Το Δημοσιονομικό Σύμφωνο. Ποιά μερίδα του κεφαλαίου εξυπηρετεί η αριστερά;

Διαβάζω στα Νεκατώματα ένα άρθρο του Σωτήρη Κάττου με τον τίτλο "Οι τσαρλατάνοι της βουλής". Μπήκα πολλές φορές κι εγώ στο δίλημμα αν έχουμε όντως να κάνουμε με τσαρλατάνους. Συνήθως λέμε για τη δεξιά πως έχει πλήρη επίγνωση των ταξικών της συμφερόντων και πως ότι συμβαίνει σήμερα με την κυπριακή οικονομία είναι αποτέλεσμα μια μεθοδευμένης "πραξικοπηματικής" πολιτικής της δεξιάς, που στόχο είχε τους εργαζόμενους και την εκμετάλλευση της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου. Η στάση της αριστεράς είναι αυτή. Πως η δεξιά δεν αποτελείται από "τσαρλατάνους" αλλά από συνειδητούς εκμεταλλευτές της εργατικής τάξης.

Ωραία. Τώρα μας μένει να απαντήσουμε το ανάλογο ερώτημα και για την αριστερά. Εάν τόσο τα μνημονιακά νομοσχέδια όσο και το δημοσιονομικό σύμφωνο το οποίο υπέγραψε η Αριστερή Κυβέρνηση ( μάλιστα κατά την προεδρία της στην ε.ε )δεν είναι παρά το οικονομικό και νομικό πλαίσιο της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, ποιά είναι τα ταξικά συμφέροντα του ακελ και της κυβέρνησης της αριστεράς.

Εικάζω πως αν δεν απαντηθεί αυτό το ερώτημα εξερχόμαστε της επιθυμητής από όλους λεγόμενης "μαρξιστικής ανάλυσης" και παίζουμε με τις λέξεις. Γινόμαστε είτε επικίνδυνα ρομαντικοί είτε εσκεμμένα προστάτες της μερίδας του κεφαλαίου η οποία επωφελείται από αυτές τις υπογραφές. Αρκούμαστε είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο σε μια εξαπάτηση της κοινής γνώμης, αφενός εγκαλώντας τη δεξιά να παραδεχτεί πως η κρίση είναι ευρωπαϊκή και παγκόσμια και όχι κυπριακή αφετέρου αποσιωπόντας πως η κρίση δεν είναι μεταφυσικής τάξης αλλά απορρέει από συμφωνηθέντα των Βρυξελλών στα οποία κι εμείς βάλαμε την υπογραφή μας.

Εντείνει ή δεν εντείνει την κρίση η ψήφιση των μνημονιακών νομοσχεδίων καθώς και το δημοσιονομικό σύμφωνο που υπογράψαμε; Είναι ή δεν είναι στην αντίθετη κατεύθυνση της υποτιθέμενα διακηρυγμένης πολιτικής του ακελ αυτές οι υπογραφές;

Υπάρχει μια μερίδα του κεφαλαίου η οποία εξυπηρετείται από την αριστερά; Θα πρέπει να απαντηθεί αυτό το ερώτημα. Δεδομένης και της εξόφθαλμής προσπάθειας διάσωσης της υστεροφημίας είτε της "αγιοποίησης" του σώματος της κυπριακής κυβέρνησης υπό την καθοδήγηση του Δημήτρη Χριστόφια καθώς και η πολύ έντονη προσωπολατρεία που παρατηρείται στους κόλπους του ακελ, εύλογα κάποιος μπαίνει στον πειρασμό να ρωτήσει, αν συγκεκριμένη μερίδα του κεφαλαίου επιθυμεί να διασφαλίσει τα συμφέροντα της κρατώντας δέσμια την αριστερά και χρησιμοποιώντας σταθερούς δεσμούς με το κόμμα της.

Λυπάμαι που πρέπει να ρωτήσω τόσο ωμά. Το τελευταίο περιστατικό όμως με την υποτιθέμενη απόπειρα δολοφονίας του προέδρου που θύμισε έντονα εποχές "Αχιλλέα Κυπριανού" κολάζει ακόμα τζαι αγίους...

Γιατί είναι τόσο επιτακτική η ανάγκη να φκει κούππα άπαννη το ακελ και ποιά μερίδα του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου θα πληγεί από πιθανή πτώση των ποσοστών του ακελ στις επόμενες προεδρικές;

Δυστυχώς η πλήρης δεξιοποίηση της αριστεράς δεν μας επιτρέπει ρομαντικές ερμηνείες και πολιτικούς περιπάτους τουλάχιστον για τα ζητήματα της οικονομίας.

Τα ερωτήματα είναι ανοιχτά...

Εδώ το δημοσιονομικό σύμφωνο το οποίο βρίσκεται σε ισχύ από χθες.