Πριν από ενάμιση χρόνο περίπου, ο Ασέρας, θυμούμαι, είχε μια ανάρτηση με κάποια σχέδια της κόρης του και ένα διάλογο μεταξύ τους για το τι είναι η τέχνη. Ήταν μια ξεχωριστή νομίζω ανάρτηση από την οποία εγώ κράτησα το εξής: τον ορισμό της τέχνης σε ένα παιδί που προσπαθούσε να αντιγράψει ωραία σχέδια που προφανώς έβλεπε στα βιβλία με ένα δικό του τρόπο : " Η αντιγραφή έννε τέχνη" είπεν της ο Ασέρας.
Μετά την εκλογή Παπαδήμου, τα φιλελεύθερα έντυπα, οι τηλεοράσεις, τα μπλογκς, πρόβαλαν με αξιώσεις αλάθητου για τον κύριο Παπαδήμο, το γεγονός ότι είναι ακαδημαϊκός. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, που προβάλλουν τις "οικονομικές τους λύσεις" στη βάση του επιχειρήματος πως ο καπιταλισμός ζει σε αντίθεση με τον σοσιαλισμό που πέθανε, και άρα ο καπιταλισμός και οι θιασωτές αναλυτές/υποστηρικτές του κατέχουν την γνώση ενός κόσμου που λειτουργεί σε αντίθεση με τους μαρξιστές αναλυτές που κατ΄αυτούς δεν κατέχουν καμιά λειτουργική ή επιστημονική γνώση.
Το επιχείρημα πως οι μαρξιστές οικονομολόγοι είτε δεν υπάρχουν είτε απλά αξίζουν μόνο τον γέλωτα στηρίχθηκε στη βάση του συλλογισμού πως οι αναλύσεις τους αφορούσαν είτε ένα μη υπαρκτό κόσμο είτε ένα ουτοπικό κόσμο. Κατ΄επέκταση η επιστημονικότητα από τους φιλελεύθερους και νεοφιλελεύθερους οριζόταν και ορίζεται από την νοητική ικανότητα των φερεφώνων του καπιταλισμού να προσαρμόζονται στο ήδη υπάρχον ως πλαίσιο επιστημονικής επεξεργασίας.
Ο Παπαδήμος είναι ακαδημαϊκός, ναι. Η κόρη του Ασέρα όμως, που νομίζω πάει τώρα στο δημοτικό, μάλλον θα μπορούσε να πει στον κύριο Παπαδήμο και στον κάθε κύριο Παπαδήμο, πως "η αντιγραφή έννεν επιστήμη". Και πως μάλλον "η αντιγραφή" δηλαδή η επιστημονική επεξεργασία εντός και μόνο του προϋπάρχοντος πεδίου δεδομένων ενός κοινωνικο-οικονομικού συστήματος είναι στην ουσία αντεπιστημονική. Οπότε μάλλον, απογοητεύοντας και την κυρία Θεοχάρους που έσκιζε τα ιμάτια της για τους μαρξιστές πτυχιούχους, θα χρειαστεί να ξαναορίσουμε το πόσο ακαδημαϊκός είναι ο κάθε ακαδημαϊκός και πως η εξασφάλιση ενός πτυχίου, ακόμα κι αν αυτό έχει αποκτηθεί στην Οξφόρδη, μάλλον δεν καθιστά αυτονόητη την επιστημονικότητα των αναλύσεων ενός αποφοίτου της.
Μη μας κουνάτε λοιπόν τα πτυχία σας, και κατανοήστε γιατί σας θεωρούμε είτε ακραία αμόρφωτους είτε επικίνδυνα "μορφωμένους".
Η επιστήμη έννεν η αντιγραφή της ήδη υπάρχουσας "γνώσης".
Εννά σιήσω τα φτυχία μου!!!! Ευτυχώς, που εγέμωσεν η μπλογκόσφαιρα κόρες σοφές τζιαι δυστυχώς ο κόσμος κούσπους!!!! Πότε εννά αναλάβουν τα ανθρωπούθκια ούλλων μας, να δούμεν νάκκον χαϊριν πριν φκει η ψυσιή μας;!
ΑπάντησηΔιαγραφήΉντα μπου έσιει δηλαδή ο ουτοπικός κόσμος;! Γιατί να μεν μπόρει να γίνει υπαρκτός;!!! Τούτον που ζιούμεν τωρά τζιαι εν υπαρκτό σημαίνει εν τζιαι ρεαλιστικόν;;!! Έτο εν αλλό ένα σύστημαν το οποίο καταρρέει με τη διαφοράν ότι τούτον εφαρμόστηκεν όπως είσιεν συλληφθεί γι'αυτό τζιαι η ύπαρξη του εν μη ουτοπική! Επετακτήκαν έξω τα μμάθκια μου, τωρά εννά ππέσουν τζιαι τ' αφκιά μου!
Σόρυ, εν να ρωτήσω...αρχίσετε τες βότκες στο γραφείο πάλε; :)
ΑπάντησηΔιαγραφήρε χίμαρε! :))
Θυμίζετε μου τους φανατικούς χριστιανούς που δεν δέχονται την θεωρεία της εξέλιξης και επιμένουν ότι η γη εδημιουργήθηκε πριν 4000 χρόνια αρνούμενοι τα επιστημονικά στοιχεία, και που πιστευουν ότι οποίος εν καλός θα πάει στον παράδεισο χωρίς να ξέρουν καν τι είναι ο παράδεισος. Τζε σεις ονειρεύκεστε έναν ουτοπικό σύστημα που δεν ξέρετε πως θα δουλευκει, στο οποίο δεν θα υπάρχουν αφεντικά, ούτε πλούσιοι και το σημαντικότερο κανένας δεν θα θέλει να γίνει αφεντικό ή πλουσιότερος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι Μπανανιστάνο μου, φανατικοί χριστιανοί ειστε εσείς που αρνείστε την θεωρία της εξέλιξης και προκειμένου να την αποφύγετε είστε άξιοι να οδηγήσετε την ανθρωπότητα σε ημέρες τελικής "κρίσεως" όπου οι πιστοί σας θα σωθούν και θα πάνε στο "παραδεισο" και την αιώνια καπιταλιστική ευδαιμονία και ζωή και οι απιστοι εμείς η εργατική τάξη θα καούμε στην κόλαση και στα καζάνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήπληζ, αν θέλεις μπες στον κοπο να διαβάζεις δυο φορές αυτά που γραφονται αν με την πρώτη δεν τα πιάννεις.
Η επιστήμη όμως δεν είναι όμοια με την τέχνη. Αν κάτι είναι ορθό δεν χάνει με την αντιγραφή και κάτι νέο δεν χρειάζεται κατ'ανάγκη να καταργεί το παλιό. Η επιστήμη συνήθως προχωρά πατώντας στην υπάρχουσα επιστήμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά δεν πιστεύω να υπάρξει ποτέ αιώνια καπιταλιστική ευδαιμόνία όπως δεν θα υπάρξει και η αιώνια κομμουνιστική ευδαιμονία. Πάντα θα υπάρχουν προβλήματα που χρειάζονται λύσεις και όχι αφορισμούς.
Η επιστήμη δεν είναι τέχνη. Ούτε η τεχνογνωσία όμως είναι επιστήμη. Κατακρίβειαν μεταξύ επιστήμης και τέχνης εντοπίζεται κοινός παρονομαστής και μεταξύ τεχνογνωσίας και επιστήμης διαχωριστικό τείχος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο ήταν το νόημα της ανάρτησης. Πως η τεχνογνωσία στη διαχείριση των οικονομικών είναι αντεπιστημονική με την έννοια πως όχι μονο δεν περιλαμβάνει αλλά καταστρατηγεί την όποια άλλη επιστημονική γνώση ιδιαίτερα όση άπτεται αυτού που ο μαρξισμός εντασσει στην ανάλυση των κοινωνικών σχέσεων, εξαιτίας της αναλυσης των οποίων ασκεί και την κριτική της.
Συμφωνώ απόλυτα με την δευτερη σου παραγραφο. Ο κομμουνισμός δεν είναι αιώνια ευδαιμονικό σύστημα. Καταρχήν γιατί δεν αποδέχεται πως η ευδαιμονία αφορά όρους κοινωνικούς.
Αφορά κυρίως μια έλλογη οργάνωση κοινωνική. Στόχος της είναι οι λογικοί όροι διαβίωσης όλων των ανθρώπων. Δεν είναι θρησκευμα και δεν υπόσχεται καμιά αιώνια σωτηρία ή την αιώνια ευτυχία. Και όχι μια άναρχη οργάνωση όπως είναι η καπιταλιστική και η οποία στο όνομα του άναρχου και αχαλίνωτου πλουτισμού αυτό που προσφέρει δεν είναι παρά φοβικά προσκολλημένα σ΄αυτόν υποκείμενα.
Η επιστήμη έχει μια σχεση με την τέχνη αλλιώς θα μιλούσαμε για αιώνιες και απαράβατες αλήθειες στη γνώση. Οι αλήθειες δεν είναι ούτε αιώνιες ούτε απαράβατες όμως.
Agori mou bananistane, den einai anagki na men thelei kanenas na ginei afentis i kapitalistis. Sioura polloi Kuprioi tha theloun na ginoun vasiliades, xereis kanena Kupraio vasilia? To giati skeftou to monos sou, evarethika na exigo.
ΑπάντησηΔιαγραφήEpisis, oi fileleftherobananistanoi tha ekplagoun apo to posoi Marxistes kai loipoi karga aristeroi akadimaikoi uparxoun se, i vgikan apo, firmes idrimata opos Oxford, Cambridge ktl.
Kata ta alla, mono oi aristeroi oikonomologoi provlepsan sosta kai tin krisi kai ta apotelesmata ton metron litotitas kai to ti simvainei, eidika stin Ellada, kai giati simvainei. AYTO einai epistimi, oxi oi mpourdes tou Averof
Sorry gia ta greeklish, eimai on the road
Ήδη η σχεδιοποιημένη παραγωγή των πολυεθνικών ομίλων και η προβαλλόμενη ως ευκταία υπερεθνική ολοκλήρωση (βλ. Ε.Ε και την πρόταση ομοσπονδιοποίησης, κοινού υπουργού οικονομικών κτλ), αποτελούν εκφάνσεις της ''εργασίας του αρνητικού'' το οποίο ''απεργάζεται'' μια πιο έλλογη κοινωνική οργάνωση. Η μετακύλιση των οικονομικών μοχλεύσεων από τους καπιταλιστές στην πολιτική διεύθυνση ποτέ δεν θα ολοκληρωθεί στο πλαίσιο της κεφαλαιοκρατίας, ωστόσο αποτελεί μία κίνηση που προοιωνίζεται μια λογική εναλλακτική κοινωνική οργάνωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά αυτό καθεαυτό το περιεχόμενο της ανάρτησης, το γεγονός ότι ένα επιστημονικό εγχείρημα μπορεί να έχει ταξικό πρόσημο (χωρίς να παύει να είναι επιστημονικό), δεν μπορεί να κατανοηθεί από την κυρίαρχη ιδεολογία, η οποία δεν βλέπει πουθενά κανένα ταξικό πρόσημο. Ωστόσο, για να μην κρυβόμαστε, δεν νομίζω ότι σε επίπεδο επιστημολογίας έχει απαντηθεί ικανοποιητικά από τον μαρξισμό το ζήτημα της επιστημονικότητάς του. Σίγουρα ο Μάρξ ποτέ δεν έθεσε με αξιώσεις το πρόβλημα, ενώ για τον Λένιν γνωσιοθεωρία,οντολογία,λογική=διαλεκτική (Φιλοσοφικά Τετράδια). Πράγματι, ο κλασικός μαρξισμός δεν μας έδωσε μια γνωσιοκριτική αυτοανασκόπησή του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Zakwer γειά σου Ονειρμέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟνειρμέ δεν ξέρω... "ο κλασικός μαρξισμός δεν μας έδωσε μια γνωσιοκριτική αυτοανασκόπησή του" λες. Ποιός μας έδωσε; Ο Χέγκελ μας έδωσε; Νομίζω πως ναι. Δεν έχει εξαντληθεί η ανάλυση της Χεγκελιανής επιρροής στο Μαρξ. Νομίζω πως όχι.
από την άλλη, ποια είναι τα ορια για μια γνωσιοκριτική αυτοανασκόπηση; πότε είναι δυνατή μια κάποιου ειδους ολοκληρωση της γνωσιοκριτικής αυτοανασκόπησης; όχι πριν να εμπεριέχει τους όρους της στον εαυτό της και άρα στο σύμπαν των πραγματικών κοινωνικών σχεσεων.
Νομίζω πως αυτό το όριο ίσως να αφορά μια όντως μετα-μαρξιστική εποχή και εγώ αμφιβάλω αν μπορούμε να μιλάμε έστω για μετα-χεγκελιανή εποχή το 2011.
...έχω και 40 πυρετό τωρα που γράφω...
αυτό που κυκλοφορεί ως μετα-μαρξισμός βέβαια δεν είναι παρα προ-μαρξισμός, τα ξαναείπαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήδιευκρινίζω για να μην παρεξηγηθεί το πιο πάνω.
Πρώτα από όλα περαστικά σου...
ΑπάντησηΔιαγραφή''Δεν έχει εξαντληθεί η ανάλυση της Χεγκελιανής επιρροής στο Μαρξ. Νομίζω πως όχι.
από την άλλη, ποια είναι τα ορια για μια γνωσιοκριτική αυτοανασκόπηση; πότε είναι δυνατή μια κάποιου ειδους ολοκληρωση της γνωσιοκριτικής αυτοανασκόπησης; όχι πριν να εμπεριέχει τους όρους της στον εαυτό της και άρα στο σύμπαν των πραγματικών κοινωνικών σχεσεων.
Νομίζω πως αυτό το όριο ίσως να αφορά μια όντως μετα-μαρξιστική εποχή''.
Συμφωνώ απόλυτα με τον τρόπο που το θέτεις. Και ακριβώς για να μην ξεπέσουμε σε προ-μαρξιστικές θεωρίες, πρέπει πρώτα και κύρια να ολοκληρωθεί η υλιστική ιδιοποίηση του Χέγκελ, μαρξιστικής κατεύθυνσης. Νομίζω πως υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι δεν έχει ολοκληρωθεί, και μάλιστα υπάρχει αρκετός δρόμος ακόμα να διανυθεί. Το ''επιστημολογικό'' ζήτημα έρχεται να μας υπενθυμίσει ορισμένα αδιέξοδα, τα οποία τουλάχιστον στον εσωτερικό μας διάλογο πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε θαρραλέα. Ακριβώς για αυτό παραθέτω την εξίσωση του Λένιν, γνωσιοθεωρία=λογική=οντολογία=διαλεκτική, η οποία θα μας θυμίζει με αρκετά ενοχλητικό τρόπο τόσο το σφάλμα, όσο και το όριο.
Ευχαριστώ,
ΑπάντησηΔιαγραφήπροσωπικά διαπιστώνω μια ανάγκη να ξαναδιαβάσουμε τον Μαρξ κάτω από τη συγκυρία πια της κρίσης και οχι οπως κατά κόρον διαβάστηκε στις δεκαετίες 60-80 κυρίως.
επίσης το ζήτημα της διερευνινσης του Χεγκελιανισμού του Μαρξ είναι ένα φλέγον ζήτημα αλλά και δύσκολο ζήτημα καθότι θα ήταν παράδοξο να αναζητούσαμε στον Μαρξ ένα κλασικό γνωσιολογικό "σύστημα" και ως εκ τουτου αποτελεί παράδοξο να εντοπίζουμε την απουσία του.
Θα ήταν αλματώδης η κίνηση αν εντοπίζαμε το γνωσιοκριτικό κλειδί της "ολότητας" σε ένα έργο το οποίο καλείται να στηρίξει θεωρητικά στην ουσία τη μετα-φιλοσοφία και τη μετα-πολιτική.
Επιμένω λοιπόν σε αυτό που κι εσύ συμφώνησες πως η μελέτη κυρίως της Μεγάλης Λογικής μας παρέχει τα κλειδιά της αντιστροφής που επιχείρησε ο Μαρξ από μόνη της. Ξεκλείδωμα του Χέγκελ θα έλεγα πως είναι ο δρόμος να ξαναδιαβάσουμε τον Μαρξ.
Η δυσκολία βέβαια εγκειται πως στο μεταξύ καλούμαστε να παίρνουμε και κάποιες πολιτικές θέσεις. Εν μέσω πολέμου. Και πως τα γεγονοτα τρέχουν μάλλον γρηγορότερα από ότι υπολόγιζε ο οποιοσδήποτε.
Σωστά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως μια καλή αρχή είναι η επανεξέταση των μορφών της επικοινωνίας ως ''ειδολογική πράξη'' του ανθρώπου, πέραν της παραγωγής. Εδώ έχει ασκηθεί σφοδρή κριτική. Αν θυμάμαι καλά από κάτι αναφορές του Ιλιένκοφ, στον Χέγκελ η γλώσσα είναι η πρώτη αντικειμενοποίηση του πνεύματος (και, ιδεαλιστικά, αλλοτρίωση), και μετά η εργασία. Σε αυτό το σημείο χρειάζεται εμβάθυνση. Θυμίζω την αποδομητική επισήμανση του κατά τα άλλα επιφανειακού στην κριτική του Καστοριάδη, ο οποίος επισήμανε το παράδοξο οι παραγωγικές σχέσεις πρώτα να υπάρχουν, και μετά να θεσμίζονται. Επ'αυτού στα Grundrisse υπάρχει το εξής: «Στο μέτρο που η ιδιοκτησία είναι μονάχα συνειδητή στάση του ατόμου απέναντι στις συνθήκες παραγωγής που θεωρούνται σαν δικές του, στάση εγκαθιδρυμένη από την κοινοτική οργάνωση σε σχέση με το μεμονωμένο άτομο, και που έχει αναγορευτεί και εξασφαλιστεί σαν νόμος… δραστηριοποιείται μονάχα δια μέσου της ίδιας της παραγωγής»(''Προκαπιταλιστικοί Σχηματισμοί'', σελ 125). http://www.scribd.com/doc/38703143/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BB-%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BE-%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%A3%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF