Η φούσκα του ιδιωτικού τομέα

μέρος πρώτο:

γύρω στα τέλη Σεπτεμβρίου ήμουν στα πρόθυρα να δηλώσω παραίτηση. αιτία ένας έξαλλος καυγάς μεταξύ εμού και των συναδέλφων μου με αφορμή τα γεγονότα στο Μαρί και τους αφυπνισμένους. έξαλλος εννοώ μας άκουσε το τετράγωνο. έχω την πολυτέλεια να μην έχω ούτε ένα αριστερό συνάδελφο! ο πιο προοδευτικός είναι του Τάσσου και οι πλήστοι φαν του αρχιεπισκόπου. κάποιοι φιλοελαμίτες.
οι συνάδελφοι μου ανήκουν στη μικροαστική τάξη. έχουν από ένα σπίτι που ακόμα δεν ξόφλησαν, δύο αυτοκίνητα, παιδιά, κάποια παιδιά από προηγούμενους γάμους, πληρώνουν διατροφές, φροντιστήρια, διακοπές, τα γνωστά. πάνω από όλα αισθάνονται έλληνες. πιστεύουν πως οποιοσδήποτε θα ήταν καλύτερος από τον χριστόφια και πως αν είσαι έλληνας έχεις το κοκκαλάκι της αθανασίας και του άτρωτου στο χέρι σου. στην ουσία είναι λαϊκοί άνθρωποι χωρίς  καθόλου ιδιαίτερες ανάγκες πέρα από τις πιο πάνω που περιέγραψα.
ο καβγάς είχε ως θέμα την κρίση για την οποία επίσης φταίει ο χριστόφιας, οι δημόσιοι, η ομόνοια, ο στάλιν, ο δογματισμός, ο αθεϊσμός και όλο το κακό συναπάντημα που μας έχει απομακρύνει από τις καπιταλιστικο - ελληνικές μας ρίζες, που μας οδηγεί στον ανθελληνικό κομμουνισμό, γενικώς μια σαλάτα, όπως συνήθως με τα μυαλά των ελληνοφρόνων και αντικομμουνιστών της δεξιάς παράταξης.

μέρος δεύτερο:

χθές σε ιδιαίτερη συνομιλία με το αφεντικό, πληροφορήθηκα πως οι συναδέλφοι μου, όλοι ανεξαιρέτως, εννοώ μέχρι και την καθαρίστρια, περίπου 30 άνθρωποι, θα πάρουν σήμερα προειδοποίηση απόλυσης δύο εβδομάδων. με λίγα λόγια στα μέσα δεκεμβρίου, λίγο πριν τα χριστούγεννα θα είναι άνεργοι.
το αφεντικό αισθανόταν πολύ ντάουν που πρέπει να απολύσει  αυτούς τους ανθρώπους γιατί δουλεύουν γι αυτόν οι περισσότεροι για πάνω από μια δεκαετία.
τη θέση τους θα πάρουν έλληνες που δέχτηκαν να δουλέψουν με τα μισά χρήματα. εγώ που είμαι παλιοκομμούνι την γλύτωσα για τυχαίους λόγους, προφανώς γιατί ο δικηγόρος της εταιρίας που χειρίστηκε τις αιτήσεις και τις προσλήψεις των νέων ελλήνων συναδέλφων, έκρινε πως αποτελώ αρκετά συμφέρον πακέτο για να απολυθώ. αλλιώς θα είχα την ίδια τύχη.

το ντόμινο της κρίσης του καπιταλισμού, φανερώνει ενδιαφέροντες συσχετισμούς κυπρο-ελληνικής φιλίας, τι λέω, ποιάς φιλίας, μιλάμε για Ενιαίο Εργασιακό Δόγμα ισχυρότερο και από τους S300.

αμφιβάλλω αν ο Κέυνς θα είχε μια λύση για  τους συναδέλφους μου και το αναπότρεπτο της ανα-ανοικοδόμησης του καπιταλισμού, δεν ξέρω αν ο Πισσαρίδης σφύριξε τίποτα χρήσιμο στο αυτί του Αβέρωφ, να ρωτήσω τον Στροβ να με ενημερώσει, τώρα που η δεξιά κλείδωσε το πετσόκομμα των δημοσίων και κατοχύρωσε μ΄αυτό τον τρόπο τα συμφέροντα των ιδιωτικών υπαλλήλων.