Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.
Ζοζέ Σαραμάγκου
Δε μου περισσεύει βυζί να ταϊζω παράσιτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήεν των 40 παρθένων σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η επέτειος της 1ης Σεπτεμβρίου 1939 σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι η μέρα της προστασίας αιδοίου.Αυτή είναι κάθε μέρα όταν αντί να κοιτάς πίσω κοιτάς κάτω.
Για τον φτωχό Μπ .Μπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ , είμαι από τα Μαύρα Δάση.Η μάνα μου στις πολιτείες με κουβάλησε
σαν ήμουν ακόμα στην κοιλιά της. Και των δασών η παγωνιά μέσα μου θα ‘ναι ως το θάνατό μου.
Έχω το σπίτι μου στην πολιτεία της ασφάλτου
φορτωμένος από την αρχή μ’ όλα τα μυστήρια του θανάτου,μ’ εφημερίδες, με καπνό και με ρακί.
Καχύποπτος και τεμπέλης κι ευχαριστημένος τελικά.
Φέρνομαι φιλικά στους ανθρώπους. Φορώ
καθώς το συνηθίζουν ένα σκληρό καπέλο.
Λέω: είναι ζώα που μυρίζουν τελείως ιδιόμορφα
και λέω πάλι:δε βαριέσαι έχω κι εγώ την ίδια μυρουδιά.
Στις άδειες κουνιστές πολυθρόνες μου καθίζω
το πρωί κάτι γυναίκες καμιά φορά τις κοιτάω ξένοιαστα και λέω:
Καθόλου μην ποντάρετε σ’ αυτόν που τώρα σας κοιτά.
Κοντά το βράδυ μαζεύω γύρω μου τα παιδιά
λέμε ο ένας τον άλλον «τζέντλεμαν»
ακουμπάνε στο τραπέζι μου τα πόδια
και λένε: Θα δούμε μέρες πιο καλές. Κι εγώ πότε δε ρωτώ.
Το πρωί στο γκρίζο χάραμα κατουράνε τα έλατα
και τα ζωύφιά τους, τα πουλιά αρχίζουν να φωνάζουν.
Κείνη την ώρα αδειάζω το ποτήρι μου στην πόλη,
πετάω τ’ αποτσίγαρό μου κι ανήσυχος κοιμάμαι.
Καθόμασταν μια ελαφρόμυαλη γενιά
σε σπίτια που λογίζονταν αγκρέμιστα
(έτσι χτίσαμε τα μακριά σπίτια της νήσου Μανχάταν και τις λεπτές κεραίες που στηρίζουν τον Ατλαντικό.)
Απ’ αυτές τις πολιτείες θ’ απομείνει
εκείνος που διάβηκε από μέσα τους: ο άνεμος!
Δίνει χαρά το σπίτι σ’ αυτόν που τρώει:τ’αδειάζει.
Ξέρουμε ότι είμαστε περαστικοί
κι ότι μετά από μας τίποτα αξιόλογο δε θα ‘ρθει.
Ελπίζω στους σεισμούς που μέλλονται να ‘ρθουν,
να μην αφήσω τη Βιρτζίνιά μου απ’ την πίκρα να μου σβήσει.
Εγώ ο Μπέρτολτ Μπρεχτ από τα Μαύρα Δάση,
ξερασμένος στις πολιτείες της ασφάλτου, μέσα στη μάνα μου,
σε πρώιμη εποχή!
Ελπίζω στους σεισμούς που μέλλονται να ‘ρθουν,
ΑπάντησηΔιαγραφήνα μην αφήσω τη Βιρτζίνιά μου απ’ την πίκρα να μου σβήσει.(Μπέρτολτ Μπρεχτ)
Μόνο ένας σεισμός μας σώζει, φοβερός κατακλυσμός μαϊντανός να γίνουν όλα, να χαθεί ο πολιτισμός. - Όπως η Ατλαντίς.(Νικόλας Άσιμος)
Ναι. Είμαστε ανήμποροι για κάτι λιγότερο δραστικό από ένα σεισμό. Γιατί έχουμε χάσει κάθε συναίσθηση του γεγονότος πως οι άλλοι άνθρωποι μπορεί να ειναι λιγότερο ζώα από μας. Και η καταστροφική μανία να τραβάμε το σύμπαν στην κατάσταση της ανεπάρκειας μας, για κακή μας τύχη δεν διορθώνεται χωρίς καταστροφή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σύμπαν δεν έχει να πάθει τίποτα από εμάς .
ΑπάντησηΔιαγραφή(Αν εννοείς το σύμπαν χωροχρονικά)
Η καταστροφική μανία μπορεί να καταστρέψει μόνο τον πολιτισμό μας.
όχι δεν εννοώ εκείνο το σύμπαν. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήεννοώ το μέσα σύμπαν και τον κόσμο γύρω.
να καθίσω να δω τα άστρα. να κρατήσω μια επαφή του κόσμου προ και μετά την καταστροφή.
Γύρισα απ'το βουνό και τα βλέπω πιό μαύρα τα πράματα..Κατ'αρχήν μου λείψατε όλοι εσείς οι εξ'αποστάσεως φίλοι, αλλά φίλοι αληθινοί ελπίζω. Αν τυχόν αποσυρθώ εις τα όρη ελπίζω να δεχθείτε "κλασσική" επιστολογραφία, διότι σύνδεσις γιοκ εκεί..αλλά και να υπάρξει ίσως λεφτά επίσης γιοκ τότε. Εμπάσει περιπτώσει..εκλαμβάνω την ανάρτηση αυτή ως χαρακτηριστικη αντίδραση μιας ευφυούς γυναίκας και μου θυμίζει αυτό που λέει μια εξαιρετική φίλη μου ότι "δε θα δώσει κρέας στον Μολώχ" ..Έπειτα απο απέραντες συζητήσεις αλλά και δικές μου σκέψεις έχω καταλήξει ότι το όνειρό μου να αποκτήσω μια χαιδεμένη κόρη μάλλον θα μείνει (ευτυχώς γι'αυτήν) απραγματοποίητο..Πιστεύω όμως ότι θα ήμουν μπαμπάς λιοντάρι, και φυσικά θα προσπαθούσα να την κάνω και αυτήν. Μένει ωστόσο μια πικρή γεύση.Πολλές φορές την φαντάζομαι, την καμαρώνω πρίν υπάρξει, ξέροντας ότι δεν θα υπάρξει μάλλον. Κρίμα όμως, δε νομίζεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλωσόρισες. είχα σκεφτεί να πω την αλήθεια πως είσαι στο βουνό, το είχες πει άλλωστε. ε, από ένα σημείο και πέρα άρχισα και να ψιλοανησυχώ! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήλέω, πάει, δεν γυρνάει αυτός πίσω...
πιο μαύρα, ναι, αλλά το ξέραμε. αρχίζω να παίρνω μηνύματα, πως κι εδώ αναπτύσσονται φοβίες και φόβοι και υπόγεια αλληλοκονταροκτυπήματα...είναι νωρίς - για μας εδώ - για σας ίσως και ναναι αργά...
τα λέμε τα ξαναλέμε, δεν μπορεί να μην υπάρχει μια λύση. κάθε πρόβλημα που τίθεται λένε τίθεται γιατί έχει πια έτοιμη και τη λύση του. εγώ αυτό το πιστεύω.
ότι επικοινωνία θες! και κλασική και μοντέρνα. μέχρι εκεί! μην αρχίσουμε τα μετα- :)
σ΄ευχαριστώ για όλα τα καλά που μου λες.
α, και για το ότι δεν θα έχεις κάποτε μια κόρη, να μου επιτρέψεις να διατηρήσω τις επιφυλάξεις μου! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή