Ραμόν

Σαν τις αλογόμυγες
στης άνοιξης την πλάτη
τώρα χάσκουν αδειανά
τα πολυβολεία.

Τα κοιτώ κι αναριγώ
που μια μέρα είδα
τον αντάρτη τον Ραμόν
καθιστό σε μια άκρη.

Άρμεγε μια αχτένιστη
μια ρούσα γίδα
κι όπως κοντοστάθηκα
λόγο μου απευθύνει.

"Έχεις χαιρετισματά
καποιανού Δημήτρη
γάλα για τα ορφανά
που δεν έχουν σπίτι"

Στάθηκα στον παράδρομο
όσο πιο όμορφη είναι η μέρα
τόσο πιο βάσανο η ζωή...

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου