Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

16.6.11

Τα ελάχιστα


Δεν είναι που έχασες τα πιο ωραία σου όνειρα.
Δεν είναι που φύγανε τα πιο ακριβά σου χρόνια.
Δεν είναι που είδες, όχι, τους τελευταίους σου φίλους
να σε προδίνουν ή να λιποταχτούν. Ετούτη η τρύπα είναι
φριχτή
στον τοίχο που με κόπο είχες σηκώσει, νύχτες άγρυπνος,
ρημάζοντας τα χέρια και τα χρόνια σου
στις πέτρες - τοίχο, για να σε κρύβει απ΄την αμείλιχτη
αδιαφορία του κενού.
Και τώρα μια μικρή τρύπα, σχεδόν αόρατη, απ΄όπου
μπαίνει αθόρυβα κι ανέκκλητα
όλο το ψύχος της μεγάλης ματαιότητας.

Τ. Λειβαδίτης
Αναρτήθηκε από στις

6 σχόλια:

  1. Disdaimona16 Ιουνίου 2011 στις 7:14 μ.μ.

    [...]

    Χθες ήταν η μέρα της εργατικής τάξης και όχι των απογοητευμένων ψηφοφόρων των κομμάτων εξουσίας. Χθες ήταν κάτω ο κόσμος που ψάχνει κοινωνική λύση και όχι νέους δυνάστες. Χθες ήταν κάτω ο κόσμος που σέβεται την κοινωνική και πολιτική του ταυτότητα και όχι αυτοί που θεωρούν ότι η λύση είναι μια μεγάλη Ελλάδα ή ένα μεγάλο Woodstock.

    [...]

    Η αριστερά δεν έχει να περιμένει τίποτα από τα κατσαρόλια των υπηκόων. Αν έχει να περιμένει κάτι είναι από τον κόσμο εκείνο που όχι μόνο είναι αλλά και αισθάνεται εργατική τάξη και φυσικά από τον κόσμο που μάχεται και αισθάνεται περήφανα που είναι στην αριστερά.

    Κόκκινη Ορχήστρα Αθήνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. zakos16 Ιουνίου 2011 στις 8:17 μ.μ.

    Είναι η μεγάλη απογοήτευση που νιώθουν όσοι πίστεψαν και επένδυσαν στον κομουνισμό και κατ επέκταση σε όποια άλλη ιδεολογία.
    Βλέποντας από μακριά και ως τρίτος διακρίνεις εύκολα την ματαιότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Anef_Oriwn16 Ιουνίου 2011 στις 10:20 μ.μ.

    Dis,

    Ωραίοι οι Μουσικοί της Κόκκινης Ορχήστρας!

    Με γεια το νέο look! Προσωπικά το θεωρώ ως πολύ καλύτερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Disdaimona17 Ιουνίου 2011 στις 1:04 π.μ.

    Ζάκο,

    εγώ δεν απογοητεύτηκα ποτέ να πιστεύω στον κομμουνισμό. ούτε σε ότι άλλο πίστεψα, όχι από ενθουσιασμό αλλά από αυτογνωσία.

    νομίζω είναι κάπως αργά να αρχίσω να απογοητεύμαι τώρα...ή μπορεί να είναι και πολύ γρήγορα για να μην πιστεύω πια. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Disdaimona17 Ιουνίου 2011 στις 1:07 π.μ.

    Ανευ,

    η Κόκκινη Ορχήστρα της Αθήνας και άλλες φορές - χλωμές και διφορούμενες - στάθηκαν στο ύψος τους.

    Το έχουν μου φαίνεται αυτό οι Τροτσκιστές. Εμαθαν να μην παραδίδουν ευκολα τα όπλα του εργατικού αγώνα και του μαρξισμού. Ίσως να αναγκάστηκαν για ιστορικούς λόγους αλλά έμαθαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Disdaimona17 Ιουνίου 2011 στις 1:08 π.μ.

    Α, ευχαριστώ που σου άρεσε το νέο λουκ!

    ελπίζω να πρόσεξες και τις βαλίτσες! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)