Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

26.9.11

Τι αξία μπορείτε να αποδώσετε σε ένα blog*


[...]
Είναι σαφώς μια μορφή φανταστικού διαλόγου, που τώρα γίνεται εμμονή με όλες τις ψυχικές τεχνικές ολοκλήρωσης που παρέχει το θέαμα (η παθητικότητα με χαρά υιοθετείται κάτω από μια ευτελή μεταμφίεση  “συμμετοχής”, μασκαρεμένης δραστηριότητας). Αλλά εμείς μπορούμε να υποστηρίξουμε, από μια ασυνάρτητη ερώτηση που έχει τεθεί, τις ακριβείς μας θέσεις. Στην πραγματικότητα, αυτές οι θέσεις δεν “απαντάνε”, διότι δεν αναφέρονται στις ερωτήσεις: υποβάλλουν τις ερωτήσεις. Είναι απαντήσεις που θα πρέπει να “μετατραπούν σε ερωτήσεις”. Έτσι, ο αληθινός διάλογος θα μπορούσε να αρχίσει μετά απ’ αυτές τις απαντήσεις.  Στο παρόν blog (ερωτηματολόγιο), όλες οι ερωτήσεις είναι “λάθος”. Και όμως, οι απαντήσεις μας είναι σωστές.
* Τι αξία μπορείτε να αποδώσετε σε ένα ερωτηματολόγιο
“Καταστασιακή Διεθνής” v.9  Αύγουστος 1964

8 σχόλια:

  1. Ενόμιζα ότι εκαταλάβαινα τους Καταστασιακούς. Πριν 35 χρόνια. Εποθαύμαζα τζιείνον το κάτι που είσιεν ο λόγος τους τζιαι που έπρεπεν να περάσει πολλύς τζιαρός για να καταλάβω ότι ήταν απλώς η βαθκειά τους διαλεκτική που αδυνατούσα να συλλάβω. Τζι ακόμα κάθε φοράν που θκιεβάζω κάτι δικόν τους συγχίζουμαι τζιαι ποθαυμάζω. Τζιαι προσπαθώ να καταλάβω γιατί εν εκατάλαβα τίποτε ως τωρά. Αλλα πιάννει με τζιαι μια απελπισία. Έτο όμως που οι θέσεις εν ερωτήματα. Ευχαριστώ για το απόσπασμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χμ. έχει ώρες που με απασχολεί τούτο το κείμενο.

    βάζοντας ένα κείμενο στο blog σου (μας) θέλουμε να δηλώσουμε μια θέση, συνήθως τη δική μας, που δεν είναι εντελώς δική μας, από κάπου αλλού την ξετρυπώσαμε και την υιοθετήσαμε.

    αφού είναι blog με ανοιχτά τα σχόλια και όχι κλειστή ιστοσελίδα, περιμένουμε μια ανταπόκριση. αν αυτή είναι σύμφωνη με τη δική μας θέση τότε οκ. αν είναι αντίθετη τότε θα αμυνθούμε και πιθανόν να αντεπιτεθούμε.

    ο διάλογος είναι εκ των προτέρων καταδικασμένος.

    το blog είναι ένα μασκαρεμένο facebook που μετρά τα Likes των αναγνωστών του. τουλάχιστον το facebook είναι ειλικρινές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ποδηλάτη όχι. :)

    το μπλογκ είναι το ίδιο ανειλικρινές όπως το φέσμπουκ όταν κάμνουν το ίδιο πράμα. ή μάλλον το μπλογκ εν παραπάνω ανειλικρινές που το φέισμπουκ όταν παριστάνει πως κάμνει κάτι άλλο, πέραν που το να σκηνοθετεί "καταστάσεις", δημιουργώντας "θέσεις" για τα υποκείμενα που εμπλέκονται σε ένα διάλογο χωρίς τα ίδια τα υποκείμενα.

    είναι ένα στάδιο πριν το ντιβάνι του ψυχαναλυτή και μια ανεπιτυχής μέθοδος να ξεπεράσεις τα ψυχοσωματικά σου που δεν έχει καν την αξία μιας μυθοπλασίας για προσωπικό όφελος.

    το μπλογκ μπορεί να είναι και ένας χώρος παραγωγής σκέψης όταν ο διαχειριστής του δεν είναι των "καταστάσεων" αλλά των ιδεών.

    Ο Ανάφεντος που είναι μελετητής - εν φανερό σύντροφε αναφεντε τούτο:) - των καταστασιακών, ξέρει να είναι επί των πρακτικών θεμάτων μη σκηνοθετικός και επί των "σκηνοθετιμένων καταστάσεων" ψείρης! :)

    οπότε το μπλογκ όπως ένα ερωτηματολόγιο ή όπως ένα νοητά στημένο πλαίσιο "θέσεων" των συμμετεχόντων μπορεί να αντανακλά την δυστοκία του "σκηνοθέτη" στη μυθοπλασία ή τη δυστοκία του "σκηνοθέτη" στην επεξεργασία ιδεών. οπότε σκηνοθετεί μόνο τον εαυτό του.

    ή την απροθυμία του να ζησει με το πραγματικό γιατί στο πραγματικό δεν του πολλοαρέσκει η θέση του.
    έτσι έχουμε πολλές ιντερνετικές περσόντες που πληρούν τις προδιαγραφές του θεάματος στο οποίο υποτίθεται αντιτιθενται μεσω της υποτιθέμενης αμεσότητας του μηνύματος που αποστέλουν.

    εκάμαμε μέχρι και επανάσταση από το ιντερνετ...

    αυτό μπορεί να φτάσει μέχρι και το όριο...να θέλεις πραγματικά "χάπια" αλλά να μεν το συνειδητοποιείς. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νομίζω το κείμενο ξεκαθαρίζει το: οι θέσεις εν ουσιαστικά ερωτήσεις. Σημμασίαν έσιει κατά πόσον τούτα τα ερωτήματα εν να τα πιάσουν άλλοι τζιαι να αναζητήσουν απαντήσεις παράγοντας με την σειράν τους νέα ερωτήματα. Τζιαι αντίστροφα. Τούτος εν ο ουσιαστικός διάλογος τζιαι όϊ τα σχόλια τζιαι τα likes. Εν η παραγωγή τζιαι η διάχυση της σκέψης το σημαντικόν τζιαι όϊ οι κοκορομαχίες που εν μια θεαματικοποιημένη διάσταση του διαλόγου τζιαι τον οποίαν η αλήθκεια ένι ότι πολλές φορές εν μπορείς να την αποφύγεις για λόγους που μπορεί να σχετίζουνται τζιαι με "χάπια" ή τζιαι με φυσικήν αυτοάμυνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. το πλαίσιο του θεάματος σε ένα μπλογκ ή γενικά στο διαδύκτιο αρχίζει πριν τον διάλογο.

    είναι ενσωματωμένο στο μήνυμα που είναι το ιδιο το ποστ ή το προφίλ που σκηνοθετεί την παρουσία του πίσω από το ποστ.

    το θέμα μας δεν είναι οι κοκορομαχίες ή τα σχόλια. αλλά η σκηνοθετημένη επέμβαση στο "αδήλωτο" το οποίο παραμορφώνει την επι-κοινωνία.

    κάποτε η οξύτητα ακόμα και στα μπλογκς εν οφέλημη με την έννοια πως ραγίζει μια ψευδή παράσταση επικοινωνίας.

    το ερώτημα που γεννά ερωτηματα είναι τζαι ο ορισμός του φιλοσοφείν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. το ερώτημα όμως που παράγει διάθεση επερώτησης και όχι ερώτημα οδηγεί στον καθαρό εμπειρισμό.

    και σε μια αντι-ολιστική ψυχοτροπική επιθετικοτητα προς το νοείν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τα blog είναι και αυτά εργαλεία , εξαρτάτε από τον χρήστη τους πως θέλει να τα χρησιμοποίηση.
    Τα διαχωρίζω σε δυο κατηγορίες σε αυτά που ο χρήστης τους βγαίνει επώνυμα και λέει τη έχει να πει και σε αυτά που ο χρήστης τους βάζει μια μάσκα και λέει πάλη ότι έχει να πει πίσω από την μάσκα του.
    Και οι δυο κατηγορίες έχουν και τα καλά τους και τα κακά τους.
    Προσωπικά πολλές φορές τα σχόλια συμπληρώσαν και πήραν την σκέψη(θέση) μου μακρύτερα από εκεί που με πήρε το δικό μου μυαλό η ανατροφοδότησαν η ερέθισαν το μυαλό μου για καινούριες σκέψεις κάτι που μου αρέσει όταν γίνεται.
    υ.γ ελπίζω να είμαι εντος θέματος!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. βασικά σήμερα ο καθένας ανέπτυξε ένα "δικό του θέμα" εδώ. :))


    κανένα μπλογκ δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη σκέψη ή τις εμπειρίες, ούτε δύναται να δημιουργήσει 'πρόσωπα", "προσωπικότητες" κ.λ.π

    δεν παίζει ρόλο αν γράφουμε επώνυμα ή ανώμυμα. άτε τζαι εμένα λεν με Παρασκευούλα, παίζει ρόλο;:)

    το μπλογκ μπορεί να γίνει ένας προσωπικός χώρος με αίσθηση σεβασμού προς τη διαδικασία της σκέψης ή της ζωής ή της πραγματικότητας. αυτό τίποτε παραπάνω.

    δεν μπορεί να δημιουργήσει καμιά συλλογικότητα ούτε να λύσει ούτε να δέσει τίποτα. στην καλύτερη θα δημιουργήσει μια καλή προδιάθεση απέναντι σε άλλους μπλοκκερς - εμεις καλή ώρα, η οποία παράγει ένα αλληλοσεβασμό. χρήσιμο γιατί σπανίζει ο αλληλοσεβασμός. πιο συχνά βλέπεις κόσμο να κάμνει "διανοητικές πιρουέττες" παρά να αντιλαμβάνεται πως συνομιλεί με πραγματικά όντα.

    αφορά μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθώπων και μόνο. δεν αντικατοπτρίζει ποσώς το σύνολο της ζωής ή το πολυεπίπεδο της ίδιας της πραγματικότητας.

    για όσους είναι ελαφρώς ή πολλά αντι-κοινωνικοί(όπως εμείς πατίνιο μου) είναι ένας επιθυμητός τρόπος να αποφεύγουν περιττές συνευρέσεις χωρίς να απο-κοινωνικοποιούνται.

    όπως και να έχει, ναι, είναι ένα εργαλείο.που αν το έχεις ανάγκη για να "μιλήσεις" την πάτησες! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή