα τέλος…
Αυτές οι «διακοπές» θα τελειώσουν και η Αϊσιέ[i], είτε το θέλει, είτε όχι, θα γυρίσει στο σπίτι της…
Το κείμενο αυτό αναρτήθηκε από τον Νουρί Σίλαϊ στο μπλόγκ του, το καλοκαίρι του 2011. Δηλαδή την περίοδο που ακολούθησε τις μαζικές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας των Τουρκοκυπρίων ενάντια στο πολιτικό-οικονομικό πρόγραμμα που επιβάλλει η τουρκική κυβέρνηση. Μετά από ένα χρόνο, ακόμα διατηρεί την επικαιρότητά του, με τραγικό ίσως τρόπο… Αυτός ήταν και ο λόγος που επιλέξαμε να το δημοσιεύσουμε μεταφρασμένο στην ελληνική γλώσσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου