Ο Λένιν, ο Χριστόφιας και η λύση του Κυπριακού

Αύριο κλείνουν 89 χρόνια από το θάνατο του Λένιν, του ηγέτη του επαναστατικού προλεταριάτου, όχι του καθιστικού προλεταριάτου. Κατ΄αρχήν θα ήθελα πάρα πολύ να τρίψω στη μούρη τον αριθμό 89, σε όσους μιλάνε για απολιθώματα επειδή έχουν καλοκαθίσει τον κώλο τους στους θρόνους του "προϊστορικού" συστήματος του καπιταλισμού (έστω κι αν πλησιάζουν οι ίδιοι τα 89 ), παριστάνοντας τους σύγχρονους κι από πάνω.

Κατά δεύτερο, θέλω να υποσχεθώ στον Βλαδίμηρο, πως με το λίγο μυαλό που δυστυχώς διαθέτω και με το πολύ πείσμα  ευτυχώς - πρώτα θα μου φκει η ψυσιή τζαι μετά τζείνον - δεν θα κάθομαι να παρακολουθώ ένα έργο κατά το οποίο η αριστερά φαίνεται να επιθυμεί να εγκαταστήσει το "έργο του" εντός του Λευκού Οίκου ως αξιοθέατο και ως νέα αριστερά....

Εδώ και αρκετό καιρό, άρχισα ενστικτωδώς να ψελλίζω κάποια ερωτήματα. Για την στροφή του ακελ στην εξωτερική μας πολιτική και για την πολύ γρήγορη για τα δικά μου κριτήρια αποδοχή του μονόδρομου της ευρωζώνης ( πράγματα τα οποία δεν είναι ποσώς διαφορετικά στην τελική από ότι φαίνεται ). Ένα ιστορικό κόμμα ( 87 χρονών - Χριστός! ) δεν μπορεί ξαφνικά να λογοκρίνει το ζήτημα της συμμετοχής μας στην Ε.Ε - ενώ μέχρι πρότινως κρατούσε την παντιέρα της αντι-ε.ε πολιτικής - χωρίς να ρωτηθεί

1. τί ακριβώς έχει παρέμβει ΤΟΣΟ ΔΡΑΣΤΙΚΑ ώστε να αφήσει πίσω του μια ιστορικής διάρκειας στάση.
2. πως αυτό αλλάζει την γενικότερη πολιτική του κατεύθυνση.
3. πως επηρεάζει τις επιλογές του τόπου για την επίλυση του Κυπριακού.

Εδώ και κάποιο καιρό εξέφρασα την υποψία πως το ακελ και η σημερινή κυβέρνηση έφεραν την αριστερά πλησιέστερα στο ΝΑΤΟ παρά ποτέ.

Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, οι εφημερίδες του κόμματος, τα αριστερά ιστολόγια και τα στελέχη του κόμματος, οι οποίοι το τελευταίο διάστημα έχουν εξαπολύσει μια έντονη ρητορική κατά της Μέρκελ και κατά του λεγόμενου νεο-φιλελευθερισμού - στοιχεία που δείχνουν ξεκάθαρα μια πρόκριση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ καθώς και των οικονομικών συμφερόντων των ΗΠΑ...μου έβαλαν κι άλλους ψύλλους στ΄αυτιά....

Σήμερα, που είναι Κυριακή και όπως κάθε Κυριακή, αφιέρωσα λίγο χρόνο να διαβάσω κάποια άρθρα και κάποια ιστολόγια...αντιλήφθηκα πως ίσως τα πράγματα να είναι σοβαρότερα από ότι νόμιζα και πως πρέπει πια να εξεταστεί ενδελεχώς τί ακριβώς σημαίνει "η επιτυχία της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Χριστόφια" που μας διαλαλούν οι ακελικοί.

Όχι για να στιγματίσω την κυβέρνηση Χριστόφια. Αν όμως αυτή η κυβέρνηση αποφάσισε να κλειδώσει το σχέδιο ΑΝΑΝ από την πίσω πόρτα με τις συμφωνίες για το φυσικό αέριο τότε θα πρέπει έντιμα να σταματήσει η κοροϊδία για δήθεν πόλωση του δήσυ και του ακελ και για δήθεν αντικρουόμενα συμφέροντα εντός "της αμερικανικής πρεσβείας".

Και ο λαός θα πρέπει να αποφασίσει αν η αριστερά χρειαζόταν αυτή τη λύση σήμερα εφόσον αυτή η λύση αναγκαστικά περνά όχι μόνο μέσα από ένα "ιμπεριαλιστικό σχέδιο" αλλά και μέσα από τον μονόδρομο για το μνημόνιο με ότι αυτό συνεπάγεται, με τον μονόδρομο για την ευρωζώνη, με τον εκφασισμό και με την προσάρτηση της χώρας στον ιμπεριαλιστικό άξονα με ενεργητική συμμετοχή μάλιστα. Να σταματήσει η κοροϊδία του αθώου θύματος...

Θα πρέπει απλά να πούμε πως τα μόνα συμφέροντα που αντικρούονται είναι αυτά των ρεπουμπλικάνων και των δημοκρατικών. Και ότι εμείς προτιμάμε τον Ομπάμα ενώ ο Αναστασιάδης προτιμά την Μέρκελ. Και πως οι διαδηλώσεις κατά της επίσκεψης Κλίντον ήταν για τα μάτια του κόσμου...όπως και οι διαδηλώσεις κατά του ΝΑΤΟ...

Θα πρέπει επίσης να πούμε με εντιμότητα, πως το ακελ έχει ήδη "ψηφίσει" υπέρ του σχεδίου που θα φέρει ο Αναστασιάδης...και ότι την επόμενη φορά και η αριστερά και η δεξιά θα πει ΝΑΙ...ποιός στη χάρη μας, μεγάλες δόξες!

Θα πρέπει επίσης να πούμε πως η κοροϊδία εκ μέρους διαμαρτυρόμενων πρώην ακελικών που ψηφίζουν Αναστασιάδη κατά της κυβέρνησης θα πρέπει επίσης να σταματήσει.

Πιο πολύ από όλα θα πρέπει να σταματήσει η κοροϊδία εκ μέρους της εξω-ακελικής αριστεράς που φλερτάρει το συριζα. Τον οποίο κάποιοι σαν και του λόγου μου "είδαν" κάποια στιγμή ενστικτωδώς ως επικίνδυνη και αδιέξοδη επιλογή για τον τόπο. Μάλλον δεν τους χρειαστήκαμε εντέλει, είχαμε τους δικούς μας "συριζαίους" έτοιμους..

Και τέλος - δεν θα φάμε την αντι-Μέρκελ πολιτική σαν Αριστερή πολιτική από προπαγανδιστές του ακελ που λένε τη λέξη "αντιακελικοί" και νομίζουν πως κρατάνε τον πάπα από τίποτα εκεί κάτω...

Αυτά λοιπόν, που σήμερα Κυριακή διάβασα, και μπορείτε να διαβάσετε κι εσείς στο ιστολόγιο Lenin Reloaded σχετικά με τα ινστιτούτα Levy και Brookings - και την εξωτερική πολιτική της αριστεράς σε Ελλάδα και Κύπρο - θα τα ρωτήσω με κάποιο τρόπο που θα βρω, στο 1ο Συνέδριο Στρατηγικής που θα διεξαχθεί στις 24 Ιανουαρίου στην Λευκωσία, όπου εκεί με μεγάλη περιέργεια θα περιμένω να μάθω...πού ακριβώς έγκειται η τόσο τεράστια διαφορά σήμερα μεταξύ  του δησυ και του ακελ σε σχέση με το κυπριακό...

υ.γ: Το ποστ δεν είναι κατάλληλο για άτομα με κομματικές ανίατες ασθένειες.