κι ας κρεμάσουμε αυτό τον παπά με τα έντερα του τραπεζίτη του...
· Ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος με συνέντευξή του στη StockWatch τηρεί μια ιδιαιτέρως προκλητική στάση σε μια σειρά ζητημάτων.
· Υιοθετόντας τον στόμφο ενός επιχειρηματία, ο προκαθήμενος της εκκλησίας της Κύπρου ανέφερε ότι η εκκλησία της Κύπρου βρίσκεται σε επαφή με ισραηλινές εταιρείες για συμμετοχή της εκκλησίας σε ενεργειακά τους projects.
Για την Κύπρο μας, Κύριε, αγωνιούμε, πονούμε, Σε ικετεύουμε. Δες τους Άρχοντες των Εθνών, που
χωρίς τον φόβο Σου κινούνται και βυσοδομούν, δες πως «συνήχθησαν επί το αυτό» και σχεδιάζουν
το άδικο και πιέζουν με κάθε ευκαιρία, με κάθε πρόφαση, με κάθε αφορμή.
· Η στροφή στην ενέργεια, σύμφωνα πάντα με τον αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο, είναι απαραίτητη διαφοροποίηση των οικονομικών δραστηριοτήτων της εκκλησίας λόγω της κρίσης που έχει πλήξει τις τράπεζες και τον τουρισμό, που αποτελούν βασική πηγή εισοδημάτων.
Εμείς, ο λαός Σου, ανήμποροι παραγκωνισμένοι απλοί θεατές. Κανένας δε μας λογαριάζει.
· Από τους δύο αυτούς τομείς η εκκλησία της Κύπρου, υποστηρίζει, χάνει τα τελευταία δύο χρόνια εισοδήματα ύψους €20 εκ. ετησίως. Όπως επεσήμανε ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου: «οι Ισραηλινοί θέλουν να κάνουν επενδύσεις στην Κύπρο, να κάνουν δηλαδή βιομηχανία παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος το οποίο θα πωλούν σε πολύ πιο χαμηλές τιμές από τις προσφερόμενες σήμερα από την ΑΗΚ τιμές, αφού θα υπάρχει ανταγωνισμός, κάτι το οποίο επιθυμεί και η ΕΕ».
Το νησί μας αλυσόδετο σέρνεται στη σκληρή του «μοίρα», στο ατέλειωτο δραμα του.
«Εγενήθημεν όνειδος τοις γείτοσιν ημών, μυκτηρισμός και χλευασμός τοις κύκλω ημων».
· Ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου ανέπτυξε επίσης και το...όραμά του για την Ελληνική Τράπεζα, υιοθετόντας και τον λόγο ενός τεχνοκράτη τραπεζίτη! Όπως επεσήμανε: «εδώ και αρκετό καιρό έβαλα ως στόχο να διευρύνω την κεφαλαιακή βάση της τράπεζας.
Ω Κύριε, ο Θεός των δυνάμεων «έως πότε οργίζη επί την προσευχήν των δούλων Σου»;
Πέφτουμε στα γόνατα και Σε παρακαλούμε, μα Εσύ παραδόξως ..αυξάνεις τη δοκιμασία μας,
μοιάζεις να δυναμώνεις την οργή Σου!
Είχα στα υπόψη μου να εκποιήσω μέρος της ακίνητης περιουσίας της εκκλησίας για να επενδυθούν στην τράπεζα με στόχο, όπως σας είπα, να επεκτείνει ο Όμιλος της δραστηριότητες του.
Μας ταΐζεις συνεχώς «άρτον δακρύων» και μας ποτίζεις «εν δάκρυσιν εν μέτρω».
Ναι, αμαρτήσαμε σε πολλά. Μα και μετανοούμε και καταφεύγουμε στο Έλεός Σου.
· Ο λόγος του προκαθήμενου της εκκλησίας της Κύπρου ξέφυγε, λοιπόν, για μια ακόμη φορά από τα καθαρά θρησκευτικά πλαίσια στα οποία θα έπρεπε να κινείται και ξεδίπλωσε και άλλες πτυχές της προσωπικότητας του αρχιεπισκόπου Κύπρου, του επενδυτή και τεχνοκράτη...! Για μια ακόμη φορά δεν απέφυγε ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος να προβεί σε ωμή παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα της Κύπρου. Όπως υποστήριξε: «πρέπει να τερματιστεί η κατηφόρα.
Ας έλθει μπροστά το θείο θρόνο Σου, δεόμεθα, έστω «ο στεναγμός των πεπεδημένων», ο ασίγητος λυγμός των εκπατρισμένων, καθώς και η εναγώνια ικετευτική κραυγή «του αίματος των δούλων Σου του εκκεχυμένου».
· Οι πολιτικοί μας έχουν γνώση και εμπειρίες και πρέπει να καταλήξουν σε ένα όραμα για να το υλοποιήσουν. Όραμα όλων πως θα σωθεί ο τόπος αυτός. Όταν θα έρθει η ώρα θα μιλήσω ξεκάθαρα.
Πόσοι το 1955-59, πόσοι το 1964, πόσοι το 1974 πότισαν με το άλικο αίμα τους αυτό το χώμα, άφησαν την τελευταία τους πνοή, σαν προσευχή καυτή.
· Ας μου πουν ποια υποχώρηση έκανε η Τουρκία μέχρι σήμερα. Μόνο εμείς υποχωρούμε. Το σίγουρο είναι ότι η εκκλησία δεν πρόκειται να υποστηρίζει τη σημερινή κυβέρνηση.
Κύριε, «επίστρεψον ημάς», γύρισέ μας πίσω στην αγκάλη Σου και την προστασία Σου, στη γαλήνη, την ευσέβεια, την ομόνοια, την αρετή, την προκοπή. Γύρισε τα παιδιά της Κύπρου, που έχουν σκορπίσει στους πέντε ανέμους, γύρισέ τα στον ευλογημένο τόπο τους. Ένωσέ τα ελεύθερα πια.
· Δεν βρήκα συγκεκριμένο άτομο. Θα το βρω εγώ και θα τον ψηφίσει ο κυπριακός λαός. Θα υπάρξει ένας κατάλογος με υποψηφίους για να επιλεγεί ο καλύτερος εφόσον θα έχει εκλεξιμότητα».
«Επίφανον το Πρόσωπόν Σου».
Δείξε μας την ευμένεια και την πατρική στοργή Σου, χάρισέ μας το Φως της δόξας Σου,
συγχωρώντας
όλα τα σφάλματά μας. «Και σωθησόμεθα». Θα δούμε την ποθητή μέρα της σωτηρίας.
· Τα συμπεράσματα δικά σας...
Και θα Σε δοξάζουμε.
"Ένα φάντασμα πλανιέται στην Ευρώπη: το φάντασμα του κομμουνισμού. Όλες οι δυνάμεις της γερασμένης Ευρώπης ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία για να κυνηγήσουν αυτό το φάντασμα: ο πάπας και ο τσάρος, ο Μέτερνιχ κι ο Γκιζό, γάλλοι ριζοσπάστες και γερμανοί αστυνομικοί."
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέμα μετάφρασης είναι όλα. Τον πάπα τον βρήκαμε στο πι και φι (εκδηλώνεται, δεν κρατιέται), ο Μέτερνιχ και ο Γκιζό είναι στανταράκια (Μέρκελ-Σαρκοζί), οι γερμανοί αστυνομικοί λέγονται αστοί οικονομολόγοι, οι γάλλοι ριζοσπάστες είναι η "φιλοευρωπαϊκή" αριστερά, ο μόνος που με προβληματίζει είναι ο Τσάρος.
Καλό 1848. Όχι που θέλαμε και 1917. Ο φουτουρισμός μάς μάρανε.
ενημέρωσε με τι γινόταν το 1848 με το φεμινιστικό κίνημα σε παρακαλώ μήπως βρω τις σύγχρονες προεκτάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήείμαι ανεπίδεκτη με το θέμα και θέλω να γραψω ένα κειμενο επιστημονικής φαντασίας, οπου μια έγχρωμη λεσβία μετανάστρια μέλος του Κ.Κ υπηρετεί μια λευκή λεσβία καθηγήτρια πανεπιστημίου που "επαναστάτησε" και αρνήθηκε την αστική της καταγωγή και περνάει τα τελευταία 25 χρόνια της ζωής της γράφοντας αυστηρά και μόνο για τις εμπειρίες της στον ψυχαναλυτή της και στον κύκλο Λακάν.
We can see this most clearly in, for example, Catherine MacKinnon’s project to make women human and, relatedly, in the deployment of “gender” as a technology of humanization in various economic and political projects to redress gendered forms of inequality, disenfranchisement, suffering and oppression. MacKinnon’s effort, in her book Are Women Human?, is to rethink international human rights and humanitarian laws in order to redefine “human” in a way that includes women. No doubt there is much to be critiqued in MacKinnon’s work in terms of the tiresome and aggravating ethnocentric universalism that continues to structure certain prevailing analytical tendencies of Western feminist arguments (eg. the construction of “women” as a unitary, ahistorical social category or pre-constituted social group subject to a transcultural logic of “patriarchy”; of traditional, non-Western “cultures” as bounded social logics of constraint and repression as against invisible norms of freedom and individualism in an unmarked modernity, etc.), as Chandra Mohanty, Uma Narayan, and others have exemplarily shown us in other contexts. However, I bring up MacKinnon here, not to make that critique, but rather to highlight the political limits of a particular emancipatory, even abolitionist, approach to the problem of dehumanization, and perhaps even of the ready critiques of such an approach in the name of “substantive” (rather than merely formal, legal) justice.
ΑπάντησηΔιαγραφήNeferti X.M. Tadiar
It is in light of this bleak picture of our times that I view the profound importance and continuing timeliness of the work of Angela Davis and the radical political movements that her work crucially helped to shape and was crucially shaped by. Against the premises and prescriptions of this counterinsurgent philosophical and practical defense of the human that permeates transnational politics, Davis has always viewed the question of freedom from precisely the side of the delimited yet always potentially insurgent conditions of assaulted and remaindered life. In an early essay, Davis counters Sartre’s existentialist notion of freedom with an understanding of “the fundamental condition of freedom, that is, the slave’s experience of living, human reality.
ΑπάντησηΔιαγραφήό.π.
σπουδαία κυρία η Νεφέρτι,ευχαριστώ. διάβασα και στο LR τη μετάφραση. εικάζω πως αντιλαμβάνεται αλλιώς το no-body, καθόλου "λευκά" και "επαναστατημένα".
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνηθίζεται οι φεμινίστριες μη γόνοι μεγαλοαστικών οικογενειών απ' την Νέα Αγγλία με σήμα το τριπλό όνομα (το μεσαίο παραπομπή στον πολυεκατομμυριούχο πρόγονο), να έχουν ελαφρώς διαφορετικές αντιλήψεις και προτεραιότητες από τις κυρίες που ορκίζονται στο όνομα της Βιργινίας Γουλφ.
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν είναι βεβαια όλες οι φεμινίστριες γόνοι μεγαλοαστικών οικογενειών.
ΑπάντησηΔιαγραφήας πούμε όμως πως προκύπτει ενας ταξικό ζήτημα μεταξύ λευκού και εγχρωμου φεμινισμού, και πως η απεμπόληση της ταξικότητας έρχεται αναπόφευκτα σε κάθε κίνημα από την "πίσω" πόρτα ως μπούμερανγκ.
στο κείμενο, η λευκή καθηγήτρια εννοείται πως θα πρωτοστατεί για τα δικαιώματα των γκευ.
δεν είναι βεβαια όλες οι φεμινίστριες γόνοι μεγαλοαστικών οικογενειών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι βέβαια. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι μια όψη του σημερινού φεμινισμού δεν εκπορεύεται και δεν αφορά στην τελική αυτές τις γόνους.
Η αναφορά της Τάντιαρ στην Ντέιβις ως εναλλακτικό πόλο φεμινιστικής συγκρότησης που δεν έχει ξεχάσει ούτε την τάξη ούτε την αποικιοκρατία, ήδη απ' τη δεκαετία του 60, δεν είναι τυχαία.
Ο Λινοπάμπακος που μπορεί και να την γνώρισε την Ντέιβις από κοντά, εν να σου πει.
ε,τωρα κτυπησες στα σίγουρα..κι εγώ για την τιμή της Ντέιβις μιλάω. ε,ρε,μεγάλο ινδαλμα στην εφηβεία, ασε που είναι και καρακουκλάρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξεκινησα με την σκεψη για την φεμινιστικη αυρα γυρω που το 1848 για να πω την αληθκεια..
ΑπάντησηΔιαγραφήβασικα τουτες τες μερες σκεφτομαι τζαι εγω τες ιστορικες αναλογιες..
λαλεις το 1848 αντωνη;
χμ..
αν το παρουμε σαν αναλογια της γαλλικης με την ρωσικη επανασταση, τοτε το 1848 εν το οριστικο τελος οποιασδηποτε φαντασιωσης παλινορθωσης,
τζαι το ιστορικο κερδος ενος νεου σταδιου, με νεα υποκειμενα..
που μιαν αλλη φαση το 1848 εσιει κοινα τζαι με το 1968..
πισω στην φεμινιστικη αυρα του 1848..
αναγκαστικα δαμαι θα πρεπει να δουμε την επιδραση του φουριε νομιζω..
η θεση οτι επιπεδο προοδου ενος πολιτισμου πρεπει να κρινεται που την προοδο στην θεση της γυναικας, πρεπει να ερκετουν οϊ μονο που ενα ειδος καλοπροαιρετου αντρα, αλλα τζαι που εν θηλυκο κλιμα στους επαναστατικους κυκλους της εποχης..
στην αμερικη [που εν εισιε 48] τοτε καπως εκυοφορειτουν η αναδυση του πρωτου φεμινιστικου κυμματος [για ισα δικαιωματα, ψηφο κλπ] μεσα στο κινημα για καταργηση της δουλειας, αν αθθυμουμαι καλα..
οσο για την MacKinnon..ουφ..αν εν τουτη που ηταν κολλητη της dworkin στην [εστω κατ' εμενα - αλλα τζαι τες pro-sex φεμινιστριες λεσβιες κλπ] υστερια εναντια στην πορνογραφια..παλε ουφ..κολλημα α;..:)
εν εσκεφτηκα αν εν ταξικο το προβλημα της..αλλα σιουρα η αρνηση της [της οπτικης της] να δει την πολλαπλοτητα της γυναικειας εμπειριας [τζαι αυτονοητα, κατα συνεπεια, της ανθρπωινης], ηταν/ενι εντυπωσιακη..
αλλα στην dworkin που την επαρακολουθησα λλιον, υπηρχε τζαι μια σταδιακη μετατοπιση στην συντηρηση γενικοτερα νομιζω..
τζαι τουτη η ιστορια [με την κριτικη του θεαματος των γυναικων] εν ηταν κολλημενη στην αρχη - εισιεν κατι..καπως..
υστερα..
θελει αναλυση η εμφανιση, η πολλαπλοτητα αλλα τζαι οι εσωτερικες αντιφασεις του φεμινιστικου κινηματος..τζαι οϊ μονο ισως για τες δυναμικες που προβαλουν στο "γυναικειο ζητημα" αλλες δομες εξουσιας, αλλα τζαι ο ιδιος ο ερωτισμος τζαι πως βιωνεται...
νομιζω οτι δαμαι εν τζαι μια αλλη δομη που εσιει να καμει τζαι με την σεξουαλικοτητα τζαι την εξουσια σε ενα κομβικο σημειο, που σαφως μπορει να διασταυρωθει με την ταξικη δομη, αλλα εσιει τζαι μια "σχετικη αυτονομια"..
για τουτο τζαι η απλη εστιαση στην επιφανεια της ερωτικης αναπαραστασης με τις εννοιες της ταυτισης [παρα ας πουμε στες δυναμικες του υποσυνειδητου τις οποιες μπορει να εκφραζει εν δυναμει], εν βοηθα να κατανοηθει ουτε το βαθος ουτε η εν δυναμει ανατρεπτικοτητα..
η να ερμηνευτει, η μετεπειτα, εμπορικοτητα..:)
για την αντζελα ντεϊβις..:)
εν την εγνωρισα...αλλα η σκια της απλωνετουν σαν ενα σημειο στο οποιο εσυγκλινε πολλης κοσμος..
Τες τελευταιες ημερες, εν ηξερω γιατι, μπορει να εν τζαι οι ιστορικοι συνειρμοι, εσκεφτουμουν οτι οι γυναικες-ανταρτισες του δημοκρατικου στρατου το 1946-49 πρεπει να ηταν η πιο εμπρακτη φεμινιστικη πραξη ρηξη της νεωτερικοτητας στην ελλαδα..
εν που τζηνη την μερκα η αντζελα ντεϊβις...
οφειλω να πω ομως οτι αρεσκαν μου τζαι οι ριζοσπαστριες φεμινιστριες που ετραβουσαν μια γραμμην που τον 19ο αιωνα, διερευνεντας την συνεχεια της προβληματικης για την πατριαρχεια τζαι τον καπιταλισμο σαν μορφες εξουσιας..τζαι οτι εστιαζαν στην πατριαρχεια στην εκδοχη της ρηξης εν τζαι εθεωρουν το [η θεωρω το] αρνητικο..
κατι αναμεσα στην περικυκλωση διαφορων καστρων-πολεων της εξουσιας κατα την μαοϊκη τακτικη, τζαι της συγκροτησης αυτονομων ομαδων πολιτοφυλακης εναντια στις μορφες της εξουσιας στην καθημερινοτητα..:)
Το "dialectic of sex" της shulamith firestone λ.χ., εσιει κατι που τον ενθουσιασμο της εξεγερσης τζαι την οπτασια της ιστορικης συνειδησης νομιζω..
νομιζω οτι η δουλεια του εγκελς [οπου σε ενα τιτλο πιανει τζαι την οικογενεια τζαι το κρατος τζαι την ατομικη ιδιοκτησια] πρεπει να πηαινει πισω σε ενα ειδος προβληματισμου που υπηρχε τζαι εσυνεχιστηκε με μορφες οπως η εμμα γκολντμαν στις ηπα η η κολλανταϊ στην ρωσικη επανασταση..
νομιζω τουτες οι ιστορικες γραμμες ηταν πιο ευδιακριτες στον ριζοσπαστικο φεμινισμο γυρω που το 68 στις Ηπα..
υστερα οι ταξικες θεσεις [τοπικα τζαι σε φοντο παγκοσμιου σσυτηματος] αναπαρηγαγε φεμινισμους αναλογους..
οσο για το σεναριο..:)
ΑπάντησηΔιαγραφήσιουρα ο χωρος της σεξουαλικης απελευθερωσης [που σαφως εσυμπεριλαμβανε την σαδομαζοχιστικη πτερυγα του λεσβιακου κινηματος] θα το απολαμβανε..
Μπορει να παιξεις τζαι με στοιχεια που το "swept away" που εταραξεν τα νευρα μερικων τυπισσων οπως την dworkin..εστω τζαι αν το εκαμε γυναικα..
αισιόδοξη σκέψη...ότι το 1848 εν το τέλος του κύκλου της φαντασιακής παλινόρθωσης...να το κρατήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήπολλά τα θέματα. ξέρεις, πως δεν μπορεί μια γυναίκα να τοποθετηθεί πάνω στο ζητημα του φεμινισμού χωρίς αναπόφευκτα να εμπλέξει τον εαυτό της. όι πως τουτον εν αφορά τζαι τους άντρες για το πως τοποθετούνται, αλλά εν άλλη η θέση ευθύνης της γυναίκας στα δικά της ζητήματα, τζαι αναπόφευκτα η θέση εμπεριέχει διαφορα στρώματα εμπειριών, αυτοπροσδιορισμού, αναγκών τζαι αντιλήψεων. εννε μια γραμμική τοποθέτηση. υπάρχει ενα σημείο "εκκινησης" τζαι τουτον ίσως να ανάγεται στην προ-εννοιολογική φάση της δόμησης της σκέψης,δηλαδή πριν την εκμάθηση της γραφής, κατα την οποία "εγγράφεται" η εσωτερική εικόνα του σώματος στην αντιληπτική ικανότητα αλλά και στην αυτογνωσία, πριν δηλαδή να εμπλακεί η επίγνωση πως "οι άλλοι μας βλέπουν".
αυτες οι δύο φάσεις ή στιγμές "το εσωτερικό σώμα" και το "εξωτερικό σώμα" πρεπει να συμπεριλαμβανονται αργότερα στην θεωρητικοποίηση των ζητηματων.
πολλές φορές σκέφτομαι πως κάποιες διαφορες στην αντίληψη του ζητήματος προκύπτουν από την διαφορετικότητα του σημείου εκκίνησης ή μπορεί να προκύπτουν από την αγνοια ή απουσία της πρώτης φάσης. δηλαδή στις περιπτωσεις που το γυναικείο ζήτημα τιθεται από την θέση του "εξωτερικού σώματος". Κατι το οποίο θεωρώ πως αφορά τις διαστάσεις απόψεων μεταξυ του μαρξιστικού φεμινισμού και αυτου που εσύ ονόμασες ριζοσπαστικού.
αν θα χρησιμοποιούσα τις "κλασικές μαρξιστικές εννοιες",σχηματικά πάντα, θα έλεα πως "το εσωτερικό σωμα" αφορά αυτό που λέμε βάση και πως "το εξωτερικό σώμα" αφορά αυτό που λέμε επικοδόμημα με τις λογικές προεκτασεις στην αλληλεπίδραση και τον ετεροκαθορισμό αυτών των δύο "σωματων".
κατα τη φάση όπου δημιουργείται (για τον καθε ανθρωπο, αλλά ας μείνουμε στις γυναίκες αφού είναι το θέμα μας), η εσωτερική εικόνα, κατα την οποία στην πραγματικότητα δεν υπάρχει συνειδητοποίηση του σωματος και αρα το σωμα είναι 'παθητικό" ως παραλήπτης των δομών που θα καθορίσουν την αυτοεικόνα ή ας πούμε πως το σώμα "απουσιάζει" ως ενεργητικός δράστης αυτοκαθορισμού, όσα θέματα απτονται του "κοινωνικού", των σχέσεων εξουσίας/πατριαρχίας που αργότερα θα αντιμετωπίσει το υποκείμενο-γυναίκα ως πραγμοποιημένες σχεσεις/πλαίσια
1. δεν είναι αυτονόητα ούτε κοινωνικά επιβεβλημενα (στην περίπτωση που μια γυναίκα δεν βιώνει ως προσωπική εμπειρία την πατριαρχία στο στενό περιβάλλον που είναι και το μοναδικό σε αυτή τη φάση)
2. αφορούν προσλαμβάνουσες μη διαμεσολαβημένες απαραίτητα από νόρμες/νόμους εξουσιαστικών κοινωνικών σχέσεων.
3. αντανακλούν ενα άλλο επίπεδο της έννοιας του "κοινωνικού" που δεν μπορεί να εξαντληθεί στην αναλυση των απτών μορφών της θέσης της γυναικας όπως αυτή καθορίζεται από τον λεγόμενο ριζοσπαστικό φεμινισμό.
ας πουμε πως η καθαρά κοινωνιολογική αναλυση, η εξερευνηση του κοινωνικού πλαισίου που επιχειρείται είτε στην περιπτωση του μαρξισμού που εστιαζεικυρίως στα δεδομένα της θεσης της γυναίκας στην εργασία είτε του ριζοσπαστικού φεμινισμού που "καπελώνει" την γυναικεία υπαρξη σε ενα θεωρητικό σχεδόν εμμονικό "ετεροκαθορισμό" μέσα από το ζητημα για την πατριαρχία, ειναι αμφότερες ελλειπείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήη εννοια του "κοινωνικού" δεν εξαντλείται στα φαινόμενα τα οποία μπορούν να παρατηρηθούν και αυτό δεν αφορά μόνο το γυναικειο ζητημα αφορά καθε ζήτημα.
ας πουμε πως η πρωτη φάση, δηλαδή η φάση κατα την οποία δομείται "η εσωτερική εικόνα του σώματος" ειναι παντα μα πάντα τόσο σε ατομικό όσο σε συλλογικό επίπεδο το σημείο μηδέν της εκλογίκευσης δηλαδη το σημείο α και το σημείο ω της εκλογίκευσης και αρα της ικανότητας/πλαισίου θεωρητικοποίησης και αναλογα του οργανωτικού πλαισιου δράσης.
Η θεωρητική "ιεράρχιση" των ζητημάτων, το κατα πόσο η πατριαρχία θα ειδωθει ως "το θεμέλιο" σημειο μηδέν χειραφέτησης και όχι η ταξική θέση/παλη, αντανακλά αναγκαστικά συγκεκριμμένες ιστορικές στιγμές συλλογικής αυτογνωσίας και απτεται του ζητήματος "αφαιρεσης" δηλαδή εξαιρεσης των θεμάτων της υλικής βάσης από το θεωρητικό κατεστημένο μιας εποχής που βλέπει το κοινωνικό καθαρά και μόνο ως "εξωτερικό σώμα" και "επικοδόμημα".
όσον αφορά "τη βάση" και "το εσωτερικό σώμα" ειναι συγκλονιστική η τοποθέτηση της Νεφέρτι για την αναλωσιμότητα του σώματος εκατομμυρίων γυναικών της μαυρης εργασίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήγια την πορνεία...είμαστε κοντα στην αντιληψη...ουτε εγώ αποδεχομαι την απαγορευση που ελαβε χωρα ακόμα και στην Ισπανία το ΄36...αλλη φορά να ανοιξουμε μια ευρεια συζήτηση μονο για αυτό το θέμα.
η Ντέιβις.. απαράδεχτο, οτι εν την εγνωρισες! εν το συζητώ! :)
αρα, δεν είμαι φιλική προς τον ριζοσπαστικο φεμινισμο γιατί τον θεωρώ σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο περιοριστικό για την αυτοαντίληψη μου, για το εσωτερικό μου σώμα και άρα για το κοινωνικο μου σώμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήη ενταξη του ταξικού αγώνα ως υποσυνολου στον αγωνα κατα της πατριαρχίας φιμωνει κατα τη δική μου αντιληψη το γυναικειο σωμα σε ενα κρυπτο-ετεροκαθορισμό στα πλαισια του επικοδομήματος και ναι μεν ειναι θετική η κατακτηση ενός κάστρου, αλλά μπορεί ενα συνολο γυναικών να μην κατοικούν ή να μην επιθυμούν να κατοικήσουν σε ενα κατακτημένο κάστρο, απλούστατα γιατί στο νοητικό και συναισθηματικό τους σύμπαν δεν προϋπαρχουν καστρα αλλα προϋπαρχει η αισθηση και η αντίληψη της δυνατότητας ενος άλλου κόσμου χωρίς καστρα και χωρις καταναγκαστική εργασια/καταπιεσμένα σωματα/αγωνιζόμενες συνειδήσεις στο σημείο μηδεν του καθορισμού τους.
και ως γνωστον, οι κοινωνιες και οι ανθρωποι, φτανουν εκεί όπου καθόρισαν το σημείο μηδέν των ορίων τους.
ο μαρξισμός δεν θεωρεί σημείο μηδεν των κοινωνιών τα κάστρα. :)
...επίσης, υποπτευομαι κάπως τους αντρες που είναι επιρρεπεις στον ριζοσπαστικό φεμινισμό, ως "ναρκισσιστές" ενός ενσωματωμένου θεάματος κατα το οποιο το καστρο/πατριαρχικο/αντρικό σωμα(και κοινωνικά) "κατακτάται". Γιατί ξέρουμε πως πίσω από καθε κατακτημένο υπαρχει ενας κατακτητής και πίσω από καθε δούλο ενας αφεντης.
ΑπάντησηΔιαγραφήη χειραφέτηση αρχίζει εκεί που τελειώνει το ρημα "εχω". είναι ζητημα του "ειναι" η χειραφέτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήγι αυτό μου είναι απεχθες τοσο το αστικό πλαίσιο "κατακτησης" δικαιωματων όσο και το ριζοσπαστικο εξεγερσιακό πλαίσιο "κατάκτησης" αυτων των δικαιωματων.
χωρίς καταργηση της ατομικής ιδιοκτησίας το δυο πιο πανω πλαίσια, εν όψει και της συνεχούς εντασης της ταξικής πάλης σήμερα αναπόφευκτα συγκλίνουν στη δική μου αντιληψη.
αρεσεν μου η υποψια στο πρωτοτελευταιο σχολιο,
ΑπάντησηΔιαγραφήως το σημειο του αντρικου "ναρκισισμου" θα μπορουσε να υποθεσει καποιος οτι παραπεμπει στην λογικη [αναμενομενη] κριτικη οτι η αλληλεγγυη [σε βαθμο αδυνατης "ταυτισης"]εξυπηρετα αντρικες στρατηγικες,
αλλα υστερα καμνει μια ωραια αντιστροφη με την τοποθετηση του αντρικου σωματος σαν αντικειμενου που μπορει να "κατακτηθει"..
προφανως που τον "ριζοσπαστικο φεμινισμο"..
τοποθετωντας το αντρικο φυλο [στο βαθμο της πιο πανω αλληλεγγυης/ταυτισης] σε ενα ειδος μαζοχιστικης "παραδοσης"..
ενδιαφερουσα σκεψη..
επειδη το θεμα, οπως θα ξερεις, επανερχεται μονιμα [γιατι ενας αντρας να ενδιαφερεται για την γυναικεια απελυθερωση στο βαθμο που υπονομευκει μερος που την δικη του συγκροτηση ταυτοτητας;] να βαλω στο τραπεζι 2 εκδοχες/κουβεντες που εγιναν/γινονται..:)..
1. ο εγκλωβισμος του αντρα σε ενα ρολο που εν αβολος ακομα τζαι με τα μετρα του αρσενικου ετεροφυλου ερωτισμου..δηλαδη [αν μιλουμε για τον δυτικο-χριστιανικο πολιτισμο - αλλα πιανει εννοειται τζαι τους συγγενεις μονοθειστικους] ο αντρας επροσδιοριστηκεν σαν το "ερωτικα ενεργο" σωμα, αρα με τες υποχρεωσεις "κατακτησης" τζαι αποδειξης τουτου του ερωτισμου μεσα που την κατακτηση..πελας φιλεναδα..:)..αμα τρο δεις σαν βιωμα τζαι με την σκεψη εν εγκλωβισμος σε μια μονιμη σειρα αποδειξεων σε αορατους/ες? θεους/ες...ενω αντιθετα το γυναικειο σωμα [που εν βιολογικα τζαι πιο ερωτικο με την εννοια τοσο των ζωνων οσο τζαι του πολυοργασμικου του "χαρακτηρα"] με το να μετατραπει σε "παθητικο", οδηγα αναποφευκτα σε ενα ειδος ειτε αποχης [παλια], ειτε εκδικησης [λογικης σαν εστω μνησικακιας νιτσεικης] μεσα που το θεαμα [ το σωμα που επιθυμειται αλλα εν αγγιζεται], ειτε ατερμονων διαπραγματευσεων που μετατρεπουν τον ερωτισμο σε σημειο μεταφορας απωθημενων αντι ερωτικης εμπειριας-βιωματος..
θελω να πω ο ορθολογικος αντρας εν καταδικασμενος να διαπιστωσει οτι ο ρολος του βρισκεται σε αντιθεση με την ηδονη του σωματος - ακριβως γιατι εκτος που κομβικο σημειο αναπαραγωγης της εξουσιας, ο ερωτισμος εν τζαι μια εμπειρια με δικες της προεκτασεις..
Εν ηξερω αν μπορω δαμαι να χρησιμοποιησω τον δικο σου ορισμο για το εσωτερικο τζαι το εξωτερικο σωμα - τζαι για τον αντρα..φαινουνται ομοιοτητες, αλλα θελει σκεψη..
το αντρικο σωμα στον ιστορικο χρονο διαχωριζεται νομιζω που το βιωματικο στο φαντασιακο καπου στην νεωτερικοτητα με σημειο αναφορας το εργο του μαρκησιου ντε σαντ, ο οποιος οδηγει το φαντασιακο στα ακρα, αποκαλυπτοντας ταυτοχρονα οτι η ηδονη εν βιολογικη ενταση με την οποια οι φαντασιωσεις εχουν μια αυθαιρετη σχεση - αφου πηγαζουν απο το κοινωνικο τζαι οϊ το αμεσα σωματικο..
2. ο ριζοσπαστικος φεμινισμος εσιει μιαν διαφορα που τον γενικο η τον φιλελευθερο φεμινισμο στην δυση που θα μπορουσε να παρει τζαι την μορφη του μητρικου...αρα η αλληλεγγυη μπορει να εν τζαι μερος της επιστροφης σε ενα ειδος παραδοξου οιδοιποδειου...
σαφως μετα το 68 εμφανιστηκε τζαι τουτη η ταση με την εμφαση στην αναπαραγωγικη δυνατοτητα της γυναικας..η διασυνδεση γυναικας-φυσης κλπ..
τζαι εν δαμαι νομιζω που οικοδομηθηκε τζαι η υπογεια αντιπαραθεση αναμεσα στις pro-sex φεμινιστριες τζαι το πλεγμα της αντιπορνογραφικης ρητροικης των dworkιn- makinnon..στις πρωτες υπηρχε κατι πιο ανοικτο τζαι ρευστο στην θυληκη ταυτοητα - κατι που την μπωβαουαρ τζαι τον υπαρξισμο, ενω στην δευτερη περιπτωση εμοιαζε με αναζητηση νεας θελογιας ..
για τουτον εστιασα στο 68..τοτε που ο ριζοσαπστικος φεμινισμος εισιεν κατι που τον μοντερνισμο που οικοδομησε η ρωσικη επανασταση μεσα στο κλιμα της μεταμορφωσης..
ΑπάντησηΔιαγραφήτζηνος ο φεμινισμος εισιεν τζαι ενα "ανδρο-γυνο" [κατα την φαϊρστοουν] υφος τζαι στυλ..μπορει να πεις οτι επικαλειτουν εμμεσα μια "ανθρωπινη διασταση", αλλα παλε αναιραν τουτην την εκκληση σαν εκκληση στο καθολικο, με την επιμονη στην γυναικεια διαφορετικοτητα [αρα στο αυτονομο μερικο] - που την εκληρονομησεν που το κινημα των μαυρων..
η θυληκοτητα με μαγκια;
υποθετω οτι τουτο το φρουδικα βεβηλο μειγμα, εσει μια γοητεια τζαι για τα 2 φυλλα.
που λαλει τζαι ο σαλμαν ρουσντι στους σατανικους στιχους:
"ειμαι η ιση σου και η αντιθεση σου"..
για τα αλλα σου σχολια..
για το τελευταιο για την ιδiοκτησια εν διαφωνω, αλλα θελει κουβεντα..αλλα αφου επηα ποτζει [στο πιο πανω] αλλην φορα για την διασυνδεση των δομων εξουσιας..
για την ισπανια ομως [ειπαμεν..ο καθενας με τες φαντασιωσεις του..:)] εν ειμαι σιουρος για την "απαγορευση" που λαλεις..υστερα που το μαιο του 37 [ η τζαι πιο πριν;] τζαι την ηττα της εσωτερικης επαναστασης - του "συντομου καλοκαιριου της αναρχιας";..
στην πολιτιφυλακη που εξεκινησεν που την βαρκελωνη το 1936 για να απελευθερωσει την αραγωνια τζαι ιδιαιτερα την σαραγοσα υπηρχαν σαφως πουτανες που επηαν μαζι με τους αναρχικους πολιτοφυλακες..νομιζω [αν αθθυμουμαι καλα] εμπηκεν θεμα σε μια φαση στο "μετωπο", αλλα ειχαν ξεκινησει μαζι που την βαρκελωνη...
μη ξεχνας οτι οι αναρχικοι εθκιεβαζαν εμμα γκοντλμαν..
στην ανδαλουσια μπορει να εσημαινε συνειδητα μονογαμια ο "ελευθερος ερωτας", αλλα στην βαρκελωνη, επαιζεν τζαι διαφορετικα..
[νομιζω επροσπαθησεν να το πιασει τζαι τουτο καπως στο φιλμ "γη και ελευθερια" ο κ. λοουτς
αθθυμηθηκα [νομιζω εν που το "τριτο στεφανι"] μια λογοτεχνικη αναφορα οπου η αφηγητρια [αστη ας πουμε] μιλωντας για την περιοδο πριν το δεκβρη του 44 στην αθηνα εταυτιζεν την καθοδο των ανταρτων με την απελευθερωση των "τσουλων"..η το "θρασος τους" αν αθθυμουμαι καλα..
ατε αλλην φορα τουτα..
α βλέπεις τι ωραίες αποκαλύψεις ανοιουνται με την κουβέντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήη παραδοση του αντρα στη γυναικεία κατακτητικότητα λεεις τον εξυπηρετει και ως προς την παραιτηση και την αποχή...θωρεις γιατι εν μου αρεσκει; :) όπως επισης εν μου αρεσκει η εναλλαγή ρόλων ενηλικα/ανηλικου, κατακτητη/κατακτουμενου στα οιδιποιδεια,αλλα θα πρεπει να καμω μια επισήμανση, πως τα δικά μου θεωρητικά διακυβευματα τζαι οι αρνησεις δεν αφορουν την ηδονη μεσα στο πλαισιο που την εξεταζεις εσύ.
γιατί τζαι εγω ειμαι φαν του Μαρκησιου αλλα ως μαρξιστρια. υπαρχει τζαι τουτον το πλαισιο ξερεις, αλλα αυτο που λειπει τραγικά είναι το γυναικειο βλέμμα στη θεωρία, ενα πλαισιο που ξεφευγει από αυτο που εγώ επιμενω να εκλαμβανω ως ετεροκαθορισμό και το οποιο αρνουμαι οποτε αδυνατω να ακολουθησω την επιμονη με την πατριαρχία.
ειπαμε, ειναι τζαι θεμα σημειου εκκινησης, το πως εκλαμβανει ο καθενας τις εικονες, τα ερεθισματα,τα ζητουμενα, τα όρια του μυαλου τα όρια του σωματος.
γιατι ο ερωτισμος απο ενα σημειο τζαι μετα δεν μπορεί να προσληφθει μεσα που την επιθετικοτητα της ριζοσπαστικότητας θα πρεπει να προσληφθεί μεσα που την καταφαση της θεσης.
μια εικόνα...θυμουμαι ενα μεσημερι στα καλα καθουμενα, μια που τες λλιες ωραιες εικονες που ειχα σε τζεινο το χωρο γιατι εννε που τους αγαπημενους μου, ήταν ενα ζευγαρι, θκυο κοπέλλες, οι οποιες ήταν εντελως ανοιχτες τζαι τρυφερές τοσον επιβεβαιωτικά η μια προς την αλλη που επηεν του κω... καθε νοητική εξεγερση για τα λεγομενα δικαιωματα.
ποια δικαιωματα; ειμαι! τουτο γιατι πρεπει να διαφερει στες ετεροφυλοφυλες σχεσεις τζαι γιατί πρεπει η "επιθετικότητα" της κατακτησης να ειναι το τελικό κριτηριο αυτου που αναζητειται; γιατι υπαρχει τζαι η επαναστατικότητα της αναιρεσης δηλαδή της αρνησης του συστηματος μεσα απο την καταφαση,εν υπαρχει;
οι αγωνιστριες στο Γραμμο που τες εφωναζαν πορνες γιατι ήταν κομμουνιστριες τι ήταν; ριζοσπαστριες ή στα μουτρα τους καταφατικά "θετικές" ως προς τη γυναικεια τους υποσταση; ήταν το δευτερο για μενα.
γιατι πως μπορει μια γυναικα που διατεινεται πως δεν αποδεχεται την εξουσια να μην υπερβαινει τους ορους του αυτοκαθορισμου της παρα μεσα που την κριτικη αυτης της εξουσιας;
μηπως ειμαι πολλα εγωιστρια τζαι στην τελική θεωρώ το γυναικειο φυλο ως αρκετα ανωτερο για να εσιει ως οριο του κατι που αρχιζει απο πατρι-; ενι ξερω. μπορει.:)
αλλα ποιος ελευθερος ανθρωπος καθοριζεται απο την οποιαδηποτε πατρι...και γιατι να μην ειναι ατοπο, το αντρικο φυλο να εντασσεται απο τις φεμινιστριες κυριως σε αυτη την εννοιολογική κατηγορια; μηπως αν καταργησουμε τα συνορα των πατριδων θα καταργησουμε τζαι τα πατριαρχικα στερεοτυπα; μπα, εν νομιζω; εχουμε τζαι παγκοσμιοποιηση τζαι βλεπουν με τα. τζαι καταργησεις των κρατων θα εχουμε αλλα επεκταση του καπιταλισμου τζαι της καθηλωσης της εργατικης ταξης επισης.
κατω η ιδιωτική ιδιοκτησία!!! :)
αρεσκει μου πολλα που μιλουμεν..
...τζαι η κομμουνα, τζαι ο Οκτωβρης, τζαι η Ισπανία, σαφεστατα έχουν τα σπερματα της κληρονομιας μας, και τοσο στο αναρχικο κινημα όσο και στο κομμουνιστικό χωρίς διακριση μπορει καποιος να έβρει σπουδαίους τζαι μοναδικους αγωνιστές που φωτιζουν τα δικα μας επιθυμητα αφηγηματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι νομιζω μια απο τις πιο τραγικές στιγμές της ιστορίας είναι ο αλληλοσπαραγμος αναρχικων - κομμουνιστών. εν κατι σαν ενα "οικογενειακό δραμα"
ΑπάντησηΔιαγραφή..τζαι εμενα αρεσκει μου η κουβεντα μας..:)
ΑπάντησηΔιαγραφήη συνεχεια σε αλλη φαση..η εστιαση σου στην αντρικη "παραιτηση' τζαι "αποχη" αννοιει ενδιαφερουσα διαδρομη..
αλλα ειπαμε..παρα τζει..:)
αλλα για το "οικογενειακο δραμα" της Ιστοριας..τζαι ιδιαιτερα στην ελλαδα..ναι..
αμα σκεφτομαι οτι στην ελλαδα υπαρχει ισως το πιο διαχυτο [τζαι δυναμικο] αναρχικο κινημα στην ευρωπη [ισως να συγκρινεται με ισπανια - αλλα τζιαμαι εν τζαι η ιστορικη παραδοση],
τζαι ταυτοχρονα το πιο οργανωμενο κομμουνιστικο κινημα/κομμα με προσαβασεις στην εργατικη ταξη [αλλα τζαι στο κοινωνικο φαντασιακο],
νοιωθω που την μια ενα ειδος εν δυναμει ιστορικης αισιοδοξιας,
τζαι ταυτοχρονα ενα αισθημα αδιεξοδου μπροστα στο "δραμα"...που μαλλον εσιει ιστορικες ριζες...ισως τζαι αλλες..
Ψαχνω το..εκτος που τον Αντωνη, θκιεβαζω τζαι ελληνικη λογοτεχνια [που τον μεσοπολεμο τζαι δα]..
κατι ψαχνω..χωρις να ειμαι σιουρος τι ακομα..
τωρα να δουμε..
μα γιατι μόνο στην ελλαδα;
ΑπάντησηΔιαγραφήεγω πολλες φορες νοιωθω ενοχές που φωναζω για τους αναρχικους παραπανω από οτι αμα φωναζω για τους κομμουνιστες καμμια φορα.
αλλα που την αλλη, θελει παιδεμα εννε η θεωρητικη παραδοση, σαν να τζαι εχασαμεν λλιον την μαππα με τη θεωρία, υπαρχει μια βιασυνη να γινει η σκεψη πραξη ή μη πραξη τζαι παραιτηση/αδρανεια...δεν ξερω.
αλλα σκεφτου να ειμαστε φιλελευθεροι! τουλαχιστον εμεις μες το οικογενειακο δραμα εχουμε μαζι μας τα φωτεινα αστρα τουτου του κόσμου.
πολλην αγαπη τζαι ευχαριστω που τα ειπαμε σημερα. :)
Εχαρηκα τζαι γω την κουβεντα σας. Και μιας και ανεφερες τον Λοουτς υπαρχει αυτη η ταινια poy εστιαζει στις γυναικες στον Ισπανικο εμφυλιο,. Μαλλον θα την ειδατε, αλλα σε περιπτωση που δεν την ειδατε, την βαζω εδω. Τιποτε το ιδιαιτερα βαθυ, αλλα ισαξια με του Λοουτς.
ΑπάντησηΔιαγραφή'Libertarias'
http://black-tracker.gr/details.php?id=313
όχι εγώ δεν την είδα. Ενα ντοκυμαντερ είχα δει πιο παλιά για το θέμα των σχέσεων στον Ισπανικό εμφύλιο,για την καταργηση του γαμου,για το πως διευθετουσαν το θέμα του "διαζυγιου" και για την απαγορευση της πορνειας η οποία δημιουργησε τζαι μιαν αναστατωση γιατί εν εγινε αποδεκτή τζαι μετά εθεωρήθηκε καπως λαθος.
ΑπάντησηΔιαγραφήδυστυχως δεν θυμουμαι τον τιτλο του ντοκυμαντερ, μπορεί όμως να υπαρχει και στο γιουτιουμπ,να το ψάξω.