Κρίση, Εθνικισμός, Ρατσισμός, Νεοφασισμός: Κύπρος τον 21ο αιώνα

"Καμουφλάζ" ακραίου εθνικισμού. Συνέντευξη Ν. Τριμικλινιώτη sto sigma Live.
http://www.youtube.com/watch?v=-jknqSGFkcY&feature=youtube_gdata

Ακροδεξιά, Νεοφασισμός και Κρίση σήμερα στην Κύπρο: Τι να κάνουμε

Μπήκαμε σε άλλη φάση της ιστορίας μας: Η κρίση γεννά διάφορα – απόγνωση, υστερία, φόβο, ανασφάλεια και αβεβαιότητα. Είναι το πρόσφορο έδαφος που εκμεταλλεύονται οι ακροδεξιοί, οι νεοφασίστες και άλλοι λαϊκιστές για να περάσουν τα δικά τους. Εγώ προσπαθήσω στην εισήγηση μου να θέσω τους όρους στη βάση της οποία πρέπει να κατανοήσουμε την συγκυρία τούτη σε σχέση με την καταπολέμηση των ακροδεξιών φαινομένων που βρίσκονται σε έξαρση αλλά και της ανόδου της ακροδεξιάς ατζέντας που περνά από το περιθώριο μέσα στη κυρίαρχη ή ηγεμονεύουσα τάση: περνά στον κυρίαρχο λόγο και μετατρέπεται σε πολιτική σε μεγάλο βαθμό.

Ως εισαγωγική σκέψη θέλω να θέσω εξ υπαρχής ένα ζήτημα που στην Κύπρο τουλάχιστον φαίνεται να υποτιμάται. Ζούμε την μεγαλύτερη κρίση του καπιταλισμού από το 1930. Τίποτε δεν θα μείνει όρθιο μετά από αυτή την κρίση. Δεν ξέρω τι θα έρθει μετά. Οι νομοτέλειες διαψεύσθηκαν: όλα είναι αποτέλεσμα πάλης. Κυκλοφορούν διάφορες ψευδαισθήσεις περί αερίων και πετρελαίων που υπόσχονται να μας κάνουν όλους πλούσιους και που θα μας φέρουν πίσω σε αυτό που είχαμε προ της κρίσης, τουλάχιστον όσον αφορά τα εργασιακά. Έχω τρία σχόλια σε αυτό το ονειρικό σενάριο:

• Πρώτο, υπάρχει το ζήτημα με την Τουρκία και την ΑΟΖ και με το κυπριακό ζήτημα που κάθε άλλο παρά έχει κλείσει δεν είμαι καθόλου σίγουρος. 
•  Δεύτερο, η μετά κρίση εποχή στη περιφέρεια μας είναι εκρηκτική και γεμάτη μπαρούτι: όσο πιο κοντά βρισκόμαστε στη Μέση Ανατολή, πολιτικά-οικονομικά μιλώντας, λόγω ΑΟΖ και γεωπολιτικών παιγνιδιών, τόσο περισσότερο μπαίνουμε και επηρεαζόμαστε από την αστάθεια και την αμφισβήτηση των ηγεμονιών, την παρακμή της Αμερικανικής ισχύος και τις ανατροπές στην περιοχή. 
• Το τρίτο είναι ταξικό-κοινωνικό:  άπαξ και ανατραπεί η ταξική-οικονομική «ισορροπία» προς όφελος 
  • του κεφαλαίου, δεν θα επιστρέψει χωρίς ιδρώτα, μόχθο και αίμα στην προ κρίση εποχή, έστω κι αν υπάρχουν αέρια και πετρέλαια. Μάλλον θα γίνουμε rentier economy που θα κυβερνάται από μια rentierαστική τάξη με “global” ή περιφερειακές ολιγοπώλια. 
  
  
  Επιστρέφω στο ζήτημα Ακροδεξιά, Νεοφασισμός και Κρίση σήμερα στην Κύπρο: Τι να κάνουμε. Το μείζον ερώτημα που τίθεται εκ των πραγμάτων είναι γιατί υπάρχει τόση επιφανειακή γνώση και υποτίμησηιδεολογικής νομιμοποίησης  του (νέο)φασιστικού φαινομένου του 21^ου αιώνα;  Μήπως, έτσι απλά γιατί ηττήθηκε τον 20^{ον αι.};  Ή μήπως υπάρχουν σκοπιμότητες που βολεύεται η ακροδεξιά ατζέντα μέσα από την άνοδο του νεοφασισμού και των κρουσμάτων ρατσιστικού μίσους και βίας; Είναι πάντως απορίας άξιο.
  
  
  Η αντίσταση στο νεοφασισμό, δηλαδή τη νέα συμμαχία ακροδεξιάς-νεοφασισμού του  21^ου αιώνα απαιτείριζική και ολομέτωπη ρήξη με τους έξη πυλώνες νομιμοποίησης του φασιστικού φαινομένου πάνω στις οποίες πατά το νεοφασιστικό/νεοναζιστικό φαινόμενο.
  1.     Η ιδεολογική αποχαύνωση μέσα από την light και lifestyle ενασχόληση.
  2.     Το φιλελεύθερο παιχνίδι της λεγόμενης «ελευθερίας της άποψης»
  3.     Η θεωρία των «άκρων»
  4.     Η Νομική και Πολιτική ανοχή και ενθάρρυνση των ρατσιστικών οργανώσεων και ρατσιστικού λόγου
  5.     Η Ακαδημαϊκή υποτίμησης, Σοκ, «Αναθεωρητισμός» που σχετίζεται με την υιοθέτηση του ακροδεξιού, ρατσιστικού και αντι-μεταναστευτικού λόγου των κυρίαρχων κομμάτων και πολιτικών που θέλουν να ψαρέψουν σε τέτοια νερά.
  6.     Η Ακροδεξιά Ατζέντα: ο Αντι-μεταναστευτικός Λόγος της Ανασφάλειας και Φόβος
  
  
  
  

  1. Η ιδεολογική αποχαύνωση μέσα από την light και lifestyle ενασχόληση.

  
  

  Ενώ οι «πόλεμοι της μνήμης» για τον ιστορικό φασισμό έχει μετατραπεί σε ένα «τσίρκο της μνήμης» (Φλάισερ,  Πόλεμοι της Μνήμης, 2012:20), όπου τα ΜΜΕ μεταβάλλουν το κτηνώδες ναζιστικό φαινόμενο σε ακόμα ένα ηδονοβλεπτικό πορνογράφημα σάμπως και παρακολουθούμε τηλεπαιχνίδι από την κλειδαρότρυπα, ο φασισμό επανα-νομιμοποιείται.

  
  

  Η τρομακτική ιδέα της «κοινοτυπίας του κακού», μια φράση της φιλοσόφου Χάννα Άρεντ για το γεγονός ότι όχι κάποιο τέρας από το υπερπέραν αλλά ο κοινός άνθρωπος της διπλανής πόρτας, ο οποίος μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε από μας, ο καλός οικογενειάρχης ή ο καλοσυνάτος γείτονας κτλ μπορεί να γλεντά και να ψυχαγωγείται με πιο μακάβριο τρόπο σε στρατόπεδο συγκέντρωσης – εξόντωσης έχει πάρει μια ολότελα νέα μορφή.

  
  

  
  

  Ο ακαδημαϊκός Χάγκεν Φλάισερ παρουσιάζει με ανάγλυφο τρόπο πως στη Δημόσια Ιστορία έχει πλέον περάσει στα χέρια ενός  μιντιακού  σχήματος που κατ’ ουσία κανονικοποιεί και έστω κι αν σκανδαλίζει κι ολίγον, τον Φασισμό, τον Ναζισμό, τον Χίτλερ, τον Μουσολίνι και τις εν γένει συγγενικές ακροδεξιές ιδεολογίες και πράξεις.  Κι αυτά δεν αφορούν μόνο τα τόσο ερασιτεχνικά και γελοία δικά μας κανάλια – το ζήτημα, όπως και τα ίδια τα ΜΜΕ είναι global.  Εξ ου και το λεγόμενο History Channel, στη Βρετανία, αποκαλείται πλέον σκωπτικά ως το «Hitler Channel»: «Γενικά η Βρετανική τηλεόραση ανακάλυψε την Ιστορία – το άλλοτε λιγότερο δημοφιλές μάθημα του λυκείου – ως «το καινούριο σεξ»  (Φλάισερ 2012: σελ. 37). 

  
  

  
  

  Κι έτσι μοιραία έχουμε μια περιέργως εντυπωσιακή αύξηση του ενδιαφέροντος για τον «κακό», τον «μοχθηρό» που μέχρι χθες ήταν η προσωποποίηση του διαβόλου που ψευδο-συγκινεί, γαργαλάει και σκανδαλίζει και που μέσα από τη «χιτλεροποίησης της ιστορίας» τέτοιου τύπου «Ιστορία» στερεί τελικά τους νέους, αλλά και τους παλαιότερους από κάθε αίσθηση των ιστορικών συμφραζόμενων, σκοτώνει την ανάπτυξη των κριτικών εκείνων αντανακλαστικών και γνώσεων που οδηγούν στο αναπόδραστο και αξεπέραστο «Ποτέ ξανά φασισμό» και στο αντιστασιακό «No passaran». Δεν είναι λοιπόν ούτε αθώο, ούτε αφελές αυτό που βλέπουμε αλλά κάτι πολύ πιο σοβαρό και δομικό.

  
  

  Από τη μια λοιπόν έχουμε το light entertainment, της ανάλαφρης και παιχνιδιάρικης lifestyle ψυχαγωγίας όπως η διαφήμιση. Στην Κύπρο βλέπω την Ελλάς – HELLAS SAT να μας περνά από τη «Μηχανή του Χρόνου» ή τα διάφορα ραδιοφωνικά τύπου «Σαν Σήμερα».

  
  

  Κι από την άλλη είναι μοδάτο να σκανδαλίσουμε λίγο με το να αγοράσουμε τουριστικά ημερολόγια με τον Χίτλερ ή τον Μουσολίνι…  Τα δε βιβλία του David Irving και το Adolf Hitler's Mein Kampf τα πωλούσαν στην εκδήλωση που οργάνωσε η Κυπριακή Βουλή με τίτλο:

  «Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, 10 χρόνια φρίκης, 81 εκατομμύρια χαμένες ζωές»

  
  

  Τα πωλούσε η Ένωση Βιβλιοπωλών Κύπρου – στο τσίρκο της μνήμης που όλα πωλούνται κι όλα αγοράζονται!

  
  

  2. Το φιλελεύθερο παιχνίδι της λεγόμενης «ελευθερίας της άποψης» και της υπόθεσης ότι αν ενταχτούν στο πολιτικό σύστημα θα ξεφύγουν από τα άκρα και θα γίνουν πιο mainstream.

  
  

  Η δεύτερη ιδεολογική μορφή νομιμοποίησης, ηθικής-κοινωνικής και πολιτικής νομικής, είναι το φιλελεύθερο παιχνίδι της λεγόμενης «ελευθερίας της άποψης».  Αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά το άνοιγμα, το στρώσιμο του δρόμου στο ναζισμό και φασισμό σο δημόσιο λόγο, την ιδιωτική και την κρατική τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Η δημοφιλής παρουσιάστρια που με συγκινησιακά και δακρύβρεχτα προγράμματα, Ελίτα ακολούθησε τα αχνάρια της Ελληνικής τηλεόρασης πχ. Ελίτα (ΣΙΓΜΑ και μετά στο ΡΙΚ), Τσουρούλης, Δημητρόπουλος στο «ΤΟΛΜΩ» και τόσοι άλλοι φιλοξενούν την «Χρυσή Αυγή της Κύπρου».

  Ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Η Σημερινή σε χθεσινό  του κύριο άρθρο ξεκάθαρα υπεραμύνεται της ιδεολογικής νομιμοποίησης του ΕΛΑΜ, ως ένα κόμμα όπως όλα τα άλλα, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι είναι κόμμα που προαγάγει το ρατσιστικό μίσος: « Κατ’ αρχήν, η απόφαση ενός Κινήματος, όπως κι αν ονομάζεται -ό,τι κι αν αντιπροσωπεύει- να κατέρχεται στην οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση είναι δικαίωμα δημοκρατικό, όπως κάθε πολίτη που πληροί τ’ απαραίτητα κριτήρια. Απ’ εκεί και πέρα, η επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία, είτε του ΕΛΑΜ είτε οποιουδήποτε Κινήματος ή κόμματος ή υποψηφίου, θα έρθει και αυτήν τη φορά μέσα από την ετυμηγορία του εκλογικού σώματος, την κρίση του οποίου όλοι ανεξαιρέτως, όσοι ζητούν την ψήφο του, δηλώνουν ότι εμπιστεύονται.» (βλ.http://www.sigmalive.com/simerini/columns/anexartita_new/548747 )

  
  

  
  

  Στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας πριν 6 μήνες οι εδώ Χρυσαυγίτες/ΕΛΑΜίτες έκλεψαν τις εκλογικές κάλπες όταν τους απαγορεύτηκε η συμμετοχή στις Φοιτητικές εκλογές στον ενδο-καθηγητικό διάλογο που ξέσπασε ορισμένοι «δημοκράτες» πρότειναν να απαγορευτούν όλες οι φοιτητικές παρατάξεις ακόμα και εκλογές.  Τελικά, η διοίκηση αποφάσισε να επιτρέψει στους εδώ νεοναζί να συμμετάσχουν μέσα από το φιλελεύθερο παιχνίδι της «ενσωμάτωσης» και «αποριζοσπαστικοποίησης» μέσα από τη συμμετοχή. Επέστρεψαν λοιπόν θριαμβευτές οι νεοναζί, με μια έδρα στις εκλογές και έχοντας κάνει συμφωνία με την Δεξιά – συντηρητική παράταξη «ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΣ», πήραν την θέση του Ταμία σ’ αντάλλαγμα με Πρόεδρο από την «Πρωτοπορία».

  
  

  3.         Η φασίζουσα θεωρία των «άκρων»

  Ακούμε την απαράδεκτη και φασίζουσα προσέγγιση που επιχειρεί να συνδέσει δύο εντελώς διαφορετικά φαινόμενα από πλευράς  τύπου/μορφής οργάνωσης, κοινωνικού χαρακτήρα και ιδεολογικής δομής. Η εξίσωση φασισμού- κομμουνισμού  ως τα «ακραία φαινόμενα» που δήθεν συγγενεύουν αποτελεί ένα πυλώνα στην απόπειρα επανα-νομιμοποίησης του φασισμού ως απλά μιας ακόμα ιδεολογίας, ανάμεσα στις πολλές που πρέπει να επιτραπεί. Με αυτή την λογική αναπτύσσεται μια περίεργη επιχειρηματολογία ότι τα όποια κατασταλτικά μέτρα στη ιδεολογία του τούτη που βασίζεται στην παράνομη και ανήθική θεωρία του ρατσιστικού μίσους πρέπει αυτομάτως να  συνοδεύονται με μέτρα κατά του λεγόμενο «άλλου άκρου», της Αριστεράς.  

  
  

  
  

  Με το θέμα αυτό έχω ασχοληθεί εκτενώς αλλού, αλλά θα επανέλθω με άλλο ειδικό κείμενο.  

       

  5.  Η Ακαδημαϊκή υποτίμησης, Σοκ, «Αναθεωρητισμός» που σχετίζεται με την υιοθέτηση του ακροδεξιού, ρατσιστικού και αντι-μεταναστευτικού λόγου των κυρίαρχων κομμάτων και πολιτικών που θέλουν να ψαρέψουν σε τέτοια νερά.

  
  

  Το 2012 ο Ε/Κ μελετητής του ακροδεξιού φαινομένου, Αντώνης Έλληνας (Τα Μέσα Ενημέρωσης και η Άκρα Δεξιά στην Ευρώπη, Παίζοντας το Χαρτί του Εθνικισμού, 2012) εντοπίζει τον κεντρικό ρόλο των ΜΜΕ αλλά και την επιλογή των μεγάλων κυρίαρχων/mainstream κομμάτων να ανοίξουν το ζήτημα της απειλούμενης δήθεν εθνικής ταυτότητας ανασύροντας ή παίζοντας το χαρτί του εθνικισμού, ανοίγουν τον δρόμο και δημιουργούν μια τεράστια ευκαιρία για την είσοδο των κομμάτων της άκρως δεξιάς στο πολιτικό σύστημα.  Κι όμως όταν αναλύει την Ελληνική περίπτωση πέφτει στην παγίδα, των πλείστων κεντροδεξιών και φιλελεύθερων ερμηνειών του φαινομένου.  Κι έτσι ο τίτλος του σχετικού κεφαλαίου είναι «Έλληνες Εθνικιστές: Από την Κυρίαρχη Τάση στο περιθώριο» (σελ. 179-231)

  
  

  Η θεωρία του «ξαφνιάσματος» της «αναπάντεχης και απρόβλεπτης ανόδου των ακροδεξιών», όταν για χρόνια έστρωναν το χαλί υιοθετώντας τον πολιτικό τους λόγο, όταν ο ευκαιριακός και οπορτουνιστικός αντι-μεταναστευτικός λόγος υιοθετείται όχι μόνο από την παραδοσιακή Δεξιά και τους πολιτικάντιδες τσαρλατάνους όπως (Κουλία, Θεμιστολέους, Βαρνάβα κτλ)  αλλά και την κεντροαριστερά. Πριν καμιά βδομάδα άκουσα και από βουλευτή της επιτροπής εργασίας να κάνει έκκληση στο πατριωτισμό των εργοδοτών να εργοδοτούν κύπριους κι όχι ευρωπαίους, αντί να θέτει το ζήτημα στις ταξικές και κοινωνικές του βάσεις, απαιτώντας την προστασία των όρων απασχόλησης και των εργατικών θεσμίων.

  6. Η Ακροδεξιά Ατζέντα: ο Αντι-μεταναστευτικός Λόγος της Ανασφάλειας και Φόβος

  Τα περί «λαθρομεταναστών», εγκληματικότητας, πορνείας, ναρκωτικών και γενικά όλων των κακώς εχόντων στα ΜΜΕ είναι πλέον καθημερινότητα. 

  
  

  Έχω ήδη αναφερθεί στα προγράμματα Λιλλήκα και Αναστασιάδη και έχω αναφερθεί στο θέμα στη παρέμβαση μου Η Νέα ακροδεξιά συναίνεση: Από τον σοβινισμό τηςευημερίας στον ρατσισμό/σοβινισμό της κρίσης;   και στο κείμενο «Το Δικέφαλο Τέρας της Ακροδεξιάς Ιδεολογίας:Εκφραστές οι Αναστασιάδης και Λιλλήκας» :

  
  

  Είναι αποκαλυπτική η πρόταση νόμου του Αναστασιάδη για εισαγωγή χρονικών κριτηρίων διαμονής,  έτσι ώστε σύμφωνα με δήλωση του εκπροσώπου του Τάσου Μητσόπουλου, αποσκοπεί στον αποκλεισμό των Τουρκοκύπριων και των αιτητών ασύλου και προσφύγων  από την παροχή δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Αποτελεί ξεκάθαρη επιβεβαίωση ότι οι Αναστασιάδης από την μια, και ο Λιλλήκας από την άλλη αποτελούν τις δύο "κεφαλές" του αυταρχικού ακροδεξιού ιδεολογήματος, το οποίο εκφράζεται έμπρακτα και συγκεκριμένα με την εισαγωγή της ακροδεξιάς και ρατσιστικής ατζέντας στην προεκλογική εκστρατεία. Μπορούμε να κατανοήσουμε λοιπόν πως συναρθρώνεται και συνυφαίνεται ο νεοφιλελεύθερος αυταρχισμός με τον ακροδεξιό λόγο.  Έτσι, ο Αναστασιάδης εκτός από την συντηρητική δεξιά καλύπτεται όλο το φάσμα της Δεξιάς μέχρι την παλιά παραφασιστική ΕΟΚΑ Β'  με συνεχιστές τον "φυσικό απόγονο" του οκταήμερου δολοφόνου Νικόλαου Σαμψών με τον Σωτήρης Σαμψών και την εφημερίδα "Μαχη" μέχρι τους νεορατσιστές νοικοκυραίους που ψάχνουν τους Καρατζαφέρηδες και τους Μιχαλολιάκους τους. Καλύπτοναι επίσης και οι μικροαστοί ρατσιστές τους που ψηφίζουν ΔΗΚΟ και τον ΔΗΣΥ: έτσι λοιπόν "ενώνει δυνάμεις"...

  
  

  Ο δε άλλος, ο πολυεκατομμυριούχος [ελέω Βαρβάρας] Λιλλήκας που εκφράζει σήμερα το πιο  ακραίο, έξαλλο ρατσιστικό και σοβινιστικό λόγο (π.χ. να κλείσουν τα οδοφράγματα, αντι-Τουρκικές και πολεμοχαρείς ιαχές, καπήλευση του "όχι" του 2004, αντιμεταναστευτικός λόγος κτλ) έχει την  ΕΟΚΑ Β' (π.χ. Παπαφώτης) και την άκρα δεξιά του ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ, ΝΕ.Ο., τους Κουλίες Αγγελίδηδες κτλ. το παίζει και «αντιμνημονιακός» με όρους Χρυσής Αυγής περί "εθνικής κυριαρχίας".

  
  

  
  

  Αυτό το ζήτημα  πρέπει ν' αναλυθεί εκτενώς: σε εποχές κρίσης επιτιθέμενοι στην εργασία και τους όρους συγκρότησης της εργατικής τάξης ως τάξης (κουλτούρα συλλογικής οργάνωσης και πάλης, συνειδητοποίησης και αλληλεγγύης και συλλογικής ) διάφοροι αυταρχικοί εκφραστές τμημάτων του κεφαλαίου επιχειρούν να μετατρέψουν τις εργατικές μάζες σε φασιστοειδείς  και ρατσιστικούς όχλους. 

  
  

  Ο υπεύθυνος του ΕΥΡΩΚΟ, πρώην ανώτερος λειτουργός του Υπουργείου Εργασίας έχει αναφερθεί επανειλημμένα  σε αυτό που ονόμασε εξαίρετο βιβλίο του Ιωαν. Λ Σ Κουτσόγιαννη επίτιμου αντιστράτηγουΝόμιμος Άμυνα. Ο «πόλεμος» κατά των «λαθρομεταναστών» αποτελεί «Νόμιμο άμυνα»: έχουμε μπροστά μας «Military Urbanism» ή στρατιωτικοποιημένος αστισμός», δηλαδή «πόλεις υπό κατοχή».

  
  

  πηγή: The Trim