Δημοσιονομικό Σύμφωνο - Η συμφωνία που υπογράψαμε για λογαριασμό των μονοπωλίων.

(..γιατί δεν υπάρχουν "κόκκινα" μονοπώλια...μόνο "κόκκινη" κοροϊδία υπάρχει. Σε καθεστώς μόνιμων μνημονίων βρισκόμαστε. Αν λοιπόν η δεξιά μετατοπίζει το θέμα της κρίσης στις "ευθύνες της αριστεράς", και η αριστερά μετατοπίζει το θέμα της κρίσης στις ευθύνες "προσώπων" και "τοπικών ιδιαιτεροτήτων" συγκαλύπτοντας το γεγονός πως η ίδια η Αριστερή Κυβέρνηση έχει αποδεκτεί πως το πλαίσιο είναι πανευρωπαϊκό και όχι ιδιαίτερο και κυπριακό και πως αυτό το πλαίσιο είναι πλαίσιο διάσωσης των μονοπωλίων...όπως λέει και ο Αθερίδης: αφού θέλεις καπιταλισμό κάτσε να τον πιεις τώρα, αλλιώς ανατροπή....κάτσε να τον πιείς κυπριακέ λαέ και...ψηλά τα κόκκινα λάβαρα της "Καπιταλιστικής Αριστεράς - Νέοι Μετόχοι - Α.Ε")

Σε ισχύ τέθηκε από 1/1/2013 το νέο«δημοσιονομικό σύμφωνο», προσθέτοντας ένα ακόμα όπλο στη φαρέτρα των μονοπωλίων και του πολιτικού τους προσωπικού, για την επιβολή της αντιλαϊκής στρατηγικής σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης ή ανάπτυξης.

Το νέο «δημοσιονομικό σύμφωνο» υπογράφτηκε από 25 κράτη - μέλη της ΕΕ στη Σύνοδο Κορυφής που έγινε στις 2 Μάρτη στις Βρυξέλλες και καθιερώνει ένα διαρκές μνημόνιο σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η αποδοχή του από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών είναι προϋπόθεση για να μπορούν στο μέλλον να προσφύγουν στον προσωρινό και το μόνιμο μηχανισμό «στήριξης» της Ευρωένωσης.

Βρετανία και Τσεχία αρνήθηκαν να το υπογράψουν, φανερώνοντας μια ακόμα πλευρά των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που μαίνονται στο εσωτερικό της ΕΕ και φουντώνουν εν μέσω κρίσης.

Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον Λ. Παπαδήμο ήταν από τις πρώτες που επικύρωσαν το «δημοσιονομικό σύμφωνο». Οι προβλέψεις του δεν ισχύουν ακόμα για την Ελλάδα, η δημοσιονομική πολιτική της οποίας διέπεται από τους όρους των μνημονίων που έχει συνυπογράψει με την τρόικα. Το ίδιο ισχύει και με τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης που βρίσκονται σε καθεστώς μνημονίου με την τρόικα.

Τι προβλέπει το σύμφωνο

Το νέο «δημοσιονομικό σύμφωνο» μεταξύ άλλων προβλέπει:

• Ολες οι χώρες που το υπογράφουν, δεσμεύονται να εισαγάγουν στο Σύνταγμά τους, ή με νόμο, κανόνες ισοσκέλισης του προϋπολογισμού τους για «πλεονασματικούς προϋπολογισμούς» ή με ανώτερο έλλειμμα στο 0,5% του ΑΕΠ. Σε περίπτωση που ξεπεράσει το συγκεκριμένο όριο του 0,5%, θα ενεργοποιείται ένας αυτόματος μηχανισμός «διόρθωσης» και μέσω της λήψης μέτρων θα πρέπει να εξασφαλίζει ότι το έλλειμμα θα επανέλθει στον αρχικό στόχο.
• Στις χώρες που θα ξεπεράσουν το 3% του ΑΕΠ στο ετήσιο δημοσιονομικό τους έλλειμμα θα επιβάλλονται κυρώσεις. Εάν ένα κράτος - μέλος ξεπερνά το όριο του 3% μπορεί να παραπεμφθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο δικαιούται να επιβάλει πρόστιμο μέχρι 0,1% του ΑΕΠ σε βάρος του. Το πρόστιμο θα καταβάλλεται στο νέο ταμείο δανειοδότησης χωρών της Ευρωζώνης. Δηλαδή, «σφίγγουν» οι μηχανισμοί επιβολής μέτρων και εκβιασμού του λαού από την ΕΕ, τις κυβερνήσεις και τους διακρατικούς θεσμούς τους.
• • Τα κράτη - μέλη που υπόκεινται σε «διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος», θα πρέπει να καταρτίζουν αυτόματα «δημοσιονομικά και οικονομικά προγράμματα» (δηλαδή μνημόνια) για τη διόρθωσή τους από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να ζητά αναθεώρηση του προϋπολογισμού σε περίπτωση που ένα κράτος - μέλος παρουσιάζει απόκλιση από τους«δημοσιονομικούς στόχους».
  • Τα κράτη - μέλη με δημόσιο χρέος άνω του 60% του ΑΕΠ θα πρέπει να λαμβάνουν μέτρα για τη μείωση του χρέους κατά 1/20 ανά έτος (μέσος όρος). Δηλαδή, κατά 5% του ΑΕΠ ετησίως. Στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μειώνει κατά περίπου 15 δισ. το χρόνο το δημόσιο χρέος, με αιματηρές περικοπές σε κοινωνικές και άλλες δαπάνες.
  • Οι χώρες που αποδέχονται το σύμφωνο, δεσμεύονται να υποστηρίζουν πάντα οικονομικές κυρώσεις για τις απείθαρχες χώρες που εντοπίζει η Κομισιόν. Μέχρι σήμερα, απαιτούνταν ειδική πλειοψηφία χωρών για την επιβολή κυρώσεων. Με τον όρο αυτό προσπαθούν να διασφαλίσουν ότι τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα θα προωθούνται σε κάθε χώρα διά πυρός και σιδήρου, έχοντας συνολικά τη στήριξη των αστικών κυβερνήσεων σε κάθε κράτος - μέλος, προκειμένου να δυναμώνει ο μηχανισμός επιβολής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας στους λαούς.
  Υποκρισία με τα κυριαρχικά δικαιώματα
  
  
  Το νέο «δημοσιονομικό σύμφωνο» είναι μηχανισμός της Ενισχυμένης Οικονομικής Διακυβέρνησης, όπως το «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο», το «Πακέτο Μακροοικονομικής παρακολούθησης και κυρώσεων των κρατών - μελών της Ευρωζώνης» και το «Σύμφωνο για το ευρώ+», με στόχο την ανάκαμψη της κερδοφορίας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.
  Η λειτουργία των μηχανισμών αυτών προϋποθέτει εκχώρηση κι άλλων κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών - μελών, στην οποία συμφωνούν οι αστικές τάξεις και το πολιτικό τους προσωπικό, προκειμένου να θωρακίσουν την εξουσία τους.
  Στα πλαίσια αυτά, οι εθνικοί προϋπολογισμοί μπαίνουν κάτω από τον έλεγχο της ΕΕ, πριν τη σύνταξη και την κατάθεσή τους, ενώ προωθούνται με ενιαίο σχεδιασμό και στρατηγική, μέσα από τα Εθνικά Μεταρρυθμιστικά Προγράμματα και τα Προγράμματα Σταθερότητας, οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, ανάλογα όμως με τις ιδιαίτερες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι αστικές τάξεις κάθε κράτους - μέλους.
  Είναι φανερό από όλα τα παραπάνω ότι μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλούν οι κορόνες περί «εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων», τις οποίες κατά καιρούς και με διάφορες αφορμές εκστομίζουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, μεταξύ αυτών και ο ΣΥΡΙΖΑ.
  Από τη μια αποδέχονται και νομοθετούν για την εμβάθυνση της οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης της λυκοσυμμαχίας και από την άλλη καμώνονται τους υπερασπιστές των κυριαρχικών δικαιωμάτων, τα οποία πρόθυμα παραχωρούν στα διακρατικά όργανα της ΕΕ, για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης.
  
  
  Νομοθετούν για τα μονοπώλια

  Στην ίδια Σύνοδο που καταλήχθηκε το νέο «δημοσιονομικό σύμφωνο», οι 27 αποφάσισαν επίσης μέτρα για την τόνωση της απασχόλησης, ο πυρήνας των οποίων αντανακλάται στα όσα νομοθετούνται σήμερα και στην Ελλάδα.

  Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της Συνόδου, «η αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού απαιτεί την εφαρμογή ενεργών στρατηγικών ένταξης που συμπεριλαμβάνουν μέτρα ενεργοποίησης της αγοράς εργασίας, κατάλληλες κοινωνικές υπηρεσίες και στήριξη του εισοδήματος». Με τους επίσημα ανέργους στην Ευρωζώνη να ξεπερνούν τα 17 εκατομμύρια, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών δεσμεύτηκαν για:

  -- Νομοθέτηση για τη «βελτίωση των μηχανισμών διαμόρφωσης μισθών και ημερομισθίων». Δηλαδή, άμεση κατάργηση κάθε εργατικής κατάκτησης που προστατεύει τους κατώτερους μισθούς, κατάργηση κλαδικών συμβάσεων και επιδομάτων, αφήνοντας ουσιαστικά τον καθορισμό των μισθών στην αγορά και στις αδηφάγες ορέξεις των εργοδοτών.

  -- Νομοθεσία που «θα καθιστά τις προσλήψεις ευκολότερες και πιο ελκυστικές για τους εργοδότες».Με παραπέρα μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους» (καρατόμηση των ασφαλιστικών εισφορών). Νέες επιχορηγήσεις προς τους επιχειρηματίες, προκειμένου να προσλαμβάνουν τζάμπα εργαζόμενους, κατάργηση κάθε έννοιας σύμβασης για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας κ.ά.

  -- Προγράμματα με «ενεργές πολιτικές για την αγορά εργασίας, ιδίως με σκοπό την ενίσχυση της συμμετοχής των νέων, των γυναικών και των εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας». Πρόκειται ουσιαστικά για προγράμματα «απόκτησης εργασιακής εμπειρίας» με πενιχρούς μισθούς και δικαιώματα, μερικής απασχόλησης και «πράσινων θέσεων εργασίας», όπως επιτακτικά ζητούν τα μονοπώλια.

  -- «Δομικές μεταρρυθμίσεις για αύξηση της ανταγωνιστικότητας». Μέσω της επέκτασης των προγραμμάτων εκ περιτροπής εργασίας, σύνδεσης του μισθού με την παραγωγικότητα του εργαζόμενου, γενικευμένης κατάργησης του σταθερού ωραρίου κ.ά.

  -- Λήψη «δέσμης μέτρων για την προώθηση των μετακινήσεων των εργαζομένων εντός της αγοράς εργασίας και τη βελτίωση της γεωγραφικής κινητικότητας». Πρόκειται για το εφιαλτικό μέλλον που ετοιμάζουν για τους Ευρωπαίους εργαζόμενους, τους οποίους τους καλούν να αποδεχτούν τη μόνιμη μετακίνηση από επάγγελμα σε επάγγελμα και από χώρα σε χώρα για να βρουν ένα πενιχρό μεροκάματο.

  Στον αντίποδα το συμφέρον του λαού

  Σε όλες τις παραπάνω αποφάσεις μπορεί να δει κανείς τα βάρβαρα μέτρα που παίρνονται σε βάρος του λαού στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες της ΕΕ. Είναι φανερό ότι τα μέτρα αυτά δεν είναι μια παρέκκλιση σε συνθήκες κρίσης, αλλά στρατηγική της ΕΕ, που στόχο έχει να ισχυροποιήσει τα μονοπώλια. Αλλος τρόπος να το πετύχει δεν υπάρχει, πέρα από το να υποτιμά διαρκώς την εργατική δύναμη και να ανοίγει νέα πεδία δράσης για το κεφάλαιο, με ιδιωτικοποιήσεις και άλλα μέτρα τόνωσης της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας.

  Καμία διόρθωση δεν παίρνει η ΕΕ. Καμιά αλλαγή δεν πρόκειται να υπάρξει στην αντιλαϊκή της στρατηγική, ακόμα κι αν αλλάξει το μείγμα της διαχείρισης. Το ευρωενωσιακό οικοδόμημα έχει σαπίσει μαζί με τον καπιταλισμό και χρειάζεται γκρέμισμα της αστικής εξουσίας σε κάθε κράτος - μέλος χωριστά, για να μπορέσει ο λαός να ανασάνει, να ευημερήσει.

  Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν καθημερινά τις εκτιμήσεις και τις θέσεις του ΚΚΕ. Η ΕΕ είναι εχθρός και αντίπαλος των λαών. Μέσα σ' αυτή τη λυκοσυμμαχία το μόνο που μπορεί να περιμένει ο λαός είναι να πολλαπλασιάζονται τα βάσανά του.

  Η ελπίδα βρίσκεται στην ενίσχυση του ΚΚΕ και του ταξικού εργατικού κινήματος. Στη συνειδητοποίηση της τεράστιας αναξιοποίητης δύναμης της εργατικής τάξης στο επίπεδο της ταξικής πάλης. Στην οργάνωση της πάλης σε κάθε χώρο δουλειάς, στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο χωράφι, στις λαϊκές γειτονιές, για να μην περάσουν τα μέτρα. Στην οικοδόμηση μιας ισχυρής λαϊκής συμμαχίας για να τραβήξει ο λαός μπροστά το δρόμο της ρήξης, της ανατροπής, της αποδέσμευσης από την ΕΕ, της μονομερούς διαγραφής του χρέους, με λαϊκή εξουσία και οικονομία.
  
  
  Ζ.
  
  
  Ριζοσπάστης